Πῶς ἀκοῦνε οἱ ἅγιοι τίς προσευχές μας
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου
Ἴσως ἔχεις ἀκούσει κάποιους νά ρωτᾶνε: «Πῶς ἀκοῦνε οἱ ἅγιοι τίς προσευχές μας;».
Ἴσως κι ἐσύ ἡ ἴδια νά ἔχεις ἀναρωτηθεῖ γιά τό ἴδιο πράγμα. Ἀπαντήσεις καί ἀπαντήσεις ἔχουν δοθεῖ, μά τό ἐρώτημα παραμένει ἀκόμη ἀναπάντητο.
Κατά τή γνώμη μου, ἄν δεχθοῦμε τήν ὕπαρξη ἑνός στοιχείου, ὅπως ὁ αἰθέρας, τότε δέν εἶναι δυνατό νά μήν ἀκοῦνε οἱ ἅγιοι τίς προσευχές μας. Ξέρεις πῶς λειτουργεῖ ὁ ἠλεκτρικός τηλέγραφος;
Στήν Πετρούπολη, γιά παράδειγμα, ἐνεργοποιοῦν ἕναν εἰδικό μηχανισμό. Τήν ἴδια στιγμή ἡ ἐνέργεια αὐτή ἀντανακλᾶται σ' ἕναν ὅμοιο μηχανισμό, πού βρίσκεται, ἄς ποῦμε, στή Μόσχα.
Τότε καί ὁ δεύτερος μηχανισμός ἐνεργοποιεῖται ὅπως ὁ πρῶτος. Γιατί; Ἐπειδή οἱ δύο μηχανισμοί, πρῶτον, εἶναι τοῦ ἴδιου τύπου καί, δεύτερον, συνδέονται μέ σύρμα. Ἡ ἐπικοινωνία μας μέ τούς ἁγίους γίνεται μέ ὅμοιο τρόπο. Ἐμεῖς καί οἱ ἅγιοι εἴμαστε σάν τίς τηλεγραφικές συσκευές, σάν δύο μηχανισμοί τοῦ ἰδίου τύπου, καί ὁ αἰθέρας, τό στοιχεῖο δηλαδή μέσα στό ὁποῖο κινοῦνται οἱ ἅγιοι καί τό ὁποῖο συνάμα περιβάλλει τήν ψυχή μας, εἶναι... τό σύρμα! Ὅταν μέσα στήν ψυχή μᾶς ἐνεργεῖ προσευχή ἀληθινή, προσευχή εἰλικρινής καί καθαρή, ἡ προσευχή αὐτή, διαμέσου τοῦ στοιχείου πού περιβάλλει τήν ψυχή, πετάει σάν ἀκτίνα φωτός πρός τούς ἁγίους καί τούς μεταφέρει τά αἰτήματά μας.
Δέν μεσολαβεῖ κανένα χρονικό διάστημα ἀνάμεσα στή στιγμή πού κάνουμε στήν προσευχή μας καί στή στιγμή πού αὐτή ἀκούγεται ἀπό τούς ἁγίους. Ἀμέσως μᾶς ἀκοῦνε οἱ ἅγιοι, φτάνει μόνο νά προσευχόμαστε ἐγκάρδια. Ἡ ἐγκάρδια προσευχή εἶναι ἡ τηλεγραφική γραμμή μας μέ τούς οὐρανούς. Ἡ ἴδια ἀκριβῶς προσευχή, ὅταν δέν βγαίνει ἀπό τήν καρδιά μας ἀλλά μόνο ἀπό τόν ἐγκέφαλο καί τό στόμα μας, δέν φτάνει στόν οὐρανό καί δέν ἀκούγεται ἀπό τούς ἁγίους. Αὐτή, βλέπεις, δέν εἶναι καν προσευχή, εἶναι μόνο κάτι σάν προσευχή.
Νομίζω πώς εἶχες ἤδη κάποιαν ἐμπειρία ἀληθινῆς προσευχῆς, μολονότι ὅλα τοῦτα δέν τά γνώριζες. Περιγράφεις τό πῶς, ὕστερ' ἀπό θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας τήν ἐσωτερική πληροφορία ὅτι θά λυτρωνόσουν ἀπό τό πρόβλημα πού σέ βασάνιζε, ὅπως καί πραγματικά ἔγινε. Φαίνεται, λοιπόν, πώς εἶναι σωστή ἡ παρομοίωση τῆς ἐγκάρδιας προσευχῆς, πού ἀνεβαίνει ἀόρατα πρός τά οὐράνια μέσω τοῦ αἰθέρα, μέ τόν τηλέγραφο. Ἀπό τήν καρδιά σου βγῆκε μία ἀστραπή, μία ἀκτίνα, καί πῆγε στόν οὐρανό. Ἀπό κεῖ, πάλι, ἦρθε μία ἄλλη ἀκτίνα σ' ἐσένα. Ἦταν ἡ ἀνταπόκριση στό αἴτημά σου. Αὐτό συμβαίνει μόνο μέ τήν προσευχή πού βγαίνει ἀπό τήν καρδιά. Τέτοια προσευχή δέν γίνεται πάντα μέσα σέ μία στιγμή, εἰσακούεται ὅμως πάντα μέσα σέ μία στιγμή.
