Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ
Τί θησαυρίζουμε
Τό λυχνάρι πού δίνει φῶς στό σῶμα, εἶπε o Κύριος, εἶναι τό µἄτι· καί τό λυχνάρι πού φωτίζει τήν ψυχή εἶναι ὁ νοῦς. Ἐάν λοιπόν τό µἄτι µἄς εἶναι ὑγιές, ὅλο τό σῶμα µἄς θά εἶναι γεμάτο φῶς. Ἐάν ὅμως τό µἄτι µἄς εἶναι τυφλό, ὅλο τό σῶμα µἄς θά εἶναι βυθισμένο στό σκοτάδι. Ἐάν ἑπομένως ὁ νοῦς µἄς σκοτισθεῖ ἀπό τήν προσκόλληση στόν πλοῦτο, σέ πόσο σκοτάδι θά βυθισθεῖ ἤ ψυχή µἄς;
Καί συνέχισε ὁ Κύριος λέγοντας: Κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι συγχρόνως δοῦλος σέ δύο κυρίους. Ἤ θά μισήσει τόν ἕνα καί θά ἀγαπήσει τόν ἄλλο· ἤ θά προσκολληθεῖ στόν ἕνα καί θά καταφρονήσει τόν ἄλλο. Διότι δέν μπορεῖτε νά εἶστε συγχρόνως δοῦλοι καί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλούτου. Ἤ θά μισήσετε τόν πλοῦτο γιά νά ἀγαπήσετε τόν Θεό, ἤ θά προσκολληθεῖτε στόν πλοῦτο καί θά καταφρονήσετε τόν Θεό.
Γιατί ὅμως ὁ Κύριός μας ζητεῖ νά διαλέξουμε ἕνα ἀπό τά δύο: ἤ τόν Θεό καί τό θέλημά του, ἤ τόν πλοῦτο καί τίς συνέπειές του; Δέν μπορεῖ κανείς νά ἀγαπᾶ καί τόν πλοῦτο καί τόν Θεό; Ὄχι! Διότι ὅποιος ἔχει προσκόλληση στόν πλοῦτο δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει ἀληθινά τόν Θεό καί τόν οὐρανό. Διότι ὁ πλοῦτος, ὅταν κυριεύσει τόν ἄνθρωπο, ὑποδουλώνει τίς ψυχές καί δέν τίς ἀφήνει νά στραφοῦν πρός τά οὐράνια ἀγαθά. Τά πλούτη, οἱ ἀνέσεις σκλαβώνουν τόν ἄνθρωπο.
Στά λόγια του Κυρίου μάλιστα ὁ πλοῦτος προσωποποιεῖται ὡς ἀνταγωνιστής καί ὡς ἐχθρός του Θεοῦ. Διότι ὁ ἄνθρωπος μέ τά πολλά χρήματα ἔχει τήν αἴσθηση τῆς δυνάμεως. Καί ἀγοράζει διαρκῶς ὑλικά ἀγαθά καί ἀποξενώνεται ἀπό τά πνευματικά. Ὅποιος σκλαβώθηκε στό χρῆμα, δέν μπορεῖ νά εἶναι γνήσιος δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ζητᾶ ἀπό μᾶς ἀποκλειστική ἀφοσίωση. Καί ἡ καθημερινή πραγματικότητα αὐτό ἀποδεικνύει. Σέ ἐποχές καί σέ περιοχές πού οἱ ἄνθρωποι ζοῦν μέσα στίς ἀνέσεις, στήν πολυτέλεια καί τήν καλοπέραση, πολύ εὔκολα ξεχνοῦν τόν Θεό καί τό θέλημά του. Ἀντίθετα ὅταν ἔλθουν καιροί δύσκολοι, καιροί στερήσεων καί πείνας, οἱ ἄνθρωποι συνέρχονται, μετανοοῦν, συναισθάνονται τή μικρότητά τους καί τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ. Ἐπιπλέον ἡ προσκόλληση στό χρῆμα καλλιεργεῖ μέσα μας τήν πλεονεξία, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ὡς εἰδωλολατρία. Τό βλέπει κανείς καί στίς μέρες μας ὅτι κι ἐμεῖς οἱ πιστοί ἐπηρεαζόμαστε συχνά ἀπό τό κλίμα αὐτό τῆς πλεονεξίας. Θέλουμε διαρκῶς νά ἀγοράζουμε, νά ἀποκτοῦμε περισσότερα, ἔπιπλα, σκεύη, αὐτοκίνητα, σπίτια. Καί χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε γινόμαστε εἰδωλολάτρες. Δηλαδή κινδυνεύουμε νά χάσουμε τόν Θεό καί τήν ψυχή μας.
