Δέν πρέπει νά οὔτε γιά ἀστεῖο νά ἐπικαλούμαστε τόν διάβολο!
Στήν Σκήτη τοῦ Ἄγ. Παντελεήμονος στό Κουτλουμούσι, ὁ μοναχός Ἰωσήφ, θέλησε νά ἐπισκευάσει, στό πάτωμα τῆς καλύβας του, ἕνα σανίδι πού εἶχε σπάσει.
Καθάρισε τό σάπιο, πῆρε μέ ἀκρίβεια τά μέτρα, ἔκοψε τό σανίδι καί πῆγε νά τό τοποθετήσει.
Ὅταν τό ἔβανε στή θέση του, τό σανίδι ἦταν μεγαλύτερο. Τό πῆρε, ἔκοψε τό περίσσιο καί πῆγε πάλι νά τό τοποθετήσει. Τό εἶδε πώς ἦταν μικρότερο ἄπ΄ ὅτι ἔπρεπε.
Ὁ Γέρο - Ἰωσήφ, ἦταν μαραγκός στό ἐπάγγελμα. Παίρνει γιά δεύτερη φορά τά μέτρα, κόβει ἄλλο σανίδι στά μέτρα πού χρειάζονταν μέ ἀκρίβεια, πῆγε νά τό βάλει στή θέση του, ἀλλά καί πάλι περίσσευε, τό ἔκοψε, κι ὅταν πῆγε νά τό καρφώσει, ἔγινε μικρότερο.
Τότε ἔχασε τήν ὑπομονή του καί μέ θυμό εἶπε: «Ἀεί στό διάβολο, διάβολε, τί ἔχεις, τί νά σού κάμω γιά νά ταιριάξεις; Τέσσερις φορές σέ μέτρησα καί τέσσερις σέ ἔκοψα, τώρα τί διάβολο ἔχεις καί δέν ταιριάζεις»;
Ὁ ταλαίπωρος αὐτός μοναχός, ἀντί νά εἰπεῖ τήν εὐχή καί νά ἐπικαλεστεῖ τή θεία βοήθεια στήν ἐργασία του, προτίμησε νά μνημονεύσει τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος δέν ἄργησε ἀλλά κάτι τέτοιες εὐκαιρίες ζητάει, γί΄ αὐτό παρουσιάστηκε μπροστά του, ὁ διάβολος, μ΄ ὅλη τήν ἀγριωπή μορφή του καί τοῦ εἶπε: «Μέ φώναξες γέροντα, τί εἶναι, τί θέλεις; Ἐδῶ εἶμαι ΄ γῶ γιά νά σέ βοηθήσω».
Ὁ Γέρο - Ἰωσήφ τρομαγμένος ἔκαμε τό σταυρό του, παράτησε τό σανίδι κι ἔτρεξε στόν Πνευματικό του νά ἐξομολογηθεῖ, ἀλλά ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἔχουν περάσει περισσότερα ἀπό 30 χρόνια καί δέν μπορεῖ νά συνέλθει, τοῦ ἔμεινε ὁ φόβος καί μία ἀφηρημάδα στό μυαλό, σάν ἀντιμισθία ἀπό τόν διάβολο.
Τοῦτο ἄς γίνει μάθημα σέ ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, νά μή λένε τό διάβολο, οὔτε γιά ἀστεία.
Ἐπειδή, ὁ διάβολος βάνει τόν ἄνθρωπο νά θυμώνει καί στόν θυμό τοῦ ἐπάνω, τόν βάνει νά βρίζει ἤ νά βλασφημεῖ τά θεία, κι ἄν δέν κατορθώσει τοῦτο, τόν πείθει νά εἰπεῖ στόν συνάνθρωπό του, στόν ἀδελφό του, στό παιδί του, ἤ καί στόν ἑαυτό τοῦ ἀκόμη, «Ἀεί στό διάβολο».
Τοῦτο γίνεται κακίστη συνήθεια καί πολλοί γονεῖς στέλνουν τά παιδιά τους στόν διάολο.
Ἐνῶ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀποκτήσει καλές συνήθειες κι ἀντί νά λέει «ἀεί στό διάβολο», νά λέει «ἀεί στήν εὐχή» ἤ «ἀεί στό καλό σου» ἤ ὅπως συνηθίζουν οἱ πατέρες νά λένε «νά σέ πάρει ἡ εὐχή» ἤ «ὁ Θεός νά σ΄ ἐλεήσει», πού εἶναι τό καλύτερο ἄπ΄ ὅλα.
Ἔτσι συνηθίζει ὁ ἄνθρωπος νά εὔχεται καί νά λέει πάντοτε τά καλά, σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή «εὐλογεῖτε καί μή καταράσθε» (Ρώμ. 12, 14».
Από το https://www.romfea.gr