Ὁ Χριστός κινεῖται στόν χῶρο τῆς συγχώρεσης καί τῆς
Βρισκόμαστε στήν Ἱεριχῶ περίπου πρίν δύο χιλιάδες χρόνια. Ἡ Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία ἐλέγχει τήν περιοχή. Οἱ Ρωμαῖοι γιά νά εἰσπράξουν τούς φόρους ἀναθέτουν σέ τοπικούς πλουσίους καί ἀδίστακτους ἀνθρώπους τήν περισυλλογή.
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς παρουσιάζεται ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὁ Ζακχαῖος... ἕνας ἄνθρωπος μικροῦ ἀναστήματος καί σωματικοῦ ἀλλά καί πνευματικοῦ ἦταν ἀρχιτελώνης. Τελῶνες ὅπως εἴπαμε πιό πάνω ἦταν αὐτοί ποῦ ἐνοικίαζαν ἀπό τήν ρωμαϊκή διοίκηση τό δικαίωμα νά εἰσπράττουν τούς φόρους τῶν ὑπηκόων.
Ὁ Ζακχαῖος λοιπόν «ἤν ἀρχιτελώνης, καί οὗτος ἤν πλούσιος καί ἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν τίς ἐστι...». Μαθαίνει ὁ Ζακχαῖος ὅτι ἀπό τό μέρος ἐκεῖ θά περάσει κάποιος δημοφιλεῖς διδάσκαλος ὀνομαζόμενος Ἰησοῦς, θέλει λοιπόν νά διαπιστώσει ὁ ἴδιος τί εἶναι αὐτός ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος μιλᾶ στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων. Θέλει νά τόν δεῖ, νά τόν ἀκούσει ἔστω γιά λίγα δευτερόλεπτα. Ὁ Ζακχαῖος ἀδελφοί μου θέλει νά δεῖ τόν Χριστό νά τόν συναντήσει διότι ἐλπίζει ἡ μικρή σπίθα καλοσύνης πού ἔχει μείνει μέσα στήν καρδιά του νά ἀνάψει καί πάλι καί νά γίνει πυρκαγιά.
Τό πλῆθος πολύ. Τό ὕψος τοῦ Ζακχαίου μικρό. Ὁ Ἰησοῦς πλησιάζει. Ἡ ἀποστολή τοῦ Ζακχαίου κινδυνεύει νά ἀποτύχει... ὁ Ἰησοῦς θά περάσει καί θά φύγει χωρίς νά τόν δεῖ. Ἔτσι λοιπόν κάνει κάτι πολύ τολμηρό. Ἀνεβαίνει πάνω σέ ἕνα δέντρο κοντά στόν δρόμο, μία συκομουριά ὥστε ὅταν ὁ Κύριος πλησιάσει νά μπορέσει νά τόν δεῖ. Εἶναι ἀρχιτελώνης, πλούσιος καί ὀνομαστός στήν περιοχή καί ὅμως δέν τόν νοιάζει τί θά ποῦν οἱ ἄνθρωποι καθώς τόν βλέπουν πάνω στό δέντρο, τό μόνο πού τόν νοιάζει εἶναι νά δεῖ τόν Ἰησοῦ. Αὐτός παράνομος, ἄδικος. Ἐκεῖνος Δίκαιος, Ἀγαθός, Πράος, Εἰρηνικός.
Ὁ Ἰησοῦς φτάνει μπροστά στήν συκομωρέαν σηκώνει τό βλέμμα του καί κοιτᾶ στά μάτια τόν ἁμαρτωλό ἀρχιτελώνη. Ὅλοι περιμένουν τήν σύγκρουση! Περιμένουν τόν Ἰησοῦ, τόν δίκαιο διδάσκαλο νά τόν ἐλέγξει γιά τίς ἀδικίες πού κάνει, ὅλοι περιμένουν ὁ Ἰησοῦς νά μαλώσει καί νά κατατροπώσει τόν ἀρχιτελώνη πού εἶχε τό θράσος νά τόν πλησιάσει. Καί ὅμως, ὁ Ἰησοῦς τόν κοιτᾶ στά μάτια καί τοῦ λέγει: «Ζακχαῖε, σπεύσας καταβηθι· σήμερον γάρ ἐν τῷ οἴκω σου δεῖ μέ μεῖναι...».
Ὁ Ἰησοῦς ὄχι μόνο δέν τόν ἐλέγχει ἀλλά αὐτοπροσκαλεῖται στό σπίτι τοῦ ἁμαρτωλοῦ τελώνη. Ὅλοι σαστίζουν, τά χάνουν, παραμιλοῦν, «πάντες διεγόγγυζον», διαμαρτύρονται κάνουν παράπονα. Πῶς εἶναι δυνατόν ἐσύ διδάσκαλε νά πᾶς στό σπίτι αὐτοῦ του τελώνη; Πῶς εἶναι δυνατόν ἐσύ πού εἶσαι πνευματικός ἄνθρωπος νά θέλεις νά πᾶς, νά μπεῖς στό σπίτι ἑνός τέτοιου ἀνθρώπου, καί ὄχι μόνο νά μπεῖς ἀλλά καί νά φᾶς καί νά συζητήσεις μαζί του;
Ἀκατανόητη ἡ συμπεριφορά τοῦ Ἰησοῦ, ἀκατανόητη καί σκανδαλώδης! Ἀπό τήν ἄλλη, τόν Ζακχαῖο τόν κυρίεψε μία παραζάλη συγκινήσεως καί χαρᾶς. Μέσα σέ δευτερόλεπτα βρέθηκε κάτω «καί ὑπεδέξατο αὐτόν χαίρων». Συγκλονισμένος μέ τήν συμπεριφορά τοῦ Ἰησοῦ τόν ὑποδέχεται σπίτι του, σέ ἐκεῖνο τό σπίτι πού ἡ ἁμαρτία κυριαρχοῦσε μέρα καί νύκτα τώρα εἰσέρχεται σ' αὐτό ὁ Ἀναμάρτητος, ὁ Φιλάνθρωπος, τό Φῶς, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.
