Διδαχή Ε'
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
Ἐν ἀρχή ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς κ.λ.π., λέγει ὁ προφήτης Μωυσῆς πεφωτισμένος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου εἰς τήν Ἁγίαν Γραφήν.
Τόν παλαιόν καιρόν, χριστιανοί μου, ἐγίνοντο καλοί οἱ ἄνθρωποι. Μεταξύ εἰς τούς πολλούς ἔχομεν καί ἕνα ὀνομαζόμενον Μωυσήν. Ὁ Μωυσῆς, ἀδελφοί μου, ἀπό μικρόν παιδίον ἔλαβε δύο πράγματα εἰς τήν καρδίαν τοῦ· ἀγάπην εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀδελφούς του. Αὐτᾶς τά δύο ἀγάπας νά ἔχετε, χαράν, δόξαν, ἀγαλλίασιν, πλοῦτον, θησαυρόν νά χαιρώμεθα μέ αὐτᾶς τάς δύο ἀγάπας πάντοτε. Σαράντα χρόνους ἐσπούδασεν ὁ προφήτης Μωυσῆς νά μάθη τά γράμματα, διά νά καταλάβη ποῦ περιπατεῖ. Νά σπουδάζετε καί σεῖς, ἀδελφοί μου, νά μανθάνετε γράμματα ὅσον ἠμπορεῖτε. Καί ἅμα δέν ἐμάθετε οἱ πατέρες, νά σπουδάζετε τά παιδιά σας, νά μανθάνουν τά ἑλληνικά, διότι καί ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι εἰς τήν ἑλληνικήν. Καί ἄν δέν σπουδάσης τά ἑλληνικά, ἀδελφέ μου, δέν ἠμπορεῖς νά καταλάβεις ἐκεῖνα ὁπού ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Καλύτερον, ἀδελφέ μου, νά ἔχης ἑλληνικόν σχολεῖον εἰς τήν χώραν σου, παρά νά ἔχης βρύσες καί ποτάμια · καί ὡσάν μάθης τό παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος. Τό σχολεῖον ἀνοίγει τάς ἐκκλησίας· τό σχολεῖον ἀνοίγει τά μοναστήρια.
Σαράντα χρόνους παρεκάλει ὁ Μωυσῆς τόν Θεόν διά νά ξεσκλαβώση τούς ἀδελφούς του τούς Ἑβραίους ἀπό τήν Αἴγυπτον. Πρέπει καί σύ, ἀδελφέ μου, νά παρακαλῆς τόν Θεόν ὅσον ἠμπορεῖς διά τό καλόν του ἀδελφοῦ σου· ὄχι, ἀδελφέ μου, νά τόν κλέπτης καί νά τόν φονεύης καί νά ἀγαπᾶς τό κακόν του. Σαράντα ἡμέρας καί σαράντα νύκτας ἐνήστευσεν ὁ προφήτης Μωυσῆς, ὡσάν ὁπού ἐκαθαρίσθη ψυχικῶς καί σωματικῶς ἀπό πάσαν ἁμαρτίαν. Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου, τί καλά πού ἔκαμεν ὁ προφήτης Μωυσῆς, νά ἰδῆτε καί ὁ πανάγαθος Θεός τί μεγάλο καλόν ὁπού τοῦ ἐχάρισε. Τόν ἐχειροτόνησε βασιλέα καί ἐβασίλευσε σαράντα χρόνους· τόν ἔκαμε καί προφήτην εἰς ὅλον τόν κόσμον, νά ἠξεύρη ὅλα τά μέλλοντα καί τά παρελθόντα· τόν ἔκαμεν ὡσάν τόν ἑαυτόν τοῦ ὁ Θεός. Ἔζησεν ὁ προφήτης Μωυσῆς ἑκατόν εἴκοσι ὀκτώ χρόνους καί ἐπέρασε καί ἐδῶ καλά καί ἐπῆγε καί εἰς τόν παράδεισον νά χαίρεται πάντοτε. Ἔτσι πρέπει, ἀδελφοί μου, νά παιδευώμεθα καί ἠμεῖς, νά πιστεύωμεν ὅσον εἶναι δυνατόν, νά καθαριζώμεθα ἀπό πάσαν ἁμαρτίαν ψυχικήν καί σωματικήν, καί νά γινώμεθα ὡσάν Ἄγγελοι. Καί ἄν δέν παιδευώμεθα, ἀδελφοί μου, παρά τρώγωμεν καί πίνωμεν, καί χαιρώμεθα, καί χορεύωμεν, δέν πρέπει νά λεγώμεθα ἄνθρωποι, ἀλλά ζῶα ἄλογα.
