Τό κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ
Μᾶς δίνεται ἡ πνευματική εὐκαιρία, ἀλλά καί ἡ μεγάλη εὐλογία στόν πρῶτο μήνα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους, τόν Σεπτέμβριο, τόν ὁποῖο μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ διανύουμε, νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.Νά τόν ἀσπαστοῦμε «τή χαρά καί τῷ φόβω».
«Φόβω διά τήν ἁμαρτίαν, ὡς ἀνάξιοι ὄντες• χαρά δέ διά τήν σωτηρίαν, ἤν παρέχει τῷ κόσμω, ὁ ἐν αὐτῶ προσπαγεῖς Χριστός ὁ Κύριος, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος». (Δοξαστικό αἴνων Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ) Εὐκαιρία ἀκόμη, ὄχι μόνο νά ἐνισχυθοῦμε, ἀλλά καί νά ἐκκεντρισθοῦμε στήν ἁγία ρίζα του, γιά νά εἶναι καί ἡ πορεία μᾶς σταυροαναστάσιμη, ὅπως τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων της πίστεώς μας.
Α. Κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν
Ἔτσι τόν χαρακτηρίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «ἀφοῦ καί γάρ πάντα δί' αὐτοῦ τελεῖται τά καθ' ἠμᾶς» (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου - Εἰς τήν προσκύνησιν τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ).
«Κι ὅταν βαπτιζόμαστε γιά νά ἀναγεννηθοῦμε, εἶναι παρών ὁ Σταυρός. Κι ὅταν τρεφόμαστε μέ τήν μυστική τροφή τῆς Θείας Εὐχαριστίας κι ὅταν τελεῖται χειροτονία κι ὅταν ὀ,τιδήποτε ἄλλο κάνουμε, παντοῦ εἶναι μαζί μας τό σύμβολο τῆς νίκης, ὁ Σταυρός. Γι' αὐτό καί στά σπίτια μας καί στούς τοίχους καί στά παράθυρα καί στό μέτωπό μας καί στή διάνοιά μας χαράσσουμε τόν Σταυρό μέ πολλή προθυμία καί εὐλάβεια. Διότι εἶναι τό σημεῖο ἐκεῖνο πού μᾶς ὑπενθυμίζει τήν σωτηρία καί τήν ἐλευθερία ὅλων μας, καθώς καί τήν ἐπιείκεια καί τήν συγκατάβαση πού ἔγραψε ἀπέναντί μας ὁ Κύριος...».
Ἐλευθερία, ἀφοῦ σέ αὐτόν τόν θρόνο, ὅπως τόν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Χριστός, διά τοῦ ἰδίου αἵματος καί τῶν ἰδίων δακτύλων ὑπέγραψε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας.
«Καί τῷ καλάμω τοῦ Σταυροῦ βαφαῖς ἐρυθραῖς τούς σ' αὐτοῦ δακτύλους αἱματώσας, ταῖς ἀφεσίμοις ἠμίν βασιλικῶς ὑπογράψαι φιλανθρωπευσάμενος» (Δοξαστικό Ἑσπερινοῦ Σταυροπροσκυνήσεως), ψάλλει συγκινητικά ὁ θεόπνευστος ἱερός ὑμνογράφος.
Σ αὐτό τό ξύλο καρφώθηκε τό πανακήρατο σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τόν ἔβαψε μέ τό πανάσπιλο αἷμα Του.
Ἔτσι καθάρισε τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀφάνισε τίς ἐνοχές καί καθάρισε τή φύση μας ἀπό τούς σπίλους τῆς φθορᾶς.
Β. Κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν
Κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν ὁ Σταυρός. Πάνω σέ αὐτό τό ξύλο, τό ἀποτρόπαιο γιά τούς Ρωμαίους, μά μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, τρόπαιο νίκης καί σημαία θριάμβου, ὁ Χριστός νίκησε τό μεγάλο ἐχθρό πού κυριολεκτικά μάστιζε τό ἀνθρώπινο γένος, τόν θάνατο.
Ἔτσι σ' αὐτό τό ξύλο δόθηκε ἡ μεγαλύτερη μάχη καί κερδήθηκε ἡ πιό μεγάλη καί διαχρονική νίκη, ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου, ἡ νίκη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας μέτοχοι ἀνάλογα μέ τόν τρόπο ζωῆς μᾶς γινόμαστε καί ἐμεῖς κατά χάριν.
Γι' αὐτό καί ψάλλουμε: «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε, ζωή καί ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ λαῶ σου» (Ἀντίφωνον ΙΕ΄ Ὄρθρου Μέγ. Παρασκευῆς). Καί ἀκόμη: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ σταυροῦ, χαρά ἐν ὄλω τῷ κόσμω».
