Ἡ μύγα καί ἡ μέλισσα
«Ὁ καλός καί ὁ κακός λογισμός».
Ρωτήσαμε μία μέρα τόν Γέροντα γιά τό ἑξῆς πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζουμε: «Γέροντα, μᾶς λέτε συνέχεια νά ἔχουμε καλό λογισμό, θά σᾶς ποῦμε ὅμως, μία περίπτωση, γιά νά δοῦμε τί μᾶς συμβουλεύετε νά ἀπαντοῦμε. Ἔρχονται μερικοί ἄνθρωποι καί μᾶς λένε:
Ὁ τάδε ἱερέας παίρνει πολλά λεφτά ἀπό τά μυστήρια, ὁ δείνα καπνίζει πολλά τσιγάρα καί πηγαίνει στά καφενεῖα, ὁ ἄλλος λένε πώς εἶναι ἀνήθικος καί, γενικά, βγάζουν ἕνα δριμύ κατηγορητήριο ἐναντίον τῶν κληρικῶν καί μάλιστα παρουσιάζουν μαζί κι ἀποδείξεις τῶν ὅσων λένε. Σ' αὐτούς τούς ἀνθρώπους τί μποροῦμε νά λέμε;»
Τότε, ὁ Γέροντας ἄρχισε νά μᾶς λέει:
«Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ' αὐτή τή ζωή οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι σέ δύο κατηγορίες. Τρίτη δέν ὑπάρχει -ἤ στή μία θά εἶναι ἤ στήν ἄλλη. Ἡ μία, λοιπόν, κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μέ τή μύγα. Ἡ μύγα ἔχει τήν ἑξῆς ἰδιότητα: νά πηγαίνει πάντα καί νά κάθεται σέ ὅ,τι βρώμικο ὑπάρχει. Γιά παράδειγμα, ἄν ἕνα περιβόλι εἶναι γεμάτο λουλούδια, πού εὐωδιάζουν, καί σέ μία ἄκρη τοῦ περιβολιοῦ κάποιο ζῶο ἔχει κάνει μία ἀκαθαρσία, τότε μία μύγα, πετώντας μέσα σ' αὐτό τό πανέμορφο περιβόλι, θά πετάξει πάνω ἀπό ὅλα τά ἄνθη καί σέ κανένα δέν θά καθίσει. Μόνο ὅταν δεῖ τήν ἀκαθαρσία, τότε ἀμέσως θά κατέβει καί θά καθίσει πάνω σ' αὐτήν καί θά ἀρχίσει νά τήν ἀνασκαλεύει, ἀναπαυόμενη στή δυσωδία πού προκαλεῖται ἀπό τό ἀνακάτεμα αὐτό καί δέ θά ξεκολλᾶ ἀπό ἐκεῖ.
Ἄν τώρα ἐπίανες μία μύγα, καί αὐτή μποροῦσε νά μιλήσει καί τή ρωτοῦσες νά σού πεῖ μήπως ξέρει ἄν πουθενά ὑπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε ἐκείνη θά ἀπαντοῦσε πώς δέ γνωρίζει καν τί εἶναι αὐτά. Ἐγώ, θά σού πεῖ, ξέρω πώς ὑπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ἀκαθαρσίες ζώων, μαγειρεῖα, βρωμιές. Ἡ μία λοιπόν μερίδα τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μέ τή μύγα. Εἶναι ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχει μάθει πάντα νά σκέφτεται καί νά ψάχνει νά βρεῖ ὅ,τι κακό ὑπάρχει, ἀγνοώντας καί μή θέλοντας ποτέ νά σταθεῖ στό καλό. Ἡ ἄλλη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μέ τή μέλισσα. Ἡ ἰδιότητα τῆς μέλισσας εἶναι νά βρίσκει καί νά κάθεται σέ ὅ,τι καλό καί γλυκό ὑπάρχει. Ἄς ποῦμε, γιά παράδειγμα, πώς σέ μία αἴθουσα, πού εἶναι γεμάτη ἀκαθαρσίες ἔχει κάποιος τοποθετήσει σέ μία γωνιά ἕνα λουκούμι. Ἄν φέρουμε ἐκεῖ μία μέλισσα, ἐκείνη θά πετάξει καί δέν θά καθίσει πουθενά ἕως ὅτου βρεῖ τό λουκούμι καί μόνον ἐκεῖ θά σταθεῖ.
Ἄν πιάσεις τώρα τή μέλισσα καί τή ρωτήσεις πού ὑπάρχουν σκουπίδια, αὐτή θά σού πεῖ ὅτι δέ γνωρίζει, θά σού πεῖ ἐκεῖ ὑπάρχουν γαρδένιες, ἐκεῖ τριανταφυλλιές, ἐκεῖ θυμάρι, ἐκεῖ μέλι, ἐκεῖ ζάχαρη, ἐκεῖ λουκούμια καί γενικά θά εἶναι γνωστῆς ὅλων τῶν καλῶν καί θά ἔχει παντελῆ ἄγνοια ὅλων τῶν κακῶν. Αὐτή εἶναι ἡ δεύτερη ὁμάδα, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού ἔχουν καλούς λογισμούς καί σκέπτονται καί βλέπουν τά καλά. Ὅταν σ' ἕνα δρόμο βρεθοῦν νά περπατοῦν δύο ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στίς δύο αὐτές κατηγορίες, τότε φτάνοντας στό σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ἕνας τρίτος ἔκανε τήν «ἀνάγκη» του, ὁ ἄνθρωπος τῆς πρώτης κατηγορίας, θά πάρει ἕνα ξύλο καί θ' ἀρχίσει νά σκαλίζει τίς ἀκαθαρσίες. Ὅταν, ὅμως περάσει ὁ ἄλλος, τῆς δεύτερης κατηγορίας, πού μοιάζει μέ τή μέλισσα, προσπαθεῖ νά βρεῖ τρόπο νά τίς σκεπάσει μέ χῶμα καί μέ μία πλάκα, γιά νά μήν αἰσθανθοῦν καί οἱ ἄλλοι περαστικοί τή δυσωδία αὐτή, πού προέρχεται ἀπό τίς βρωμιές». Καί κατέληξε ὁ Γέροντας:
«Ἐγώ σέ ὅσους ἔρχονται καί μοῦ κατηγοροῦν τούς ἄλλους -καί μέ δυσκολεύουν- τούς λέω αὐτό τό παράδειγμα καί τούς ὑποδεικνύω νά διαλέξουν σέ ποιά κατηγορία θέλουν νά βρίσκονται καί ἀναλόγως νά ψάξουν νά βροῦν καί τούς ἀνάλογους ἀνθρώπους τῆς κατηγορίας τους».