Στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν
Ὁ διάβολος παραμορφώνει
Μόλις ἔφτασε ὁ Κύριος στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, Τόν συνάντησε κάποιος ἄνθρωπος πού εἶχε κυριευθεῖ ἀπό πολλά δαιμόνια ἐπί πολλά χρόνια καί εἶχε καταντήσει θηρίο ἀνήμερο. Δέν φοροῦσε ροῦχα, δέν ἔμενε σέ σπίτι, τριγυρνοῦσε στά μνήματα. Καί ἐπειδή τά δαιμόνια τόν ἔφερναν σέ κατάσταση ἀγριότητας, τόν ἔδεναν οἱ ἄνθρωποι μέ ἁλυσίδες βαριές νά μήν κάνει κανένα κακό. Ἀλλά αὐτός τίς ἔσπαζε καί ἐξαγριωμένος σερνόταν βίαια ἀπό τούς δαίμονες στίς ἐρημιές.
Αὐτό τό «ἀγρίμι» λοιπόν πού τρομοκρατοῦσε τόν κόσμο, τώρα τρομοκρατήθηκε καθώς ἀντίκρισε τόν Κύριο, κι ἀπό τό φόβο τοῦ ἔβγαλε δυνατή κραυγή. Κι ἀφοῦ ἔπεσε μπροστά στά πόδια τοῦ Χριστοῦ, φώναξε δυνατά: -Ποιά σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σέ μένα καί σέ σένα, Ἰησοῦ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; Σέ παρακαλῶ, μή μέ βασανίσεις καί μέ κλείσεις ἀπό τώρα στά σκοτάδια τοῦ Ἅδη. -Ποιο εἶναι τό ὄνομά σου; Τόν ρώτησε ὁ Κύριος. -Λεγεών, ἀπάντησε, δηλαδή ταξιαρχία. Διότι εἶχε μέσα τοῦ χιλιάδες δαιμόνια. Τότε τά δαιμόνια αὐτά ἄρχισαν νά παρακαλοῦν καί πάλι τόν Κύριο νά μήν τούς στείλει στά τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Ἀλλά καθώς ὑπῆρχε ἐκεῖ κοντά στό βουνό ἕνα κοπάδι ἀπό πολλούς χοίρους πού ἔβοσκαν, Τόν παρακαλοῦσαν νά τούς ἐπιτρέψει νά μποῦν στά ζῶα αὐτά. Ὁ Κύριος τους τό ἐπέτρεψε, τό θέμα ἦταν φρικτό: μόλις τά δαιμόνια βγῆκαν ἀπό τόν ἄνθρωπο καί μπῆκαν στούς χοίρους, τό κοπάδι ὅρμησε μέ ἀσυγκράτητη μανία πρός τό γκρεμό. Τά ζῶα μέ ὁρμή ἔπεσαν ἀπό ψηλά κάτω στή λίμνη καί πνίγηκαν ὅλα.
Μέσα ἀπό τό ἐκπληκτικό αὐτό θαῦμα μπορεῖ νά δεῖ κανείς σέ ποιά κατάσταση ὁδηγεῖ ὁ διάβολος κάθε ἄνθρωπο πού κυριεύει. Τά ἀκάθαρτα πνεύματα ὅταν εἰσέρχονται στόν ἄνθρωπο, τοῦ σαλεύουν τό νοῦ καί τήν ψυχή, τόν ἀπογυμνώνουν ἀπ' τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Τόν καθιστοῦν ἀκυβέρνητο, κτηνώδη καί δαιμονιώδη. Τόν ἀπομονώνουν ἀπό τούς συγγενεῖς καί φίλους. Τόν ὁδηγοῦν στούς τόπους τῆς φρίκης καί τοῦ θανάτου. Διότι οἱ δαίμονες, ἐπειδή μισοῦν τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, αἰσθάνονται μεγάλη ἡδονή νά ταλαιπωροῦν τά ὄντα τοῦ Θεοῦ καί νά τά ὁδηγοῦν στό θάνατο. Τό καταχθόνιο αὐτό ἔργο τούς τό ἐπιτελοῦν ὄχι μόνο στούς δαιμονισμένους ἀλλά σέ κάθε ἄνθρωπο. Ἐνῶ ὅμως ὅλοι μας ξέρουμε πόσο μεγάλο κακό προξενοῦν στόν ἄνθρωπο καί μέ πόσο φοβερή πανουργία μᾶς πολεμοῦν, πῶς κάποιες φορές γινόμαστε θύματα τῶν πονηρῶν δαιμόνων καί τοῦ ἀρχηγοῦ τούς διαβόλου, τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ μας; Πῶς δελεαζόμαστε ἀπό τίς ὑποσχέσεις του, πῶς παρασυρόμαστε καί γινόμαστε σκλάβοι στά πάθη καί στήν ἐξουσία του; Ἄς προσέξουμε πολύ, διότι κινδυνεύουμε. Μή δίνουμε δικαιώματα στόν διάβολο, θά μᾶς καταστρέψει χωρίς νά τό πάρουμε εἴδηση. Θά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί θά μᾶς ὁδηγήσει στήν αἰώνια ἀπώλεια.