Ὁ πανάγαθος Θεός, ἀδελφοί μου, ἐφώτισε τόν προφήτην Μωυσήν καί μᾶς ἔγραψε πολλά καί διάφορα νοήματα. Ἐκεῖνα ὁπού εἴπομεν ἐψές, εἶναι ἀπό τόν προφήτην Μωυσήν. Εἴπομεν ἐψές, ἀδελφοί μου, πώς ὁ πανάγαθος Θεός εἶναι ἕνας, ἀκατάληπτος, ἀνερμήνευτος, παντοδύναμος· πώς εἶναι ἡ Ἁγία Τριάς, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα· πώς ἔκαμε δέκα τάγματα Ἀγγέλους πρῶτον · πώς ἕνα τάγμα ἔγιναν δαίμονες διά τήν ὑπερηφάνειαν τῶν, καί τότε ἔκαμεν ὁ Θεός ἠμᾶς τούς ἀνθρώπους διά νά μᾶς βάλη εἰς τόν παράδεισον, εἰς τό πρῶτον τάγμα τῶν Ἀγγέλων.
Καί ἐπλασεν ὁ Θεός ἕνα ἄνδρα καί μίαν γυναίκα. Καθώς ζυμώνομεν ἠμεῖς τό ἀλεύρι μέ τό νερόν καί κάμνομεν ἕνα ψωμί, ἔτσι καί Θεός ἐπῆρε χῶμα καί τό ἐζύμωσε καί ἔκαμεν ἕνα ἄνδρα, καί ἐνεφύσησε καί τοῦ ἔδωσε ψυχήν ἀγγελικήν, ἀθάνατον. Γυναίκα εἰς τόν κόσμον δέν ἦτο, καί ἔβγαλεν ὁ Θεός ἀπό τόν ἄνδρα μίαν πλευράν καί τήν ἐχρεωστοῦσε. Γυναῖκες εἰς τόν κόσμον ἤσαν χίλιες χιλιάδες, ἀλλά καμμία δέν εὑρέθη νά πληρώση τήν πλευράν τοῦ Ἀδάμ, παρά ἡ Δέσποινα Θεοτόκος, ὁπού ἠξιώθη καί ἐγέννησε τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί Θεόν, διά τήν καθαρότητά της. Παρθένος ἦτο καί παρθένος ἔμεινε, καί ἔγινε Βασίλισσα εἰς τόν οὐρανόν καί εἰς τούς Ἀγγέλους καί πάσης νοητῆς καί αἰσθητής κτίσεως.
Ἔκαμε δέ ὁ πανάγαθος Θεός ἕνα παράδεισον κατά τό μέρος τῆς Ἀνατολῆς ὅλον χαρά καί εὐφροσύνην. Ἔβαλε δέ ὁ Θεός τόν ἄνδρα καί τήν γυναίκαν μέσα εἰς τόν παράδεισον, καί τούς ἐχάρισε καί ὅλα τά ἀγαθά τοῦ παραδείσου, καί τούς παρήγγειλεν ὁ πανάγαθος Κύριος, διά νά γνωρίζουν Θεόν, διά νά γνωρίζουν Ποιητήν, μίαν παραγγελίαν, λέγων εἰς αὐτούς, ὅτι ἀπό μίαν συκῆν νά μή φάγητε σύκα, καί ἄν δέν φυλάξετε τήν ἐντολήν μου καί φάγετε σύκα, ἐγώ θά σᾶς θανατώσω. Ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα κατεφρόνησαν τήν προσταγήν τοῦ Θεοῦ καί ἔφαγον. Νά ἀπέχετε λοιπόν, ἀδελφοί μου · νά μή κάμνετε ὡσάν τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν, νά καταφρονῆτε τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, διότι, ἀδελφοί μου, ὁ πανάγαθος Θεός εἶναι εὔσπλαχνος, ἀλλά εἶναι καί δίκαιος. Ἔχει καί ράβδον σιδηρᾶν εἰς τά χείρας του. Ἐξόχως σεῖς αἵ γυναῖκες νά προσέχετε νά μή πάθετε ὡσάν τήν Εὔαν, νά κάμετε τόν λόγον τοῦ διαβόλου καί νά ἀφήνετε τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ. Νά ἀπέχετε αἵ γυναῖκες, νά μή παρακινῆτε τούς ἄνδρας εἰς τό κακόν ὡσάν τήν Εὔαν.
Ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα κατεφρόνησαν τήν προσταγήν τοῦ Θεοῦ καί ἔφαγον· τούς ἀξώρισεν ὁ Θεός ἀπό τόν παράδεισον καί ἦλθον εἰς τόν κατηραμένον τοῦτον τόπον. Λέγουσι δέ πώς ἔκαμαν τριαντατρία παδιά ἀρσενικά, καί εἴκοσι ἑπτά θυγατέρας, καί ἔζησαν ἐννεακοσίους τριάκοντα χρόνους καί ὑπῆγον εἰς τήν κόλασιν καί ἐκαίοντο καί ἐφλογίζοντο πέντε καί ἥμισυ χιλιάδες χρόνια.
