Κλήση καί ἀνταπόκριση
Ἄφησαν τά πάντα
Ὁ Κύριος περπατᾶ στήν ἀκρογιαλιά τῆς Γαλιλαίας. Ἐκεῖ βλέπει δύο ἀδελφούς, τόν Σίμωνα, τόν ὁποῖο κατόπιν ὀνόμασε Πέτρο, καί τόν Ἀνδρέα τόν ἀδελφό του, οἱ ὁποῖοι ἔριχναν δίχτυα στή λίμνη, διότι ἦταν ψαράδες. Καί τούς λέει: Ἀκολουθῆστε µἐ καί θά σᾶς κάνω ἱκανούς νά ψαρεύετε ἀντί γιά ψάρια, ἀνθρώπους - αὐτούς μέ τά πνευματικά δίχτυα τοῦ κηρύγματος θά ἑλκύετε στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Κι αὐτοί ἀμέσως ἄφησαν τά δίχτυά τους καί Τόν ἀκολούθησαν. Ἀφοῦ προχώρησε πιό κεῖ, εἶδε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τόν Ἰάκωβο τόν γυιό τοῦ Ζεβεδαίου καί τόν Ἰωάννη τόν ἀδελφό του, νά ἑτοιμάζουν τά δίχτυα τούς μέσα στό πλοῖο μαζί μέ τόν πατέρα τούς Ζεβεδαῖο. Καί τούς κάλεσε κοντά του. Κι αὐτοί ἀμέσως ἄφησαν τό πλοῖο καί τόν πατέρα τους καί Τόν ἀκολούθησαν.
Κι οἱ τέσσερις ψαράδες ἄφησαν ἀμέσως τά πάντα. Πόση προθυμία καί αὐταπάρνηση ἔδειξαν στήν κλήση τοῦ Χριστοῦ! Πόση πίστη καί ὑπακοή! Δέν ἀνέβαλαν τήν ἀπόφασή τους γιά ἄλλη φορᾶ. Δέν ζήτησαν προθεσμία γιά νά δώσουν κάποια ἀπάντηση. Δέν σκέφθηκαν νά πᾶνε πρῶτα στά σπίτια τους καί νά συζητήσουν μέ τούς δικούς τους. Ἄφησαν καί τούς γονεῖς τους καί ὅ,τι ἄλλο εἶχαν. Τά πλοῖα καί τά δίχτυα τούς ἦταν ὅλη τους ἡ περιουσία. Καί τήν ἀφήνουν. Μένουν χωρίς τίποτε. Αὐτοί καί ὁ Χριστός! Καί Τόν ἀκολουθοῦν. Καί γίνονται μόνιμοι μαθητές του. Ἀποφασισμένοι νά ἀκολουθήσουν τόν Κύριο ὅπου τους καλέσει.
Ἐμεῖς ἄραγε δείχνουμε τέτοια αὐταπάρνηση καί προθυμία στό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Βέβαια ὁ Κύριος δέν κάνει σέ ὅλους ἐμᾶς τέτοια μεγάλη εἰδική κλήση, δέν ζητᾶ ἀπό ὅλους ἐμᾶς νά ἐγκαταλείψουμε τά πάντα καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ἀλλά ζητᾶ νά ἐγκαταλείψουμε τά πάθη µἄς, τό ἁμαρτωλό θέλημα µἄς. Καί κάνει στόν καθένα µἄς πολλές κλήσεις γιά μετάνοια, γιά ἁγιασμό, γιά τή σωτηρία µἄς. Μᾶς καλεῖ μέ τή φωνή τῶν Πνευματικῶν µἄς, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί μέ τή φωνή γεγονότων. Μᾶς ζητᾶ νά κόψουμε κάποιο ἐλάττωμα µἄς, νά καλλιεργήσουμε κάποια ἀρετή, νά κάνουμε ἔργα ἀγάπης, νά προσφέρουμε τά χαρίσματα µἄς στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας του. Γιά παράδειγμα πηγαίνουμε στόν Πνευματικό µἄς καί µἄς δίνει ὁδηγίες πνευματικῆς ζωῆς. Τίς ἀποδεχόμαστε χωρίς ἀντίρρηση καί ἀντίδραση; Ἔχουμε τήν προθυμία νά ὑπακούσουμε ἀμέσως καί νά ἀγωνισθοῦμε νά διορθώσουμε τήν πορεία µἄς; Εἶναι φοβερό νά µἄς καλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός στό θέλημά του καί ἐμεῖς νά ἀρνούμαστε καί νά χάνουμε εὐκαιρίες μετανοίας καί ἁγιασμοῦ. Εὐκαιρίες πού ἴσως δέν θά µἄς δοθοῦν ποτέ ἄλλοτε. Ἄς μάθουμε λοιπόν νά ἀνταποκρινόμαστε ἀμέσως στά κελεύσματα τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου. Ξεπερνώντας κάθε ἐμπόδιο.
