Μάρτιος - Ἀπρίλιος 2016

2016-03-06 23:34

·        Ἀρχίζει τό Τριώδιο...

     Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ.κ. Νικολάου

     Ἀγώνας εἶναι τὸ Τριώδιο. Ἀγώνας εἶναι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἀγώνας εἶναι ἡ νηστεία.

     Ἀγώνας εἶναι ὁλόκληρη ἡ ζωή μας. Τὸ μερίδιο τοῦ ἀγῶνα μας νὰ τὸ συνεισφέρουμε κι ἐμεῖς. Ἂς ἀγαπήσουμε λίγο, ὄχι συμβατικά, ὄχι μὲ τὰ μέτρα μόνο τῆς λογικῆς μας -καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἀγάπη ὅταν εἶναι αὐθεντικὴ δὲν ἔχει λογική, πόσο μᾶλλον ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ πρέπει κι αὐτὴ νὰ ξεπερνᾶ τὰ μέτρα τοῦ ὀρθοῦ λόγου.
     Τότε ὁ Θεὸς θὰ χαρίσει καὶ σὲ μᾶς, στὸ τέλος αὐτῆς τῆς περιόδου, τὴν πανήγυρη τοῦ Πάσχα. Θὰ μᾶς κάνει τὴν ἐπίσκεψη στὸν οἶκο τῆς ψυχῆς μας, θὰ δώσει τὸ θαῦμα τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως, θὰ μᾶς χαρίσει τὴ δικαίωση ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ τέλος θὰ μᾶς φιλοξενήσει στὴν πανηγυρικὴ πασχάλιο τράπεζα τῆς ἑορτίου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως ὅπου εὐχόμεθα ἐκ βαθέων, ὅλοι νὰ συναντηθοῦμε, κανεὶς νὰ μὴ λείψει.

     Μὲ τὸ πνεῦμα αὐτὸ στὴν ἀρχὴ τοῦ Τριωδίου ἐπιτρέψτε μου νὰ εὐχηθῶ καλὴ πορεία γιὰ νὰ γιορτάσουμε καὶ ὅλοι μαζί, ὅπου κι ἂν βρισκόμαστε, τὴν εὐλογία τῆς πνευματικῆς Ἀναστάσεως καὶ μέσα στὴν καρδιά μας. Ἀμήν.

·        Νηστεία σημαίνει πείνα γιὰ τὸν Θεὸ

π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν
     Ὅταν διψάσεις, θὰ ἀνακαλύψεις τὴ γεύση τοῦ νεροῦ, ποὺ ἀγνοοῦσες λόγω τῆς συνήθειας. Βάλε τὸ στόμα σου στὸ τρεχούμενο νερὸ καὶ γεύσου τὶς σταγόνες πού σου ἔκαναν τὴ χάρη νὰ μείνουν γιὰ νὰ σὲ δροσίσουν.

     Ὅταν πεινάσεις, θὰ ἀνακαλύψεις τὴ γεύση τοῦ ψωμιοῦ, ποὺ ἀγνοοῦσες λόγω τῆς συνήθειας. Φάε τὸ ψωμί σου ἀργὰ καὶ ταπεινά. Δέξου τὸ μὲ εὐγνωμοσύνη ὡς δῶρο καὶ θὰ σοὺ εἶναι πιὸ γλυκὸ κι ἀπὸ τὸ μέλι.

     Μὲ τὴ νηστεία ποὺ μᾶς διατηρεῖ σὲ κατάσταση πείνας, ἀσκούμαστε νὰ λαμβάνουμε τὴν τροφὴ καὶ τὴ ζωὴ εὐχαριστιακά. Νὰ τὴ λαμβάνουμε ὡς δῶρο ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἡ νηστεία -ὡς πείνα καὶ δίψα- ἀνοίγει ἄλλες προοπτικές, ἄγνωστες παντελῶς στὸν κορεσμένο ἄνθρωπο. Τὸ ψωμί, τὰ φροῦτα, τὸ νερὸ γίνονται ξαφνικὰ τόσο ὄμορφα...ἐμπνέουν τόσο σεβασμὸ ποὺ θέλεις νὰ τὰ φιλήσεις... Τὰ ἁπλὰ ἀκτινοβολοῦν μία ἁγνὴ ὀμορφιὰ ποὺ τὰ κάνει πιὸ ποθητὰ ἀπὸ τὰ πολυποίκιλα καὶ ἐπιτηδευμένα...

