Φούλ Μάμ Νάρα, ἡ λαίμαργη φαλαινάρα
Συννεφοπαραμύθια καί ἄλλα
Φίλοι μου, γειά σας!
Δυστυχῶς σήμεραααΑΑΑΨΟΥΟΥΟΥ!!!! δέν μπορῶ νά σᾶς πῶ καμία ἱστορίαααΑΑΑΨΟΥΟΥ, γιατί, ὅπως καταλαβαίνετε, εἶμαι χάλια. Ἅρπαξα γερό κρυολόγημα προχθές στό Βόρειο Παγωμένο Ὠκεανό. Ναί, ναί, καλά ἀκούσατε! Ἦταν μεγάλη ἀνάγκη νά ἐπισκεφτῶ καί νά βοηθήσω τή Φούλ Μάμ Νάρα. Τίιιιιι;;;; δέν την γνωρίζετε;; Ἄαααψουουου, πρέπει ὁπωσδήποτε νά τή μάθετε! Εὐτυχῶς σᾶς ἔφερα ἕνα περιοδικό ἀφιερωμένο σ΄ αὐτήν. Λοιπόν διαβάστε το, κι ὅταν γίνω καλάαααψουουου, τά ξαναλέμε!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΜΠΥ ΤΗΣ ΝΑΡΑ
Στά βορειοδυτικά παράλια τοῦ Ἀτλαντικοῦ ὠκεανοῦ εἶδε τό φῶς τῆς μέρας, μέσα ἀπό τό νερό, ἡ μικρή φάλαινα. Ὅταν γεννήθηκε ζύγιζε μόλις 8 τόνους καί δεν ξεπερνοῦσε σέ μῆκος τά 4 μέτρα. Τό δέρμα της ἦταν γυαλιστερό καί σκοῦρο. Εἶχε μιά πλατιά σχιστή οὐρά καί μικρά πτερύγια στά πλάγια. Οἱ διάσημοι δημοσιογράφοι τῆς ἐποχῆς θαύμασαν τήν ὀμορφιά καί τή χάρη της. Δέν πέρασαν παρά λίγοι μῆνες ἀπό τή γέννησή της καί οἱ ἐφημερίδες τοῦ ὠκεανοῦ ἔγραψαν γιά τή νεαρή σοπράνο πού μάγευε μέ τή μοναδική φωνή της ὅλα τά ψάρια, ὅλες τίς χελῶνες, ὅλες τίς φώκιες, ὅλα τά δελφίνια, ὅλα τά θαλασσοπούλια. Ἡ Νάρα ἦταν ἐπίσης ἡ μοναδική φάλαινα πού ἤξερε νά χορεύει 5 χορούς κι ἀκόμη νά κάνει ἀκροβατικά μέσα κι ἔξω ἀπό τό νερό. Ἡ οἰκογένειά της ἦταν πολύ περήφανη γιά τή Νάρα. Κι αὐτή φωτογραφιζόταν συνεχῶς δίπλα στά μεγαλύτερα ὀνόματα τῆς ἱστορίας, ὅπως ἦταν καί ὁ Μαγγελάνος ὁ Γ΄. Ὅλα ἔδειχναν ὅτι ἡ Νάρα θά ἐξελισσόταν σέ μιά σπάνια προσωπικότητα, πού κανένα φαλαινοθηρικό δέ θά τολμοῦσε νά τήν κυνηγήσει. Ὄνειρό της ἦταν νά σταματήσει το κυνήγι φάλαινας μιά γιά πάντα. Αὐτά μέχρι τήν ἐποχή τῆς Πλαγκτομελέτας, ὁπότε ἡ Νάρα ἐκδήλωσε γιά πρώτη φορά ἕνα τρομερό ἐλάττωμα, τό ὁποῖο θά σταθεῖ καθοριστικό γιά τήν τραγική πορεία της.
