Ἡ πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου
Ταπείνωση μοναδική
Ὅταν o Κύριος κάποια ἡμέρα ἦλθε στήν Καπερναούμ, Τόν πλησίασε ἕνας ἑκατόνταρχος καί Τόν παρακαλοῦσε: Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος στό σπίτι καί βασανίζεται τρομερά ἀπό τούς πόνους του. Τότε ὁ Κύριος του ἅπαντα: Θά ἔλθω στό σπίτι σου καί θά τόν θεραπεύσω. Ὁ ἑκατόνταρχος ὅμως τοῦ ἀποκρίνεται: Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος νά μπεῖς κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μου, ἀλλά μόνο πές ἕνα λόγο καί θά γίνει καλά ὁ δοῦλος μου. Διότι κι ἐγώ ἄνθρωπος εἶμαι κάτω ἀπό ἐξουσία, καί ἔχω κάτω ἀπό τίς διαταγές μου στρατιῶτες καί λέω στόν ἕνα· πήγαινε, καί πηγαίνει· καί στόν ἄλλον· ἔλα, καί ἔρχεται. Καί στό δοῦλο μου λέω, κᾶνε αὐτό, καί τό ἐκτελεῖ.
Πόση ταπείνωση εἶχε αὐτός ὁ εἰδωλολάτρης ἀξιωματικός! Ἐνῶ δέν εἶχε μεγαλώσει καί δέν εἶχε ζυμωθεῖ μέ τίς παραδόσεις καί τίς διδαχές τῆς ἀληθινῆς πίστεως στόν ἕνα Θεό, ἔχει ἐπίγνωση ἀνεξήγητη, ταπείνωση μοναδική. Θεωρεῖ τόν ἑαυτό τοῦ ἀντάξιό της παρουσίας τοῦ Κυρίου στό σπίτι του. Συναισθάνεται τήν ἁμαρτωλότητά του στή θέα τῆς ἀκτινοβόλου ἁγιότητας τοῦ Χριστοῦ μας. Συναισθάνεται ἀκόμη καί τή μεγαλειότητά του. Κατανοεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔχει ἐξουσία πάνω στή ζωή καί τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Καί δέν ζητᾶ ἀπό Αὐτόν νά παρακαλέσει, ἀλλά νά διατάξει τήν ἴαση τοῦ δούλου του. Δείχνει λοιπόν μία τόσο μεγάλη πίστη, μία πίστη πού θαύμασε καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί τήν ἐπαίνεσε δημοσίως.
Αὐτήν ἀκριβῶς τή φράση τοῦ ἑκατόνταρχου τήν πῆραν στά χείλη τούς ἀμέτρητοι ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονταν τή δική τους μικρότητα μπροστά στό μεγαλεῖο του Κυρίου. Καί ἡ φράση αὐτή ἔγινε προσευχή. Μία προσευχή πού ψελλίζουμε μέ πίστη, συναίσθηση καί ταπείνωση ὅλοι οἱ πιστοί, ὅταν στεφόμαστε μέ δέος μπροστά στό ἅγιο Ποτήριο. Καί ἐπαναλαμβάνουμε μέ ταπείνωση καί συναίσθηση τά λόγια του ἑκατόνταρχου: «Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἴνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθης». Διότι ἡ ψυχή μου εἶναι ἔρημη ἀπό ἀρετές καί κατερειπωμένη ἀπό τίς ἁμαρτίες μου. Ποῦ νά βρεῖς, Κύριε, τόπο νά κλίνεις τήν κεφαλή σου; Ἀλλά Ἐσύ πού ταπείνωσες τόν ἑαυτό σου, καταδέξου νά εἰσέλθεις στόν οἶκο τῆς ἁμαρτωλῆς μου ψυχῆς καί νά μέ θεραπεύσεις.
