«Θάρσει...»
Δηλαδὴ ἔχε θάρρος, μὴν ἀπογοητεύεσαι. Τὸ πόσο ἀναγκαία εἶναι ἡ παρότρυνση καὶ ἡ ἐνίσχυση αὐτή, εἰδικὰ στὶς ἡμέρες μας, εἶναι, νομίζουμε, περιττὸ νὰ τὸ ἀναλύσουμε. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη αὐτῆς τῆς προτροπῆς, εἴτε διότι βρισκόμαστε στὴ δίνη τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ποὺ μαστίζει ἐδῶ καὶ χρόνια τὴν Πατρίδα μας καὶ πολλοὶ βρισκόμαστε στὴν ἀνεργία ἐδῶ καὶ ἀρκετὸ διάστημα τώρα, εἴτε διότι κάποια ἀσθένεια μᾶς βρῆκε ἢ ἀντιμετωπίζουμε ὁποιοδήποτε πρόβλημα, μικρὸ ἢ μεγάλο. Καὶ δὲν εἶναι σπάνιες οἱ φορὲς ποὺ τὰ χάνουμε, ποὺ ἀπελπιζόμαστε καὶ ἀπογοητευόμαστε.
Τί θὰ κάνω; Τί θὰ ἀπογίνω τώρα; μονολογοῦμε. Κι ἔρχεται ἡ συμβουλὴ κάποιων νὰ μᾶς στηρίξει. «Ἔχε θάρρος», μᾶς λένε.
Ποῦ ὅμως νὰ τὸ βροῦμε; Ποῦ νὰ στηριχθοῦμε, ὅταν ὅλα γύρω μας εἶναι γκρεμισμένα;
«Νὰ πιστέψεις στὸν ἑαυτό σου», συνεχίζουν νὰ προτείνουν κάποιοι. «Ὁ ἑαυτός σου κρύβει μέσα του πολλὲς δυνάμεις. Σ' αὐτὸν νὰ στηριχθεῖς καὶ νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκη κανέναν. Νά 'χεις αὐτοπεποίθηση». Λόγος ἀπόλυτος ἀλλὰ βέβαια λανθασμένος. Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχει ἐσωτερικὲς δυνάμεις ὁ ἄνθρωπος, χαρίσματα καὶ ἱκανότητες ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μπορεῖ ν' ἀντιδράσει μὲ θάρρος πράγματι σ' ἀρκετὲς δύσκολες περιστάσεις, ὅμως εἶναι τόσες καὶ τέτοιες οἱ ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, ποὺ πραγματικὰ τὸν ὑπερβαίνουν. Καὶ δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ οἱ ὦμοι του ἀποδεικνύονται πολὺ ἀδύναμοι γιὰ νὰ βαστάξουν τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Καὶ ὁ ἄνθρωπος λυγίζει.
Δὲν εἶναι λοιπὸν ἀπεριόριστες οἱ δυνάμεις μας γιὰ νὰ ἀντέξουν τὸ βάρος καὶ τὴν πίεση τῶν θλίψεων καὶ τῶν δοκιμασιῶν τῆς ζωῆς.
Γι' αὐτὸ καὶ χρειάζεται πραγματικὰ μιὰ ἄλλη πηγὴ θάρρους καὶ ἐνισχύσεως, ποὺ μόνο αὐτὴ μπορεῖ ν' ἀναστηλώσει τὴν ἐλπίδα στὸν ἀπογοητευμένο ἄνθρωπο. Καὶ αὐτὴ ἡ πηγὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἡ μοναδικὴ ἀνεξάντλητη καὶ αἰώνια πηγὴ θάρρους καὶ δυνάμεως.
Ἄλλωστε εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ τὸ γεγονὸς ποὺ ἀναφέρει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου βρισκόντουσαν μὲ τὸ πλοιάριό τους μέσα στὴ θάλασσα καὶ βασανίζονταν, «ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος» (Ματθ. ιδ΄ 24).
Τότε ἀκριβῶς, μέσα στὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἀπελπισία τους, ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος περπατώντας πάνω στὰ μανιασμένα κύματα. Ὁ φόβος τους διπλασιάστηκε ἐπειδὴ νόμισαν ὅτι ἦταν φάντασμα. Αὐτὸς ὅμως μὲ φωνὴ ἐξουσιαστική, κυρίαρχη καὶ γεμάτη στοργὴ καὶ ἀγάπη τοὺς εἶπε: «Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. ιδ΄ 27). Καὶ «ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος» (Μάρκ. στ΄ 51). Ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα, πόσες φορὲς ἀλήθεια; Ἀπογοητευμένοι, τσακισμένοι καὶ λιπόψυχοι ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῶν προσωπικῶν μας ὁ καθένας κυμάτων δειλιάζουμε καὶ ἀπελπιζόμαστε. Ξεχνᾶμε ὅμως ὅτι δίπλα μας εἶναι ὁ Κύριος, ἕτοιμος πάντοτε καὶ τὸν σάλο τῆς ψυχῆς μας νὰ καταστείλει καὶ τὰ ὅποια προβλήματά μας νὰ λύσει.
Ἄλλωστε ὁ Ἴδιος στὴν τελευταία Του ἐπὶ τῆς γῆς ὁμιλία στοὺς Μαθητές Του τοὺς παρήγγειλε: «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία» (Ἰω. ιδ΄ 1), προσθέτοντας: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ίω. ιστ΄ 33). Ἔχετε θάρρος στὶς δοκιμασίες, στὶς θλίψεις, στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς καταιγίδες τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Γιατὶ ἐγὼ ἔχω νικήσει τὸν κόσμο καὶ μὲ τὴ νίκη μου αὐτὴ ἐξασφάλισα καὶ σ' ἐσᾶς τὴ δυνατότητα τοῦ θριάμβου τῆς νίκης καὶ τῆς δόξας.
Γιατί λοιπὸν ν' ἀπελπιζόμαστε; Γιατί νὰ τὰ χάνουμε καὶ ν' ἀπογοητευόμαστε, ὅ,τι κι ἂν μᾶς ἔχει βρεῖ; Ὅσο ὀδυνηρὸ καὶ ἀποθαρρυντικὸ κι ἂν εἶναι αὐτό, ἂς στρέψουμε τὸ βλέμμα μας στὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ ἂς Τὸν παρακαλέσουμε, ὥστε Αὐτὸς ποὺ μᾶς προέτρεψε νὰ ἔχουμε θάρρος, νὰ στηρίξει τὴν ἐλπίδα ἐντός μας. Νὰ ἐνδυναμώσει τὶς ψυχές μας. Νὰ μᾶς δώσει τὸ θάρρος τῆς πίστεως σ' Αὐτόν, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ βαδίζουμε μὲ πίστη τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μας. Ἔτσι ὥστε κοντά Του νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ θαῦμα τῆς δικῆς Του θεϊκῆς ἐνθαρρύνσεως, γιὰ νὰ μποροῦμε ν' ἀντιμετωπίζουμε τὴν ὁποιαδήποτε δυσκολία.
πηγή: https://www.osotir.org