Ἡ προσκόληση στά χρήματα
Ἡ διήγηση τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀποτελεῖ ὡς πρός τό περιεχόμενό της συνέχεια τῆς παραβολῆς τοῦ ἄφρονα πλουσίου πού ἀκούσαμε τήν περασμένη Κυριακή. Ἐκεῖ ὁ Χριστός ἀποκάλεσε ἄφρονα τόν ἄνθρωπο πού φροντίζει μόνο γιά τήν δική του προσωπική ἀπόλαυση καί γίνεται δέσμιος του ἐγωισμοῦ του καί τελικά της ὀλιγοπιστίας του πρός τόν Θεό. Σήμερα, στόν ἄρχοντα πού Τόν ρωτᾶ τί πρέπει νά κάνει γιά νά
κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή, τοῦ ἁπαντά νά τηρεῖ τίς ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Καί στήν ἀπόκριση τοῦ ἀνθρώπου ὅτι ἀπό μικρός τηρεῖ αὐτές τίς ἐντολές, ὁ Κύριος τόν καλεῖ νά πουλήσει τά ὑπάρχοντά του, νά τά μοιράσει στούς φτωχούς καί νά Τόν ἀκολουθήσει. Λυπήθηκε ὁ ἄρχοντας κι ἔφυγε, καί ὁ Χριστός μονολόγησε: "πόσο δύσκολο εἶναι νά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνοι πού ἔχουν χρήματα", πιό δύσκολο καί ἀπό τό νά περάσει μία καμήλα ἀπό τήν τρύπα μίας βελόνας (1). "Και ποιός μπορεῖ τελικά νά σωθεῖ;", Τόν ρώτησαν. Κι Ἐκεῖνος ἀπάντησε ὅτι τά ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό.
Ὅπως στήν παραβολή τοῦ ἄφρονα πλουσίου ὁ Χριστός δέν κατέκρινε τά ὑλικά ἀγαθά ἀλλά τήν προσκόλληση τοῦ ἀνθρώπου σέ αὐτά, ἔτσι καί σήμερα, δέν κατακρίνει τά χρήματα, ἀλλά τήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου ἤ τήν ἀπροθυμία του νά ἀποχωριστεῖ τόν πλοῦτο προκειμένου νά κερδίσει τήν αἰωνιότητα. Πολλοί θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστός ἑξαιρεῖ ἀπό τόν Παράδεισο ὅλους ἐκείνους πού διαθέτουν χρήματα ἤ ὑλικά ἀγαθά, ὅτι καταδικάζει ἐκ προοιμίου τούς πλούσιους καί ὅτι μᾶς θέλει φτωχούς, ρακένδυτους, κακομοίρηδες. Αὐτό εἶναι μία μεγάλη παρεξήγηση, καί φαίνεται καθαρά ἀπό τή σημερινή ἀφήγηση τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ.
Φαίνεται καταρχᾶς ἀπό τήν πρώτη ἀπάντηση πού δίνει ὁ Χριστός στόν ἄρχοντα, ὅτι γιά νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή ἀρκεῖ νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος πού διηγεῖται τό ἴδιο περιστατικό (2), τονίζει μία σημαντική λεπτομέρεια: ὁ πλούσιος τόν ρωτᾶ τί πρέπει ἐπιπλέον νά κάνει, ὥστε νά εἶναι τέλειος, καί τότε ὁ Χριστός τοῦ ἁπαντά νά πουλήσει τά ὑπάρχοντά του καί νά Τόν ἀκολουθήσει. Ἑπομένως, καί ἀπό τίς δύο διηγήσεις φαίνεται ὅτι τό πρώτιστο πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς εἶναι νά σεβόμαστε καί νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά εἴμαστε δίκαιοι καί ἄνθρωποι ἀγάπης.