     Ἡ νηστεία, ὡς πείνα καὶ δίψα, δίνει στὴν τροφὴ καὶ τὴ ζωὴ τὴ γεύση τῆς εὐλογίας καὶ τῆς εὐχαριστίας. Βλέποντας τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερὸ ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀνακαλύπτεις τελικὰ παντοῦ γύρω σου τὰ κρυμμένα Τοῦ δῶρα... Ἔχει δίκιο ὁ π. Ἀλέξανδρος. "Μόνο αὐτὸς ποὺ εὐχαριστεῖ ζεῖ ἀληθινά"!

     Ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα τῆς νηστείας εἶναι στὸ βάθος τῆς πείνα καὶ δίψα γιὰ τὸν Θεό. Αὐτὸ τὸ ζεῖς πραγματικὰ στὴν ἑσπερινὴ λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, ὅταν ὅλη μέρα πεινᾶς καὶ διψᾶς τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο τῆς Εὐχαριστίας.

·        Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου

     (†) Ἐπισκόπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος

     Σήμερα, τέτοια ἅγια ἡμέρα, ποὺ ἑορτάζουμε καὶ οἱ καρδιές μας εἶνε γεμᾶτες εὐγνωμοσύνη γιὰ τὰ ἐξαίσια αὐτὰ γεγονότα καὶ γιὰ τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία, ἐὰν θέλουμε πραγματικὰ νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας καὶ νὰ ὑπάρχῃ ἡ πατρίδα καὶ ν᾽ ἀναπνέουμε ἐλεύθεροι κ᾽ ἐμεῖς καὶ οἱ ἀπόγονοί μας καὶ νὰ μὴ σβήσῃ τὸ ἔθνος αὐτό, σήμερα ἕνα εὔχομαι· νὰ ὑποταχθοῦμε στὸν βασιλέα Χριστό. Εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος βασιλεύς, «ὁ βασιλεὺς τῶν ὅλων» (Χερουβ.), «ὁ βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων» (Ἀπ. 19,16. Α΄ Τιμ. 6,15), τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα(Ἀπ. 1,8· 21,6· 22,13). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἥλιος, ἡ ἐλπίδα, «ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας» (Ἰω. 20,28). Καὶ θα ᾽ρθῃ ἡμέρα ποὺ θὰ γονατίσουν ὅλοι ἐμπρός του καὶ «πᾶσα γλῶσσα» θὰ ὁμολογήσῃ καὶ θὰ πῇ· «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Ὅλοι λοιπὸν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἐπάνω στοὺς τάφους τῶν προγόνων μας, ἐπάνω στὰ αἵματα καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν μαρτύρων μας ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα εἶνε κατάσπαρτη ἡ χώρα μας, νὰ
πάρουμε τὴν ἀπόφασι, νὰ μὴ λεγώμαστε μόνο ἀλλὰ καὶ νὰ εἴμαστε πράγματι Χριστιανοί. Χριστὸς στὰ χείλη καὶ τὴ γλῶσσα, Χριστὸς στὴν καρδιά. Χριστὸς στὸ σπίτι, Χριστὸς στὸ σχολεῖο, Χριστὸς στὴν ἀγορά, Χριστὸς στὸ ἐμπόριο. Χριστὸς στὰ δικαστήρια, Χριστὸς στὸ στρατό. Χριστὸς στὰ ἀνάκτορα, Χριστὸς στὶς καλύβες. Χριστὸς στὰ νησιά, Χριστὸς στὰ πλοῖα, σὲ κάθε γωνιὰ καὶ κάθε βράχο. Χριστοκρατία, ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός, ὄχι ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ κυβερνῆτες, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ λαοὶ καὶ οἱ ὄχλοι. Ἂς τὸν προσκυνήσουμε λέγοντας·
         «Χαῖρε, ὁ βασιλεὺς ἡμῶν». Νὰ γίνῃ ὁ βασιλιᾶς μας, ὄχι στὰ χείλη ἀλλὰ στὴν καρδιὰ ὅλων μας, μεγάλων καὶ μικρῶν, ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων. Καὶ ὅταν, ἀδελφοί μου, ὑποταχθοῦμε ὅλοι στὸν κραταιὸ βασιλέα Χριστό, τότε τὸ ἔθνος μας θὰ εἶνε εὐλογημένο καὶ ἀήττητο.

