Γιά τήν δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου καί τήν ἐπιείκεια στούς ἁμαρτωλούς
Ἁγίου Λουκᾶ, ἐπισκόπου Κριμαίας
«Καί παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπί τό τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καί λέγει αὐτῶ· ἀκολούθει μοί. Καί ἀναστᾶς ἠκολούθησεν αὐτῶ» (Μθ. 9, 9).
Ποιός ἦταν αὐτός ὁ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος στή συνέχεια ἔγινε μεγάλος ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής; Ἦταν τελώνης καί μάζευε φόρους. Ὁ λαός μισοῦσε τούς τελῶνες καί τούς θεωροῦσε ἁμαρτωλούς, διότι ἔκαναν πολλές ἀδικίες προσπαθώντας νά κερδίσουν περισσότερα χρήματα γιά τόν ἑαυτό τους. Καί αὐτόν τόν ἄνθρωπο, πού ὅλοι τόν θεωροῦσαν ἄθλιο καί τόν ἀποστρέφονταν, ὁ Κύριος τόν καλεῖ καί τοῦ λέει: «Ἀκολούθει μοί».
Μόνο δύο λέξεις, καί αὐτές ἔκαναν ἐπανάσταση στήν ψυχή τοῦ τελώνη. Σηκώθηκε ἀμέσως, ἔριξε κάτω τά χρήματά του καί ἀκολούθησε τόν Χριστό.
Αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει ὅτι τό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά προκαλέσει στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἐπανάσταση. Στούς βίους τῶν ἁγίων ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν στόν Χριστό μετά ἀπό ἕναν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπό τήν πείρα μου γνωρίζω ὅτι ἕνας καλός λόγος μπορεῖ νά συνταράξει τήν ψυχή τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅπως συντάραξε τήν ψυχή τοῦ τελώνη Ματθαίου. Ἄνθρωποι πνιγμένοι στήν ἁμαρτία, κλέφτες, ληστές καί φονιάδες, ὅταν τούς λές ἕναν καλό λόγο καί τούς δείχνεις τήν ἀγάπη σου, τήν συγκατάβαση καί τόν σεβασμό στό πρόσωπό τους, συγκινοῦνται πάρα πολύ.
Καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ἀδύναμοι καί ἀσήμαντοι ἄνθρωποι μέ ἕναν λόγο ἀγάπης καί σεβασμοῦ μποροῦμε νά συγκινοῦμε καί νά συνταράζουμε τίς καρδιές τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅπως ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Νά τό θυμόμαστε καί ποτέ νά μήν κατακρίνουμε τούς ἁμαρτωλούς, νά μήν τούς στιγματίζουμε, ἀλλά νά τούς φερόμαστε μέ ἀγάπη, δείχνοντας σεβασμό στό πρόσωπό τους, ἄν καί οἱ ἴδιοι δέν τό σέβονται καί τό ἔχουν καταπατήσει.
«Καί ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τή οἰκία, καί ἰδού πολλοί τελῶναι καί ἁμαρτωλοί ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καί τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. Καί ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατί μετά τῶν τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;
Ὁ δέ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες. Πορευθέντες δέ μάθετε τί ἐστίν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν. Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλ' ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Μθ. 9, 10-13).
Οἱ φαρισαῖοι ἀγανακτοῦσαν γιά τό ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός συναναστρεφόταν μέ τούς ἁμαρτωλούς, τίς πόρνες καί τούς τελῶνες. Περιφρονοῦσαν αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί θεωροῦσαν ἀκαθαρσία νά ἐπικοινωνοῦν μαζί τους. Ποτέ δέν τούς μιλοῦσαν, ἄλλα τούς κακολογοῦσαν καί τούς κατέκριναν γιά τήν συμπεριφορά τους.
Ξέρουμε ὅτι οἱ πόρνες ἐπλεναν τά πόδια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί τά σκούπιζαν μέ τά μαλλιά τους. Ποτέ δέν ἔχουν ἀκούσει ἀπ' Αὐτόν κανένα λόγο ἐπιπληκτικό. Τίς συγχωροῦσε καί τίς ἔλεγε: «Πορεύου καί ἀπό τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰω. 8, 11).
Οἱ φαρισαῖοι ἦταν ἀνίκανοι νά καταλάβουν αὐτή τήν συμπεριφορά τοῦ Χρίστου καί δυσφοροῦσαν γιά τήν στάση τοῦ ἀπέναντι στούς ἁμαρτωλούς. Ἀλλά ὁ Κύριος τους ἀπαντοῦσε τό ἑξῆς: «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες» (Μθ. 9, 12). Ἦλθε γιά νά σώσει τούς ἁμαρτωλούς. Μέ τήν ἀγάπη τοῦ ἀγκαλίαζε κάθε ἁμαρτωλό καί ζητοῦσε νά τόν ὁδηγήσει στήν σωτηρία. Στούς φαρισαίους πού τοῦ παραπονέθηκαν εἶπε:
«Πορευθέντες δέ μάθετε τί ἐστίν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν» (Μθ. 9, 13). Οἱ γραμματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τούς στήριζαν στίς θυσίες καί τίς προσευχές τους, καί ὁ Κύριος λέει ὅτι δέν θέλει θυσία, ἀλλά ἔλεος, ἔλεος στούς ἁμαρτωλούς.
