Τά τρία δέντρα
Εἶναι μία φαινομενικά ἁπλοϊκή ἱστορία. Ἕνα παραμύθι. Ἔχει ὅμως ἕνα βαθύ καί μεγάλο δίδαγμα.
Ἦταν μία φορά σ' ἕνα δάσος τρία δέντρα.
Τό καθένα ἀπό αὐτά εἶχε γιά τόν ἑαυτό τοῦ ἕναν ὁραματισμό - μία προοπτική.
Τό πρῶτο ἐπιθυμοῦσε νά ἀξιωθεῖ νά γίνει κάποια στιγμή ἕνα πολύτιμο μπαοῦλο, ξυλόγλυπτο, ὄμορφα σκαλισμένο, πού μέσα του θά φυλάσσεται ἕνας πολύτιμος θησαυρός. Αὐτό ἦταν τό ὅραμά του καί ἡ προοπτική του.
Τό δεύτερο δένδρο ἤθελε νά ἀξιωνόταν νά γίνει στά χέρια ἑνός κάλου ναυπηγοῦ ἕνα μεγάλο καράβι• γερό σκαρί' ὄμορφο, μεγαλόπρεπο- πού θά μετέφερε βασιλιάδες καί ἐπίσημα προσωπα• πού θά ἔκανε ταξίδια ὑψηλῶν προσώπων.
Τό τρίτο δένδρο ἔλεγε ὅτι τό μόνο πού θά ἤθελε ἦταν νά εἶχε γίνει τό πιό ψηλό καί πιό δυνατό δένδρο τοῦ δάσους• ἔτσι ὥστε οἱ ἄνθρωποι, πού θά βλέπουν τό ὕψος του στήν κορυφή τοῦ λόφου, νά σκέπτονται τόν Οὐρανό καί τόν θεό.
Ὅμως πέρασαν τά χρόνια. Καί τά πράγματα ἐξελίχθηκαν κάπως ἀλλιῶς.
Πῆγαν ὑλοτόμοι.
Καί ἔκοψαν τό πρῶτο δένδρο. Καί ἐνῶ σχεδίαζε καί ποθοῦσε νά γίνει ὄμορφο ξυλόγλυπτο μπαοῦλο γιά θησαυρούς, ὁ ξυλουργός τό ἔκαμε δοχεῖο γιά τήν τροφή τῶν ζώων παχνί γιά τά ἄχυρα τῶν ζώων.
Τό δεύτερο δένδρο, πού ἤθελε νά γίνει ὡραῖο καράβι, γιά νά μεταφέρει βασιλιάδες, ἔγινε ἕνα μικρό ψαροκάικο, πού τόχαν φτωχοί ψαράδες νά ψαρεύουν.
Τό τρίτο δένδρο, πού ἤθελε νά μείνει τό ψηλότερό του δάσους τό ἔκοψε κάποιος ξυλοκόπος καί τό ἔβαλε στήν ἀποθήκη του.
Περνοῦσαν χρόνια. Καί τά δέντρα, ἀπογοητευμένα ἀπό τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, ξέχασαν ἀκόμα καί τά ὄνειρά τους.
Ὅμως κάποια μέρα ἕνας ἄνδρας καί μία γυναίκα ἦλθαν στόν στάβλο, πού ἦταν ἐκεῖνο τό ξύλινο παχνί μέ τά ἄχυρα καί ἐκεῖ ἡ γυναίκα γέννησε ἕνα ἀγοράκι καί τό τοποθέτησαν στό παχνί πού εἶχε φτιαχτεῖ ἀπό τό πρῶτο δένδρο. Ἦταν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία Θεοτόκος. Καί ἀπόθεσαν σ' ἐκεῖνο τό ξύλινο παχνί ὄχι ἁπλῶς διαμάντια καί χρυσάφια, ἀλλά τόν ἴδιο τόν θεό, πού εἶχε γίνει ἄνθρωπος γιά μας. Ἔτσι ἀξιώθηκε αὐτό τό παχνί, ἡ φάτνη, νά δεχτῆ μέσα τῆς τό θησαυρό τῶν θησαυρῶν, τόν ἴδιο τόν Θεό.
Στό μικρό ψαροκάικο -πού εἶχε γίνει ἀπό τό δεύτερο δένδρο- μετά ἀπό χρόνια μπῆκαν κάτι ψαράδες, ἕνας ἀπ' αὐτούς κουρασμένος ξάπλωσε νά κοιμηθεῖ. Εἶχαν ἀνοιχθεῖ στή θάλασσα. Καί ξέσπασε μία μεγάλη τρικυμία. Καί τό ψαροκάικο δέν ἦταν ἀρκετά δυνατό γιά νά κρατήσει. Οἱ ἄλλοι τότε ξύπνησαν ἐκεῖνον πού κοιμόταν. Καί ἐκεῖνος τότε σηκώθηκε. Καί διέταξε τήν φουρτουνιασμένη θάλασσα: «Σιώπα• πεφίμωσο». Καί ἡ θάλασσα εἰρήνεψε ἀμέσως. Ἦταν ὁ Χριστός μαζί μέ τούς μαθητές του στή λίμνη Γεννησαρέτ. Ἔτσι καί τό δεύτερο δένδρο, πού εἶχε φιλοδοξήσει νά γίνει μεγάλο πλοῖο, πού θά μετέφερε ὑψηλά πρόσωπα καί βασιλιάδες, ἀξιώθηκε νά μεταφέρει τόν βασιλέα τῶν βασιλέων, τόν ἴδιο τόν Χριστό μέ τούς μαθητές Του!
Καί τό τρίτο δένδρο, πού ἦταν στήν ἀποθήκη τοῦ ξυλουργοῦ, μία μέρα τό πῆραν καί ἔκαναν ἕνα σταυρό' Καί σ' αὐτόν τόν σταυρό σταύρωσαν τόν Χριστό. Ἔτσι τό δένδρο αὐτό ἔγινε πῶ ψηλό ἀπό ὅ,τι εἶχε ἐπιθυμήσει. Ἔφθασε στόν οὐρανό καί στόν θεό! Ἔγινε, ὅπως λέμε σέ ἕνα τροπάριο, οὐρανοῦ Ἰσοστάσιο.
Τελικά, τό κάθε ἕνα ἀπό τά δένδρα τῆς ἱστορίας μᾶς ἀπόκτησε ὄχι μόνο αὐτό πού ἤθελε καί ποθοῦσε, ἀλλά ἀσυγκρίτως περισσότερα• ὄχι ὅμως μέ τόν τρόπο πού φανταζόταν καί σχεδίαζε.
Ἡ ἱστορία αὐτή μας λέει:
Δέν γνωρίζουμε ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ θεοῦ γιά μας. Πρέπει ὅμως νά μήν ξεχνᾶμε ποτέ, ὅτι ἐκεῖνο πού μᾶς ἑτοιμάζει ὁ Θεός, εἶναι πάντα προτιμότερο καί ὠφελιμότερο γιά μας.
Ἐμεῖς πρέπει νά κάνουμε ὄνειρα. Γιά τό καλό. Πρέπει ὅμως νά μήν ξεχνᾶμε καί ὅτι τά πράγματα δέν ἐξελίσσονται ὅπως ἐμεῖς θά θέλαμε. Καί ὅτι ὁ Θεός οἰκονομεῖ καί γίνονται καλύτερα ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς φανταζόμαστε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ἄς ἔχουμε πίστη. Πίστη καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό
Δεῖτε τήν ἱστορία ἐδῶ
Ἀπό τό https://www.agioritikovima.gr/perizois/23748-ta-tria-dentram