Ἡ ἱστορία καί ἡ σημασία τοῦ κομποσχοινιοῦ
Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
-Γέροντα, ποιά σημασία ἔχει τό κομποσχοίνι;
-Το κομποσχοίνι εἶναι μία κληρονομιά, μία εὐλογία, πού μᾶς ἔχουν ἀφήσει οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Καί μόνο γι' αὐτό ἔχει μεγάλη ἀξία. Βλέπεις, σέ κάποιον ἀφήνει ὁ παππούς τοῦ μία κληρονομιά ἕνα ἀσήμαντο πράγμα καί τό ἔχει μετά σάν φυλαχτό, πόσο μᾶλλον τό κομποσχοίνι πού μᾶς τό ἄφησαν κληρονομιά οἱ Ἅγιοι Πατέρες!
Παλιά, πού δέν ὑπῆρχαν ρολόγια, οἱ μοναχοί μετροῦσαν τήν ὥρα τῆς προσευχῆς μέ τό κομποσχοίνι, ἀλλά οἱ κόμποι τοῦ κομποσχοινιοῦ ἦταν ἁπλοί. Κάποτε ἕνας ἀσκητής ἔκανε πολύ ἀγώνα, πολλές μετάνοιες κ.λπ., καί ὁ διάβολος πήγαινε καί ἔλυνε τούς κόμπους τοῦ κομποσχοινιοῦ του. Ἔκανε - ἔκανε μετάνοιες ὁ καημένος καί ἀπέκαμε, γιατί δέν μποροῦσε νά τίς μετρά, ἀφοῦ ὁ διάβολος τοῦ ἔλυνε συνέχεια τούς κόμπους. Τότε παρουσιάσθηκε Ἄγγελος Κυρίου καί τοῦ δίδαξε πῶς νά πλέκει τούς κόμπους, ὥστε σέ κάθε κόμπο νά σχηματίζονται ἐννέα σταυροί. Ὁ διάβολος μετά, ὁ ὁποῖος τρέμει τόν σταυρό, δέν μποροῦσε νά τούς λύση. Ἔτσι κάθε κόμπος τοῦ κομποσχοινιοῦ ἔχει ἐννέα σταυρούς, πού συμβολίζουν τά ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων.
-Γέροντα, τί σημαίνουν οἱ τριάντα τρεῖς, οἱ πενήντα, οἱ ἑκατό καί οἱ τριακόσιοι κόμποι ποῦ ἔχουν τά κομποσχοίνια;
-Μόνον ὁ ἀριθμός τριάντα τρία εἶναι συμβολικός συμβολίζει τά τριάντα τρία χρόνια πού ἔζησε ὁ Χριστός ἐπάνω στήν γῆ. Οἱ ἄλλοι ἀριθμοί ἁπλῶς μᾶς βοηθοῦν νά μετρᾶμε τίς μετάνοιες πού κάνουμε ἤ πόσες φορές θά ποῦμε τήν εὐχή.
Μερικές μηχανές ἔχουν ἕνα σχοινί μέ μία χειρολαβή στήν ἄκρη καί, ὅταν θέλεις νά τίς βάλεις μπρός, τραβᾶς μερικές φορές τό σχοινί μέ δύναμη, μέχρι νά ξεπαγώσουν τά πνευματικά λάδια. Ἔτσι καί τό κομποσχοίνι εἶναι τό σχοινί τό ὁποῖο τραβᾶμε μία - δύο - πέντε - δέκα φορές καί ξεπαγώνουν τά πνευματικά λάδια καί παίρνει μπρός ἡ πνευματική μηχανή τῆς ἀδιάλειπτου προσευχῆς, ὅποτε δουλεύει μετά μόνη της ἡ καρδιά στήν εὐχή. Ἀλλά, καί ὅταν ἡ καρδιά πάρει μπρός στήν εὐχή, καί πάλι δέν πρέπει νά καταργήσουμε τό κομποσχοίνι, γιά νά μήν παρακινηθοῦν καί ἄλλοι νά τό καταργήσουν, ἐνῶ δέν πῆρε ἀκόμη μπρός ἡ καρδιά τους στήν εὐχή.
-Όταν, Γέροντα, κρατῶ τό κομποσχοίνι μου καί λέω τήν εὐχή μηχανικά, μήπως ὑπάρχει κίνδυνος ἀνθρωπαρέσκειας;
-Αν κάνεις κομποσχοίνι ἐξωτερικά ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια, ἀκόμη καί τά χέρια σου νά ξεφλουδίσεις, σέ τίποτε δέν θά σέ ὠφελήσει. Μόνον κούραση θά σού φέρει καί τήν ψευδαίσθηση ὅτι δῆθεν ἀσχολεῖσαι μέ τήν νοερά προσευχή.
-Γέροντα, ἐγώ δέν ἔχω συνηθίσει νά κρατῶ κομποσχοίνι.
-Το κομποσχοίνι νά τό κρατᾶς, γιά νά μήν ξεχνᾶς τήν εὐχή, τήν ὁποία πρέπει νά ἐργάζεσαι ἐσωτερικά, στήν καρδιά. Ὅταν μάλιστα βγαίνεις ἀπό τό κελί σου, νά θυμᾶσαι ὅτι ὁ ἐχθρός εἶναι ἕτοιμος γιά ἐπίθεση. Γι' αὐτό, νά μιμῆσαι τόν καλό στρατιώτη πού βγαίνοντας ἀπό τό πολυβολεῖο ἔχει πάντοτε «ἀνά χείρας» τό αὐτόματο ὅπλο. Τό κομποσχοίνι ἔχει μεγάλη δύναμη εἶναι τό ὅπλο τοῦ μοναχοῦ καί οἱ κόμποι εἶναι σφαῖρες, πού θερίζουν τά ταγκαλάκια.
Ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο «Λόγοι ζ'-Περί Προσευχῆς», Χριστιανική Φοιτητική Δράση