Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνη ἡ πάνσοφος
Ἀρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζῆ, Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Καμπανίας
Στό βιβλίο τῆς Γενέσεως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πού εἶναι τό πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, διαβάζουμε πώς γιά τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ἀποφασίζει ὁ Πανάγαθος Τριαδικός Θεός μας, νά δημιουργήσει τόν ἄνθρωπο σύμφωνα μέ τή δική Του εἰκόνα καί σύμφωνα μέ τή δική Του ὁμοίωση.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς ἐξηγοῦν πώς τό κατ' εἰκόνα Θεοῦ, σημαίνει πώς δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερος νά ἐξουσιάζει τόν ἑαυτό του, νά κυριαρχεῖ στόν ἑαυτό του, νά ἔχει δηλαδή τό αὐτεξούσιο. Ἐπίσης μᾶς ἐξηγοῦν καί τί νά σημαίνει τό καθ' ὁμοίωσιν. Τό καθ' ὁμοίωσιν δηλώνει τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ πλήρης ἕνωσή του μέ τό Θεό.
Ἀρσενικό καί θηλυκό τους δημιούργησε καί τούς εὐλόγησε ὁ Θεός καί τούς εἶπε: «Αὐξάνεστε καί πληθύνεστε καί γεμίστε τή γῆ ...» (Γέν. Ἅ 27-28).
Ἔτσι λοιπόν δημιούργησε τό πρῶτο ζεῦγος τῶν ἀνθρώπων πού ἔγινε ἡ ἀρχή γιά τή σημερινή πολυπληθῆ ἀνθρωπότητα.
Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σέ αὐτή τή γῆ πλασμένοι ὅλοι μέ τό χαρακτηριστικό της εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί μέ τόν αἰώνιο προορισμό τῆς ἕνωσής τους μέ τό Θεό, συνυπάρχουν μέ τίς ἴδιες ἀνάγκες, ψυχικές καί σωματικές, αὐξάνοντας καί πληθύνοντας ὁλοένα καί περισσότερο τά πρόσωπα τῆς ἑνιαίας ἀνθρώπινης φύσης, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως ἀπό τό πρῶτο κιόλας ζεῦγος τῶν ἀνθρώπων παρουσιάζεται ἕνα πρόβλημα πού ἔχει τήν ἀρχή του στό αὐτεξούσιό του ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος παρεξηγεῖ τήν ἐσωτερική αὐτή δύναμη πού τοῦ χάρισε ὁ δημιουργός του Θεός, τήν ἐλευθερία. Ἀποτέλεσμα ἡ ἐμφάνιση τῆς ἁμαρτίας. Κάποιοι βέβαια ἔσπευσαν νά ποῦν:
Καί λοιπόν! Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ζήσει καί μέ τήν ἁμαρτία!!!
Πράγματι ὁ ἄνθρωπος πού θά ἐπιθυμήσει, θά νιώσει τήν ἐσωτερική ἀνάγκη νά ἔλθει σέ ἕνωση μέ τό δημιουργό του Θεό, θά πρέπει νά ἀγωνιστεῖ. Θά πρέπει νά πολεμήσει τήν ἁμαρτία καί ὄχι μόνο αὐτή ἀλλά καί αὐτόν πού τή γέννησε, τόν πονηρό διάβολο, πού τήν προσφέρει στόν ἄνθρωπο μέ τέτοιον τρόπο πάντοτε, ὥστε δύσκολα ὁ ἄνθρωπος τή διακρίνει.
Βέβαια, ἐδῶ θά πρέπει νά ποῦμε πώς δίχως τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος ὅσο καί ἄν προσπαθήσει δέ θά μπορέσει νά φτάσει σέ ὕψη ἁγιότητας, ὥστε νά ἑνωθεῖ μέ τό Θεό.
Γιά νά φτάσει λοιπόν ὁ ἄνθρωπος στόν προορισμό τοῦ χρειάζονται δύο πράγματα. Ἡ προσπάθεια ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ Θεία Χάρη πού θά σώσει τόν ἄνθρωπο. Δηλαδή μία συνεργασία Θεοῦ καί ἀνθρώπου.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία διατηρεῖ στή μνήμη τῶν μελῶν τῆς πάντοτε τόν αἰώνιο προορισμό τῆς ὁμοίωσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό, τῆς ἕνωσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν κοινωνία τῆς ἁγίας Τριάδος.