Ἔχουμε πατέρα
Μή φροντίζετε, συνεχίζει ὁ Κύριος, μέ ἀγωνία καί στενοχώρια γιά τή ζωή σας, τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε καί τί θά φορέσετε. Δέν ἀξίζει ἡ ζωή περισσότερο ἀπό τήν τροφή, καί τό σῶμα πιό πολύ ἀπό τό ἔνδυμα; Ὁ Θεός πού σᾶς ἔδωσε αὐτά τά ἀνώτερα, θά σᾶς δώσει καί τά κατώτερα.
Κοιτάξτε τά πουλιά πού πέφτουν στόν ἀέρα. Οὔτε σπέρνουν οὔτε θερίζουν οὔτε μαζεύουν τροφές σέ ἀποθῆκες. Κι ὅμως ὁ ἐπουράνιος Πατέρας σᾶς τά τρέφει. Ἐσεῖς δέν ἀξίζετε πολύ περισσότερο ἀπό αὐτά; Ἄλλωστε, ποιός ἀπό σᾶς μπορεῖ νά προσθέσει στό ἀνάστημά του ἕναν πῆχυ; Κανένας. Ἄλλα καί γιά τό ντύσιμό σας γιατί ἀγωνιᾶτε; Παρατηρῆστε τά ἀγριολούλουδα, πού φυτρώνουν μόνα τους στούς ἀγρούς κι ὅμως οὔτε ὁ σοφός Σολομῶν μέ ὅλη τή βασιλική του μεγαλοπρέπεια δέν ντύθηκε μέ ἔνδυμα τόσο ὡραῖο, ὅπως ἕνα ἀπό τά ἀγριολούλουδα αὐτά. Κι ἄν ὁ Θεός ντύνει µἐ τόση μεγαλοπρέπεια τά ἀγριόχορτα, πού σήμερα ὑπάρχουν καί αὔριο ρίχνονται στή φωτιά, δέν θά φροντίσει πολύ περισσότερο γιά σᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μήν κυριευθεῖτε λοιπόν ἀπό ἀγωνιώδη φροντίδα λέγοντας, τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε καί τί θά ντυθοῦμε; Διότι γιά ὅλα αὐτά ἀγωνιοῦν ὅσοι δέν ἐμπιστεύονται τή ζωή τους στόν Θεό. Ἄλλωστε ὁ Πατέρας σᾶς γνωρίζει τί ἔχετε ἀνάγκη καί θά σᾶς τό δώσει. Γι' αὐτό πάνω ἀπό ὅλα νά ζητᾶτε τά πνευματικά ἀγαθά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί τότε θά σᾶς δοθοῦν καί ὅλα τό ἐπίγεια.
Τί µἄς λέει λοιπόν ὁ Κύριος; Ὅτι τό ἄγχος, πού στίς μέρες µἄς ἔχει καταντήσει ἀληθινή μάστιγα, θεραπεύεται ὅταν ἐμπιστευθοῦμε τή ζωή µἄς στό χέρια τοῦ Θεοῦ. Δέν λέει βέβαια ὁ Κύριος νά μήν ἐργαζόμαστε ἤ νά µἡ νοιαζόμαστε γιά τά καθημερινά µἄς προβλήματα. Ἀλλά λέει νά μήν ἀγωνιοῦμε ἀρρωστημένα γι' αὐτά. Θά ἐργαστοῦμε βέβαια, θά κουραστοῦμε, ἀλλά χωρίς ὑπερβολές. Ὄχι ἐξοντωτικές διπλές καί τριπλές ἐργασίες µὄνο καί µὄνο γιά νά ἔχουμε πολλές ἀνέσεις καί τελικά γινόμαστε νευρικοί καί τρέχουμε στούς γιατρούς νά µἄς ἠρεμήσουν καί νά µἄς θεραπεύσουν. Θά φροντίζουμε ἐμεῖς γιά τά ἀπαραίτητα µἐ σύνεση, ἐργατικότητα καί
ὑπομονή. Καί θά φροντίζει πολύ περισσότερο γιά µἄς ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Θά µἄς δώσει τά ἀγαθά πού χρειαζόμαστε ἐκεῖ πού δέν τό περιμένουμε. Ἰδιαιτέρως θά φροντίσει γιά τούς ἀδικημένους, τούς φτωχούς, τούς πεινασμένους, ἀλλά καί γιά ἐκεῖνες τίς πολύτεκνες οἰκογένειες πού κάποιες στιγμές βρίσκονται σέ οἰκονομικά ἀδιέξοδα καί μεγάλες στερήσεις καί προβλήματα πού φαίνονται ἄλυτα. Δέν µἄς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός. Αὐτός πού τρέφει τά πουλιά καί ντύνει τά λουλούδια, πολύ περισσότερο θά φροντίσει γιά µἄς. Μέ µἴα ὅμως προϋπόθεση. Νά ζητοῦμε ἐμεῖς πάνω ἀπ' ὅλα τά πνευματικά ἀγαθά τῆς Βασιλείας του.
Ὁ Σωτήρ, 1982