Φύτεψε στόν οὐρανό τό θησαυρό σου
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἐσύ, ἄν κάποιος σου δείξει πάνω στή γῆ ἕνα μέρος πού δέν παραβιάζεται, καί ἄν σέ φέρει στήν ἴδια τήν ἔρημο ὑποσχόμενος ὅτι τά χρήματά σου θά βρίσκονται σέ ἀσφάλεια, οὔτε διστάζεις, οὔτε δείχνεις κάποια ἐπιφύλαξη, ἀλλά δείχνεις ἐμπιστοσύνη καί μεταφέρεις τά χρήματά σου ἐκεῖ.
Ὅταν, ὅμως, σού ὑπόσχεται τό ἴδιο ὁ Θεός καί ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, καί σού προτείνει ὄχι τήν ἔρημο, ἀλλά τόν οὐρανό, κάνεις τά ἀντίθετα. Καί ὅμως, ἄν αὐτά εἶναι ἀσφαλισμένα ἐδῶ κάτω χίλιες φορές, ποτέ δέν θά μπορέσεις νά ἐλευθερωθεῖς ἀπό τή φροντίδα. Καί ἄν ἀκόμη δέν τά χάσεις, δέν θά ἐλευθερωθεῖς ποτέ ἀπό τήν ἀγωνία, μήπως τά χάσεις. Ἐκεῖ, ὅμως, δέν θά ὑποφέρεις τίποτε ἀπό αὐτά. Καί ἐπί πλέον θά ὠφεληθεῖς, διότι δέν κρύβεις μόνο τό χρυσάφι σου, ἀλλά τό σπέρνεις.
Τό ἴδιο γίνεται θησαυρός καί σπόρος καί κάτι περισσότερο ἀπό τά δύο. Διότι ὁ σπόρος δέν κρατεῖ γιά πάντοτε, ἐνῶ αὐτό μένει παντοτινά. Καί ὁ θησαυρός δέ βλαστάνει, ἐνῶ αὐτό σου δίνει καρπούς ἀθάνατους.
Καί ἄν μου προβάλεις τό χρόνο καί τήν ἀναβολή τῆς ἀνταποδόσεως, μπορῶ καί ἐγώ νά σού δείξω καί νά σού πῶ, πόσα κερδίζεις καί ἐδῶ. Χωριστά, ὅμως, ἀπό αὐτά, θά προσπαθήσω νά σού ἀποδείξω καί ἀπό αὐτές τίς βιοτικές φροντίδες, ὅτι αὐτά εἶναι προφάσεις μάταιες.
Στή ζωή αὐτή δημιουργεῖς πολλά, τά ὁποῖα δέν πρόκειται νά τά χαρεῖς ἐσύ ὁ ἴδιος. Καί ἄν σέ κατηγορήσει κάποιος, δικαιολογεῖσαι ὅτι ἔχεις τά παιδιά καί τά παιδιά τῶν παιδιῶν σου καί νομίζεις ὅτι βρῆκες κάποια ἱκανοποιητική δικαιολογία γιά τούς παραπανίσιους κόπους.
Ὅταν στά βαθειά σου γηρατειά κτίζεις μεγαλόπρεπα σπίτια, πού, προτοῦ τελειώσουν, ἐσύ θά ἔχεις ἀναχωρήσει πολλές φορές· καί ὅταν φυτεύεις δένδρα, πού θά σού δώσουν καρπό μετά ἀπό πολύ χρόνο, καί ὅταν ἀγοράζεις περιουσίες καί κτήματα, τήν κυριότητα τῶν ὁποίων θά ἀποκτήσεις ὕστερα ἀπό πολύ διάστημα, καί ὅταν δημιουργεῖς καί ἄλλα πολλά παρόμοια, τῶν ὁποίων τή χαρά δέν θά δοκιμάσεις ἐσύ, τά ἑτοιμάζεις τάχα γιά τόν ἑαυτό σου ἤ γιά τούς ἄλλους;
Δέν εἶναι, λοιπόν, πάρα πολλή μεγάλη ἀνοησία, ἐδῶ νά μή στενοχωριέσαι καθόλου γιά τήν ἀργοπορία τοῦ χρόνου, τή στιγμή, μάλιστα, πού ἀπό τήν ἀργοπορία αὐτή, θά χάσεις ὅλη τήν ἀμοιβή σου, γιά τήν ἐκεῖ, ὅμως, καθυστέρηση νά ἀδρανεῖς, τή στιγμή, πού αὐτή σου δίνει μεγαλύτερο κέρδος, καί τά ἀγαθά δέν τά προορίζει γιά ἄλλους, ἄλλα χαρίζει σέ σένα τίς δωρεές;
Ἕκτος ἀπό αὐτά δέν εἶναι καί μεγάλη ἡ ἀναβολή. Τά πράγματα ἔχουν πλησιάσει πολύ καί δέ γνωρίζουμε, μήπως καί στή γενιά μᾶς τελειώσει ἡ ζωή αὐτή καί φθάσει ἡ φοβερή ἐκείνη ἡμέρα, πού θά μᾶς παρουσιάσει τό φρικτό καί ἀδέκαστο κριτήριο. Τά περισσότερα σημεῖα ἔχουν πραγματοποιηθεῖ. Καί τό Εὐαγγέλιο ἔχει κηρυχτεῖ σέ ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου καί οἱ πόλεμοι καί οἱ λοιμοί καί οἱ σεισμοί ἔχουν γίνει καί δέν εἶναι πλέον ἡ ἀπόσταση πολύ μεγάλη.
Δέν βλέπεις τά σημεῖα; Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό μεγαλύτερο σημεῖο. Οὔτε ἐκεῖνοι πού ζοῦσαν στήν ἐποχή τοῦ Νῶε εἶχαν διακρίνει τά προμηνύματα τῆς καταστροφῆς ἐκείνης· ἀλλ' ἐνῶ ἔπαιζαν καί ἔτρωγαν καί παντρεύονταν καί ἔκαναν ὅλα τά συνηθισμένα τῆς ζωῆς, τούς βρῆκε ἡ φοβερή ἐκείνη τιμωρία. Τό ἴδιο καί στά Σόδομα· ἐνῶ διασκέδαζαν καί δέν ὑποψιάζονταν τίποτε, κεραυνοβολήθηκαν ἀπό τούς κεραυνούς πού ἔπεσαν....
Ὅσο ἔχουμε, λοιπόν, καιρό, ἄς ἑτοιμάσουμε γιά τόν ἑαυτό μας ἀπό τώρα γιά τότε τήν παρρησία μᾶς πολλή, ἄς συγκεντρώσουμε ἄφθονο λάδι, ἄς τά τοποθετήσουμε ὅλα στόν οὐρανό, γιά νά τά ἀπολαύσουμε τήν κατάλληλη ὥρα καί ὅταν τά χρειαζόμαστε, μέ τή χάρη καί τή φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ...
Ἄγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Κατά Ματθαῖον, Κ΄ ΕΠΕ 9,722-726
Ἀπό https://www.xfd.gr