Στή Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί ὅλων τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων
Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Ἀντινόης, κ.κ. Παντελεήμονα
Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μᾶς περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἐπιδιώκει τήν ἐφαρμογή τῶν ἀρχῶν τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἰσότητας. Ἀναζητεῖ τήν ἀναγνώρισή του ὡς ἄτομο ἀξίας. Ὁ κόσμος εἶναι κουρασμένος καί ταλαιπωρημένος ἀπό τίς ἀκατάπαυστες διαμάχες καί ἐκμεταλλεύσεις τῶν κοσμικῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἀποβλέπουν ἀποκλειστικά καί μόνον στό προσωπικό τους συμφέρο καί στήν ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος, ἔχει παραμερισθεῖ, διότι, ὅπου κυριαρχεῖ τό συμφέρον, ἐκεῖ καταπατεῖται ὁ ἄνθρωπος.
Μέσα ἀπ' αὐτή τήν ἀπρόσωπη καί ψυχρή κοινωνία, καλούμεθα ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά μεταλλαμπαδεύσουμε τό φῶς τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως καί νά λάμψουμε μέ τήν ἔμπρακτη καί ζωντανή μαρτυρία τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς καί πολιτείας. Διότι, ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ὁδός, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν σωστή θεώρηση περί τοῦ Θεοῦ, περί τῆς ζωῆς καί περί τά τοῦ ἑαυτοῦ του. Εἶναι ἡ μοναδική δύναμις, πού ἀγκαλιάζει τήν σκληρή ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχή καί ἐμφυτεύει μέσα τῆς τήν μετάνοια. Εἶναι ἡ μόνη, πού ὁδηγεῖ τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο ἀπό τήν λάσπη τῆς ἁμαρτίας στήν ἁγιότητα καί τόν ἀποκαθιστᾶ στήν υἱοθεσία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος, πού ζεῖ μακρυά ἀπό τόν Θεό, εἶναι ἑπόμενο νά βιώνει τήν κυριαρχία ἑνός σκότους πού δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά δεῖ καί νά ἀντιλαμβάνεται ὀρθά τά διάφορα προβλήματα τῆς ζωῆς. Τό θρησκευτικό δόγμα παίζει ὁπωσδήποτε σημαντικό ρόλο στή ζωή τοῦ ἀτόμου. Βάσει τοῦ ὀρθοῦ ἤ μή δόγματος διαμορφώνεται ὁ ὅλος βίος τοῦ ἀνθρώπου. Γι' αὐτό μέσα στό χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας οἱ Ἅγιοι Ταξιάρχες ἔχουν ἰδιαίτερη θέση καί ἀξία.
Ἐκεῖνο πού χαρακτηρίζει τόν ὀρθόδοξο χριστιανό, εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ ἴδιος ἀποχωρίζεται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τήν ἁμαρτία, τήν ἁμαρτωλή ζωή καί τά ἁμαρτωλά πάθη, καί ἀφοσιώνεται πλήρως στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του. Χωρίζεται ἀπό τόν κόσμο, ἀλλ' οὐδέποτε ἀπομακρύνεται ἀπό τόν συνάνθρωπό του. Θέλει τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, ἀλλά κοινωνεῖ μέ τούς συνανθρώπους του. Ζεῖ ἀγγελική πολιτεία, μιμούμενος τήν φωτοφόρο ζωή τῶν Ἀγγέλων, ἀλλά γίνεται ταυτόχρονα φῶς καί παράδειγμα γιά τούς γύρω του, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν διαβιούντας.
Στήν σύγχρονη ἐποχή, ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι ἀξιωθήκαμε ἀπό τή θεία Χάρη νά λάβουμε τόν θεῖο φωτισμό, ἔχομε χρέος νά διατηρήσουμε τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναμένο μέσα στίς λυχνίες τῆς καρδιᾶς μας, τροφοδοτοῦντες αὐτό διαρκῶς μέ καινούργιο λάδι πού ἐκπηγάζει ἀπό τίς ἀρετές καί τά καλά ἔργα. Ἡ θεία Χάρις τοῦ Θεοῦ δόθηκε. Χρέος μᾶς εἶναι νά προσθέτουμε στίς ἀρχικές θεῖες ἐνέργειες τίς δικές μας καλές πράξεις, τά ἔργα πίστεως, ὥστε τά μηνύματα τοῦ Εὐαγγελίου νά ἐνσωματωθοῦν πλήρως μέ τήν ὅλη προσωπικότητά μας. Μ' αὐτό τόν τρόπο ἀναδεικνυόμεθα ἄτομα ἀναγεννημένα, υἱοί φωτός, ἄξιοί του ὀνόματος καί τῆς κλήσεώς μας ὡς τέκνα Θεοῦ.
