Ὁ γέροντας καί τό ἄλογο!
Κάποτε ζοῦσε σ' ἕνα χωριό κάποιος φτωχός γέροντας, ὁ ὁποῖος εἶχε ἕνα ὄμορφο ἄλογο πού τόν βοηθοῦσε στίς γεωργικές του ἀσχολίες καί τό ὁποῖο ἦταν τόσο ὄμορφο καί δυνατό, ὥστε ἦταν γνωστό σέ ὅλη τή γύρω περιοχή.
Κάποια μέρα, ἕνας πρίγκιπας πού ἐντυπωσιάστηκε ἀπό τή φήμη καί τό παρουσιαστικό τοῦ ἀλόγου, θέλησε νά τό ἀγοράσει, προσφέροντας στόν γέροντα ἕνα ὑπέρογκο ποσό. Αὐτός, ὅμως, ἀρνήθηκε νά πουλήσει τό ἀγαπημένο τοῦ ἄλογο, μέ τό ὁποῖο εἶχε δεθεῖ τόσα χρόνια, καί ἐπέστρεψε στό χωριό του.
-»Μά καλά εἶσαι ἀνόητος;» ρωτοῦσαν οἱ συγχωριανοί του». Πούλα τό ἄλογο γιά τό καλό σου, θά πιάσεις πολλά χρήματα καί θά εἶσαι εὐτυχισμένος!»
-»Ἀαα, ἐμένα τό ἄλογο μέ βοηθᾶ στήν ἐργασία μου.. Καί ποιός ξέρει τί εἶναι καλό καί τί κακό;» ἀπαντοῦσε ὁ γέροντας, «Μόνο ὁ Θεός τό ξέρει!»
Οἱ μέρες περνοῦσαν καί τό ἄλογο παρέμενε ἀχώριστη συντροφιά τοῦ γέροντα. Ἕνα πρωί ξύπνησε καί εἶδε ὅτι τό ἄλογό του εἶχε φύγει.
Οἱ συγχωριανοί τοῦ μαζεύτηκαν γιά νά τοῦ ἐκφράσουν τή λύπη τους:
-»Τί μεγάλο κακό ποῦ σέ βρῆκε, τώρα ποιός θά σέ βοηθᾶ στίς δουλειές σου; Ἤσουν ἀνόητος πού δέν πούλησες τό ἄλογο. Τώρα δέν ἔχεις οὔτε τά χρήματα, οὔτε τό ἄλογο».
Ὁ γέροντας μέ τή χαρακτηριστική ἠρεμία τοῦ ἀπαντούσε:
-»Καί ποιός ξέρει τί εἶναι καλό καί τί κακό; Μόνο ὁ Θεός τό ξέρει!»
Οἱ χωριανοί ἀπομακρύνονταν νομίζοντας ὅτι τοῦ γέρου τοῦ ἔχει σαλέψει..
Ὕστερα ἀπό λίγες μέρες τό ἄλογο ἐπέστρεψε στή μάντρα τοῦ γέροντα, μαζί μέ μερικά ἄλλα πανέμορφα ἄγρια ἄλογα πού εἶχε συναντήσει στό δάσος.
Μαζεύτηκαν ξανά οἱ συγχωριανοί καί τοῦ ἔλεγαν:
-»Τί τυχερός πού εἶσαι! Σού ἔτυχε μεγάλο καλό, ἀφοῦ τώρα ἔχεις περισσότερα ἄλογα νά σέ βοηθοῦν.»
Ὁ γέροντας τούς ἀπάντησε:
-»Καί ποιός ξέρει τί εἶναι καλό καί τί κακό.. Μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει! Πάντως, εἶμαι εὐχαριστημένος πού τό ἄλογό μου γύρισε.»
Οἱ συγχωριανοί τοῦ τόν κοιτάζανε πάλι περιφρονητικά.
Μετά ἀπό λίγες μέρες, ὁ γιός του, καβαλικεύοντας ἕνα ἀπό τά ἄλογα, ἔπεσε κι ἔσπασε τά πόδια του, μένοντας ἀνήμπορος.
Μαζεύτηκαν πάλι οἱ χωριανοί λέγοντας:
-»Τί κακό πού σέ βρῆκε! Μέ τά ἄλογα πού ἦρθαν, ἔχασες τελικά τό δεξί σου χέρι στίς δουλειές - τόν γιό σου - πού ὑποφέρει τώρα ἀπό τούς πόνους καί ἴσως ὑποφέρει γιά ὅλη του τή ζωή.»
Ὁ γέρος ἀπαντοῦσε πάλι:
-»Ποιός ξέρει ...; μόνο ὁ Θεός γνωρίζει τί εἶναι καλό καί τί κακό!»
Δέν πέρασε μία βδομάδα ἀπό αὐτό τό ἀτύχημα καί μία γειτονική χώρα κήρυξε τόν πόλεμο στή χώρα του. Πέρασε, λοιπόν, καί ἀπό τήν πόλη τοῦ ὁ στρατός καί ἐπιστράτευσε ὅλους τους νέους ἄντρες τῆς πόλης. Δέν πῆραν, φυσικά, τόν γιό του, πού εἶχε σπασμένα πόδια, κι ἔτσι δέν ἔλαβε μέρος στίς ἄγριες μάχες πού ἀκολούθησαν.
Ἦρθαν πάλι οἱ συγχωριανοί καί ἔλεγαν:
-»Εἶσαι πολύ τυχερός, ἀφοῦ οἱ γιοί ὅλων μας πᾶνε νά σκοτωθοῦν στόν πόλεμο, ἐνῶ ἐσύ θά ἔχεις τόν γιό σου πάντα κοντά σου.»
Καί ὁ γέροντας τούς ἀπάντησε μέ τρυφερότητα:
-»Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δέν ξέρουμε ποτέ ἀρκετά, γιά νά κρίνουμε ἄν κάτι εἶναι εὐλογία ἤ συμφορά. Ἀκόμη ἀδελφοί μου δέν τό καταλάβατε: Μόνο ὁ Θεός γνωρίζει τό καλό καί τό κακό μας!!»
Πρέπει λοιπόν νά δείχνουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη Στόν Θεό μας, ὄχι στά λόγια ἀλλά ἔμπρακτα! Ὑπάρχει ἄραγε περίπτωση ἄν ἀφεθοῦμε ὅπως ἕνα μικρό παιδί στό Θέλημά του, νά νιώσουμε ποτέ θλίψη, ἄγχος, στενοχώρια;
Ἀπό τό https://agiameteora.net/index.php/istories/1156-o-gerontas-kai-to-alogo-sygklonistiki-istoria-gia-tin-apolyti-empistosyni-sto-thelima-tou-theoy