Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ
Ἀγωγός θείας χάριτος
Στήν Παραβολή τοῦ σπορέως, καθώς ὁ γεωργός ἔσπερνε σπόρους στό χωράφι του, ἄλλοι σπόροι ἔπεσαν κοντά στό δρόμο τοῦ χωραφιοῦ, καταπατήθηκαν ἀπό τούς διαβάτες καί τούς κατέφαγαν τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ. Ἄλλοι ἔπεσαν σέ πετρῶδες ἔδαφος, καί ἀφοῦ φύτρωσαν, ξεραθῆκαν, ἐπειδή δέν εἶχαν ὑγρασία. Ἄλλοι πάλι σπόροι ἔπεσαν σέ ἔδαφος γεμάτο ἀπό σπόρους ἀγκαθιῶν, καί ὅταν βλάστησαν, τούς ἔπνιξαν τά ἀγκάθια
τελείως. Καί ἄλλοι σπόροι ἔπεσαν στήν εὔφορη γῆ καί ἔκαναν καρπό ἑκατό φορές περισσότερο.
Οἱ μαθητές μόλις ἀκοῦσαν τήν παραβολή αὐτή, παρακάλεσαν τόν Κύριο νά τούς τήν ἐξηγήσει. Καί ὁ Κύριος εἶπε: Ὁ σπόρος συμβολίζει τό λόγο τοῦ Θεοῦ.
Γιατί ὅμως ὁ Κύριος παρομοιάζει τόν λόγο του μέ σπόρο; Διότι, ὅπως ὁ σπόρος κρύβει μέσα τοῦ πολλές μυστικές δυνάμεις καί μέσα στό χῶμα φέρνει ζωή, ἔτσι καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅταν πέσει στίς καρδιές μας, ἔχει τή δύναμη νά ἐπιτελεῖ μέσα μᾶς μία ἐσωτερική μεταμόρφωση καί νά μᾶς μεταγγίζει ζωή. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι φορτισμένος μέ ζωή, μέ θεία χάρη. Εἶναι ἀγωγός θείας χάριτος. Σέ κάθε λόγο τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει χάρη ἁγιότητας, ἡ ὁποία πέφτει σιγά-σιγά, σταγόνα-σταγόνα, στήν ψυχή μας. Δημιουργεῖ μέσα μᾶς μία ἐσωτερική μεταρσίωση. Ἀθόρυβη καί ἀθέατη στήν ἀρχή. Πολύ γρήγορα ὅμως ἀρχίζει καί γίνεται φανερή. Κάθε λόγος τοῦ Χριστοῦ καθώς εἰσέρχεται στήν ψυχή μας, χύνει ἄπλετο φῶς στό σκοτάδι. Καί σιγά-σιγά καθαρίζει κάθε ρύπο καί ἁμαρτία. Δημιουργεῖ μέσα μᾶς νέα ζωή. Νέα φρονήματα τώρα, νέοι πόθοι, νέα ἐνδιαφέροντα. Ἀπό ἀλλά ἑλκύεται πλέον ἡ καρδιά μας καί ἀλλιῶς βλέπουμε καί κρίνουμε τά πάντα γύρω μας. Ἀποκτᾶ ἀνώτερη ποιότητα ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος, καί σιγά-σιγά συντελεῖται ὁ ἁγιασμός μας.
