Τό ἔλεος καί ἡ συγγνώμη
Ματθ. 18, 23-35
Τή σημασία τῆς συγγνώμης μᾶς παρουσιάζει σήμερα ὁ Χριστός, μέσα ἀπό τήν παραβολή πού ἀκούσαμε ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο. Μοιάζει, μᾶς λέει, ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ ἕναν βασιλέα, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά τακτοποιήσει τούς λογαριασμούς του μέ τούς ὑπηρέτες του. Πρῶτος παρουσιάστηκε ἕνας, ὁ ὁποῖος τοῦ χρωστοῦσε δέκα χιλιάδες τάλαντα καί ἐπειδή δέν εἶχε νά τά ξεχρεώσει, ὁ Κύριός του διέταξε νά πουληθοῦν ἡ γυναίκα του καί τά παιδιά του καί ὅλα του τά ὑπάρχοντα, ὥστε νά ἀποδοθεῖ τό χρέος. Ἐκεῖνος ἔπεσε στά γόνατα καί τόν παρακαλοῦσε λέγοντας: "δεῖξε λίγη ὑπομονή, καί θά στά ξεχρεώσω ὄλα". Τότε ὁ ἄρχοντας τόν συμπόνεσε, καί τοῦ χάρισε τό δάνειο. Φεύγοντας ὁ δοῦλος αὐτός, συνάντησε ἕνα συνυπηρέτη του, ὁ ὁποῖος τοῦ χρωστοῦσε ἑκατό δηνάρια, καί τόν ἅρπαξε ἀπό τό λαιμό λέγοντάς του "δῶσε μου αὐτά πού μου χρωστᾶς!". Ἐκεῖνος τόν παρακαλοῦσε νά κάνει λίγο ὑπομονή, μέχρι νά τόν ξεπληρώσει, ὅμως αὐτός τόν ἔβαλε στή φυλακή, μέχρι νά τοῦ ἀποδώσει τήν ὀφειλή. Βλέποντας οἱ ὑπόλοιποι ὑπηρέτες τά ὅσα εἶχαν συμβεῖ, λυπήθηκαν πάρα πολύ καί ἐξιστόρησαν τά γεγονότα στόν κύριό τους. Κι ἐκεῖνος, ἀφοῦ τόν κάλεσε, τοῦ εἶπε: " δοῦλε πονηρέ, σού χάρισα ὅλο ἐκεῖνο τό χρέος, ἐπειδή μέ παρεκάλεσες. Δέν ἔπρεπε καί σύ νά ἐλεήσεις τόν συνυπηρέτη σου, ὅπως κι ἐγώ σέ ἐλέησα;" Καί θυμωμένος τόν παρέδωσε στούς βασανιστές, μέχρι νά ἀποδώσει ὅλο τό χρέος του. Ὁ Χριστός κλείνει τήν παραβολή λέγοντας "αὐτό ἀκριβῶς θά κάνει σέ σᾶς καί Πατέρας μου ὁ Οὐράνιος, ἄν ὁ καθένας σας δέν συγχωρεῖ τόν ἀδελφό του μέσα ἀπό τήν καρδιά τού".
Δέν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ὅτι ἀπέναντι στό Θεό εἴμαστε ὅλοι δοῦλοι καί ὀφειλέτες. Δοῦλοι ἐπειδή εἴμαστε δημιουργήματά Του, φτιαγμένα νά κοινωνοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νά τήν ἐφαρμόζουμε στήν μεταξύ μας κοινωνία καί νά τήν ἀναπέμπουμε δοξολογικά πρός Αὐτόν. Καί ὀφειλέτες γιατί καθημερινά στή ζωή μας δέν καταφέρνουμε νά ἐκπληρώσουμε πλήρως τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, γιατί ἁμαρτάνουμε καί ὡς ἐκ τούτου ὑπολειπόμαστε ἔναντί του χρέους μας πρός τόν Θεό καί πρός τούς συνανθρώπους μας.
Παρόλα αὐτά, ὁ Θεός εἶναι φιλάνθρωπος, καί δέν μᾶς ἐξουθενώνει. Περιμένει καρτερικά τή διόρθωσή μας, τείνει "εὐήκοον οὔς" στίς προσευχές καί τίς παρακλήσεις μας, καί εἶναι πρόθυμος, ὅταν Τόν παρακαλέσουμε μέ ταπείνωση καρδιᾶς καί μέ μετάνοια, νά μᾶς συγχωρέσει, νά ξεχάσει κάθε ὀφειλή μας πρός Αὐτόν, ὅπως ἔκανε ἀρχικά μέ τόν δοῦλο πού Τοῦ χρωστοῦσε ἕνα ἀστρονομικό καί δυσθεώρητο ποσό.
