Ὁ ἀχάριστος εἶναι πάντα λυπημένος
Γέροντας Παΐσιος
-Γέροντα, γιατί πολλοί ἄνθρωποι , ἐνῶ τά ἔχουν ὅλα ,νιώθουν ἄγχος καί στενοχώρια;
-Ὅταν βλέπετε ἕναν ἄνθρωπο νά ἔχη μεγάλο ἄγχος, στενοχώρια καί λύπη, ἐνῶ τίποτε δέν τοῦ λείπει, νά ξέρετε ὅτι τοῦ λείπει ὁ Θεός.
Ὅποιος τά ἔχει ὅλα, καί ὑλικά ἀγαθά καί ὑγεία, καί, ἀντί νά εὐγνωμονῆ τόν Θεό, ἔχει παράλογες ἀπαιτήσεις καί γκρινιάζει, εἶναι γιά τήν κόλαση μέ τά παπούτσια. Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἔχη εὐγνωμοσύνη, μέ ὅλα εἶναι εὐχαριστημένος. Σκέφτεται τί τοῦ δίνει ὁ Θεός κάθε μέρα καί χαίρεται τά πάντα. Ὅταν ὅμως εἶναι ἀχάριστος, μέ τίποτε δέν εἶναι εὐχαριστημένος γκρινιάζει καί βασανίζεται μέ ὅλα. Ἄν, ἄς ποῦμε, δέν ἐκτιμάη τήν λιακάδα καί γκρινιάζει, ἔρχεται ὁ Βαρδάρης καί τόν παγώνει ...; Δέν θέλει τήν λιακάδα θέλει τό τουρτούρισμα πού προκαλεῖ ὁ Βαρδάρης.
-Γέροντα, τί θέλετε νά πεῖτε μ' αὐτό;
-Θέλω νά πῶ ὅτι, ἄν δέν ἀναγνωρίζουμε τίς εὐλογίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός καί γκρινιάζουμε, ἔρχονται οἱ δοκιμασίες καί μαζευόμαστε κουβάρι. Ὄχι, ἀλήθεια σᾶς λέω, ὅποιος ἔχει αὐτό τό τυπικό, τήν συνήθεια τῆς γκρίνιας, νά ξέρη ὅτι θά τοῦ ἔρθη σκαμπιλάκι ἀπό τόν Θεό, γιά νά ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αὐτήν τήν ζωή. Καί ἄν δέν τοῦ ἔρθη σκαμπιλάκι , αὐτό θά εἶναι χειρότερο, γιατί τότε θά τά πληρώση ὅλα μία καί καλή στήν ἄλλη ζωή.
-Δηλαδή, Γέροντα, ἡ γκρίνια μπορεῖ νά εἶναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί ἡ γκρίνια φέρνει γκρίνια καί ἡ κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Ὅποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά καί ἀποθηκεύει ἄγχος. Ἐνῶ , ὅποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται τήν θεϊκή χαρά καί τήν αἰώνια εὐλογία. Ὁ γκρινιάρης, ὅσες εὐλογίες κι ἄν τοῦ δώση ὁ Θεός, δέν τίς ἀναγνωρίζει. Γι' αὐτό ἀπομακρύνεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί τόν πλησιάζει ὁ πειρασμός τόν κυνηγάει συνέχεια ὁ πειρασμός καί τοῦ φέρνει ὅλο ἀναποδιές, ἐνῶ τόν εὐγνώμονα τόν κυνηγάει ὁ Θεός μέ τίς εὐλογίες Του.
Ἡ ἀχαριστία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, τήν ὁποία ἤλεγξε ὁ Χριστός. «Οὔχ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δέ ἐννέα ποῦ», εἶπε στόν λεπρό πού ἐπέτρεψε νά Τόν εὐχαριστήση . Ὁ Χριστός ζήτησε τήν εὐγνωμοσύνη ἀπό τούς δέκα λεπρούς ὄχι γιά τόν ἑαυτό Τοῦ ἀλλά γιά τούς ἴδιους, γιατί ἡ εὐγνωμοσύνη ἐκείνους θά ὠφελοῦσε.
Πηγή: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄
https://agiameteora.net/