Τό πανέρι μέ τά σταφύλια
Μία φτωχιά γυναίκα περνοῦσε κάποτε δίπλα ἀπό ἕνα ἀμπέλι γεμάτο σταφύλια.
«Πῶς θά 'θελα νά εἶχα ἕνα τσαμπί ἀπ' αὐτά!»
Ἐκείνη τή στιγμή, περνᾶ ὁ νοικοκύρης τοῦ ἀμπελιοῦ. Τή χαιρετᾶ καί τῆς λέει:
-Κυρούλα, θά 'θελες κανένα σταφύλι;
Καί στήν καταφατική ἀπάντησή της, χώθηκε μέσα στ' ἀμπέλι γιά νά κόψει.
Ἡ γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ἕνα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ὁ ἀμπελουργός νά φανεῖ.
Βαρέθηκε λοιπόν νά τόν περιμένει καί μέ τήν ἰδέα πώς ὁ ἄνθρωπος τήν εἶχε ξεχάσει, ξεκίνησε νά φύγει.
Μά νά! Τήν ἴδια στιγμή, φορτωμένος ἕνα πανέρι μέ διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της καί τῆς λέει χαμογελώντας:
-Μέ συμπαθᾶς πού ἄργησα. Μά ἤθελα νά σού διαλέξω μερικά καλά.
Πολλές φορές, στήν προσευχή μας, ζητᾶμε ἀπό τόν Κύριο κάτι.
Καί μήν παίρνοντας ἄμεση ἀπάντηση, θαρροῦμε πώς ὁ Θεός ἀδιαφορεῖ γιά μας. Ἀλλά, μετά ἀπό λίγο καιρό, ἡ ἀπάντηση τοῦ ἔρχεται, πλούσια καί εὐλογημένη, ὅσο δέν μπορούσαμε νά τή φανταστοῦμε. Καί μᾶς πιάνει τότε ντροπή γιά τήν ὀλιγοπιστία μας.
Ὁ Θεός εἶχε ἀργήσει, γιατί ἤθελε νά γεμίσει τό πανέρι τῶν εὐλογιῶν του, πρίν τό προσφέρει στή ψυχή, πού ζητοῦσε ἕνα μόνο τσαμπί.
Ἀπό τό https://agiameteora.net/index.php/istories/2179-to-paneri-me-ta-stafylia