Κυριακή ΙΕ' Ματθαίου
Δύο ἐρωτήματα, μεταξύ του Χριστοῦ καί τῶν Ἑβραίων, μᾶς παρουσιάζει σήμερα ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Στήν πρώτη περίπτωση, ἕνας νομικός, δηλαδή ἕνας ἑρμηνευτής τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ρωτάει τόν Ἰησοῦ ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐντολή τοῦ Νόμου, κι Ἐκεῖνος τοῦ ἁπαντά: "νά ἀγαπήσεις τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη τήν καρδιά σου καί μέ ὅλη τήν ψυχή σου καί μέ ὅλη τή διάνοιά σου. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή. Δεύτερη καί ὅμοια μέ τήν πρώτη, νά ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου σάν τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό. Σέ αὐτές τίς δύο ἐντολές στηρίζεται ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφήτες". Στή συνέχεια, συγκεντρώθηκαν οἱ Φαρισαῖοι καί ὁ Ἰησοῦς τούς ρωτᾶ: "τί πιστεύετε γιά τόν χριστό; τίνος υἱός εἶναι;" Ἐκεῖνοι ἀπάντησαν τοῦ Δαβίδ. "Πώς ὄμως", τούς ρωτᾶ πάλι, "ὁ Δαβίδ, φωτισμένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν ἀποκαλεῖ Κύριο, λέγοντας: εἶπε ὁ Κύριος στόν Κύριό μου, κάθισε στά δεξιά μου, μέχρι νά ὑποτάξω στά πόδια σου τούς ἐχθρούς σου; Ἄν ὁ Δαβίδ τόν ἀποκαλεῖ Κύριο, πῶς γίνεται νά εἶναι γιός του;" Κανείς δέν μπόρεσε νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ, καί ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα κανείς δέν τόλμησε πλέον νά τοῦ θέσει ἐρωτήματα.
Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ "σοφοί" τῶν Ἑβραίων, οἱ γραμματεῖς, οἱ φαρισαῖοι καί οἱ νομοδιδάσκαλοι ἔθεταν ἐρωτήματα στόν Χριστό, δέν ἦταν γιατί ἤθελαν πράγματι νά διδαχθοῦν, ἀλλά γιά νά Τόν παγιδέψουν, ὅπως σέ ἄλλο σημεῖο μᾶς ἀναφέρουν οἱ Εὐαγγελιστές. Ἄλλωστε, τό γεγονός πού μᾶς περιγράφει σήμερα ὁ Ματθαῖος συνέβη μετά τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα καί λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιστεγάζεται καί κατακλείεται θά λέγαμε ἡ δημόσια διδασκαλία καί δράση τοῦ Χριστοῦ, καί δέν εἶναι τυχαῖο πού μέ τήν περικοπή αὐτή κλείνει καί ὁ κύκλος τῶν Κυριακῶν του Ματθαίου, πού ἀρχίζει τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων καί καταλήγει λίγο πρίν τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὅλες οἱ περικοπές πού ἀκούσαμε αὐτή τήν περίοδο περιγράφουν διάφορα θαύματα τοῦ Ἰησοῦ, μέ τά ὁποία ἀπό τή μία μεριά φανερώνει ὅτι εἶναι ὄντως Υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἀπό τήν ἄλλη ἐκδηλώνει ἔμπρακτα τήν ἄπειρη ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο.
Αὐτά εἶναι καί τά μηνύματα τῆς σημερινῆς περικοπῆς. Ἡ μεγαλύτερη ἐντολή τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, δηλαδή πρός κάθε συνάνθρωπό μας. Στήν οὐσία δέν ἀποτελοῦν δύο ξεχωριστές ἐντολές, ἀλλά τίς δύο ὄψεις τῆς μίας ἀγάπης, ὄχι ὅπως συχνά ἐσφαλμένα τήν ἐννοοῦμε ὡς ἄνθρωποι, ἀλλά ὅπως μᾶς τήν δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Γί αὐτό καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος θά μᾶς πεῖ ὅτι δέν γίνεται νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό καί νά μήν ἀγαπᾶμε τόν συνάνθρωπο: "ἐκεῖνος πού θά πεῖ ὅτι ἀγαπῶ τόν Θεό, ἀλλά μισεῖ τόν πλησίον του, εἶναι ψεύτης. Γιατί ἐκεῖνος πού δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του τόν ὁποῖο βλέπει, δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει τόν Θεό, τόν ὁποῖο δέν βλέπει" (Ἅ' Ἰω. 4, 20). Εἶναι ἑπομένως φυσικό νά τονίζει σήμερα ὁ Χριστός ὅτι σέ αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι θεμελιωμένος ὁ Νόμος καί οἱ προφῆτες. Καί δέν θά ἦταν ὑπερβολή νά ποῦμε ὅτι σέ αὐτή τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης εἶναι θεμελιωμένο τό σωτήριο ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκεῖνο πάλι πού δέν μπόρεσαν οἱ φαρισαῖοι νά ἐξηγήσουν, εἶναι τόσο προφανές, γιά ὅσους γνωρίζουν στοιχειωδῶς τά Εὐαγγέλια. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ σαρκωθεῖς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατά τήν ἀνθρώπινη γενεαλογία Τοῦ εἶναι ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔτσι, παρόλο πού θεωρεῖται υἱός τοῦ Δαβίδ, ὁ Προφήτης τόν ἀποκαλεῖ Κύριο ἀναγνωρίζοντας τήν Θεότητά Του. Μάλιστα, μέ τήν διπλή ἀναφορά σέ Κύριο, ὑποδεικνύεται καί ἡ τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ: Κύριος ὁ Πατήρ ὁ ἐπουράνιος, κατά τήν συχνή ἐπίκληση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Κύριος ὁ Υἱός, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος "ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου", Κύριον καί ὁ Ἅγιον Πνεῦμα καί ζωοποιόν, κατά τήν ἔκφραση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.
Αὐτές οἱ δύο μεγάλες ἀλήθειες, ἡ θεότητα δηλαδή τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ συμπύκνωση ὅλης της Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης στήν θεμελιώδη ἐντολή τῆς ἀγάπης, ἀποτελοῦν γιά τόν καθένα μας τό σημεῖο ἀφετηρίας ἀλλά καί ἀναφορᾶς τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἄν τά λησμονήσουμε, τότε ἡ ζωή μας θά παραπαίει στό σκοτάδι τοῦ ψεύδους. Ἄν τά ἐνστερνιστοῦμε, τότε ὄχι μόνο ἡ προσωπική μας ζωή θά μεταμορφωθεῖ, ἀσφαλῶς μέσα ἀπό ἀγώνα πνευματικό, ἀλλά καί ὁλόκληρος ὁ κόσμος.
--- Πηγή: Ἁπλά καί Ὀρθόδοξα: https://xerouveim.blogspot.gr/2010/08/5-9-2010.html