Ποιός εἶναι ὁ Σατανισμὸς

2014-08-04 21:55

        Α) Ἡ ταυτότητά του

        Ὁ Σατανισμὸς διεθνῶς θεωρεῖται ὡς «καταστροφικὴ λατρεία». Εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Σατανᾶ ὁ ὁποῖος, στὶς διάφορες μορφὲς τοῦ σατανισμοῦ, δὲν κατανοεῖται μὲ ἑνιαῖο τρόπο. Ὁ σατανισμὸς ξεκινᾶ μὲ τὴ σταδιακὴ ἐξοικείωση καὶ ἀποδοχὴ τοῦ κακοῦ, τῆς μαγείας τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. Πρόκειται γιὰ ἕνα φαινόμενο στὸ ὀποὶ ἐντάσσονται διαφορετικὲς ὁμάδες ποὺ λατρεύουν τὸ Σατανᾶ μὲ συγκεκριμένα τελετουργικά. Ὁ Σατανισμὸς δὲν εἶναι κάτι τὸ ἑνιαῖο. Ὑπάρχουν διάφορες τάσεις:

        Παραδοσιακὸς σατανισμὸς: Ἐδῶ βρίσκουμε πρακτικὲς ἐμπνευσμένες ἀπὸ ἀφρικανοαμερικανικὰ μαγικὰ τελετουργικά.. Τέτοια τελετουργικὰ ἔχουν τὴν πηγὴ τοὺς κυρίως στὶς λατρεῖες βουντοὺ (woodoo) καὶ μακούμπα (macumba).

        Wicca: Ὁ ὅρος Wicca προέρχεται ἀπὸ τὸ Witch, ποὺ σημαίνει μάγισσα. Οἱ ὀπαδοὶ τιμοῦν τὴ μεγάλη Θεὰ - Φύση ἀπὸ τὴν ὁποία πιστεύεται ὅτι προέρχεται ὅλη ἡ ζωὴ καὶ στὴν ὁποία καταλήγει. Δὲν ὑπάρχει διαφορὰ ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ στὸν Σατανᾶ, τὰ πάντα εἶναι θεϊκὰ - σατανικά. Ἡ σύγχρονη Wicca σχετίζεται καὶ μὲ διάφορες μορφὲς νεοπαγανισμοῦ (νεοειδωλολατρείας).

        Αποκρυφιστικός σατανισμὸς: Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἀποδέχονται τὴ βιβλικὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία, περνᾶνε ὅμως συνειδητὰ στὴν ἀντίπερα ὄχθη καὶ τάσσονται στὴν ὑπηρεσία τοῦ διαβόλου τὸν ὁποῖο θεωροῦν ὡς πραγματικὸ ὄν.

        Ὀρθολογικός σατανισμὸς: Πιστεύουν στὸ Σατανᾶ ὡς ἀρχέτυπο ἢ σύμβολο ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὶς ἰδέες τῆς σατανικῆς κοσμοθεωρίας. Γι' αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει κανένας Θεὸς καὶ κανένας Σατανᾶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ σατανιστή.

        Ἐωσφορισμός: Πιστεύουν στὸ Σατανᾶ ὡς τὸν ἀδικημένο θεὸ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς σοφίας. Αὐτὴ ἡ θέση προβλήθηκε κυρίως μέσω τῆς Θεοσοφίας καὶ τῆς Ἀνθρωποσοφίας.

        Σατανισμὸς τῆς διαμαρτυρίας: Πιστεύουν ὅτι ὁ Θεὸς βρίσκεται πίσω ἀπὸ κάθε ἐπὶ μέρους αὐθεντία γι' αὐτὸ καὶ ἐναντιώνονται στὸ Θεὸ ταυτιζόμενοι μὲ τὸν ἴδιο τὸ Σατανᾶ.

Ἡ διδασκαλία τοῦ σατανισμοῦ

        Βασικὲς θέσεις τοῦ σατανισμοῦ, ὅπως προκύπτουν μέσα ἀπὸ τὰ δικά τους κείμενα, εἶναι:

        1) «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ δικό του νόμο, νὰ παίζει ὅπως θέλει, νὰ ξεκουράζεται ὅπως θέλει, νὰ πεθαίνει ὅποτε θέλει καὶ ὅπως θέλει... Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ θανατώνει ὅλους ἐκείνους ποὺ δὲν τοῦ ἐπιτρέπουν νὰ κάνει ὅτι θέλει».

        2) «Δὲν ὑπάρχει οἶκτος γιὰ τοὺς ἀδύνατους, τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς ἀντιφρονοῦντες, ἐκείνους ποὺ θὰ τολμήσουν νὰ ἀντισταθοῦν στὸ θέλημα τοῦ σατανιστῆ. Οἱ σκλάβοι πρέπει νὰ ὑπηρετοῦν».

