Κυριακή τοῦ Παραλύτου
Τό ρῆμα Χριστοῦ σφίγμα τῷ παρειμένῳ
Οὕτως ἵαμα τοῦτο ρῆμα καί μόνον.
Ἡ Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου ἀντλεῖ τὸ θέμα της ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἀναγινώσκεται στήν Θεία Λειτουργία. Αὐτὴ περιλαμβάνει τὴν διηγήσῃ τῆς ἰάσεως τοῦ παραλυτικοῦ στήν Προβατικὴ κολυμβήθρα, τὴν Βηθεσδά, στά Ἱεροσόλυμα (Ἴῳ. 5, 1-15). Τὸ δράμα τοῦ ἐπὶ 38 ἔτη παραλύτου συγκινεῖ τὸν Κύριο καὶ τὸν θεραπεύει. Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται σὰν ἰατρὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Τὸν παράλυτο δέν τὸν θεραπεύει ἡ κολυμβήθρα, ἀλλὰ ὁ πανσθενουργὸς λόγος τοῦ Κυρίου.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει τή δύναμη νά ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο, θὰ πρέπει ὅμως καὶ ὁ ἄνθρωπος νά θελήσει να ἐλευθερωθεῖ καί, κυρίως, νά παραμείνει ἐλεύθερος. Καὶ ἐλεύθερος παραμένει ὁ ἄνθρωπος μόνον ὅταν συνεργάζεται μὲ τὸν Θεὸ γιά τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ κακό. Κάθε φορά, σὲ ὅλη τή μακραίωνη ἱστορίᾳ του,πού στήριξε ἀλλοῦ τίς ἐλπίδες του διαψεύστηκε οἰκτρά. Κάθε φορά πού ὁ ἄνθρωπος πίστεψε ὅτι βρῆκε τὸν τρόπο νά ἀπελευθερωθεῖ βρέθηκε χειρότερα ὑποδουλωμένος μέσα στά ἴδια τὰ κατασκευάσματά του. Αὐτὸ εἶναι σήμερα περισσότερο ἐμφανὲς ἀπό ποτέ, καθὼς σήμερα γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχὴ ὅτι ἡ τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη δέν ἔφερε τὴν πολυπόθητη εὐτυχία, ἀλλὰ ἀποξένωσε ἀκόμη περισσότερο τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἡ δύναμη τῶν ὅπλων κανένα δέν ἐξασφάλισε, ἀλλὰ μόνο τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου ἐπιχείρησε νά ἐπιβάλει, ὁδηγώντας ἐκατομμύρια ἀνθρώπους στή δυστυχία καὶ τὴν ἀπογνώση. Προϋπόθεση, λοιπόν, γιά νά ἐνεργήσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι νά πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι στή δύναμή Του.