Ὅλοι ὀφείλομε μετ' αὐταπαρνήσεως καί ἐθελοθυσίας νά ὑπηρετήσουμε τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό μας. Οἱ κοινωνίες μικρές καί μεγάλες, περιμένουν μέ τήν ἀνατολή τοῦ 21ου αἰώνα τήν ἐμφάνιση τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ πραγματικοῦ Χριστιανισμοῦ, γιά νά ἰλαρύνει μέ τήν παρουσία της, νά φωτίσει μέ τή διδασκαλία της, νά καθοδηγήσει μέ τό παράδειγμά της καί νά ἠθικοποιήσει μέ τή ἠθική της ὅλες ἐκεῖνες τίς ψυχές, πού ὁ ἰσχυρός ἄνεμος τῆς ἁμαρτίας προσπαθεῖ νά βυθίσει στό ἀπύθμενο βυθό τῆς ἀγνωσίας.
Οἱ σημερινοί ἑορταζόμενοι Ἅγιοι Ταξιάρχες, εἶναι τό ὑπόδειγμα γιά τόν κάθε Χριστιανό, διότι ὡς λύχνοι καιόμενοι καί ὡς λαμπάδες τηκόμενες ὑπηρετοῦν μέ πίστη καί ἀφοσίωση τό θεῖο θέλημα, ἀναδεικνυόμενοι προστάτες καί βοηθοί τῶν ἀνθρώπων πού μέ ἐλπίδα καταφεύγουν σ' αὐτούς καί μέ πίστη ἐπιζητοῦν τήν Χάρη τους. Ὡς πολύφωτοι ἀστέρες μέσα στό λαμπρό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διαχέουν τό φῶς τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας σ' ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γής.
Τό σημαντικό σημεῖο, πού μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Ταξιαρχῶν, εἶναι τό ἐάν ὁ λύχνος τῆς χριστιανικῆς μας ὑπάρξεως φέγγει ἐπί τοῦ λυχνοστάτου, ἐάν οἱ χριστιανικές μας ἀρχές σελαγίζουν ἀπό ὁποιαδήποτε κοινωνική θέση κι ἄν κατέχουμε, ἐάν χύνει στους γύρω του τό παρήγορο καί ἰλαρώτατο φῶς τῆς Πίστεως, τῆς ἐλπίδας καί τῆς ἀγάπης.
Οἱ Ἅγιοι Ταξιάρχες ἀναδείχθηκαν μέ τήν ἀφοσίωσή τους στόν Ἕνα Ἀληθινό Θεό κανόνες τῆς ὀρθῆς πίστεως. Ὑπῆρξαν οἱ προστάτες καί οἱ ὑπερασπιστές ὅλων ἐκείνων πού χειμάζονται ἀπό τά ποικιλόμορφα προβλήματα τῆς καθημερινότητας.
Τά παιδιά καί οἱ ἄνθρωποι, πού πεθαίνουν καθημερινά ἀπό τήν μάστιγα τῆς πείνας, δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήνουν ἀδιάφορους καί ἀσυγκίνητους, ἐπειδή οἱ συγκαιρίες μᾶς βοήθησαν νά ἔχουμε κάποια οἰκονομική ἄνεση καί μιά καλύτερη ζωή. Οἱ ἀρρώστιες, πού θερίζουν τούς ἀδελφούς μας, πρέπει νά ἀνάψουν τήν συμπόνια μέσα στήν χριστιανική μας ψυχή. Στή σκέψη μᾶς πρέπει νά κυριαρχοῦν τά λόγια του Κυρίου, ὁ ὁποῖος μᾶς δίδαξε, ὅτι δέν πρέπει νά θυσαυρίζουμε θυσαυρούς ἐπάνω στή γῆ, ἀλλά, νά θυσαυρίζουμε θυσαυρούς στήν οὐράνια καί πνευματική τράπεζα τοῦ θείου Ἐλέους. Διότι, "μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται".
Ἡ σημερινή γιορτή τῶν Ταξιαρχῶν μᾶς δίδει τήν ἀφορμή νά κάνουμε μία ἀνασκόπηση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Νά ἐξετάσουμε, κατά πόσο ἐφαρμόζουμε τίς θεῖες ἐντολές τοῦ Κυρίου, κατά πόσο εἴμεθα πιστοί στόν Σωτήρα μας, κατά πόσο ἐπιβλέπουμε στίς ἀνάγκες τῶν φτωχῶν, κατά πόσο ἀνακουφίζουμε τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν. Καί ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας, ἄς τοῦ ζητήσουμε νά μᾶς ἀξιώσει νά γίνουμε καί ἐμεῖς "φῶς Χρίστου" . Νά ζήσουμε
μία ἀγγελική πολιτεία, μιμούμενοι τούς δύο Παμμεγίστους Ταξιάρχας Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Καί τέλος, νά διασκορπίζουμε, μέ τήν παραδειγματική μας ζωή, τά μηνύματα τῆς ἐλπίδας γιά μία καλλύτερη κοινωνία ἀπηλλαγμένη ἀπό τίς συμφορές τοῦ βίου, τόν πόνο καί τήν δυστυχία. Ἀμήν.
Πηγή: https://www.diakonima.gr