Πῶς θά ζήσουμε πνευματικά τά Χριστούγεννα

Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

     «Ὁ Χριστός μέ τή μεγάλη Του ἀγάπη καί μέ τήν μεγάλη Του ἀγαλλίαση πού σκορπάει στίς ψυχές τῶν πιστῶν μέ ὅλες τίς ἅγιες γιορτές Του, μᾶς ἀνασταίνει ἀληθινά ἀφοῦ μᾶς ἀνεβάζει ψηλά πνευματικά. Ἀρκεῖ νά συμμετέχουμε καί νά ἔχουμε ὄρεξη πνευματική νά τίς πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τίς γλεντᾶμε πνευματικά καί μεθᾶμε πνευματικά ἀπό τό παραδεισένιο κρασί πού μᾶς φέρνουν οἱ Ἅγιοι καί μᾶς κερνοῦν.

     Τίς γιορτές γιά νά τίς ζήσουμε, πρέπει νά ἔχουμε τόν νοῦ μας στίς ἅγιες ἡμέρες καί ὄχι στίς δουλειές πού ἔχουμε νά κάνουμε γιά τίς ἅγιες ἡμέρες. Νά σκεφτόμαστε τά γεγονότα τῆς κάθε ἁγίας ἡμέρας καί νά λέμε τήν εὐχή δοξολογώντας τόν Θεό. Ἔτσι θά γιορτάζουμε μέ πολύ εὐλάβεια κάθε γιορτή.

     Νά μελετάει καί νά ζεῖ τά θεία γεγονότα συνέχεια. Ὅταν κανείς μελετάει τά γεγονότα τῆς κάθε γιορτῆς, φυσιολογικά θά συγκινηθεῖ καί μέ ἰδιαίτερη εὐλάβεια θά προσευχηθεῖ. Ἔπειτα στίς Ἀκολουθίες ὁ νοῦς νά εἶναι στά γεγονότα πού γιορτάζουμε καί μέ εὐλάβεια νά παρακολουθοῦμε τά τροπάρια πού ψέλνονται. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι στά θεία νοήματα, ζεῖ τά γεγονότα ὁ ἄνθρωπος, καί ἔτσι ἀλλοιώνεται.

     -Γέροντα, μετά τήν Ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων δέν κοιμόμαστε;

     -Χριστούγεννα καί νά κοιμηθοῦμε! Ἡ μητέρα μου ἔλεγε: «Ἀπόψε μόνον οἱ Ἑβραῖοι κοιμοῦνται». Βλέπεις, τήν νύχτα πού γεννήθηκε ὁ Χριστός οἱ ἄρχοντες κοιμόνταν βαθιά, καί οἱ ποιμένες «ἀγραυλοῦσαν». Φύλαγαν τά πρόβατα τήν νύχτα παίζοντας τήν φλογέρα. Κατάλαβες; Οἱ ποιμένες ποῦ ἀγρυπνοῦσαν εἶδαν τόν Χριστό.

     -Πῶς ἦταν Γέροντα, τό σπήλαιο;

     -Ἦταν μία σπηλιά μέσα σέ ἕναν βράχο καί εἶχε μία φάτνη, τίποτε ἄλλο δέν εἶχε.
     Ἐκεῖ πήγαινε κανένας φτωχός καί ἄφηνε τά ζῶα του. Ἡ Παναγία μέ τόν Ἰωσήφ, ἐπειδή ὅλα τά χάνια ἦταν γεμάτα καί δέν εἶχαν ποῦ νά μείνουν, κατέληξαν σέ αὐτό τό σπήλαιο. Ἐκεῖ ἦταν τό γαϊδουράκι καί τό βοϊδάκι, πού μέ τά χνῶτα τούς ζέσταναν τόν Χριστό! «Ἔγνω βούς τόν κτησάμενον καί ὄνος τήν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ», δέν λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας;

     -Σέ ἕνα τροπάριο, Γέροντα, λέει ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τόν νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ὁμού καί δακρύουσα» ἀναρωτιόταν:... «Ἐπιδώσω σοί μαζόν, τῷ τά σύμπαντα τρέφοντι, ἤ ὑμνήσω σέ, ὡς Υἱόν καί Θεόν μου; ποίαν εὕρω ἐπί σοῖ προσηγορίαν;»

     -Αὐτά εἶναι τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἡ πολύ μεγάλη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά συλλάβουμε!

     -Γέροντα, πῶς θά μπορέσουμε νά ζήσουμε τό γεγονός τῆς Γεννήσεως, ὅτι δηλαδή ὁ Χριστός «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου»;

     -Γιά νά ζήσουμε αὐτά τά θεία γεγονότα, πρέπει ὁ νοῦς νά εἶναι στά θεία νοήματα. Τότε ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος. «Μέγα καί παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Ἅμα ὁ νοῦς μᾶς εἶναι ἐκεῖ, στό «παράδοξον», τότε θά ζήσουμε καί τό μεγάλο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

     Ἐγώ θά εὔχομαι ἡ καρδιά σας νά γίνη Ἁγία Φάτνη καί τό Πανάγιο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ νά σᾶς δώση ὅλες τίς εὐλογίες Του.
                                                                                                                           Πηγή: https://www.agiameteora.net