Στή Βασιλεία Του
Ὅταν ὁ Κύριος ἄκουσε τά λόγια του ἑκατόνταρχου, θαύμασε καί εἶπε σ' ἐκείνους πού Τόν ἀκολουθοῦσαν: Ἀληθινά σας λέω ὅτι δέν βρῆκα τόσο μεγάλη πίστη οὔτε μεταξύ τῶν Ἰσραηλιτῶν, οἱ ὅποιοι εἶναι ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι πολλοί σάν τόν ἑκατόνταρχο θά ἔλθουν ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου καί θά καθίσουν στό τραπέζι τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἐνῶ ἐκεῖνοι πού κατάγονται ἀπό τόν Ἀβραάμ θά ριχτοῦν στό σκοτάδι. Ἐκεῖ θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους. Ὕστερα εἶπε ὁ Κύριος στόν ἑκατόνταρχο: Πήγαινε στό σπίτι σου καί ἄς γίνει ὅπως πίστεψες. Καί ἐκείνη τή στιγμή θεραπεύθηκε ὁ δοῦλος του.
Ἡ πίστη ὅμως αὐτή τοῦ εἰδωλολάτρη ἀξιωματικοῦ ἔγινε ἀφορμή νά προφητεύσει ὁ Κύριος μία ὀδυνηρή ἀλήθεια: ὅτι στή Βασιλεία του θά βρεθοῦν πολλοί εἰδωλολάτρες, ἐνῶ θά ἀποκλεισθοῦν οἱ περισσότεροι Ἰουδαῖοι πού λάτρευαν τόν ἀληθινό Θεό. Εἶναι τραγικό.
Πόσο τίμησε ὁ Θεός τόν ἰουδαϊκό λαό! Τοῦ ἔδωσε τά πάντα. Ἀπελευθέρωσε τούς Ἰουδαίους ἀπό τή στυγνή δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Τούς διαπέρασε ἀπό τό βυθό τῆς Ἐρυθράς θαλάσσης. τούς παρέδωσε τόν Νόμο του. Τούς ἔθρεψε στήν ἔρημο. Τούς ἐγκατέστησε στή γῆ Χαναᾶν. Τούς ἔστειλε προφῆτες γιά νά τούς καλέσει σέ μετάνοια. Ὅμως ἀνταπόκριση δέν ἔβλεπε. Γι' αὐτό καί ἔγινε ἄνθρωπος καί κήρυξε μετάνοια καί ἐπιτέλεσε θαύματα μοναδικά. Ὅμως οἱ Ἰουδαῖοι δέν Τόν δέχθηκαν. Καί ὁδήγησαν τόν Χριστό στόν πλέον φρικτό θάνατο. Πῆρε λοιπόν ὁ Θεός τή χάρη του ἀπό τόν Ἰσραήλ. Ἡ Ἱερουσαλήμ καταστράφηκε. Ἀμέτρητοι Ἰουδαῖοι σφαγιάσθηκαν, πουλήθηκαν, διασκορπίσθηκαν στά πέρατα τῆς γής. Ἔχασαν τήν πατρίδα τους, ἔχασαν καί τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό ἀκριβῶς πρέπει νά φοβίσει πολύ ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Διότι σέ μᾶς χάρισε ἀσυγκρίτως
ἀνώτερες δωρεές ἀπό ὅ,τι στόν ἰουδαϊκό λαό. Μᾶς χάρισε τήν Ἐκκλησία του, τά Μυστήρια τῆς σωτηρίας μας, τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἰδιαιτέρως ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πρέπει νά φοβηθοῦμε ἀκόμη περισσότερο. Διότι εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπό ἀκόμη περισσότερες εὐεργεσίες. Στή χώρα μᾶς διάβηκαν τόσοι Ἀπόστολοι, τήν πότισαν μέ τό αἷμα τούς ἑκατομμύρια μάρτυρες, τήν ἁγίασαν ἀμέτρητοι ὅσιοι, ἀσκητές, διδάσκαλοι. Στή χώρα μᾶς γράφτηκε ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, συνῆλθαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι· στή χώρα μᾶς ὑπάρχουν ἱερά Λείψανα καί θαυματουργές εἰκόνες, μοναστήρια καί προσκυνήματα. Ὅλα μας τά ἔδωσε ὁ Χριστός! Γι' αὐτό περιμένει πολλά. Καί προπαντός καρπούς μετανοίας, πνευματικῆς καρποφορίας καί ἁγιότητας.
Πηγή: Ὁ Σωτήρ,1982