Ἕως ἐδῶ τό ἐφέραμεν ἐψές. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀπό ἕνα ἄνδρα καί μίαν γυναίκα ἐγεννήθημεν, καί ὅλοι εἴμεθα ἀδελφοί. Ὁ διάβολος, ἀδελφοί μου, ὁ μισόκαλος ἐχθρός μας, βλέποντας τόν κόσμον πώς πληθαίνει, ἐφθόνησε καί ἐβουλήθη εἰς τήν καρδίαν του νά ἐξολοθρεύση τόν κόσμον καί ἔβαλε μίσος εἰς τήν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων νά μισοῦν ἀλλήλους καί νά μή ὑπανδρεύωνται καί γεννῶσι τέκνα καί αὐξάνη ὁ κόσμος. Καί ἔριψε τούς ἀνθρώπους εἰς ἀρσενοκοιτίας, κτηνοβασίας καί ἄλλα αἰσχρά, ὁπού δέν τά ἔκαμνον οὔτε τά ἄλογα ζῶα. Βλέπων ὁ πανάγαθος Θεός πώς ὁ μισόκαλος διάβολος ἔβαλε σκοπόν εἰς τήν καρδίαν του νά τελειώση τόν κόσμον, παρήγγειλεν ὅτι ὅποιος δέν κάμνει παιδιά νά εἶναι κατηραμένος. Καί ἀπό τότε ὑπανδρεύοντο καί ἔπαιρνον γυναίκας. Ἄκουσε καί σύ, ἀδελφέ μου, ὁπού δέν κάμνεις παιδιά · λοιπόν ἔχεις κατάρα; Λοπόν κακά κάμνεις νά λυπᾶσαι. Ὁ πανάγαθος Θεός διά νά κόψη ἐκεῖνο τό κακόν τό ἔκαμε. Σύ, ἀδελφέ μου, ὁπού λυπᾶσαι πῶς δέν κάμνεις παιδιά, γογγύζεις πῶς ἔχεις κατάρα; Δέν ἔχεις κατάρα.
Χιλιάδες, μυριάδες ἄνδρες καί γυναῖκες εἰς τόν κόσμον, ὁπού ἐφύλαξαν παρθενίαν καί δέν ἔκαμον παιδιά. Καί ἄν ἔχης σύ τήν κατάραν, τήν ἔχουν καί ἐκεῖνοι· τήν ἔχω καί ἐγώ ὁπού εἶμαι καλόγηρος. Καί τί σέ βλάπτει νά γεννήσης ὅλους τούτους τούς ἀνθρώπους τέκνα πνευματικά; Πάρε, ἀδελφέ μου, δύο παιδιά πτωχά εἰς τό σπίτι σου νά τά κάμης τέκνα σου πνευματικά, νά ἔχης μισθόν ἀπό τόν Θεόν καί τιμήν ἀπό τούς ἀνθρώπους· νά γεννήσης τήν ταπείνωσιν, νηστείαν, προσευχήν, ἐλεημοσύνην, ἀγάπην εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀδελφούς σου, καί τότε σώζεσαι. Ἐσύ πάλιν, ἀδελφέ μου,ὁπού κάμνεις τά παιδιά, νά κλαίης καί νά λυπᾶσαι, διότι ὄσας ἁμαρτίας κάμνουν τά παιδιά σου ἀναφέρονται καί εἰς τήν ψυχήν σου. Μένεις ἀνύπανδρος; Ἕνα χρέος χρωστᾶς. Ὑπανδρεύθης; Ἔχεις χρέος νά σώσης καί τήν γυναίκα σου, δύο παιδιά, τρία, πέντε ἤ δέκα ἔκαμες. Ὅσα παιδιά καί ἄν κάμης, τόσα χρέη χρεωστεῖς. Δέν ἀκούεις ὁπού λέγουν τά παιδιά σου: Ἀνάθεμα τόν πατέρα τόν πατέρα ὁπού τά ἔσπερνε; Ἐγώ ἀγροικῶ πολλούς ὁπού τό λέγουν. Διά τοῦτο, ἀδελφέ μου, ἐσύ ὁπού κάμνεις τά παιδιά, νά τά παιδεύης καί νά τά μανθάνης γράμματα καί ἐξόχως ἑλληνικά, διότι ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι εἰς τήν ἑλληνικήν γλώσσαν. Δέν σᾶς λέγω περισσότερα, διότι εἶσθε φρόνιμοι καί γνωστικοί.