     «Γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε,... ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός » (Ἡσ.8,9-10). Καὶ αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ καλύτερο μνημόσυνο ἐκείνων ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἐλευθερία. Διότι αὐτὸς ὁ τόπος, τὰ χώματα αὐτὰ ποὺ πατοῦμε, κάθε γωνιά, εἶνε ποτισμένη μὲ αἷμα. Τὴ λευτεριὰ δὲν τὴν ἀποκτήσαμε δωρεάν.

     Μ᾽ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα, ποὺ γεννᾷ ἡ προφητεία τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἂς εὐχαριστήσουμε τὸ Θεὸ καὶ ἂς ψάλουμε αὐτὸ ποὺ λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία· «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν ».

·        Στ' ἅρματα, ἀδέρφια!...
     Ἤγαπημενοί μου... Ἤτανε φαίνεται ἀπὸ τὸ Θεὸ γραμμένο ν' ἀδράξωμε τ' ἅρματα μία ἥμερα καὶ νὰ χυθοῦμε καταπάνου στοὺς τυράννους μας, ποὺ τόσα χρόνια ἀνελεήμονά μας τυραγνεύουν. Τί τὴ θέλομε, βρὲ ἀδέρφια, αὐτὴ τὴν πολυπικραμένη ζωή, νὰ ζοῦμε ἀπὸ κάτω Στὴ σκλαβιὰ καὶ τὸ σπαθὶ τῶν Τούρκων νὰ ἀκονιέται στὰ κεφάλια μας;

     Δὲν τηρᾶτε ποῦ τίποτα δὲ μᾶς ἀπόμεινε; Αἳ ἐκκλησίες μᾶς γενήκανε τζαμιὰ καὶ ἀχούρια τῶν Τούρκων κανένας δὲ μπορεῖ νὰ πῆ, πῶς τάχα ἔχει τίποτε ἐδικό του, γιατί τὸ ταχιὰ βρίσκεται φτωχός, σᾶ διακονιάρης στὴ στράτα. Οἱ φαμελιές μας καὶ τὰ παιδιά μας, εἶναι ἀτὰ χέρια καὶ στὴ διάκριση τῶν Τούρκων. Τίποτε, ἀδέρφια δὲ μᾶς ἔμεινε. Δὲν εἶναι πρέποντας νὰ σταυρώσωμε τὰ χέρια καὶ νὰ τηρᾶμε τὸν οὐρανό· ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε χέρια, γνώση καὶ νοῦ ἂς ρωτήσομε τὴν καρδιά μας καὶ ὅ,τι μᾶς ἀπαντυχαίνει, ἂς τὸ βάλωμε γλήγορα σὲ πράξη, καὶ ἂς εἴμεθα, ἀδέρφια, βέβαιοι, πὼς ὁ Χριστός μας, ὁ πολυαγαπημένος, θὰ βάλη τὸ χέρι ἀπάνου μας.
     Ὅ,τι θὰ κάμωμε, πρέποντας εἶναι νὰ τὸ κάμωμε μιὰ ὥρα ἀρχιτέρα, γιατί ὕστερα θὰ χτυπᾶμε τὰ κεφάλια μας. Τώρα ἢ Τουρκία εἶναι μπερδεμένη σὲ πόλεμους, καὶ δὲν ἔχει ἀσκέρια νὰ στείλη καταπάνου μας. Ἂς ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὴν περίσταση, ὅπου ὁ θεός: ἀκούοντας τὰ δίκαια παράπονά μας, μᾶς ἔστειλε γιὰ ἐλόγου μας· μία ὥρα,πρέποντας εἶναι νὰ ξεσπάσει αὐτὸ τὸ μαράζι, ὅπου μας τρώγει τὴν καρδιά.