Ἀκούγεται πολύ συχνά νά λέγεται πώς προορισμός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά κάνει οἰκογένεια, νά τή φροντίσει κ.λ.π. Ὅμως, μήπως λησμονήσαμε τόν αἰώνιο προορισμό μας ποῦ εἶναι ἡ ὁμοίωση Θεοῦ; Ὅλα θά πρέπει νά τά βλέπουμε σάν χριστιανοί μέ τήν προοπτική της μέλλουσας κατάστασης στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ναί. Ὁ Θεός ὅρισε στούς ἀνθρώπους νά κάνουν οἰκογένεια. Καί σέ ἄλλες περιπτώσεις, στίς μοναχικές κλήσεις, εὐλόγησε τήν παρθενία. Σέ ὅσους δηλαδή θέλησαν νά ζήσουν σάν ἄγγελοι χωρίς σαρκικές μίξεις. Καί σέ ἄλλες περιπτώσεις εὐλόγησε τό γάμο δύο ἀνθρώπων, χωρίς ὅμως νά τούς δώσει ἀπογόνους.
Σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ἔχουμε ἀνθρώπους πού ὅμως ἡ ζωή τούς εἶναι διαφορετική.
Ἔχουν κάποιους προορισμούς σέ αὐτή τή ζωή πού εἶναι διαφορετικοί, ὅμως ὁ αἰώνιος προορισμός ὅλων εἶναι νά γίνουν ἕνα μέ τό Θεό. Εἶναι μοναδικός καί κοινός προορισμός.
Ἕνας ἱερός σκοπός πού ἑνώνει ὅλους τους ἀνθρώπους ἄσχετα μέ τό φύλο τους, ἄσχετα μέ τή φυλή τους, ἄσχετα μέ τό χρῶμα τους, ἄσχετα μέ τήν κοινωνική τους κατάσταση, ἄσχετα μέ τά ἔθιμά τους, ἄσχετα μέ τόν τρόπο ζωῆς τους καί ὅτι ἄλλο μπορεῖ νά φανταστεῖ κανείς.
Στή ζωή τῶν ἁγίων μας βλέπουμε νά κατέχει τήν πρώτη θέση ἡ φροντίδα καί ἡ προσπάθεια γιά τό «καθ' ὁμοίωσιν» γιά τή θέωση δηλαδή τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Γί αὐτό καί ἡ πνευματική μας μητέρα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, προβάλλει καθημερινά πρότυπα ἀνθρώπων μέ διαφορετική κοινωνική θέση, ὥστε νά μπεῖ καλά στό μυαλό μας, πώς ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι γιά κάποια κάστα ἀνθρώπων π.χ. κληρικούς ἤ μοναχούς ἤ βασιλεῖς ἤ ἄρχοντες ἤ νέους ἤ γέροντες ἤ ἄνδρες ἤ γυναῖκες ἀλλά γιά ὅποιον ἄνθρωπο θελήσει ἐλεύθερα καί ἀγωνιστεῖ κατάλληλα, τόν καλό ἀγώνα τῆς ἀρετῆς.
Σήμερα πού ἡ Ἐκκλησία μᾶς τιμᾶ τή μνήμη τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, ὅλοι μας ἤλθαμε στό ναό νά τιμήσουμε τή κατά Χριστόν ζωή καί τό μαρτύριο τῆς Ἁγίας. Εἶναι καλό νά ἔρχεται κανείς κοντά στή ζωή τῶν ἁγίων του Θεοῦ γιατί ἐμπνέεται, παίρνει θάρρος, δύναμη καί κουράγιο. Σέ λίγα στοιχεῖα μόνο ἀπό τή ζωή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης θά ἤθελα νά σταθοῦμε, ὥστε νά μᾶς βοηθήσουν περισσότερο νά κατανοήσουμε τί σημαίνει χριστιανός καί ἄν ἐπηρεάζει αὐτή ἡ ἰδιότητα τή ζωή μας.
Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἦταν ἀριστοκρατικῆς καταγωγῆς, πλούσια ἀσφαλῶς, μορφωμένη, νέα καί ὄμορφη. Εἶχε δηλαδή ὅλα τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού εἶναι ἀξιοζήλευτα σέ τοῦτο τόν κόσμο. Ὅμως ὅλα αὐτά πού θεωρεῖ σημαντικά ὁ κόσμος, γιά τόν ἀληθινό χριστιανό εἶναι περιττά. Περιττό εἶναι κάθετι πού δέν ἐξυπηρετεῖ τό μεγάλο σκοπό τοῦ χριστιανοῦ, τήν ἁγιότητα, τήν ἕνωσή του μέ τό Θεό ὅπως εἴπαμε. Καί κάθε τί πού εἶναι περιττό ὁ χριστιανός τό κάνει πέρα, δέν τό θέλει, τό ἀπομακρύνει ἀπό τή ζωή του, κρατάει τίς αἰώνιες ἀξίες πού ὁ Θεός τοῦ ἔχει χαρίσει, ἀγάπη, καλοσύνη, εὐαισθησίες καί τά ὅμοια. Αὐτά τοῦ εἶναι χρήσιμα καί αὐτά κρατάει. Ἔτσι ἀνταποκρίθηκε ἡ Ἁγία μας στούς πειρασμούς αὐτῆς τῆς ζωῆς. Τούς ἔκανε πέρα γιά νά κρατήσει σταθερά τήν ψυχή τῆς προσκολλημένη στό ὅραμα τοῦ αἰώνιου προορισμοῦ.
Ἀργότερα ἔρχεται σέ ἕνα μεγαλύτερο δίλημμα. Τώρα δέν ἔχει νά διαλέξει ἀνάμεσα σέ πλοῦτο καί λιτότητα, οὔτε ἀνάμεσα σέ μόρφωση καί ταπείνωση.
Τώρα καλεῖται νά διαλέξει ἀνάμεσα στή ζωή καί τό θάνατο. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς εἰδωλολατρίας. Δέν προσκυνᾶς. Θά πεθάνεις. Ἐδῶ χρειάζεται ψυχική δύναμη.
Αὐτή τή δύναμη γνώριζε πολύ καλά ἡ ἁγία ἀπό πού θά τήν ἀντλήσει. Εἶχε μπροστά της τήν πηγή τῆς δυνάμεως, τό νυμφίο Χριστό πού τό γνώρισε καί τόν ἐρωτεύτηκε.
Μέ προσευχή πρός τόν ὕψιστο Θεό ζητᾶ αὐτή τή δύναμη. Καί ὁ Θεός πού σάν στοργικός Πατέρας ἀκούει τίς παρακλήσεις τῶν παιδιῶν του, τῆς δίνει δύναμη ψυχική νά ὁμολογήσει τήν πίστη τῆς μέχρι θανάτου. Ἀποδείχτηκε γυναίκα ἀνδρεία.
Καί ἐπαληθεύεται ἡ παροιμία τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος, πού λέει πώς μία τέτοια γυναίκα εἶναι πολυτιμότερη ἀπό μαργαριτάρια.
Αὐτόν τόν πολύτιμο Θησαυρό ἔχει στήν κατοχή τοῦ ὁ Κύριός μας, ἀλλά τόν ἔχουμε καί ἐμεῖς, ἡ Ἐκκλησία του. Διότι μέσα στή Θεία λατρεία πού μετέχουμε, παύει νά ἰσχύει ὁ τόπος καί ὁ χρόνος πού ζοῦμε, ὁ Θεός μεταμορφώνει τήν Ἐκκλησία μας σέ βασιλεία του, σέ Παράδεισο χαρᾶς καί γαλήνης, ὅπου οἱ ζῶντες ἀγωνιστές χριστιανοί μέσα στήν ψυχή τούς ἐνώνονται μέ τούς ἁγίους καί χαίρονται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ.
Στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀκοῦμε τόν ἀπόστολο νά μᾶς παρουσιάζει τήν ἐξαιρετική τιμή πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ γράφεται: «Ἐσεῖς (τά γνήσια παιδιά τοῦ Θεοῦ) προσήλθατε στήν πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ, σέ μυριάδες ἀγγέλους, σέ πανηγύρι καί σέ σύναξη τῶν πρωτότοκων υἱῶν τοῦ Θεοῦ, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν καταγραφεῖ στούς οὐρανούς. Προσήλθατε στό Θεό, πού εἶναι κριτής τῶν πάντων καί σέ πνεύματα ἀνθρώπων δικαίων, πού ἔχουν φτάσει στήν τελείωση καί στόν Ἰησοῦ πού εἶναι ὁ μεσίτης τῆς καινούριας διαθήκης».
Πράγματι ἔχουμε τή δυνατότητα σάν μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά μετέχουμε στό πανηγύρι τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν γραφεῖ στούς οὐρανούς, καί δέν εἶναι ἄλλοι ἀπό τούς ἁγίους της Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἡ ἁγία Αἰκατερίνη πού σήμερα τιμοῦμε.
Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο πού ζοῦμε στή θεία λατρεία, ὅμως κάποια στιγμή ἡ θεία λατρεία τελειώνει καί ὅλοι μας ἐπιστρέφουμε στόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπάτης. Σάν ἐφόδιο σέ αὐτή τήν ἐπιστροφή θά πρέπει νά ἔχουμε στό νοῦ μας πώς ἄν ἀγαπήσουμε τήν ἁγιότητα καί πολεμήσουμε τό κακό καί τήν ἁμαρτία πού μᾶς περιβάλλει τότε θά ἀξιωθοῦμε καί μεῖς νά συγκαταλεχθοῦμε αἰωνίως μέ τόν Κύριό μας.
Εἴδαμε πώς ἡ ἀγάπη τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης πρός τόν οὐράνιο νυμφίο Ἰησοῦ Χριστό τῆς ἔδωσε δύναμη νά ξεπεράσει τήν ἀπάτη αὐτοῦ του κόσμου καί νά ὁδηγηθεῖ στή χαρά τοῦ Παραδείσου.
Εἴδαμε πώς ἡ κατάκτηση τοῦ Παραδείσου εἶναι ἐφικτή καί σέ γυναίκα, διότι ὁ Θεός ἔπλασε κατ' εἰκόνα Του καί καθ' ὁμοίωσιν καί τόν ἄνδρα καί τή γυναίκα.
Εἴδαμε πώς ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστέψει στήν πέρα τοῦ τάφου ζωή δέν ὑπολογίζει τίς χαρές αὐτοῦ του κόσμου πού περνοῦν καί χάνονται ἀλλά φροντίζει γιά τίς αἰώνιες χαρές.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης ἄς γίνει σταθμός στήν πορεία τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἄς ἀναλογιστοῦμε τό κέρδος τοῦ ἀγώνα γιά τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα. Ἄς κάνουμε ἔλεγχο στόν ἐσωτερικό μας κόσμο, νά δοῦμε εἶναι ὅπως πρέπει, ἤ χρειαζόμαστε διόρθωση; Εἶναι εὐκαιρία τώρα πού βρισκόμαστε σέ περίοδο προετοιμασίας γιά τή μεγάλη γιορτή τῶν Χριστουγέννων νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό ὅλα τά κακά στοιχεῖα πού ἔχουμε μέ τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.
Ὅλα αὐτά βέβαια ἄν πραγματικά ποθοῦμε τήν ἕνωσή μας μέ τό Θεό καί ἄν θέλουμε νά ἐκπληρώσουμε τόν αἰώνιο προορισμό μας.
Πιστεύω πώς ὅλοι μας τό θέλουμε καί γί αὐτό βρισκόμαστε αὐτήν τήν ὥρα ἐδῶ.
Ὁ καλός Θεός εὔχομαι νά χαρίσει τή χαρά τοῦ Παραδείσου σέ σᾶς καί στούς οἰκείους σας. Ἀμήν.
Πηγή: https://www.egolpion.com/agia_aikaterini.el.aspx#ixzz3sOiqbzZT