Τόν παλαιόν καιρόν ἦτο ἕνας ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ἰωακείμ, εἶχε δέ καί μίαν γυναίκα ὀνομαζομένην Ἄνναν. Καλός καί ὁ ἄνδρας καλή καί ἡ γυναίκα, καί ἀπό γένος βασιλικόν καί οἱ δύο, ἀλλά ἡ γυναίκα ἦτο καλύτερα. Πολλές γυναῖκες εὑρίσκονται εἰς τόν κόσμον ὁπού εἶναι καλύτερες ἀπό τούς ἄνδρας. Τί σέ ὠφελεῖ νά καυχᾶσαι πώς εἶσαι ἄνδρας, καί εἶσαι χειρότερος ἀπό τήν γυναίκα καί πηγαίνεις εἰς τήν κόλασιν καί καίεσαι πάντοτε, καί ἡ γυναίκα σου νά πηγαίνη εἰς τόν παράδεισον νά χαίρεται πάντοτε; Ἤσαν δέ, ἀδελφοί μου, ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα ἄνθρωποι εὐλαβεῖς, σώφρονες, ἐνάρετοι, ταπεινοί. Εἶχαν τόν οἶκον τῶν ξενοδοχεῖον, ἀλλά παιδιά δέν ἔκαμνον.
Γνωρίζοντες πῶς ὁ πανάγαθος Θεός δίδει ὅλα τά ἀγαθά, τόν παρεκάλουν νά τούς δώση ἕνα τέκνον, ἀρσενικόν ἤ θηλυκόν, καί νά τό ἀφιερώσουν εἰς τόν Ναόν. Βλέπων ὁ Πανάγαθος τήν καλήν τῶν γνώμην καί τῶν δύο, εὐθύς ἐγγαστρώθη ἡ γυναίκα τοῦ Ἰωακείμ καί ἐγέννησε τήν Δέσποιναν Θεοτόκον, τήν Βασίλισσα. Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, πῶς ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα εἶχον τήν ἐλπίδα τῶν εἰς τόν Θεόν καί τούς ἔδωκε τήν χάριν ὁπού τοῦ ἐζήτησαν. Οἱ μάρτυρες ἠγόρασαν τόν παράδεισον μέ τό αἷμα τῶν, αἵ ἀσκηταί μέ τήν ἀσκητικήν τῶν ζωήν, καί ἠμεῖς, ἀδελφοί, ὁπού κάμνομεν τά παιδιά, μέ τί θά ἀγοράσωμεν τόν παράδεισον; Μέ τήν φιλοξενίαν · νά φιλεύωμεν τούς πτωχούς, τούς τυφλούς καί τούς χωλούς ἀδελφούς μας, ὡσάν τόν Ἰωακείμ, καί ὄχι τούς πλουσίους, διότι ἔχουν ἐκεῖνοι ἐδῶ, καί μᾶς ἐξαγοράζουν εἰς ταύτην τήν ζωήν τήν ματαίαν· μά οἱ πτωχοί δέν ἔχουν νά μᾶς ἐξαγοράσουν ἐδῶ, καί μᾶς τό δίδει ὁ πανάγαθος Θεός εἰς τόν παράδεισον ἑκατονταπλασίως. Σεῖς, ἀδελφοί μου, ὁπού δέν κάμνετε παιδιά, νά ἔχετε τήν ἐλπίδα σᾶς εἰς τόν Θεόν, ὡσάν ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα, ὄχι νά κάμνετε γοητείας καί μαγικά καί ἄλλα διαβολικά, νά βλέπετε τήν τύχην σας, τήν μοίραν σας μέ μαγείας. Ἐγώ νομίζω πώς βγαίνουν μερικά τέκνα τοῦ διαβόλου καί περιπατοῦν εἰς τόν κόσμον καί λέγουν: Δῶσε μου ἕνα γρόσι, καί ἐγώ νά σού δώσω φυλακτόν νά κάμης παιδίον ἀρσενικόν. Ἐν τούτοις νά μή τούς πιστεύετε, διότι πράττουν ἔργα διαβολικά καί βλάπτουν τούς ἀνθρώπους.
Ὅταν ἐπῆγεν ἡ Δέσποινα Θεοτόκος τριῶν χρονῶν, ἐθυμήθηκε τό χρέος τοῦ ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα, ὁπού τήν εἶχον ἀφιερωμένην εἰς τόν Ναόν, καί ἐπῆραν τήν Κυρίαν Θεοτόκον καί τήν ὑπῆγαν εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὁπού ἦτο ὁ προφήτης Ζαχαρίας ὁ ἀρχιερεύς, ὁ πατέρας τοῦ τιμίου Προδρόμου, καί εὐθύς ἐγνώρισεν ὁ ἀρχιερεύς πώς ἐκείνη μέλλει νά γεννήση τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἄνδρα · παρθένος νά γεννήση, καί πάλιν μετά τήν γέννησιν παρθένος ν' ἀπομείνη. Καί τήν ἐπῆρε καί τήν ἐφίλησεν ὁ Ζαχαρίας, καί τήν ἔβαλε μέσα εἰς τό ἅγιον Βῆμα, διότι ἐγνώρισε πώς μέλλει νά γίνη ἡ Δέσποινα θρόνος τοῦ Κυρίου μας. Καί ἔκαμε δώδεκα χρόνους ἡ Θεοτόκος μέσα εἰς τό ἅγιον Βῆμα καί κανείς ἐκεί δέν ἐπήγαινε παρά ὁ ἀρχιερεύς μίαν φοράν τόν χρόνον καί τήν ἔβλεπε. Καί ἐτρέφετο μέ οὐράνιον ἄρτον καί ἐγένετο πλέον καλυτέρα ἀπό τούς Ἀγγέλους.