     Στὰ ἅρματα, ἀδέρφια! Ἡ νὰ ξεσκλαβωθοῦμε ἢ ὅλοι νὰ πεθάνομε, καὶ βέβαια, καλλίτερο θάνατο δὲ μπορεῖ νὰ προτιμήση κάθε Χριστιανὸς καὶ Ἕλληνας.

Ὀδυσσεὺς Ἀνδροῦτσος 

·        Οἱ πληγὲς τοῦ Χριστοῦ 

     Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

     Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπό τήν γιαγιά σου κάτι (σάν παραμύθι!), γιά τίς πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ. Καί ρωτᾶς: Ποία εἶναι ἡ πραγματικότητα;

     Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι ντροπή νά μήν ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα! Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη. Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση. Νά τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο. Ὅπως τά διαμάντινα στά γυναικεῖα κοσμήματα.
     Ἡ ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε. Μά εἶναι ἡ φοβερή πραγματικότητα: δύο στά χέρια˙ δύο στά πόδια˙ καί μία στά πλευρά. Ἀπό τά καρφιά. Καί ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Τρυπημένα τά χέρια πού εὐλογοῦσαν! Τρυπημένα τά πόδια πού βάδιζαν τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας! Τρυπημένη ἡ πλευρά, πού ἄναψε τήν θεία καί ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης!

     Ἔτσι τό θέλησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

     - Νά Τοῦ τρυπηθοῦν τά χέρια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἐκάμαμε μέ τά χέρια μας - (φόνους, κλεψιές, βιαιότητες).

     - Νά Τοῦ τρυπήσουν τά πόδια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά πόδια, (ἕνα δάσος πόδια!), πού ἔτρεξαν νά κάνουν τό κακό, τό κάθε κακό!

     - Τοῦ τρύπησαν τήν πλευρά κοντά στήν καρδιά, γιατί ἡ δική μας καρδιά, ἦταν γεμάτη μέ κάθε κακό˙ ἀσέβεια, βλάσφημες σκέψεις, κτηνώδεις ἐπιθυμίες, μῖσος καί φθόνο, καί σχέδια δαιμονικά ἐναντίον ἀδελφῶν, ἐναντίων φίλων, ἐναντίον τοῦ Θεοῦ!

     - Τρυπήθηκαν τά χέρια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά θεραπευθοῦν οἱ ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά δικά σου χέρια!

     - Τρυπήθηκαν τά πόδια Του, γιά νά ἐπιστρέψουν τά πόδια τά δικά σου ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀπωλείας!

     - Τρυπήθηκε ἡ πλευρά Του, γιά νά καθαρίσει ἡ δική σου καρδιά ἀπό τίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυμίες!

     Ὅταν ὁ Κρόμβελ, ὁ φοβερός αὐτός δικτάτορας τῆς Ἀγγλίας, ἄρχισε νά ἁρπάζει τίς περιουσίες τῶν Μοναστηριῶν καί τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔγινε μιά μεγαλειώδεις πορεία διαμαρτυρίας. Μιά διαδήλωση. Χιλιάδες λάβαρα καί πανώ, πού ἔγραφαν «Οἱ πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ». Καί ὁ δικτάτορας ὑποχώρησε. Μετάνοιωσε. Ὄχι γιά ἄλλο λόγο. Σεβάστηκε τά λόγια, πού ἦταν γραμμένα στό πλακάτ: Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ!

     Μάθε νά τίς σέβεσαι καί σύ!

     Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ! Πέντε οἱ κρουνοί τοῦ Αἵματός Του. Ἀπό αὐτές ἔρρευσε τό Αἷμα Του, πού ἁγίασε τήν γῆ καί ἐξηγόρασε τό ἀνθρώπινο γένος. Μέ τό Αἷμα Του, πού ἔρρευσε ἀπό τίς πέντε πληγές Του πλένει τόν κάθε πιστό Του.