Καρδιές ἄκαρπες
Ὁ Κύριος στή συνέχεια ἑρμηνεύει τά διάφορα μέρη τοῦ χωραφιοῦ τῆς παραβολῆς. Τό ἔδαφος κοντά στό δρόμο, λέει, συμβολίζει ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού ἀκοῦν ἁπλῶς καί μόνο τό λόγο, ἀλλά ἔπειτα ἀφήνουν τόν διάβολο νά ἔλθει μέσα τους καί νά ἀφαίρεση τό θεῖο λόγο ἀπό τίς καρδιές τους. Τό πετρῶδες ἔδαφος συμβολίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέχονται μέ χαρά καί ἐνθουσιασμό τό θεῖο λόγο· δέν ἔχουν ὅμως βαθιές ρίζες, καί γι' αὐτό ὅταν ἔλθει καιρός πειρασμοῦ ἤ διωγμοῦ, ἀπομακρύνονται ἀπό τήν πίστη. Καί ἡ γῆ μέ τά ἀγκάθια δηλώνει ἐκείνους πού ἀκοῦσαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἀρχίζουν μέ κάποια προθυμία νά βαδίζουν στό δρόμο τῆς πίστεως. Πνίγονται ὅμως ἀπό τίς ἀγωνιώδεις φροντίδες γιά νά ἀποκτήσουν πλούτη, καί ἀπό τίς ἀπολαύσεις τῆς σαρκικῆς ζωῆς, καί ἔτσι δέν δίνουν καρπό. Ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ καρδιές πού μοιάζουν μέ γῆ ἀγαθή καί εὔφορη. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού μέ καλοπροαίρετη καρδιά ἀκοῦσαν καί κατανόησαν τό θεῖο λόγο καί τόν κρατοῦν σφικτά μέσα τους, καί καρποφοροῦν τίς ἀρετές δείχνοντας ὑπομονή στούς πειρασμούς πού συναντοῦν στήν ἄσκηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Ἀπό τήν ἐξήγηση αὐτή τῆς παραβολῆς βλέπει κανείς τρεῖς κατηγορίες ἀνθρώπων πού δέν ἔχουν γόνιμο ἔδαφος στίς ψυχές τους. Καί οἱ τρεῖς αὐτές κατηγορίες ἀνθρώπων κυριαρχοῦν ἰδιαιτέρως σήμερα. Ἐνῶ τόσο πλούσια ἀκούγεται στίς μέρες μας στήν πατρίδα μας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τόσα κηρύγματα καί ὁμιλίες καί βιβλία καί ἐκπομπές, πολλοί δέν ἔχουν διάθεση νά τόν ἀκούσουν. Οἱ περισσότεροι ἀδιαφοροῦν, πνίγονται στά προβλήματα τῆς καθημερινότητας, ἔχουν ἄλλα ἐνδιαφέροντα, τί θά δείξει ἡ τηλεόραση, τί θά γράψουν οἱ ἐφημερίδες, τί θά ἀγοράσουν, πῶς θά διασκεδάσουν... Καί δυστυχῶς μεγαλώνουν πολλές γενιές στή χώρα μᾶς ἀκατήχητες, ἀλειτούργητες, ἀδιάφορες. Ἄλλοι πάλι Χριστιανοί ἐπαναπαύονται σ' ἕναν θρησκευτικό τουρισμό. Ἀλλά δέν φθάνουν μόνον οἱ ἐκδρομές στά ἱερά Προσκυνήματα. Ἐάν ἡ καρδιά μᾶς μείνει ἀκαλλιέργητη, θά χερσώσει, θά πετρώσει, θά γεμίσει ἀγκάθια, δέν θά καρποφορήσει.
Ἡ μελέτη τοῦ θείου λόγου δέν εἶναι πάρεργο, οὔτε εἶναι μόνο γιά τούς θεολόγους καί τούς ἱερεῖς. Εἶναι γιά ὅλους μας. Ἡ Ἐκκλησία μας πάνω στήν ἁγία Τράπεζα μᾶς καλεῖ νά γευτοῦμε δύο τροφές, τήν πνευματική τροφή τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Καί κάποιος ἑρμηνευτής ρωτᾶ σχετικά: Ἐάν θεωρεῖτε ἁμάρτημα τήν περιφρόνηση τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Μεταλήψεως, πῶς θεωρεῖτε μικρότερο ἁμάρτημα τήν παραμέληση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ;
Πᾶμε στήν Ἐκκλησία, ἀκοῦμε τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί κάποιο κήρυγμα. Νά τό ἀκοῦμε μέ χαρά καί ὄχι νά δυσανασχετοῦμε ἐπειδή θά ἀργήσει ἡ θεία Λειτουργία. Μᾶς μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, σπείρει στίς καρδιές μας τό λόγο του. «Προσχωμεν»! λέει ὁ ἱερέας. Ἀλλά καί σέ ἄλλες πνευματικές εὐκαιρίες νά μετέχουμε ὅπου σπείρεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: σέ ὁμιλίες, σέ κύκλους μελέτης Ἁγίας Γραφῆς. Καί στό σπίτι μας νά μελετοῦμε καθημερινά τήν Καινή Διαθήκη. Νά ποθοῦμε νά ξεδιψοῦμε τίς ψυχές μας στά δροσερά νάματα τοῦ θείου λόγου. Θά βροῦμε χρόνο, ἐάν ἔχουμε διάθεση. Ἔτσι θά καλλιεργεῖται ἡ καρδιά μας, θά παρηγορεῖται ἡ ψυχή μας, θά ἀλλάζει ἡ ζωή μας. Ἔτσι θά γεμίζουμε μέ ζωή καί χάρη, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Περιοδικό "Ὁ Σωτήρ", Χριστιανική Φοιτητική Δράση.