Λοπόν, ἀδελφοί μου, τό ἅγιον Βῆμα φανερώνει τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ, τό καθολικόν φανερώνει τόν παράδεισον καί ὁ νάρθηκας φανερώνει τήν θύραν τοῦ παραδείσου. Νά χαίρεσθε καί ἄν εὐφραίνεσθε καί ἡ ἁγιωσύνη σας, ἅγιοι ἱερεῖς, ὁπού σᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός τό ἅγιον Βῆμα, ὁπού εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά ἀπέχετε, ἀδελφοί μου, οἱ κοσμικοί νά μή ἐμβαίνετε μέσα εἰς τό ἅγιον Βῆμα. Δέν πρέπει νά ἐμβαίνη κανείς ἄλλος ἀπό τόν παπά ὁπού λειτουργεῖ καί ὁ διάκονος. Νά χαίρεσθε, ἀδελφοί μου, καί σεῖς οἱ κοσμικοί, ὁπού σᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός τό καθολικόν, ὁπού φανερώνει τόν παράδεισον. Νά χαίρεσθε καί σεῖς αἵ γυναῖκες, ἀδελφαί μου, ὁπού σᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός τόν νάρθηκα, ὁπού φανερώνει τήν θύραν τοῦ παραδείσου.
Καί ἐμβαίνετε, ἀδελφοί μου, ἄνδρες καί γυναῖκες, μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν μέ φόβον καί τρόμον καί νά μή κάμνετε κουβέντες · καί νά μή ἐμβαίνετε μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν, διά νά βλέπετε οἱ ἄνδρες τάς γυναίκας καί αἵ γυναῖκες τούς ἄνδρας, ἀλλά νά κάμνετε τόν σταυρόν σας μέ φόβον καί τρόμον, νά ἀκούετε τήν θείαν Λειτουργίαν, νά φωτίζεσθε καί νά καθαρίζεσθε ἀπό τάς ἁμαρτίας σας.
Νά προσέχετε, ἀδελφοί μου, οἱ κοσμικοί καί μή κατηγορῆτε τούς παπάδες σας, νά μή τούς ὑβρίζετε καί νά μή τούς παραμελῆτε, διότι βάνετε φωτιά καί καίεσθε· διότι οἱ παπάδες εἶναι ἀνώτεροι καί ἀπό τούς Ἀγγέλους καί ἀπό τούς βασιλεῖς. Ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἡ γνώμη μου ἔτσι μέ λέγει νά κάμω. Ἐάν ἀπαντῶ ἕνα παπά καί ἕνα βασιλέα, μέ φαίνεται εὔλογον τόν παπά νά βάλω νά καθήση ὑψηλότερα ἀπό τόν βασιλέα· καί ἐάν ἀπαντήσω ἕνα παπά καί ἕναν ἄγγελον, πρῶτα θά χαιρετήσω τόν παπά καί ἔπειτα τόν ἄγγελον. Διότι, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀνώτερος καί ἀπό τήν ἁγίαν Τράπεζαν, ἀνώτερος καί ἀπό τό ἅγιον Ποτήριον· διότι τό ἅγιον Ποτήριον εἶναι ἄψυχον, μά ὁ ἱερεύς μεταλαμβάνει τά Ἄχραντα Μυστήρια καθ' ἑκάστην ἡμέραν, τό τίμιον σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Ἐγώ, ἀδελφοί μου, δέν ἔχω καμμίαν κατηγορίαν νά κάμω τῶν παπάδων, διότι εἶναι παπάδες καί ἔχουν τόν Χριστόν ὁπού τούς παιδεύει καί ὅτι σφάλμα κάμουν οἱ παπάδες, ἔχει ὁ Χριστός μᾶς ράβδον σιδηρᾶν δί' αὐτούς.
Ἔχω νά ὁμιλήσω τώρα δί' ἐκείνους, ὁπού ἔχουν νά γίνουν παπάδες. Ἐσύ, ἀδελφέ μου, ὁπού ἔχεις νά γίνης παπάς, δεκαοκτώ χρονῶν πρέπει νά γίνης ἀναγνώστης, εἴκοσι ὑποδιάκονος, εἰκοσιπέντε ἱεροδιάκονος καί τριάντα ἱερεύς. Καί νά μανθάνης ἑλληνικά γράμματα, νά ἠξεύρης νά ἐξηγῆς τό ἅγιον Εὐαγγέλιον · νά τό κλείης καί ἔπειτα νά τό ἐξηγῆς εἰς τούς χριστιανούς, καί τότε νά γίνεσαι, ἀδελφέ μου, παπάς· εἰ δέ καί γίνεσαι παπάς δί' ἀνάπαυσιν ἤ γίνεσαι διά δόξαν ἤ γίνεσαι παρανόμως, σού κόβει ὁ Θεός τήν ζωήν παράκαιρα καί πηγαίνει ἡ ψυχή σου εἰς τήν κόλασιν νά καίεται πάντοτε. Καί νά σέ παρακαλέσουν, ἀδελφέ μου, οἱ κοσμικοί νά γίνης παπάς, χωρίς ἄσπρα, τότε εἶσαι μακάριος καί τρισμακάριος, τότε εἶσαι ἀνώτερος ἀπό τούς Ἀγγέλους.