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΦΑΛΑΙΝΩΝ
Ὁ καιρός περνοῦσε κι ἡ Νάρα γινόταν ὅλο καί πιό παχιά καί πιό κακοδιάθετη, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τούς γιατρούς τοῦ ὠκεανοῦ Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟ ΚΕΦΙ. Καί τότε ἔφτασε στή Νάρα ἡ πρόσκληση ἀπό τό διεθνές φεστιβάλ «πιρουέτας και βουτιᾶς γιά φάλαινες». Τό φεστιβάλ ὀργάνωναν τά κήτη στό Κέϊπ Τάουν τῆς Ν. Ἀφρικῆς. Ἡ Νάρα ἔπρεπε νά διανύσει μια τεράστια ἀπόσταση ὥς τό ἀκρωτήριο τῆς Καλῆς Ἐλπίδας. Ἔκανε πολλές βδομάδες. Ἔφτασε τήν τελευταία μέρα. Ἡ ὀργανωτική ἐπιτροπή τῆς ἐπέτρεψε νά παρουσιάσει τό νούμερό της. Τό ἀποτέλεσμα; Τραγικό. Ἡ λαίμαργη φάλαινα ὕστερα ἀπό τήν πρώτη βουτιά ἐντόπισε ἀφρικάνικο πλακγτόν καί ρίχτηκε στο φαγητό. Ἔτρωγε, ἔτρωγε, ἔτρωγε. Κατάπινε ὅ,τι ἔβρισκε μπροστά της. Ἔντρομοι οἱ θεατές ἐγκατέλειψαν τό χῶρο τοῦ φεστιβάλ. Ὁ Φίνης Δελφίνης, Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς «Βούτα», δήλωσε: «Ντροπή στίς φάλαινες, πού ἔχουν στην οἰκογένειά τους τέτοια μέλη». Ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα κανείς δέν τήν ξανακάλεσε σε χορό. Τά νέα διαδόθηκαν πολύ γρήγορα μέσα στό νερό καί τά ὠκεάνια εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα ἐνημέρωναν: ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ = Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΤΡΟΠΗ. Ἔτσι ἡ Νάρα, πού εἶδε τή λαμπρή ἐξέλιξή της να χάνεται μέσα ἀπό τό ἴδιο της το στόμα, ἔπρεπε νά ἀναζητήσει κάπου ἀλλοῦ ἐργασία.
ΠΛΑΓΚΤΟΜΕΛΕΤΑ
Μεσημέρι· καί ἡ Νάρα κολυμποῦσε ἀμέριμνη. Βυθιζόταν βαθιά κι ὕστερα ἔφτανε μεγαλόπρεπα στήν ἐπιφάνεια. Σήκωνε τό κεφάλι ψηλά καί μέ μιά ἐπιδέξια πιρουέτα ἔβγαζε ὅλο τό σῶμα ἀπό τό νερό. Διέγραφε ἕνα ἡμικύκλιο λίγα μέτρα πάνω ἀπό τά κύματα καί ξαναβουτοῦσε. Ἄφηνε γιά δευτερόλεπτα ψηλά τήν οὐρά της κι ὕστερα με ἀργές κινήσεις τήν ἔκρυβε στήν μπλέ ἄβυσσο. Σέ μιά τέτοια πρόβα χοροῦ εἶδε μπροστά της τό πλαγκτόν. Ἀμέσως τῆς γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία νά τό φάει ὅλο. Μέσα σέ λίγα μόνο δευτερόλεπτα οἱ τεράστιες μπαλένες της φίλτραραν ἑκατομμύρια μικροοργανισμούς. Μαζί μέ το πλαγκτόν ἔκλεινε μέσα στό στόμα της κι ὅ,τι ἄλλο τύχαινε μπρός της. Τό ὅλο γεῦμα τό ὀνόμαζε ἡ ἴδια πλαγκτομελέτα. Σιγά σιγά σκόρπισε τόν τρόμο σέ ὅλο τόν ὠκεανό. Ἡ ἴδια ἄρχισε νά παχαίνει. Ξεπέρασε τούς 40 τόνους καί τό λίπος κάτω ἀπό τό δέρμα της ἔφτανε τό 1 μέτρο. Τά ψάρια, πού ὅλους ΤΟΥΣ ΛΑΙΜΑΡΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ, τῆς κόλλησαν το παρατσούκλι: Φούλ Μάμ Νάρα, ἡ λαίμαργη φαλαινάρα. Μ᾽ αὐτό θά περάσει ἀπό δῶ καί πέρα στήν ἱστορία.
ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ
Ἡ ἀποτυχημένη σοπράνο φάλαινα Φούλ Μάμ Νάρα κατάφερε νά πιάσει ἐργασία σε Παιδικό Σταθμό Φαλαινῶν. Στή νέα της θέση θά ἦταν πολύ εὐχαριστημένη, ἄν πληρωνόταν μέ περισσότερους τόνους πλαγκτόν. Ὅμως μιά και δέν ἔβρισκε πιό προσοδοφόρο ἐπάγγελμα, ἀναγκάστηκε νά παραμείνει. Τό βασικό της καθῆκον ἦταν νά προσέχει τά μικρά φαλαινάκια, ὅσο οἱ μητέρες τους ἔλειπαν στά ἀνοιχτά τοῦ μεγάλου ὠκεανοῦ. Ἡ τύχη ὅμως στάθηκε καί πάλι πολύ κακή μαζί της. Ἕνα παγωμένο πρωινό μιά ὄρκα, φάλαινα δολοφόνος, ἔκανε τήν ἐμφάνισή της. Στάθηκε λίγα μέτρα ἀπέναντι ἀπό τά μικρά κατατρομαγμένα φαλαινάκια. Σημάδεψε μέ τά μάτια της δυό κι ὅρμησε με ἀπίστευτη ἀγριότητα. Ἡ Φούλ Μάμ Νάρα δέν ἀντιλήφθηκε τόν κίνδυνο, διότι ἐκείνη τήν ὥρα -τί ἄλλο;- ἔτρωγε! Οἱ τρομερές κραυγές τή συνέφεραν. Ὅμως ἦταν ἤδη πολύ δυσκίνητη καί ἡ ὄρκα εἶχε τελειώσει τό ἀπαίσιο ἔργο της. Οἱ ἐφημερίδες τοῦ ὠκεανοῦ ἔγραψαν τότε: ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ = Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ. Μόνη, ντροπιασμένη, κουρασμένη ἡ Νάρα ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα της καί τράβηξε πρός τό Βόρειο Παγωμένο ὠκεανό.
ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΤΡΥΠΑ
Σούρουπο ἦταν ὅταν ἔφτασε ἡ τραγική Νάρα στίς ἀκτές τῆς Βόρειας Ἰσλανδίας. Πλησίασε τήν πλαγιά ἑνός παγόβουνου και χάραξε πάνω του μέ τά μικρά της πτερύγια δυό λέξεις: Πεινάω τρομερά. Τό κρύο τσουχτερό, τό φῶς ἐλάχιστο. Μπροστά της μιά ἀπέραντη πεδιάδα ἀπό πάγο. Γύρω της ὅλο καί πάγωνε τό νερό. Ἔκανε νά βουτήξει, για νά βρεῖ κάτι νά φάει. Μάταια. Κάτι τήν ἔσφιγγε. Ὁ πάγος ὅλο καί πολλαπλασιαζόταν. Ἡ ὥρα περνοῦσε καί ἡ Νάρα βρέθηκε τελικά ἐγκλωβισμένη μέσα σέ μια παγωμένη τρύπα. Ἔνιωθε τόσο φοβισμένη. Μισόκλεισε τά μάτια. Κάπου στο βάθος διέκρινε δυό τρία φωτάκια ἀπό ἰγκλού Ἐσκιμώων. Σιγά σιγά ἀποκοιμήθηκε.
ΞΕΦΑΛΑΙΡΙΝ
Ὁ νεαρός Ἐσκιμῶος Ξεφαλαιρίν ἦταν γνωστός γιά τίς ἱκανότητές του στό κυνήγι φαλαινῶν. Ἐκεῖνο τό παγωμένο πρωινό, ντυμένος μέ τά γούνινα ροῦχα του, περπατοῦσε πρός τήν ἀκτή. Ἀπό μακριά διέκρινε ἕναν σκοῦρο ὄγκο. Κατέβασε τήν κουκούλα ὥς τά φρύδια, ἔσφιξε τά ὅπλα του καί προχώρησε ἀποφασιστικά. Τά βήματά του ἤχησαν στά αὐτιά τῆς Νάρα. Μισάνοιξε τά μάτια. Μπροστά της ὁ Ξεφαλαιρίν μέ τό ἀκόντιο ὑψωμένο και ἦταν ἕτοιμος νά τό μπήξει στό δέρμα της. Ἡ μελλοθάνατη σοπράνο Νάρα σέ μια ὕστατη προσπάθεια νά ζητήσει βοήθεια, ἄνοιξε τό τεράστιο στόμα της κι ἔβγαλε -πρώτη φορά μετά ἀπό πολλά χρόνια- ἁρμονικές μελωδίες. Ὁ Ἐσκιμῶος κατέβασε τό ὅπλο ἔκπληκτος. Γούρλωσε τά μάτια καί πλησίασε τό κῆτος. «Εἶσαι στʼ ἀλήθεια ἡ διάσημη Νά ρα; Ἡ Νάρα;! Πόσο ἤθελα νά σέ γνωρίσω! Πῶς κατήντησες; Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ΣΕ ΕΚΑΝΕ Α ΓΝΩΡΙΣΤΗ!». Ἡ Νάρα ἔσκυψε μέ ντροπή τό κεφάλι. Καί ὁ Ξεφαλαιρίν γιά πρώτη φορά στή ζωή του χάιδεψε φάλαινα. Κι ὕστερα εἶ πε: «Μη φοβᾶσαι. Νομίζω πώς πιά κατάλαβες το λάθος σου. Θά τά καταφέρεις, μή φοβᾶσαι. Θά μείνεις γιά λίγο καιρό ἀκόμη σφηνωμένη, ὥσπου νά ἀδυνατίσεις. Δέ θα ἀφήσω κανένα φαλαινοθηρικό νά σέ πλησιάσει. Μή φοβᾶσαι! Λίγη δίαιτα καί προσοχή καί θά τά καταφέρεις».
Λοιπόν, παιδιά, τί λέτε. Θά τά καταφέρει ἡ λαίμαργη φάλαινα; Τό ἐλπίζω.
Σᾶς χαιρετῶ μέ ἀγάπη...
καί ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ
Ἀπό τό https://www.osotir.org/attachments/article/3408/741.pdf