Οἱ θυσίες χρειάζονταν στήν Παλαιά Διαθήκη, διότι προεικόνιζαν τήν Μόνη Θυσία ποῦ πρόσφερε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πάνω στόν Σταυρό τοῦ Γολγοθά. Ὅταν δόθηκε αὐτή ἡ Θυσία οἱ ἄλλες θυσίες ἔχασαν τήν σημασία καί τό νόημά τους, γι' αὐτό δέν τίς προσφέρουμε πιά.
Τώρα ὁ Κύριος δέν περιμένει θυσία ἀλλά ἔλεος. Περιμένει ἀπό μᾶς τήν εὐσπλαχνία σέ ὅλους τους ἁμαρτωλούς καί τούς περιφρονημένους. Ἡ συμπεριφορά μας πρός αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά εἶναι ἴδια μ' αὐτήν πού ἔδειξε Ἐκεῖνος. Νά μήν περιφρονοῦμε κανέναν, κανέναν νά μήν θεωροῦμε κατώτερο ἀπό μας. Νά βλέπουμε τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ὄχι τῶν ἄλλων, νά ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωση καί τήν πραότητα, μιμούμενοι τήν δική Του ταπείνωση καί πραότητα. Νά ἀγαπᾶμε καί νά εὐεργετοῦμε τούς περιφρονημένους καί τούς ταπεινωμένους, νά τούς προσφέρουμε πνευματική βοήθεια, δείχνοντας ἐνδιαφέρον γιά τήν σωτηρία τους.
Ὁ Κύριος λέει ὅταν κάνουμε τραπέζι νά μήν καλοῦμε ἀνθρώπους πού μποροῦν μετά νά καλέσουν καί ἐμᾶς στό γεῦμα, ἀλλά τούς πένητες καί τούς φτωχούς κουρελιάρηδες. Θέλει νά τό κάνουμε μέ ἀγάπη, καί πάντα μέ συμπόνια νά φερόμαστε στούς ἀνθρώπους πού ὁ κόσμος τούς περιφρονεῖ, καλώντας τούς βρωμιάρηδες καί ἀχρείους.
Ὁ Κύριός μας ἔδωσε παράδοξες καί θαυμαστές ἐντολές. Εἶπε ὅτι δέν θέλει θυσία ἀλλά ἔλεος, ἔλεος σέ ὅλους πού τό χρειάζονται. Ἕνα μεγάλο, ἀμέτρητο πλῆθος ἀνθρώπων περιμένουν κάποιον νά τούς δείξει εὐσπλαχνία, νά τούς πεῖ ἕνα λόγο ἀγάπης καί παρηγοριᾶς. Περιμένουν οἱ ἄνθρωποι κάποιον νά τούς δείξει τρυφερότητα καί νά τούς βοηθήσει, καί ἀντί αὐτοῦ συναντοῦν στούς γύρω τους ψυχρότητα καί ἀδιαφορία. Ἀλλά πάνω ἀπό αὐτά καί σέ μερικούς ἀκόμα χριστιανούς βλέπουν περιφρόνηση καί ἀποστροφή.
Στά μάτια τοῦ Θεοῦ αὐτός, πού ἔτσι συμπεριφέρεται στούς ἀδελφούς του, πράττει βαριά ἁμαρτία. Σέ ὅλα πρέπει νά εἴμαστε μιμητές τοῦ Κυρίου καί νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμά Του. Ἄς Τόν ἀκολουθήσουμε λοιπόν καί ἄς μήν θεωροῦμε τόν ἑαυτό μᾶς ἀνώτερο ἀπό τόν πλησίον, ὅποιος καί νά εἶναι αὐτός - κλέφτης, φονιάς ἤ ληστής, διότι στά μάτια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά εἴμαστε χειρότεροι ἀπό αὐτόν.
Νά θυμόμαστε πάντα πῶς συμπεριφερόταν ὁ Κύριος στούς ἁμαρτωλούς, πῶς φέρθηκε στόν τελώνη Ματθαῖο καί πῶς φερόταν σέ ἄλλους τελῶνες, πόρνες καί ἁμαρτωλούς καί προκαλοῦσε μ' αὐτό τήν ὀργή τῶν φαρισαίων. Νά μήν εἴμαστε σάν τούς φαρισαίους, ἀλλά νά μιμούμαστε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.
Πηγή: https://www.impantokratoros.gr