Ὅτι ὁ Χριστός δέν ἀπορρίπτει τούς πλούσιους φαίνεται ἐπίσης καί ἀπό τό ὅτι δέν θεωρεῖ πώς εἶναι ἀδύνατο νά σωθοῦν, ἀλλά δύσκολο. Τόσο δύσκολο, πού χρειάζεται ἡ βοήθεια τοῦ ἴδιου του Θεοῦ. Καί τοῦτο ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος πού κατέχει πολλά χρήματα εὔκολα προσκολλᾶται στά ὑλικά ἀγαθά καί ἐξαρτᾶται ἀπό αὐτά, σέ βαθμό πού νά μή μπορεῖ πλέον νά ἀπεγκλωβιστεῖ ἀπό τό κυνήγι τοῦ χρήματος, τῆς ἄνεσης καί τῆς εὐημερίας. Ὅταν ὅλα αὐτά ἀποκτήσουν όση μεγάλη σημασία καί γίνουν προτεραιότητα στή ζωή μας, τότε καί ἡ καρδιά μᾶς γίνεται σκληρή ἀπέναντι στό συνάνθρωπο καί ἀπέναντι στόν ἴδιο τό Θεό. Ἄρα ὁ ριστός δέν καταδικάζει αὐτόν καθαυτό τόν πλοῦτο, ἀλλά τήν προσκόλληση σέ αὐτόν, ήν ψυχική ἐξάρτηση, τήν προσκόλληση τῆς καρδιᾶς μας σέ αὐτόν. Καί γι' αὐτό έει ὅτι εἶναι πιό εὔκολο νά περάσει μία καμήλα μέσα ἀπό τήν τρύπα μίας ελόνας, παρά ἕνας ἐξαρτημένος ἀπό τά χρήματα πλούσιος.
Ἴσως νομίσουμε ὅτι τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου δέν μᾶς ἀφοροῦν ἄμεσα, μίας πού ἡ πλειονότητά μας δέν εἴμαστε πλούσιοι. Ὡστόσο, ὁ κίνδυνος νά προσκολληθεῖ ἡ καρδιά μας καί ἡ φροντίδα μας στά βιοτικά πράγματα, στήν ἀπόκτηση ἀγαθῶν καί στήν ἐπιδίωξη τοῦ πλούτου, εἶναι κοινός γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Ὅπως εἶναι κοινός καί ὁ πνευματικός κίνδυνος νά θέσουμε ὅλες αὐτές τίς ὑλικές μέριμνες στήν κορυφή τῶν προτεραιοτήτων τῆς ζωῆς μας. Τό βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, μέ πόση ἀγωνία καί ἄγχος ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κυνηγᾶ τήν εὐημερία καί γίνεται δέσμιος του καταναλωτικοῦ πνεύματος. Βλέπουμε πῶς ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση ὅλο καί περισσοτέρων ἀγαθῶν καταλήγει σέ μία ἀτέρμονη αἴσθηση τοῦ ἀνεκπλήρωτου μέσα
μας.
Μέσα μας ὅμως ὀφείλουμε νά ἀναζητήσουμε τήν προσωπική μας εὐτυχία. Μέσα μᾶς ὀφείλουμε νά ἀνακαλύψουμε τό θησαυρό μας. Μέσα μας βρίσκεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεού (3), στήν ἀγάπη καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀγώνας μᾶς αὐτός γιά τήν ἐσωτερική μας τελείωση δέν εἶναι εὔκολος, ἔχει ὡς ἐμπόδιο τήν ἴδια μᾶς τή διάθεση νά θέτουμε σέ πρώτη προτεραιότητα τά βιοτικά, τά ὑλικά, τά χρήματα. Δέν εἶναι ὅμως ἕνας ἀγώνας ἀτελέσφορος.
Ἀρκεῖ νά μή ξεχνᾶμε, μέσα στήν καθημερινότητά μας, νά στρέφουμε τό βλέμμα μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, τόν μόνο πού μπορεῖ νά κάνει τά ἀδύνατα δυνατά καί κατορθωτά.
1 Λουκ. 18, 24-25.
2 Ματθ. 19, 16-26.
3 Λουκ. 17, 21: "ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν".
-- Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: https://xerouveim.blogspot.gr