Εἰς τούς δώδεκα χρόνους ἐφώτισεν ὁ Θεός τόν πατέρα καί τήν μητέρα τῆς Θεοτόκου καί τήν ἀρραβωνίασαν διά πολλᾶς οἰκονομίας. Ἔστειλε κατόπιν ὁ πανάγαθος Θεός τόν ἄγγελον καί λέγει τῆς Θεοτόκου: Μαρία, ἐσύ πρέπει νά χαίρεσαι περισσότερον ἀπό ὅλον τόν κόσμον· ἐσύ μέλλει νά γεννήσης τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἄνδρα, παρθένος νά μείνης, διά νά σώση τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν καί ὅλον τό ἀνθρώπινον γένος. Ἀποκρίνεται ἡ Κυρία Θεοτόκος καί λέγει: Κύριέ μου, ἀπορῶ καί σέ δοξάζω, σέ προσκυνῶ, σέ λατρεύω, ὁπού κατεδέχθης νά γεννηθῆς ἀπό ἐμένα τήν δούλην Σου. Ἕτοιμη εἶμαι λοιπόν καί ἄς γίνη τό θέλημά Σου. Καί εὐθύς ἔμεινον ἔγκυος ἡ Θεοτόκος καί ἐγέννησε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν μας, τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, χωρίς ἄνδρα, παρθένος, καί πάλιν παρθένος ἔμεινεν.
Ἐγεννήθη ὁ Κύριός μας ἀπό γυναίκα, διά νά εὐλογήση τήν γυναίκα· διότι ἡ γυναίκα ἔλαβε κατάρα πρώτη καί μᾶς ἐδίωξεν ἀπό τόν παράδεισον, ἡ γυναίκα πάλιν ἔπρεπε νά λάβη τήν εὐλογίαν νά μᾶς βάλη πάλιν εἰς τόν παράδεισον. Ἐγεννήθη ὁ Κύριός μας ἀπό παρθένον, διά νά προτιμήση τήν παρθενίαν. Ἐσύ, ἀδελφέ μου, ὁπού θέλεις νά φυλάξης παρθενίαν, νά μισήσης τόν κόσμον· τότε εἶσαι καλός νά γίνης τρισμακάριος καί τότε φυλάγεις παρθενίαν, τότε γίνεσαι ἄγγελος. Ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἀπό ἀρραβωνιασμένην, διά νά εὐλογήση τόν γάμον.
Νά χαιρώμεθα, ἀδελφοί μου, καί νά εὐφραινώμεθα ὁπού μᾶς ἔδωκεν ὁ Κύριός μας εὐλογημένον γάμον. Καί παρήγγειλεν ὁ Κύριος νά παίρνη ὁ ἄνδρας μίαν γυναίκα· ὁμοίως καί ἡ γυναίκα ἕνα ἄνδρα. Καί ἀφοῦ ἀρραβωνιασθοῦν, νά ἐξομολογηθοῦν τό ἀνδρόγυνον μέ πίστιν καθαράν, μέ φόβον καί τρόμον καί μέ εὐλάβειαν, καί νά μεταλαμβάνουν τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ φόβον καί τρόμον καί εὐλάβειαν. Καί ἀφοῦ μεταλάβουν, νά στεφανώνωνται μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν καί ὕστερα ἀπό τρεῖς ἡμέρας νά σμίγουνε.