Μή φουσκώσεις ἀπό κενοδοξία γι' αὐτή τήν ἐπιτυχία σου. Μακάρι, μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου, νά προσεύχεσαι μέ τόν ἴδιο τρόπο πιό συχνά. Θυμήσου πῶς προσευχήθηκες τότε καί προσπάθησε νά προσεύχεσαι πάντα ἔτσι, ἐγκάρδια, ὄχι μόνο μέ τή γλώσσα καί τό νοῦ. Ἄν τό κάνεις, θά πάρεις μίαν ἱκανοποιητική ἀπάντηση στό ἐρώτημα: Πῶς μπορεῖ νά χεῖ κανείς πνευματικά; Γιατί ἡ ἐγκάρδια προσευχή εἶναι ἡ ἀναπνοή καί ἡ ζωή τοῦ πνεύματος. Μέ τήν ἐγκάρδια προσευχή τό πνεῦμα μένει «ἐν τῷ Θεῶ», ἑνώνεται μαζί Του. Καί μέ τήν ἕνωση αὐτή ἀποκτᾶ τήν πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πώς ἡ ψυχή ζεῖ μόνο ὅταν προσεύχεται μέ τόν τρόπο πού ἤδη γνώρισες. Ἀλλιῶς, βρίσκεται ἀνάμεσα στή ζωή καί τό θάνατο, ἄν δέν ἔχει ὁλότελα νεκρωθεῖ.
Δέν θά σού κρύψω πώς, ἄν καί μπόρεσες νά προσευχηθεῖς ἐγκάρδια μία φορά, πολύ δύσκολα θά μπορέσεις νά τό ξανακάνεις. Ὁ Θεός εἶναι πού χαρίζει τήν ἀληθινή προσευχή καί ὁ φύλακας ἄγγελος πού τήν ἐνισχύει. Ἔρχεται καί φεύγει. Ἐμεῖς, ὅμως, δέν ἐπιτρέπεται νά παραιτούμαστε ἀπό τόν προσευχητικό ἀγώνα. Ἡ προσευχή ἐπισκέπτεται πάντα τόν ἄνθρωπο πού ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπόκτησή της, ποτέ τόν ὀκνηρό καί ράθυμο. Οἱ ἅγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στήν προσευχή καί μ' αὐτούς ἀκριβῶς τούς κόπους ἄναψαν μέσα τούς ἕνα προσευχητικό πνεῦμα, πού τήν εἰκόνα τοῦ μᾶς ἄφησαν στά συγγράμματά τους. Ὅσα σχετικά ἔγραψαν, συνιστοῦν, μίαν ὁλόκληρη ἐπιστήμη, τήν ἐπιστήμη τῆς προσευχῆς, πού εἶναι ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν...
...Μοῦ γράφεις ὅτι ἔχεις στό νοῦ ταπεινούς λογισμούς καί στήν καρδιά ταπεινά συναισθήματα γιά τόν ἑαυτό σου. Αὐτά εἶναι, θά ἔλεγα, ἀγγελικά. Πόσο τέλειοι καί φωτεινοί εἶναι οἱ ἄγγελοι! Καί ὅμως εἶναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι ἀπό τόν πιό ταπεινό ἄνθρωπο. Μία ταπεινή ψυχή εἶναι πάντα φωτεινή. Σκοτεινή γίνεται ὅταν ὑψηλοφρονεῖ, γιατί ἡ ἔπαρση προέρχεται ἀπό τά σκοτεινά πνεύματα. Ὁ Θεός νά δώσει, ὥστε, ποτέ νά μή χάσεις αὐτά τά ταπεινά συναισθήματα, κι ἔτσι νά εἶσαι πάντα λουσμένη στό φῶς...
Ἀπό τό βιβλίο «Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς - Γράμματα σέ μία ψυχή».
Ἀπό τό https://agiameteora.net/index.php/paterika/3477-pos-akoune-oi-agioi-tis-prosefxes-mas.html