Ὁ Χριστός κάνει τό ἀδιανόητο γιά τούς ἠθικιστές καί τυπολάτρες Φαρισαίους, συναναστρέφεται μέ ἁμαρτωλούς. Γιά νά κάνει παρέα μέ τέτοιους ἀνθρώπους μᾶλλον καί ὁ ἴδιος θέλει μία τέτοια ζωή. Ὅμως τά πράγματα ἐξελίσσονται τελείως διαφορετικά, ὁ Ἰησοῦς χωρίς νά πεῖ τίποτα ἄλλο, μιλᾶ στήν καρδιά τοῦ Ζακχαίου ὁ ὁποῖος συγκλονισμένος ἀπό τήν Ἀγάπη Του, αὐτός πού γιά πολλούς ἦταν κολασμένος ...μετανοεῖ. Μετανοεῖ καί ὁμολογεῖ «σταθεῖς δέ Ζακχαῖος εἶπε πρός τόν Κύριον· ἰδού τά ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καί εἰ τινός τί ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν».
Ὁ Ζακχαῖος μετανοεῖ καί ἀμέσως κάνει ἔργα μετανοίας, μοιράζει τήν μισή του περιουσία στούς φτωχούς καί σέ ὅσους ἀδίκησε θά ἐπιστέψει τά πάντα εἰς τό τετραπλοῦν. Ὁ Ζακχαῖος μονομιᾶς ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν ἀπληστία, τήν ἀδικία, τήν κλοπή, τόν ἐγωϊσμό, τήν φιλαυτία καί παραδίδεται πλέον στόν Χριστό.
Καί τότε ὁ Χριστός ἐπιβραβεύοντας τόν ἡρωισμό καί τή μεταστροφή του καί ἀποστομώνοντας τόν ὄχλο, ὅλους αὐτούς δηλαδή πού κατέκριναν τόν Ζακχαῖο, ὅλους αὐτούς πού ἔκριναν τόν Ἰησοῦ γιά τήν ἐπίσκεψή του, ὁμολόγησε δημοσίως: «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκω τούτω ἐγένετο».
Ὁ Χριστός ἀδελφοί μου δέν κινεῖται στόν χῶρο τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης καί τιμωρίας, ἀλλά στόν χῶρο τῆς συγχωρετικότητα καί τῆς ἀγάπης.
Ἦταν πολύ εὔκολο ὁ Χριστός μέ τό πού ἔβλεπε τόν Ζακχαῖο νά τόν ἔκρινε καί νά τόν ἤλεγχε μπροστά στό πλῆθος. Τί θά ἔβγαινε ἀπό αὐτό; Τίποτα τό καλό!
Ὁ Χριστός ὅμως τοῦ δίνει ἀγάπη, τοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά ἀλλάξει, νά διαγράψει τό ἄνομο παρελθόν του καί νά ἀτενίσει ἕναν καινούργιο μέλλον... καί βλέπουμε ὁ Ζακχαῖος ἀνταποκρίνεται μέ θαυμαστό τρόπο, μεταμορφώνεται σέ καινούργιο ἄνθρωπο καί ἐνδύεται τήν σωφροσύνη, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἐγκράτεια, τήν πραότητα, τήν φιλανθρωπία.
Ὁ Χριστός ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ ὅλους καθημερινά νά τοῦ ἀνοίξουμε τήν πόρτα καί τοῦ δικοῦ μας σπιτιοῦ, τῆς δικῆς μας καρδιᾶς ὥστε νά μᾶς μεταμορφώσει ὄχι σέ ἠθικούς ἀνθρώπους, ὄχι σέ καλούς πολίτες, ἀλλά σέ ἁγίους.
Εἴθε μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ζακχαίου ὁ ὁποῖος μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μᾶς ἀκολούθησε τόν ἀπόστολο Πέτρο ἀπό τόν ὅποιο καί χειροτονήθηκε ἀργότερα Ἐπίσκοπος Καισαρείας, νά τολμήσουμε καί ἐμεῖς νά συναντήσουμε τόν Θεάνθρωπο Χριστό ὥστε νά εἰρηνεύσουμε, νά συγχωρήσουμε καί νά ἀγαπήσουμε τούς πάντες καί τά πάντα γιά Χάρη Του.
ἀρχιμ.Παῦλος Παπαδόπουλος