Δέν ἀνέχεται ὅμως τή δική μας σκληροκαρδία. Ἄν παραγράφει τίς ὀφειλές μας, τό κάνει γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νά εἴμαστε φιλάνθρωποι, νά βλέπουμε τόν πλησίον μας μέ ἀγάπη καί ὄχι σάν ἐχθρό μας, καί νά τόν συγχωροῦμε κι ἐμεῖς μέ τή σειρά μας σέ ὅ,τι κι ἄν μᾶς χρωστάει. Ἄλλωστε, αὐτά τά ὁποία μᾶς χρωστοῦν οἱ συνάνθρωποί μας εἶναι σταγόνα στόν ὠκεανό τῆς δικῆς μας ὀφειλῆς πρός τόν Θεό.
Γιά τό λόγο αὐτό, ὅταν ὁ Κύριος διαπίστωσε τήν σκληροκαρδία καί τή μοχθηρία τοῦ εὐεργετηθέντα ὑπηρέτη, ἄλλαξε τήν ἀπόφασή του καί δέν τόν ἔβαλε ἁπλά στή φυλακή, ἀλλά τόν ὁδήγησε στά βασανιστήρια. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ πράξη ἐκδικητικότητας, ἀλλά γίνεται γιά νά κατανοήσει ὁ μοχθηρός δοῦλος τό μέγεθος τῆς εὐεργεσίας πού ἀρχικά εἶχε ἀπολάβει, ἀλλά στήν οὐσία ἀπέρριψε μέ τήν πονηρή συμπεριφορά του.
Ἡ σημερινή παραβολή ἀποτελεῖ μία σημαντική ἀφορμή καί εὐκαιρία γιά νά ἀναθεωρήσουμε τήν στάση μας ἔναντί του Θεοῦ καί τῶν συνανθρώπων μας. Συχνά θεωροῦμε ὅτι ἡ πνευματική μας ζωή εἶναι ἀτομική μας ὑπόθεση, ὅτι δέν ἔχει καμία σχέση μέ τούς συνανθρώπους μας, ὅτι δέν ἀφορᾶ τό κοινωνικό σύνολο. Κι ὅμως, τίποτα ἀπό ὅσα γράφει τό Εὐαγγέλιο, καμία ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά ἐφαρμόσουμε ἀπό μόνοι μας. Γιατί ἡ φιλανθρωπία, ἡ συγγνώμη, ἡ μακροθυμία, ἡ ὑπομονή, ἡ πραότητα, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ κάθε ἀρετή προϋποθέτει τήν παρουσία τοῦ πλησίον, γιατί ἀποτελεῖ ἀπάντηση τῆς καρδιά μας πρός αὐτόν καί ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τήν ὁποία ὀφείλουμε νά καλλιεργοῦμε πρός τούς συνανθρώπους μας, ἄν πράγματι θέλουμε νά γνωρίσουμε καί νά ἀγαπήσουμε καί τόν Θεό.
Γί αὐτό καί τονίζει στό τέλος ὁ Χριστός, ὅτι καί ὁ Ἐπουράνιος Πατέρας μας, τότε μόνο μᾶς συγχωρεῖ, ὅταν κι ἐμεῖς δείχνουμε τήν ἴδια διάθεση πρός τούς ἀνθρώπους πού τυχόν μᾶς ἔχουν βλάψει ἤ μᾶς ἔχουν θίξει. Δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι ἐκδικητικός καί παράλληλα νά ζητᾶ συγχώρεση ἀπό τούς ἄλλους, πολύ δέ περισσότερο ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό. Αὐτό ἄλλωστε παρακαλοῦμε καί καί ἐπιβεβαιώνουμε ὅταν στό "Πάτερ ἠμών" λέμε: "καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμών". Δηλαδή, συγχώρησέ μας, Κύριε, ὅπως ἀκριβῶς κι ἐμεῖς συγχωροῦμε, μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο, μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί φιλανθρωπία.
https://xerouveim.blogspot.gr/2010/08/ia-8-8-2010.html