Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων
«Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον, καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ παρθένος δείκνυται καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καί ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις». (Ἀπολυτίκιον τῶν Εἰσοδίων)
«Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις». Οἰκονομία στή θεολογική ὁρολογία ὀνομάζουμε:
α) τίς ὁποιεσδήποτε σχέσεις, τίς ὁποῖες ὁ Τριαδικός Θεός ἀναπτύσσει μέ τόν κτιστό κόσμο, ὅπως π.χ. ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καί ἡ ἀποκάλυψη - φανέρωση τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους,
καί β) ὅλες τίς σωστικές ἐνέργειες, τίς ὁποῖες πραγματοποιεῖ ὁ Θεός προκειμένου νά σώσει τόν κόσμο. Τέτοιες ἐνέργειες εἶναι ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ σταύρωση, ὁ θάνατος και ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Συνοπτικά θά λέγαμε ὅτι οἰκονομία εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τή δημιουργία και τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἡ Παναγία σ' ὅλην αὐτή τήν ὑπόθεση εἶναι το σκεῦος, τό ὁποῖο ἐπελέγη ἀπό τόν Θεό, προκειμένου νά συμβάλει στην ἐκπλήρωση τῆς οἰκονομίας τοῦ κτίστου Θεοῦ, ἀφοῦ δι' αὐτῆς ὁ σωτήρας Χριστός σαρκώνεται καί κατέρχεται στόν κόσμο.