Ὁ ἄϋλος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στή γῆ
Μεγάλου Ἀθανασίου
Ὁ ἀσώματος, ἄφθαρτος καί ἄϋλος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στή γῆ μας, χωρίς βέβαια καί πρίν νά εἶναι μακριά ἀπό μας.
Διότι δέν εἶναι ἀπῶν ἀπό κανένα σημεῖο τοῦ κόσμου. Συνυπάρχοντας ὁ Λόγος μέ τόν Πατέρα Του, γεμίζει ἐξ ὁλοκλήρου ὅλα τά σύμπαντα· καί ταυτόχρονα, ἔρχεται νά ἐμφανιστεῖ καί σέ μᾶς ἀπό συγκατάβαση, ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης του γιά τούς ἀνθρώπους.
Εἶδε ὁ Λόγος ὅτι καταστρεφόταν τό λογικό γένος τῶν ἀνθρώπων καί κυριαρχεῖ πάνω τους μέ τή φθορά ὁ θάνατος. Εἶδε ὅτι ἡ ἀπειλή γιά τήν παράβαση ἐνίσχυε τή φθορᾶς πάνω μας. Εἶδε ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά καταργηθεῖ (ἡ φθορά καί ὁ θάνατος), προτοῦ ξεπληρωθεῖ ἡ ποινή τοῦ νόμου. Εἶδε ἀκόμη καί τό ἀσυμβίβαστο πρός τή δημιουργικότητα, ὅτι, δηλαδή, ἐνῶ Αὐτός δημιουργοῦσε, τά πλάσματα καταστρέφονταν. Εἶδε ὅμως καί τήν ὑπερβολική κακία τῶν ἀνθρώπων, ὅτι σιγά-σιγά τήν αὔξησαν σέ βάρος τους σέ ἀβάσταχτο βαθμό. Εἶδε τέλος ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εὐθύνονται γιά τό γεγονός τοῦ θανάτου.
(Βλέποντας ὅλα αὐτά), σπλαχνίστηκε τό ἀνθρώπινο γένος καί λυπήθηκε γιά τήν ἀδυναμία μας· καταδέχθηκε τή δική μας φθορά χωρίς νά ὑποφέρει τήν κυριαρχία τοῦ θανάτου· προσλαμβάνει ἀνθρώπινο σῶμα γιά τόν ἑαυτό Του καί μάλιστα ὄχι διαφορετικό ἀπό τό δικό μας, γιά νά μήν πάει χαμένο τό δημιουργικό ἔργο τοῦ Πατέρα πού ἔπλασε τούς ἀνθρώπους.