Ἡ παραβολή τῶν ταλάντων
«Εὖ δούλε ἀγαθέ καί πιστέ.... Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».
Ἕνας ἄνθρωπος, εἶπε ὁ Κύριος στό σημερινό Εὐαγγέλιο, σχεδίασε νά κάνη ἕνα μεγάλο ταξίδι. Κάλεσε, λοιπόν, τούς δούλους του καί τούς ἐμπιστεύθηκε τά ὑπάρχοντά του, γιά νά ἐργασθοῦν καί νά κερδίσουν μέ αὐτά. Διαμοίρασε μάλιστα ὅτι εἶχε, ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητα τοῦ κάθε δούλου. Στόν ἕνα ἔδωσε πέντε τάλαντα, δηλαδή ποσό τριάντα χιλιάδων χρυσῶν δραχμῶν περίπου. Στόν ἄλλον ἔδωσε δύο τάλαντα δηλαδή δώδεκα χιλιάδες χρυσές δραχμές καί στόν τρίτο ἕνα τάλαντο, πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἕξη χιλιάδες χρυσές δραχμές. Μετά τήν διανομή ἀναχώρησε. Ὁ πρῶτος καί ὁ δεύτερος δοῦλος ἐργάσθηκαν εὐσυνείδητα καί μέ τήν ψυχή τους.
Ἔτσι διπλασίασαν ὅσα ἔλαβαν ἀπό τόν κύριό τους. Ὁ τρίτος δοῦλος, ὀκνηρός, φθονερός, ζηλότυπος, ἔδειξε ἀδιαφορία τοῦ αἰσχίστου εἴδους. Ἔσκαψε στή γῆ καί ἔχωσε ἐκεῖ μέσα τό τάλαντο, πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ κύριός του. Πέρασε πολύς καιρός καί ὁ ξενιτεμένος κύριος τῶν δούλων ἐπέστρεψε. Τούς κάλεσε νά τοῦ δώσουν λογαριασμό διαχειρίσεως τῶν χρημάτων. Πρῶτος παρουσιάζεται ὁ δοῦλος τῶν πέντε ταλάντων. Κύριε, λέει, πέντε τάλαντά μου ἔδωσες. Ἰδού ἄλλα πέντε τάλαντα κέρδισα μέ αὐτά. «Εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ εἶπε τότε ὁ Κύριός του. Ἐπί ὀλίγα ἤς πιστός, ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω. Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».
Ἔρχεται κατόπιν καί ὁ δεύτερος. Κύριε δύο τάλαντά μου ἔδωσες. Ἰδού ἄλλα δύο κέρδισα μέ αὐτά. Μέ τήν ἴδια ἱκανοποίηση ἐπαίνεσε τήν ἐργατικότητα τοῦ δευτέρου δούλου ὁ κύριός του. Καί τοῦ εἶπε: «Εὖ δούλε ἀγαθέ καί πιστέ είπε τότε ο Κύριός του. Ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω. Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου». Ἦλθε μετά καί ἡ σειρά τοῦ τρίτου δούλου: Κύριε εἶπε μέ πονηρία καί ἀγένεια σέ γνώρισα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος, πού θερίζεις ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρες καί μαζεύεις στήν ἀποθήκη σου ἐκεῖ, πού δέν σκόρπισες καί δέν ἐλίχνισες. Σέ φοβήθηκα λοιπόν καί γι' αὐτό ἔκρυψα τό τάλαντο, πού μου ἔδωσες μέσα σέ ἕνα λάκκο. Τώρα σου τό ἐπιστρέφω. Πάρε τό. Μπροστά σ' αὐτή τήν ἀχαρακτήριστη στάση τοῦ ὁ κύριος του ἀπάντησε: Πονηρέ δοῦλε καί ὀκνηρέ...
Ἔπρεπε (ἄν εἶναι σωστά ὅσα εἶπες) νά καταθέσεις τό χρῆμα μου στούς Τραπεζίτες καί ἐπιστρέφοντας θά τό ἔπαιρνα μέ τόκο. Πάρτε τοῦτο τό τάλαντο καί δῶστε τό σέ ἐκεῖνον πού ἔχει δέκα τάλαντα. Καί αὐτόν τόν ἄχρηστο δοῦλο ρίξτε τόν στό σκοτάδι, πού εἶναι μακριά ἀπό τό φῶς τῆς Βασιλείας μου. Ἀλήθεια, ἀδελφοί μου. Ποιός ἀπό ὅλους μας δέν θά ἤθελε νά ἀκούσει τήν γλυκειά φωνή τοῦ Κυρίου νά τοῦ λέει «Εὖ δούλε ἀγαθέ καί πιστέ... Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τού Κυρίου σου;» Ποιός δέν θά ἤθελε τήν ἡμέρα ἐκείνη τοῦ ἀπολογισμοῦ καί τῆς δικαίας ἀνταποδόσεως νά μοιάση στούς δύο πρώτους ἐργατικούς δούλους; Σέ ὅλους μας, ἀγαπητοί μου, ὅ Θεός ἀνάλογα μέ τήν δύναμή μας, τήν πρόθεση καί τήν πρόνοιά Του, ἔχει μοιράσει τάλαντα, προσόντα, Ἱκανότητες, χαρίσματα ὑλικά καί πνευματικά. Πρό πάντων, Χριστιανοί μου, ἔχει δώσει τήν Χάρη Του καί περιμένει κατεργασία καί καρπό.
Ξέρετε, ἀδελφοί, τί σημαίνει νά σέ βάλη ὁ Κύριος στή δική Του χαρά; Σημαίνει, ὅτι θά σέ κάνει «συγκληρονόμο» Του, θά σού δώση τό στέμμα Του, θά σέ βάλη στόν Θρόνο Του νά συμβασιλεύης μαζί Του, θά σέ γεμίση μέ τήν μακαριότητα, πού ἔχει ὁ ἴδιος. Αὐτή εἶναι ἤ «ἐμή χαρά», πού ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός στούς μαθητές Του. Εἶναι ἡ δική Του θεϊκή δόξα, πού θά τήν δώση σέ σένα, τό θεωμένο κατά Χάριν παιδί Του. Μακάρι ἀγαπητή μου ἀδελφοί νά μήν χάσουμε, γιά τήν θανάσιμη ἀδιαφορία μας καί τήν ἀμέλειά μας, οὔτε γιά τίς κούφιες χαρές τοῦ κόσμου τούτου, τήν ἀπερίγραπτη θεϊκή χαρά τοῦ Κυρίου μας. «ΑΜΗΝ».
https://www.patirxristos.gr