Καί ἄν θέλετε, ἀδελφοί μου, νά κάμνετε χαρᾶς, νά παίρνετε ψαλτάδες νά ψάλλουν ὅλην τήν ἡμέραν, νά δοξάζουν τόν Κύριόν μας. Τότε, ἀδελφοί μου, λέγεται εὐλογημένος ὁ γάμος· τότε, ἀδελφοί μου, χιλιάδες, μυριάδες ἀμποδέματα καί μαγικά νά σᾶς κάμνουν, δέν σᾶς κολλᾶ τίποτε · τότε, ἀδελφοί μου, ἐκεῖνο τό ἀνδρόγυνον κάμνει παιδιά εὐλογημένα, τό εὐλογεῖ ὁ Θεός καί τό ἀφήνει ἐδῶ εἰς τήν ταύτην τήν ματαίαν ζωήν καί περνᾶ καλά καί εἰρηνικά καί πηγαίνει καί εἰς τόν παράδεισον. Εἰ δέ καί παίρνετε οἱ ἄνδρες δύο ἤ τρεῖς γυναίκας, ὁμοίως καί αἵ γυναῖκες ἀπό δύο ἤ τρεῖς ἄνδρας, δέν εἶναι εὐλογημένος ὁ γάμος, ἀλλά λέγεται ἐκεῖνος ὁ γάμος πορνεία καί μοιχεία. Ἕναν ἄνδρα ἔκαμεν ὁ πανάγαθος Θεός καί μίαν γυναίκα νά παίρνωνται νά κάμνωσι παιδιά. Ἐπανδρεύθης, ἀδελφέ μου, ἔκαμες παιδιά; Δέν ἔκαμες, ἀπέθανεν ἡ γυναίκα σου; Μή παίρνης ἄλλην γυναίκα · ἀμή γίνου καλόγηρος νά δουλεύης διά τήν ψυχήν σου, νά ὑπάγης εἰς τόν παράδεισον, παρά νά παίρνης πολλᾶς γυναίκας καί νά κερδίσης ὅλον τόν κόσμον, καί νά πηγαίνης εἰς τήν κόλασιν. Ὡσάν πηγαίνης εἰς τήν κόλασιν, τί ὄφελος κάμνεις; Ἄλλο ὄφελος δέν κάμνεις, ἀδελφέ μου, παρά πού καίεσαι πάντοτε εἰς τήν κόλασιν.
Καί δέν παρατηρεῖς εἰς τό μηνολόγιον τάς ἐννέα Ὀκτωβρίου νά ἰδῆς τόν βίον τοῦ ἁγίου Ἀνδρονίκου καί τῆς ἁγίας Ἀθανασίας, νά ἰδῆς τί ἀγώνα ἔκαμον; Καλότυχοι!
Ἤσαν ἀνδρόγυνον καί εἶχον δύο παιδία. Καί ὁ πανάγαθος Θεός ἐθέλησε νά τούς δοκιμάση καί ἐπῆρε καί τά δύο παιδία μίαν ἡμέραν. Τί ἔκαμεν, ἀδελφοί μου, ἐκεῖνο τό εὐλογημένον ἀνδρόγυνον; Εὐθύς ἐμοίρασαν τά πράγματα τῶν καί ἔγιναν καί οἱ δύο καλόγηροι εἰς μοναστήρια καί ἐπέρασαν καί ἐδῶ καλά καί εἰρηνικά καί ὑπῆγον καί εἰς τόν παράδεισον νά χαίρωνται πάντοτε μέ τά καλότυχα παιδιά τῶν.
Ἀλλά ἄν κάμνετε τούς γάμους σας μέ τραγούδια καί βαρῆτε τύμπανα καί βιολιά καί κάμνετε ἐκεῖνα ὁπού ἀγαπᾶ ὁ διάβολος, τό καταρᾶται ἐκεῖνο τό ἀνδρόγυνον ὁ πανάγαθος Θεός καί δέν προκόπτει. Ἤ ὁ ἄνδρας ἀποθνήσκει ἤ ἡ γυναίκα παράκαιρα, καί παιδιά κάμνουν, καί ἐκεῖνα ὅλα κορίτσια, στραβά, κουτσά, λωλά, ἀναποδιασμένα.
Δέν σᾶς λέγω περισσότερα.
Μᾶς ἔκαμεν ὁ πανάγαθος Θεός, ἀδελφοί μου, ἀνθρώπους καί δέν μᾶς ἔκαμε ζῶα· μᾶς ἔκαμε τιμιωτέρους ἀπό ὅλον τόν κόσμον · μᾶς ἔδωκεν ὁ πανάγαθος Θεός, ἀδελφοί μου, τά μάτια, νά βλέπωμεν τόν οὐρανόν, τόν ἥλιον, τήν σελήνην καί τά ἄστρα καί νά λέγωμεν: Ὤ Θεέ μου, ἐάν ὁ ἥλιος, ὁπού εἶναι πλάσμα σου, εἶναι τόσον λαμπρός, ἀμή τό ἅγιόν Σου ὄνομα, ὁπού εἶσαι ποιητής τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γής, ποιητής καί πλάστης, πόσον εἶσαι λαμπρότερος; Ὤ Θεέ μου, ἀξίωσον μέ νά σέ ἀπολαύσω. Μᾶς ἔδωσεν, ἀδελφοί μου, τόν νοῦν εἰς τήν κεφαλήν μας, καί εἶναι ὁ νοῦς μας ὡσάν μέσα εἰς ἕνα πιάτο, νά βάνωμεν ὅλα τά νοήματα τοῦ Εὐαγγελίου καί ὄχι νά βάνωμεν μύθους καί φλυαρίσματα τῆς τέχνης τοῦ διαβόλου. Μᾶς ἔδωκε τά αὐτιά, νά ἀκούωμεν τήν θείαν Λειτουργίαν ὁπού ἱερουργεῖ ὁ ἱερεύς μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν. Μᾶς ἔδωκε τό στόμα, νά δοξάζωμεν τόν Κύριόν μας, νά λέγωμεν τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησόν μας καί συγχώρησόν μας τούς ἁμαρτωλούς καί ἀναξίους δούλους σου», καί νά ἐξομολογούμεθα μέ πίστιν καθαράν, καί νά μεταλαμβάνωμεν τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ πίστιν καθαράν καί φόβον καί τρόμον. Ἔτσι μᾶς θέλει, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός καί ὄχι νά βλασφημοῦμεν, ὄχι νά προδίδωμεν ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὄχι νά κάμνωμεν ὅρκους καί νά λέγωμεν ψεύματα, ὄχι νά κλέπτη ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά παίρνη τό πράγμα τοῦ ἄλλου, ὄχι νά ὀμνύωμεν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ διά τό παραμικρόν.
