Θαυματουργές Εἰκόνες Ἁγίου Ὅρους

     Τό Ἅγιον Ὅρος εἶναι γνωστό ὡς τό «Περιβόλι τῆς Παναγίας». Ὡς ὁ κατ' ἐξοχήν τόπος πού τιμᾶται, πού ἐμφανίζεται, πού ἐνεργεῖ καί ἀναπαύεται τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὡς «ὁ νοητός της Θεοτόκου καί ὡραῖος Παράδεισος». Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, τό Ἅγιον Ὅρος δόθηκε ὡς κλῆρος στήν Παναγία ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο: «Ἔστω ὁ τόπος οὗτος κλῆρος σόν καί περιβόλαιον σόν καί Παράδεισος, ἔτι δέ λιμήν σωτήριος τῶν θελόντων σωθῆναι».. Ἐνῶ ἡ πρώτη Εὕα ἔπεσε στόν ἀρχέγονο παράδεισο, ἡ δεύτερη Εὕα, ὡς Μητέρα τοῦ δεύτερου Ἀδάμ, ξεδιπλώνει, τή χάρη τῶν ὀνομάτων τῆς μέσα στό νέο παράδεισο τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἡ Κυρία τῶν ἀγγέλων ἐμφανίζεται ὡς Κυρία τοῦ ἀγγελικοῦ τάγματος τῶν μοναχῶν. Ἡ Κεχαριτωμένη φανερώνει τίς χάριτες πού ἀπορρέουν ἀπό τή χάρη της, μέσα ἀπό εἰκόνες, προσκυνήματα, εὐλογημένες ἀθωνικές γωνιές, γεγονότα τῆς ζωῆς, προσδοκώμενες ἀνταποκρίσεις σέ αἰτήματα, ἀνέλπιστες ἀπαντήσεις σέ δοξολογικά ξεσπάσματα, ἐμφανίσεις σέ ἐξαγιασμένους ἀσκητές, μέσα στή κατάνυξη τοῦ κελιοῦ ἤ στήν λαμπρότητα τοῦ ναοῦ. Παντοῦ καί πάντοτε, σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε σημεῖο, ἐλλοχεύει μία ἀνεπανάληπτη ἀφορμή, μία μοναδική εὐκαιρία νά ζήσει
κανείς τό ἀγκάλιασμα τῆς Θεοτόκου. Δέν ὑπάρχει ἴσως ἁγιορείτης μοναχός πού νά μή ζεῖ τήν Παναγία ὡς Παναγία του, ὡς κύρια καί πρώτη προσφυγή του, ὡς ἀμετάθετο ἐλπίδα, ἀσφάλεια καί προστασία του, ὡς πρέσβειρα καί μητέρα του, ὡς πλησίον καί μόνιμο σύντροφό του, ὡς ἐναγκαλιστῆ τῶν πληγῶν καί ἀνάδοχο τῶν δοκιμασιῶν του. Κάθε ψάλτης ἀπό τό «Ἄξιόν ἐστι» θά ἀρχίσει τά μαθήματά του καί μέ αὐτό θά ἀποδώσει τήν καλύτερη τέχνη του. Κάθε ἁγιογράφος ἤ ξυλογλύπτης, τά πρῶτα καί καλύτερα ἔργα πού θά φιλοτεχνήσει θά ἀπεικονίζουν τό θεομητορικό πρόσωπο. Κάθε ἡσυχαστής σέ αὐτή
θά καταθέσει τή θερμοτερη προσευχή του. Κάθε μοναστήρι μία δική της εἰκόνα θά περιβάλλει μέ τό ἀπαύγασμα τῆς εὐλάβειάς του. Γεγονότα ἱστορικά, ἀνάγκες καθημερινές, ζωντανά θαύματα, περιστατικά καί συγκυρίες, ἰδιώματα θεομητορικά ἀποτυπώνονται σέ κάθε εἰκόνα πού κοσμεῖ μέ τήν καλλιτεχνική ὀμορφιά της καί παρηγορεῖ μέ τήν παρουσία τῆς κάθε μονή τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἔτσι, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία τοῦ «Ἄξιόν ἐστι» στό Πρωτάτο ἤ τήν Πορταΐτισσα στή Μονή Ἰβήρων, ἔχουμε τήν Παναγία τοῦ Ἀκάθιστου στή Μονή Διονυσίου, τή Μυροβλύτισσα στή Μονή Ἁγίου Παύλου, τήν Τριχεροῦσα στό
Χιλανδάρι, τή Γοργοϋπήκοο στή Δοχειαρίου, τήν Ὁδηγήτρια στήν Ξενοφῶντος, τήν Παραμυθία στό Βατοπαίδι, τή Γλυκοφιλούσα στή Φιλόθεου καί πλῆθος ἄλλων.

                                                                 Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας