Ὁ ρόλος τοῦ πατέρα στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου)
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστομου
Ἄν οἱ πατέρες μεγάλωναν μέ προσοχή τά παιδιά τους, δέν θά χρειάζονταν νόμοι καί δικαστήρια, οὔτε τιμωρίες καί ποινές καί δημόσιες ἐκτελέσεις, διότι λέγει: « γιά τόν δίκαιο δέν ὑπάρχει νόμος» (Ἅ Τίμ. 1,9). Ἐπειδή ὅμως τά παραμελοῦμε γι' αὐτό τά περιβάλλουμε μέ μεγαλύτερα κακά, τά παραδίνουμε στά χέρια τῶν δημίων καί τά σπρώχνουμε συνέχεια στούς γκρεμούς. Διότι λέγει: «Ἐκεῖνος πού παραχαϊδεύει παιδί του θά ἐπιδέση τίς πληγές τοῦ» (Σόφ. Σείρ. 30,7).
Τί σημαίνει «ἐκεῖνος ποῦ τά παραχαϊδεύει;» Ἐκεῖνος πού τό λυπᾶται, πού τό κολακεύει, πού τό περιποιεῖται ὑπερβολικά. Διότι αὐτό χρειάζεται αὐστηρότητα καί φροντίδα καί φόβους. Αὐτά τά λέγω, ὄχι γιά νά εἴμαστε σκληροί στά παιδιά, ἀλλά γιά νά μή φαινόμαστε εὐκαταφρόνητοι σ' αὐτά. Διότι ἄν ἡ γυναίκα πρέπει νά φοβᾶται (σέβεται) τόν ἄνδρα, πολύ περισσότερο τό παιδί τόν πατέρα.
Καί μή μοῦ λέγης εἶναι ἀδύνατο νά ἐπιβληθῆ κανείς στούς νέους. Διότι ἄν ἀπό τή χήρα ὁ ἄπ. Παῦλος ἀπαιτῆ αὐτή τή φροντίδα, πολύ περισσότερο ἀπό τούς ἄνδρες, ἄν ἦταν λοιπόν ἀδύνατο δέν θά τό πρόσταζε.
Ὅλη ὅμως ἡ κακία προέρχεται ἀπό τή δική μας ἀδιαφορία, καί ἀπό τό ὅτι δέν τά ὁδηγοῦμε ἀπό τήν ἀρχή στήν εὐσέβεια καί μάλιστα ἀπό τήν παιδική τους ἡλικία.
Ἀλλά γιά νά λάβουν τήν κοσμική παιδεία καί γιά νά ὑπηρετήσουν στό στρατό, φροντίζουμε καί χρήματα δίνουμε καί φίλους παρακαλοῦμε καί πολύ τρέχουμε ἐδῶ καί ἐκεῖ, ἐνῶ γιά νά εὐδοκιμήσουν κοντά στό βασιλιά τῶν ἀγγέλων, δέν κάνουμε ἀπολύτως τίποτε.
Καί στά θεάματα βέβαια τά ἐπιτρέπουμε νά πηγαίνουν συνεχῶς, ποτέ ὅμως δέν τά προτρέπουμε νά πᾶνε στήν ἐκκλησία, ἀλλά κι ἄν μία ἤ δύο φορές ἔλθη τό παιδί θά ἔλθη ἄδικα καί ἄσκοπα καί τυχαία καί γιά ψυζαγωγία.
Δέν ἔπρεπε ὅμως νά γίνεται ἔτσι, ἀλλά ὅπως ὅταν τό στέλνουμε στό σχολεῖο τοῦ ζητᾶμε εὐθύνες γιά τά μαθήματα, ἔτσι καί ὅταν τό στέλνουμε στήν ἐκκλησία ἤ καλλίτερα ὅταν τό ὁδηγοῦμε σ' αὐτήν. Διότι δέν πρέπει νά ἀφήνουμε τά παιδιά μας σέ ἄλλους νά τά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, ἀλλά ἐμεῖς νά τά κρατᾶμε καί νά ἐρχώμαστε ἐδῶ μέσα καί νά ἀπαιτοῦμε ἀπό αὐτά τήν ἀπομνημόνευσι τῆς ἐδῶ ἀκροάσεως καί διδασκαλίας, διότι ἔτσι, μόνο ἔτσι θά μᾶς γινόταν εὔκολη καί ἄνετη ἡ διόρθωσις τῶν παιδιῶν.
Ἄν δηλαδή καί στό σπίτι σᾶς ἄκουαν συνέχεια νά συζητᾶτε γιά τή χριστιανική εὐσέβεια καί νά τά συμβουλεύετε τά σωστά, καί μαζί μέ ἐκεῖνα προστίθονταν καί αὐτά, θά μᾶς παρεῖχαν γρήγορα καί μάλιστα πλούσιο τόν καρπό ἀπό τά καλά αὐτά σπέρματα.
Ἀπό τό https://imverias.blogspot.gr/2012/01/blog-post_03.html