Χριστούγεννα! Εἶσαι σίγουρος/ -η;
Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ταυτίζουμε τά Χριστούγεννα μέ λέξεις ὅπως: γιορτές, δῶρα, κάλαντα, διακοπές, γλυκίσματα, στολισμένοι δρόμοι, βιτρίνες κλπ. Καί φαίνεται σάν νά λείπει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπό τή μεγάλη γιορτή! Ὅμως, ἡ ἀλήθεια θά ἐπιμένει κάθε χρόνο πώς Χριστούγεννα σημαίνει: Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρωπος.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση καί ἔγινε ἄνθρωπος. Ἡ ἐνέργεια αὐτή τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο πού ἁμάρτησε. Καθώς ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης διαβεβαιώνει «τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε μᾶς ἔστειλε τόν Μονογενῆ Υἱό του, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ' Αὐτόν, ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν ἀποκαταστήσει καί νά τήν τελειοποιήσει.
Τί γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα; Τό ὅτι «ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός»! Μᾶς λέει δηλαδή ἡ Ἐκκλησία: Σήμερα ὁ Θεός γίνεται κάτι πού ποτέ δέν ἦταν, δήλ. ἄνθρωπος, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος κάτι πού ποτέ δέν ἦταν, δήλ. θεός, ὅμοιος μέ τόν Θεό.
Ὅταν πιά κανείς ἄλλος τρόπος δέν ὑπῆρχε, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλοτριωμένος ἀπό τόν Θεό, εἶχε ρημάξει κάθε ἐλπίδα νά πλησιάσει ὁ ἴδιος τόν Δημιουργό του, σάν ἔφθασε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά μεταβάλει τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων σέ υἱούς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἐγκαταλείπει τήν ἀξιοπρέπειά Του, εἶναι ὁ «ἀνυπερήφανος Θεός», πού ἀδειάζει τούς οὐρανούς καί κατέρχεται στόν κόσμο γιά νά λυτρώσει τόν ὑπερήφανο καί ἀλαζόνα ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν γιατρέψει, διότι μόνο ἐκεῖνο πού ἑνώνεται μέ τόν Θεό, αὐτό καί σώζεται.
Ὁ Χριστός γίνεται πιά ἡ ἀλήθειά μας, ὅλη ἡ ἀλήθεια γιά τόν Θεό, ἀλλά καί ὅλη ἡ ἀλήθεια γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ λυτρωτής τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀλλά καί ὁ προσωπικός λυτρωτής τοῦ καθενός ξεχωριστά. «Ἐτέχθη ὑμίν σήμερον σωτήρ»: αὐτή ἡ διαβεβαίωση τοῦ ἀγγέλου πρός τούς ποιμένες γιά τόν προσωπικό χαρακτήρα τῆς σωτηρίας πού ἔφερε ὁ Χριστός, φανερώνει πώς τώρα ὅλοι μποροῦμε νά γεφυρώσουμε τό χάσμα πού μᾶς ἀποξενώνει ἀπό τόν Θεό -συνεπῶς καί ἀπό τόν συνάνθρωπο. Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας εἶναι πιά ἀνάμεσά μας. Ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ἡ γλυκιά ἐλπίδα τοῦ περιούσιου λαοῦ, τό κήρυγμα τῶν προφητῶν, ὅλα δίνουν τή θέση τούς σ' Ἐκεῖνον, πού εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῆς ὑπόσχεσης γιά ἕναν καινούριο κόσμο καί τόν καθαγιασμό τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.
Κατά τή θεία ἐνανθρώπηση ἑνώθηκε ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Χριστός, λαμβάνοντας τήν ἀνθρώπινη σάρκα ἔγινε σέ ὅλα ὅμοιος μέ μᾶς ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἡ θεία φύση τοῦ Κυρίου μέ τήν ἐνανθρώπηση δέν ἔπαθε καμία ἀλλαγή, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ ἀνθρώπινη φύση, χάρη στήν ἕνωσή της μέ τή θεία, τελειοποιήθηκε. Ἡ ἕνωση αὐτή εἶναι παντοτινή, δήλ. ἡ ἀνθρώπινη φύση μένει αἰώνια ἑνωμένη μέ τή θεία φύση στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα. Κι ὅμως πολλές φορές ἀναρωτιόμαστε: Ποῦ εἶναι ὁ Χριστός; Νιώθουμε νά ἀπουσιάζει Ἐκεῖνος ἀπό τή μεγάλη γιορτή. Ξέρετε, ἔχουμε γεμίσει αὐτές τίς μέρες μέ τόσα πολλά -μέ τόσα περιττά- πού γιά τόν Ἐνανθρωπήσαντα Θεό τῆς ἀγάπης πολλές φορές δέν ὑπάρχει τόπος στή ζωή μας.
Ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι νά καταλάβουμε πώς ὁ Χριστός «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου». Ὅπως ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ἡ γέννηση Τοῦ ὑπερβαίνει τόν χρόνο καί τήν ἱστορία, γίνεται λειτουργικό γεγονός, πραγματικότητα σημερινή καί αἰώνια της Ἐκκλησίας καί κατάκτηση τῶν πιστῶν παιδιῶν της, διαρκές ἐσωτερικό βίωμα ὅλων ἐκείνων πού ἐπιθυμοῦν νά γιορτάσουν ἀληθινά Χριστούγεννα.
Μᾶς χρειάζεται νά πᾶμε στή Βηθλεέμ! Νά ξαναβροῦμε τό μήνυμα πού κρύβει ἡ μεγάλη γιορτή, νά ἀναζητήσουμε τό «παιδίον Ἰησοῦς», νά συνοδοιπορήσουμε μέ τούς ἁπλοϊκούς ποιμένες καί τούς σοφούς μάγους στήν προσκύνηση τοῦ νεογέννητου, νά ἀναρωτηθοῦμε καί νά ρωτήσουμε «ποῦ γεννήθηκε ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου;», νά ἀκολουθήσουμε τό ὁλοφώτεινο ἀστέρι νά μᾶς δείχνει τό δρόμο πρός τή νοητή Βηθλεέμ, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἑορταστική τράπεζα τῆς Ἐκκλησίας, τή χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο δέν προσφέρεται γιά ἰδεολογικές, φιλοσοφικές ἤ ἔστω ρομαντικές προεκτάσεις. Ἡ Ἐνσάρκωση βιώνεται ὡς ἀναζήτηση καί ὁλοκλήρωση τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ πληγωμένου ἀνθρώπου, πού ὅμως στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ βλέπει ποιός πρέπει ἀληθινά νά εἶναι, ἀντικρίζει τήν ἀδιάψευστη ἀλήθεια τῆς ἀνθρωπιᾶς του, τόν προορισμό καί τήν καταξίωσή του.
Ἔτσι, Χριστούγεννα σημαίνει νά συναντήσουμε τόν νεογέννητο Ἰησοῦ στήν κατανόηση καί τήν ἀγάπη μέ τούς γύρω μας, στή γενναία αὐτοκριτική καί τήν εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση, στή συμμετοχή μας στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. Χριστούγεννα σημαίνει νά ἀφιερώσουμε χρόνο στόν Χριστό, πού εἶναι ὁ ἀληθινός φίλος τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων, νά μάθουμε γιά τή γέννησή Του, νά χαροῦμε γιά τό μονάκριβο δῶρο τῆς λύτρωσης πού ἔφερε στόν κόσμο. Χριστούγεννα σημαίνει νά δοῦμε τόν νεογέννητο Χριστό στά μάτια τοῦ φοβισμένου πρόσφυγα, τοῦ ἄνεργου, τοῦ ἄστεγου, τοῦ ἐξαρτημένου, τοῦ κάθε κουρασμένου διαβάτη μέ τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἔχει ἀπόλυτα ταυτιστεῖ. Χριστούγεννα σημαίνει τό «Εὐχαριστῶ» πού ἀκόμη δέν εἴπαμε στό φίλο πού μᾶς βοήθησε, τό «Συγνώμη» πού δέν καταφέραμε νά ψελλίσουμε, ἡ «Καλημέρα» πού δέν ἀνταποδώσαμε, ἡ πέτρινη καρδιά μας πού ἀκόμη δέν σπάσαμε, τό χαμόγελο πού στερήσαμε σέ ὅσους τό εἶχαν ἀνάγκη. Χριστούγεννα σημαίνει τή χαρά νά μοιράζεσαι ὅ,τι ἔχεις ἀλλά καί ὅ,τι εἶσαι.
Κι αὐτό θά εἶναι τελικά τό μεγαλύτερο δῶρο τῶν Χριστουγέννων σέ ὅλους μας. Νά γιορτάσουμε Χριστούγεννα μαζί μέ τόν Χριστό! Νά γιορτάσουμε Χριστούγεννα καί νά παρών στή μεγάλη γιορτή καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, νά εἶναι παρών καί στή δική μας ψυχή! Καλά, εὐλογημένα καί κυρίως ἀληθινά Χριστούγεννα!
π. Συμεών
Πηγή: https://www.agiameteora.net