     Σάν θαυματουργός καί παντοδύναμος ὁ Κύριος ἐπῆρε πέντε ψωμιά, καί ἔθρεψε μέ αὐτά πέντε χιλιάδες ψυχές! Ἔτσι καί μέ τό Αἷμα Του. Μπορεῖ νά θρέψει ψυχικά ἑκατομμύρια πιστῶν! Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Μετάληψη!

     Φρόντισε λοιπόν τήν Μεγάλη Παρασκευή νά σταθῆς κάτω ἀπό τόν Σταυρό Του. Καί παρακάλεσέ Τον. Νά σέ καθαρίσει καί σένα μέ τό Αἷμα Του. Καί νά ζωοποιήσει τήν ψυχή σου.
     Ὥστε, τήν Ἀνάσταση, νά φωνάζεις καί σύ μαζί μέ τίς ἅγιες μυροφόρες ὅτι Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως. 

·        Ἡ Φωνή τῶν Πατέρων

Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου

     Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

     ... Τότε πλέον ὁ ἄγγελος ἐκτέλεσε τὴ διαταγὴ ποὺ πῆρε καὶ ἀφοῦ παρουσιάστηκε στὴν Παρθένο τῆς εἶπε πανηγυρικά· «"Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου".
     Ποτὲ πιὰ ὁ διάβολος δὲν θὰ εἶναι ἐναντίον σου, γιατί τὸ σημεῖο ποὺ πλήγωσε ὁ ἐχθρός σου προηγουμένως, σ' αὐτὸ πρῶτα - πρῶτα τώρα ὁ ἰατρὸς τῆς σωτηρίας ἐπιθέτει τὸ ἔμπλαστρο. Ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου ἐμφανίστηκε ὁ θάνατος, ἀπὸ ἐκεῖ μπῆκε ἡ ζωή. Ἀπὸ τὴ γυναίκα προέρχονται ὅλες οἱ συμφορές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ γυναίκα πηγάζουν ὅλα τὰ καλά. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, μὴ ντρέπεσαι σὰν νὰ εἶσαι αἰτία καταδίκης. Θὰ γίνεις μητέρα αὐτοῦ ποὺ καταδίκασε καὶ λύτρωσε τὸν ἄνθρωπο. Χαῖρε, ἀμίαντη μητέρα τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ στὴν ὀρφανὴ ἀνθρωπότητα. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ καταπόντισες στὴ μήτρα σου τὸν
θάνατο τῆς μητέρας τῆς ἀνθρωπότητας Εὕας. Χαῖρε, ὁ ζωντανὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ. Χαῖρε, σὺ ποὺ εἶσαι ἐξίσου κατοικία οὐρανοῦ καὶ γής. Χαῖρε, εὐρύχωρε τόπε τῆς ἀπόρρητης φύσης». Ἀφοῦ ὅλα αὐτὰ ἔτσι ἔχουν, ἐξαιτίας τῆς ἦλθε ὁ γιατρὸς γιὰ τοὺς ἀρρώστους, «ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, γιὰ νὰ φωτίσει αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὸ σκοτάδι», ἡ ἄγκυρα γιὰ ὅλους τους ταλαιπωρημένους καὶ τὸ ἀσφαλισμένο λιμάνι. Γεννήθηκε ὁ Δεσπότης τῶν δούλων ποὺ μισοῦνται ἀδιάλλαχτα, ὁ σύνδεσμος τῆς εἰρήνης, ἐμφανίσθηκε ὁ λυτρωτὴς τῶν αἰχμαλώτων δούλων, ἡ εἰρήνη αὐτῶν ποὺ βρίσκονται σὲ πόλεμο. « Αὐτὸς βέβαια εἶναι ἡ εἰρήνη μας», τὴν ὁποία εἰρήνη μακάρι νὰ ἀπολαύσουμε ὅλοι μας μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, τιμὴ καὶ δύναμη τώρα καὶ πάντοτε καὶ σ' ὅλους τους αἰῶνες. Ἀμήν.

·        
Διδακτικές ἱστορίες 

Ὁ θυμὸς καὶ ἡ ἀγάπη

     "Ἐνῶ ἕνας ἄνδρας γυάλιζε τὸ νέο αὐτοκίνητό του, ὁ ἡλικίας 4 ἐτῶν γιός του, πῆρε μία πέτρα καὶ γρατσούνισε μὲ γραμμὲς μέρος τοῦ αὐτοκινήτου.