Ὅλα στήν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ
Μετά τό θαῦμα ἄλλαξαν πλέον ὅλα. Τό μανιασμένο «ἀγρίμι» ἔγινε ταπεινός μαθητής τοῦ Κυρίου. Τρομοκρατημένοι οἱ χοιροβοσκοί ἔτρεξαν στήν πόλη καί ἀνήγγειλαν τό φοβερό γεγονός. Κι ἄρχισαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς νά βγαίνουν ἔκπληκτοι νά δοῦν τί ἔγινε. Μόλις ὅμως ἀντίκρισαν τόν πρώην δαιμονισμένο νά κάθεται ἤρεμα δίπλα στόν Κύριο ντυμένο καί μυαλωμένο, φοβήθηκαν. Καί ὅλοι μέ μία φωνή, ἀντί νά ζητήσουν ἀπό τόν Κύριο νά μείνει κοντά τους, Τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους· ἐπειδή κυριεύθηκαν ἀπό τρόμο, ἐπειδή φοβήθηκαν μήν τιμωρηθοῦν κι αὐτοί γιά τίς ἀνομίες τους, διότι τό χοιρεμπόριο τότε ἦταν παράνομο. Καί ὁ Κύριος ἔφυγε ἀπό κοντά τους. Ἀντίθετα ὁ ἄνθρωπος πού θεραπεύτηκε Τόν παρακαλοῦσε
νά μένει μαζί του. Ὁ Χριστός ὅμως τοῦ εἶπε: Γύρισε στό σπίτι σου γιά νά διηγεῖσαι τίς εὐεργεσίες πού σου ἔκανε ὁ Θεός.
Κι ἐκεῖνος ἔγινε μέ τό λόγο του καί μέ τή ζωή τοῦ μάρτυρας τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου. Ἔγινε ἕνα φωτεινό παράδειγμα στόν τόπο του, ὁ πρώην δαιμονισμένος ἔγινε φορέας τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού ἀπέφευγε κάθε ἀνθρώπινη κοινωνία ἔγινε κήρυκας τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου.
Ὅλα αὐτά τί μαρτυροῦν; Ὅτι ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους βρίσκονται κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο καί τήν ἐξουσία τοῦ Κυρίου. Καί ὅτι ὁ Χριστός μᾶς εἶναι ὁ παντοδύναμος ἐξουσιαστής τῶν πάντων. Μπροστά του τρέμουν οἱ δαίμονες, ἐξαφανίζονται.
Σ' αὐτή λοιπόν τή δαιμονοκρατούμενη ἐποχή πού ζοῦμε, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι παραμορφώνονται παρασυρμένοι ἀπό τήν ἁρπακτική μανία τοῦ διαβόλου, ἐμεῖς οἱ πιστοί Χριστιανοί δέν πρέπει νά φοβόμαστε, νά ἀγωνιοῦμε. Στά χέρια τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου καί ἡ δική μας. Αὐτός κυβερνᾶ τά σύμπαντα, στά χέρια τοῦ εἶναι ἡ ζωή μας. Ὁ διάβολος δέν ἔχει καμία ἐξουσία ἐπάνω μας, ἐάν ἐμεῖς δέν τοῦ τή δώσουμε μέ τήν συγκατάθεσή μας. Ἄς ἐμπιστευόμαστε λοιπόν τή ζωή μας στόν βασιλέα τῆς κτίσεως Κύριο Ἰησοῦ, ζώντας μέσα στή χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, γιά νά ἀσφαλιζόμαστε κάτω ἀπό τήν κραταιά ἐξουσία του καί νά πλημμυρίζουμε ἀπό τό φῶς του.
Ὁ Σωτήρ, 1987, Χριστιανική Φοιτητική Δράση.