Σαρακοστή: νηστευτές στόν δρόμο
Τοῦ Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Ὁλόκληρη τή σαρακοστή νηστεύω. Νηστεύω, δηλαδή, ἀπό τήν Καθαρά Δευτέρα μέχρι τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς του Πάσχα. Νηστεύω γιατί ἔχω μπροστά δρόμο, κι ὅταν ἔχεις δρόμο δέν θέλεις νά βαρύνεις. Καθαυτή ἡ λέξη "σαρακοστή" δέν σημαίνει τίποτα ἄλλο, παρά μέτρημα τοῦ δρόμου πού ἀπομένει. Σά νά λέει: "σαράντα μέρες ὑπολείπονται...". Ἡ σαρακοστή δέν ὑπάρχει ἐπειδή τάχα οἱ μέρες τῆς εἶναι ἱερότερες ἤ μαγικότερες! Ὑπάρχει χάριν τοῦ τερματισμοῦ της! Ὑπάρχει γιά νά μυεῖ στήν ἔννοια τοῦ ὁράματος, τοῦ καινούργιου πού βρίσκεται στό τέρμα τῶν σαράντα ἡμερῶν: στή Μεγαλοδομάδα καί ἐν τέλει στήν Ἀνάσταση! Κι ἔτσι, νηστευτής σημαίνει ὕπαρξη προσανατολισμένη στό μέλλον. Τό νά νηστεύω σημαίνει ὄχι ἁπλῶς νά δηλώνω, ἀλλά καί νά ζῶ μέ ὅλες τίς διαστάσεις τῆς ὕπαρξής μου (πνευματικές καί βιολογικές ἀξεχώριστα) τό ὅτι ὁ κόσμος τοῦτος, ὁ βυθισμένος στή φθορά καί στό ἄδικο, ὀφείλει νά ἀλλάξει. Ὀφείλει νά βιωθεῖ ὡς ἕνας κόσμος ὁ ὁποῖος δέν μπορεῖ νά χορτάσει τόν ἄνθρωπο πού διψᾶ γιά ζωή. Κι ὅταν μιλᾶμε γιά ἀλλαγή τοῦ κόσμου, δέ μιλᾶμε γιά κατάργηση ἤ ἐξάτμισή του ἤ ἀντικατάστασή του ἀπό κάποιο ὑπερπέραν.
Ἀλλαγή τοῦ κόσμου, στή χριστιανική ὀπτική, σημαίνει ἀπελευθέρωσή του ἀπό κάθε θάνατο, κυριολεκτικό καί μεταφορικό: ἀπό κάθε τί πού νεκρώνει τήν ἀνθρωπιά, πού βάζει ἡμερομηνία λήξης στήν ἀγάπη, πού διακόπτει τόν ἔρωτα, πού κολοβώνει τό δίκιο. Μέχρι τή θανάτωση τοῦ θανάτου, δηλαδή μέχρι τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς του Πάσχα, μέχρι νά ἀκουστεῖ ἡ ἰαχή "Χριστός Ἀνέστη!", ἔχουμε πόλεμο - ὄχι ἄραγμα, ὄχι ἀνεμελιά. Ἔχουμε μπροστά μας δρόμο πού περνᾶ ἀπό Γολγοθά, ἀπό τό κόστος δηλαδή, τοῦ νά ἀντιπολιτεύεσαι τόν κόσμο τοῦτο. Κι ὁ δρόμος δέν προκύπτει αὐτόματα! Τόν φτιάνει ἡ πράξη. Σαρακοστή, λοιπόν, σημαίνει ἄσκηση στή διάκριση. Ἄσκηση στό νά μήν εἶμαι ἀδιάκριτος παμφάγος καταναλωτής ἰδεῶν καί καταστάσεων, ἀλλά πηδαλιοῦχος τοῦ ἑαυτοῦ μου. Ἱκανός στό νά διακρίνω τί δέχομαι καί τί ἀρνοῦμαι. Ἡ σαρακοστή, κοντολογίς, εἶναι πράξη βαθιά πολιτική καί βαθιά θρησκευτική ταυτόχρονα. Καί ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση εἶναι πράξη γιά τήν Ἀνάσταση, στάση βαθιά πολιτική καί βαθιά θρησκευτική ταυτόχρονα, ἡ στάση ὅσων ἀρνοῦνται νά ἀναγνωρίσουν τό φασισταριό τοῦ θανάτου ὡς μοιραῖο καί ἀναπόφευκτο. Μεγάλη κουβέντα, καί μακάρι νά τήν ἀντέξουμε! Καί γι' αὐτό οἱ εὐχές τήν περίοδο αὐτή εἶναι εὐχές γιά κουράγια. "Καλή Σαρακοστή" σημαίνει καλό δρόμο. Μά, "καλή Ἀνάσταση" σημαίνει πώς ὁ δρόμος αὐτός ἔχει ἕνα φτάσιμο: τό καινούργιο πού σπάζει τή μιζέρια καί τήν ὑποτέλεια.
Ἀπό τό https://alliotikathriskeytika.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8662.html