Γ. Κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν
Ὅπου ὑπάρχει ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖ φυγαδεύονται οἱ δυνάμεις τοῦ διαβόλου. «Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ἠμίν δέδωκας» (Αἶνοι, ἦχος πλ. δ'), ψάλλει γεμάτος θαυμασμό ὁ ἱερός ὑμνογράφος.
Ὅταν ἀκόμη σφραγίζουμε τό σῶμα μας μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, τότε θά πρέπει νά σκεπτόμαστε «ὅλα ὅσα μᾶς ἐχάρισε ὁ σταυρός καί νά σβήνουμε ἔτσι τό θυμό καί ὅλα τά ἄλλα πάθη.
Ὅταν χαράσσουμε ἐπάνω μας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἄς γεμίσουμε τό μέτωπό μας μέ πολύ παρρησία καί ἄς ἐλευθερώσουμε τήν ψυχή μας ἀπό κάθε πνευματική σκλαβιά... δέν πρέπει νά χαράσσουμε ἁπλῶς καί νά σχηματίζουμε μέ τά δάκτυλά μας τόν Σταυρό, ἀλλά προηγουμένως νά τόν σημειώνουμε μέσα μας μέ πολύ πίστη... καί ἄν ἔτσι τυπώνουμε βαθιά ἐμπρός στό πρόσωπό μας τόν Σταυρό, κανείς ἀπό τούς ἀκαθάρτους δαίμονες δέν θά μπορέσει νά σταθεῖ ἀντιμέτωπός μας».
Εἶναι ἡ προσωπική ἐμπειρία τοῦ θεοφόρου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Δ. Κεφάλαιο τῶν ἀγαθῶν
Ὁ Σταυρός θά εἶναι ἀκόμη, τό σημεῖο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θά φανερώνει κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη, τήν δική μας ὁμολογία, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Πᾶς οὔν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν του Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Μάτθ. ι' 32).
Θά φανερώνει ἀκόμη, ἄν ἐμεῖς ἤμασταν πραγματικά μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί συγχρόνως σταυροφόροι, σύμφωνα μέ τόν λόγο Του: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοί» (Μάρκ. η΄ 34).
Διότι, κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη, ὅπως θά πεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «θά φανεῖ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πού θά λάμπει καί θά ἀκτινοβολεῖ περισσότερο ἀπό τίς ἀκτίνες τοῦ ἡλίου...θά ὁμιλεῖ μέ τήν ὄψη του καί θά ἀπολογεῖται πρός ὅλη τήν οἰκουμένη ὑπέρ τοῦ Κυρίου καί θά τονίζει ὅτι δέν παρέλειψε Ἐκεῖνος τίποτα ἀπό ὅσα ἔπρεπε νά κάνει».
«Δεῦτε λοιπόν τό ζωοποιόν ξύλον προσκυνήσωμεν».
«Δεῦτε πᾶσαι αἵ πατριαί τῶν ἐθνῶν, τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου ὕμνοις τιμήσωμεν» (Ἰδιόμελο Στιχηρό Προόδου Τιμίου Σταυροῦ).
«Σήμερον τό φυτόν τῆς ζωῆς, ἐκ τῶν τῆς γής ἀδύτων ἀνιστάμενον, τοῦ ἐν αὐτῶ παγέντος Χριστοῦ, πιστοῦται τήν ἀνάστασιν· καί ἀνυψούμενον χερσίν ἱεραῖς, τήν αὐτοῦ πρός οὐρανούς καταγγέλλει ἀνύψωσιν». (Καί νῦν, Ἑσπερινοῦ 16ης Σεπτεμβρίου)
«Αὐτόν λοιπόν τόν Σταυρό τύπωσε τόν βαθιά στήν διάνοιά σου καί ἀγκαλίασε τόν, σφίξε ἐπάνω σου τόν Σταυρό ποῦ εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας...Καί ἄν κάποιος σου πεί• προσκυνεῖς ἕναν ἐσταυρωμένον; ἀπάντησέ του μέ χαρούμενη φωνή καί πρόσχαρο πρόσωπο: Μάλιστα, καί τόν προσκυνῶ καί δέν θά παύσω ποτέ νά τόν προσκυνῶ! Καί ἐάν γελάσει εἰρωνικά εἰς βάρος σου, ἐσύ δάκρυσε γι' αὐτόν, διότι συμπεριφέρεται καί ὁμιλεῖ σάν νά εἶναι τρελός...» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ΕΠΕ 11, 194)
«Ὤ Σταυρέ πανσέβαστε, δόξα Κυρίου,
Νεοττίοις ράντισμα, ἔνσταξον δρόσου
Ὕψιστον εὖχος, τῶν πεποιθότων κράτος,
Δίδου τέ πιστοῖς, ἐκφυγεῖν τῶν ἀρκύων
https://www.romfea.gr/foni-ierarxon/26646-2014-09-13-16-47-14