Θέλεις, ἀδελφέ μου, νά εἰπῆς, μά τόν Θεόν; Δέν λέγεις, μά τήν ἀλήθειαν; Ἐκεῖ ὁπού θά κάμης ὅρκον τοῦ ἀδερφοῦ σου, πές τοῦ ἐπ' ἀληθείας, καί ἄν δέν σού πιστεύση, τράβα τό δρόμο σου. Νά ἀπέχωμεν, ἀδελφέ μου, νά μή ὁρκιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἤ νά κάμνωμεν ὅρκους καί νά ὀνομάζωμεν τούς Ἁγίους μας· ἤ ὁπού ὀμνύουν κάποιοι ἄγνωστοι τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους· φωτιά πύρινή τους καίει καί τούς φλογίζει.
Ἠξεύρεις, ἀδελφέ μου, πῶς σέ θέλει ὁ Θεός; Καθώς δέν θέλεις ἐσύ νά ἔχη ἡ γυναίκα σου καμμίαν συναναστροφήν μέ ἄλλον, ἔτσι σέ θέλει καί ὁ Θεός νά μή ἔχης καμμίαν μερίδα μέ τόν διάβολον. Εὐχαριστεῖσαι ἡ γυναίκα σου νά πορνεύη μέ ἄλλον;
Ὄχι. Νά τήν φιλήση ἄλλος τήν γυναίκα σου; Μήτε καί αὐτό δέν θέλεις. Ἔτσι θέλει καί σένα ὁ Θεός, ἀδελφέ μου, νά μή ἔχης καμμίαν συναναστροφήν μέ τόν διάβολον.
Καί μέ τί στόμα, ἀνόητε καί πονηρέ ἄνθρωπε, ἀποτολμᾶς καί ὑβρίζεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τό παραδίδεις; Ὁμοίως καί τούς Ἁγίους; Δέν φοβᾶσαι τρισάθλιε, μήπως ἀνοίξη ἡ γῆ καί σέ καταπίη; Ὁ διάβολος δέν ἀποτολμᾶ νά ὑβρίζη τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι φοβεῖται μήπως πέση ἀστραπή καί τόν κατακαύση· καί σύ, ἄγνωστε ἄνθρωπε, ἀνοίγεις αὐτό τό κατηραμένον σου στόμα καί παραδίδεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους ὁπού ὑβρίζουν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι θά τούς καίη ὁ πύρινος ποταμός πάντοτε.
Μᾶς ἔδωκε τά χέρια νά κάμνωμεν τόν σταυρόν μας μέ πίστιν καθαράν, μέ φόβον, τρόμον καί εὐλάβειαν, καί ὄχι νά πιάνωμεν τό τουφέκι καί νά σκοτώνωμεν τόν ἀδελφόν μας καί νά τόν κλέπτωμεν καί νά τόν κατατρέχωμεν καί νά τόν θανατώνωμεν καί νά τόν ὀνειδίζωμεν. Μᾶς ἔδωκε τά πόδια νά περιπατῶμεν εἰς τόν δρόμον τόν καλόν, καί ὄχι νά περιπατῶμεν καί νά κάμνωμεν κακόν εἰς τούς ἀδελφούς μας.
Ἐβαπτίσθη ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί Θεός ἠμῶν εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν ἀπό τόν τίμιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον, διά νά δείξη καί εἰς ἠμᾶς τό ἅγιον Βάπτισμα.
Καί νά βαπτίζετε ἡ ἁγιωσύνη σας, ἅγιοι ἱερεῖς, τά παιδία τῆς ἐνορίας σας μέ τήν γνώμην καί σκοπόν τῆς ἁγίας ἠμῶν ἀνατολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Νά τά βουτᾶτε μέσα εἰς τήν κολυμβήθραν · νά ἔχετε μέσα πολύ νερό καί νά κάμνετε τρεῖς ἀναδύσεις καί τρεῖς καταδύσεις λέγοντας τά ὀνόματα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Πηγή: https://www.egolpion.com/kosmas_aitwlos.el.aspx#ixzz3teh8rzmB