Συγχωρεῖς τούς ἄλλους;
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Ἄν σου πῶ, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ὡς δικαιολογία τήν ἀσθένεια τοῦ σώματος. Ἄν σου πῶ, δῶσε στούς φτωχούς, μοῦ λές ὅτι εἶσαι φτωχός καί ἔχεις νά ἀναθρέψεις παιδιά. Ἄν σου πῶ, νά ἔρχεσαι τακτικά στίς Συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας, μοῦ λές, ἔχω διάφορες μέριμνες.
Ἄν σου πῶ, πρόσεχε αὐτά πού λέγονται στήν Ἐκκλησία καί κατανόησε τό βάθος τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, μοῦ προβάλλεις ὡς δικαιολογία τήν ἔλλειψη μορφώσεως.
Ἄν σου πῶ, φρόντισε νά βοηθήσεις ψυχικά τόν ἀδελφό σου, μοῦ λές ὅτι δέν ὑπακούει ὅταν τόν συμβουλεύω, ἀφοῦ πολλές φορές τοῦ μίλησα καί περιφρόνησε τά λόγιά μου. Βέβαια, δέν εὐσταθοῦν οἱ προφάσεις αὐτές καί ὅλα αὐτά εἶναι χλιαρά λόγια, ἀλλά, παρά ταῦτα, μπορεῖς νά προφασίζεσαι.
Ἄν ὅμως σου πῶ, ἄφησε τήν ὀργή καί συγχώρεσε τόν ἀδελφό σου, ποιά ἀπό τίς προφάσεις αὐτές μπορεῖς νά χρησιμοποιήσεις; Διότι, νομίζω, δέν μπορεῖς νά φέρεις ὡς πρόφαση οὔτε ἀσθένεια σώματος, οὔτε φτώχεια, οὔτε ἀμάθεια, οὔτε ἀπασχόληση καί μέριμνα, οὔτε τίποτε ἄλλο. Γι' αὐτό, ἀπ' ὅλες σου τίς ἁμαρτίες, αὐτή ἡ ἁμαρτία θά σού εἶναι ἀσυγχώρητη.
Ἀλήθεια, πῶς θά μπορέσεις νά ὑψώσεις τά χέρια σου στόν Οὐρανό; Πῶς θά κινήσεις τή γλώσσα σου νά προσευχηθεῖς; Πῶς θά ζητήσεις συγγνώμη; Ἀκόμη κι ἄν θέλει ὁ Θεός νά σού συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες, δέν Τοῦ τό ἐπιτρέπεις ἐσύ, ἐπειδή δέν συγχωρεῖς τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀδελφοῦ σου.
Διότι, ἄν ἐσύ ὁ ἴδιος ἐκδικηθεῖς καί ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του, εἴτε μέ λόγια, εἴτε μέ ἀνάλογες συμπεριφορές, εἴτε μέ κατάρες, ὁ Θεός δέν θά ἐπέμβη πλέον, ἀφοῦ ἐσύ ἀνέλαβες τήν τιμωρία Του. Καί ὄχι μόνο δέν θά ἐπέμβη, ἀλλά καί ἀπό 'σένα θά ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες ὑβριστικά πρός Αὐτόν.