     Στὸ θυμὸ τοῦ ἀπάνω, ὁ ἄνδρας αὐτὸς πῆρε τὸ χέρι τοῦ παιδιοῦ του καὶ χρησιμοποιώντας ἕνα γαλλικὸ κλειδί, τὸ χτύπησε πολλὲς φορὲς.
     Στὸ νοσοκομεῖο, τὸ παιδὶ ἔχασε ὅλα τὰ δάχτυλά του λόγω τῶν πολλαπλῶν σπασιμάτων.
     Ὅταν τὸ παιδὶ εἶδε τὸν πατέρα του μὲ τὰ παραπονεμένα μάτια τοῦ γεμάτα πόνο τὸν ρώτησε: " Μπαμπά... πότε τὰ δάχτυλά μου θὰ μεγαλώσουν πάλι;   "Ο πατέρας βουβός, πῆγε πίσω στὸ αὐτοκίνητό του καὶ τὸ κλώτσησε πολλὲς φορὲς. Σκεπτόμενος αὐτὸ ποὺ ἔκανε, βρισκόμενος μπροστὰ στὸ αὐτοκίνητό του καὶ βλέποντας ξανὰ τὶς γρατζουνιές, ἀντιλήφθηκε ὅτι τὸ παιδὶ τοῦ εἶχε γράψει μὲ τὴν πέτρα "ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ". Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ ἄνδρας αὐτὸς αὐτοκτόνησε.

     Συμπέρασμα: Ὁ θυμὸς καὶ ἡ ἀγάπη δὲν ἔχουν κανένα ὅριο. Τὰ πράγματα ὑπάρχουν γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦνται, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι γιὰ νὰ ἀγαπιοῦνται.

·        Διδάγματα ἀπότό γεροντικό

     Ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς εἶπε σ᾿ ἕναν ἀδελφό:

     «Ἂς ἀποκτήσουμε τὴν ὑπακοή, ἡ ὁποία γεννάει τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπομονή, τὴ μακροθυμία, τὴν κατάνυξη, τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτὰ εἶναι τὰ πολεμικά μας ὅπλα».

·        Μηνύματα Σωτήρια

     Για την αδικία που σου προξενούν οι άλλοι, όποια κι' αν είναι αυτή, δεν πρέπει να εκδικείσαι, αλλά αντίθετα να συγχωρείς από τα βάθη της καρδιάς σου εκείνον που σε αδίκησε.

Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ 

·        Ἕνας ἄγνωστος Ἅγιος

Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ Θαυματουργός

     Ὁ Ὅσιος Ἠσύχιος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἄνδραπα τῆς Γαλατίας. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, φλεγόμενος ἀπὸ πόθο γιὰ τὴ μοναχικὴ πολιτεία, ἐγκατέλειψε τὴν πατρίδα του καὶ κατέφυγε στὰ θαλάσσια μέρη τῆς Ἀρδανίας, πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Μαΐωνος, ὅπου ἔκτισε καλύβα καὶ διέμενε καλλιεργώντας τοὺς ἔρημους ἀγροὺς γύρω ἀπὸ τὸ κελί του. Γιὰ τὸ ἄνυδρο τοῦ τόπου κατέβηκε στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ, ὅπου βρῆκε νερό. Ἔκτισε ναὸ ἀφιερωμένο στὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα. Ἔζησε αὐστηρὸ ἀσκητικὸ βίο καὶ ὁ Θεὸς τοῦ δώρισε τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
     Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας μὲ εἰρήνη καὶ ἐνταφιάσθηκε ἐντὸς τοῦ ναοῦ, ποὺ εἶχε οἰκοδομήσει, μέσα σὲ λίθινη λάρνακα. Τὸ ἔτος 781 μ.Χ., ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμασείας Θεοφύλακτος μετέφερε τὸ ἱερὸ λείψανό του στὴν Ἀμάσεια καὶ τό ἀπέθεσε στὸ δεξιὸ μέρος τοῦ Θυσιαστηρίου. Ἡ μνήμη του στίς 6 Μαρτίου.