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ
Στή συνέχεια ὁ ἅγιος εὐαγγελιστής Ματθαῖος παρουσιάζει τή δημόσια δράση τοῦ Κυρίου στή Γαλιλαία. Λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς περιόδευε τή Γαλιλαία διδάσκοντας στίς Συναγωγές, ὅπου κάθε Σάββατο μαζεύονταν οἱ Ἰουδαῖοι γιά νά ἀκούσουν τήν ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί νά προσευχηθοῦν. Θεράπευε τά πλήθη τοῦ λαοῦ ἀπό κάθε εἴδους ἀσθένεια. Καί κήρυττε τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ποιά ὅμως εἶναι αὐτή ἡ Βασιλεία στήν ὁποία καλοῦσε ἡ Κύριος; Οἱ Ἰουδαῖοι ἀσφαλῶς περίμεναν µἴα ἐγκόσμια ἰουδαιοκεντρική βασιλεία ἐντελῶς διαφορετική ἀπό αὐτήν πού κήρυττε ὁ Κύριος. Διότι ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἐγκαθιδρύσει μίαν ἄλλη πνευματική, παγκόσμια Βασιλεία ὄχι σέ κράτη καί σέ παλάτια, ἀλλά στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Βασιλεία του δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσµου τούτου». Κι Αὐτός δέν εἶναι Βασιλεύς κρατῶν ἀλλά καρδιῶν, πού θά κατακτήσει τούς ἀνθρώπους ὄχι μέ πολέμους ἀλλά μέ τήν ἀγάπη. Ὁ Κύριος λοιπόν καλεῖ σέ μία Βασιλεία ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπ' αὐτήν πού περίμεναν οἱ Ἰουδαῖοι, μία Βασιλεία ἀτελεύτητη. Μία Βασιλεία πού ξεκινάει ἀπό τή γῆ μέ τήν Ἐκκλησία του καί θά συνεχιστεῖ στόν οὐρανό. Μία Βασιλεία στήν ὁποία δέν θά κυριαρχεῖ τό µἴσος ἀλλά ἡ ἀγάπη, δέν θά κυριαρχεῖ τό σκοτάδι τῆς ἀπιστίας ἀλλά τό φῶς τῆς πίστεως. Μία Βασιλεία στήν ὁποία κάθε πολίτης της θά ἀπολαμβάνει ἀπό αὐτή τή ζωή τή θεία Χάρη καί πληρότητα καί θά γεύεται τά ὑπερκόσμια ἀγαθά της.
Ἐμεῖς ἄραγε κατανοοῦμε τόν πνευματικό αὐτόν χαρακτήρα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ; Ζοῦμε τήν ἐμπειρία τῆς Βασιλείας αὐτῆς; Βέβαια ἀνήκουμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στήν Ἐκκλησία του. Εἴμαστε βαπτισμένοι. Ἔχουμε μυρωθεῖ μέ τό βασιλικό Χρίσμα. Ἐσωτερικά ὅμως; Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι «ἐντός ἠµῶν»; Τή ζοῦμε ὡς ἐμπειρία; Τήν προσδοκοῦμε ὡς τό μεγαλύτερο ὅραμα τῆς ζωῆς µἄς; Ἄν πραγματικά θέλουμε νά ζοῦμε μέσα µἄς τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἄν ἀναγνωρίζουμε τόν Κύριο µἄς ὡς παντοτινό βασιλέα µἄς, θά πρέπει νά Τόν κάνουμε καί κυβερνήτη τῆς ζωῆς µἄς. Αὐτός νά κυβερνᾶ τίς αἰσθήσεις µἄς, τίς σκέψεις µἄς, τά συναισθήματα µἄς, ὁλόκληρη τή ζωή µἄς. Νά µἡ σέρνουμε τά πόδια µἄς στό χῶμα κυριευμένοι ἀπό πάθη καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες. Ἀλλά νά ἀνεβαίνουμε διαρκῶς ψηλότερα, πρός τούς οὐρανούς, πρός τήν ἄνω Ἱερουσαλήμµ, πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Χριστιανική Φοιτητική Δράση