        3) Ἡ μισανθρωπία θεωρεῖται ὕψιστη ἀρετή: «Μόνο μὲ τὸ μίσος μπορεῖς νὰ καταστρέψεις ὅ,τι σὲ ἐνοχλεῖ καὶ σοὺ ἀποστερεῖ τὴν ἐλευθερία σου. Ὁτιδήποτε βλάπτει, μειώνει, καταρρακώνει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, μᾶς γεμίζει περισσότερη δύναμη καὶ ἐνέργεια γιὰ τὸ ἔργο μας. Εἴμαστε οἱ νέοι θεοὶ καὶ ὀφείλουν ὅλοι νὰ μᾶς ὑπακοῦν καὶ νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν πιστὰ καὶ ταπεινόφρονα, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ὕπαρξή τους. ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΤΕ ΜΑΣ!».

        3) Ὁ σατανιστὴς καλεῖται νὰ ἐξουδετερώσει κάθε εἴδους συναίσθημα, ἀκόμη καὶ τὸ συναίσθημα τῆς ἀηδίας, ὅλα τὰ ταμποὺ καὶ ὅλες τὶς ἀναστολές. Αὐτὸ τὸ σκοπὸ ἐξυπηρετοῦν πράξεις ὅπως:

1. Πράξεις βίας, φρίκης, σαδισμοῦ.
2. Βανδαλισμοὶ νεκροταφείων.
3. Βεβήλωση ἱερῶν ἀντικειμένων καὶ συμβόλων.
4. Θανάτωση ζώων.
5. Πόση αἵματος.
6. Ἀνθρωποθυσίες.

Τί διδάσκει ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας

        Α) Ὁ ἄνθρωπος ὡς παιδὶ τοῦ Θεοῦ καλεῖται ἐλευθέρως νὰ «κοινωνεῖ» μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ δημιουργό Του. Αὐτὴ ἡ «κοινωνία ἀγάπης» διασώζει τὴν ὀμορφιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ χαρίζει πραγματικὴ χαρὰ καὶ ὁλοκλήρωση.    

        Β) Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μὲ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τὴ δύναμη νὰ ἐγκαταλείπει τὸ δικό του θέλημα γιὰ χάρη τοῦ ἄλλου καὶ αὐτὸ τὸν γεμίζει μὲ ἐσωτερικὴ γαλήνη καὶ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

        Γ) Ὁ Χριστός, ἂν καὶ Θεὸς τέλειος, ἀπὸ ἀπέραντη ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Παρθένο «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου», γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τοὺς ἀνθρώπους, καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει ὡς καλὸς ποιμένας στὴν ἐλευθερία καὶ στὴ ζωή. Ὁ χριστιανὸς μὲ ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καλλιεργεῖ τὴν ἁγία ταπείνωση καὶ ὅλες τὶς ἀρετὲς ποὺ εἶναι δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν στὸν Κύριο.

        Δ) Ἡ ὀρθοδοξία διδάσκει τὴν ἀγάπη γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Στὴν Ἐκκλησία βιώνει κανεὶς τὴν κοινωνία τῶν προσώπων καὶ φτάνει σὲ σημεῖο νὰ ἐργάζεται θυσιαστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, χάριν τῆς ἀγάπης.

        Ε) Κέντρο τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς εἶναι ἡ Θ. Λειτουργία, ποὺ εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ λαοῦ του, γι' αὐτὸ καὶ ὁδηγεῖ στὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς, τὸν ἁγιασμὸ τῶν πιστῶν καὶ τὴν ἕνωση μὲ τὸ Θεό. Ἔκφραση τῆς ἀδελφικῆς πρὸς ὅλους ἀγάπης τοῦ χριστιανοῦ εἶναι καὶ οἱ πράξεις γνήσιας φιλανθρωπίας καὶ ἀλληλεγγύης.

        ΣΤ) Ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἀμετανόητος ἐχθρός του Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴ δική του προαίρεση καὶ παγιώθηκε στὸ κακό. Τὸν Σατανᾶ καὶ τὰ ἔργα τοῦ νίκησε ὁ Χριστός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του καὶ κυρίως μὲ τὸν ἑκούσιο Σταυρικό Του Θάνατο, μὲ τὸν ὁποῖο «κατήργησε τὸν τοῦ θανάτου ἔχοντα τὸ κράτος», δηλαδὴ τὸν Διάβολο. (Ἑβρ. 2,14). Δὲν μπορεῖ κατὰ συνέπεια τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης νὰ βλάψει τὸν ἄνθρωπο, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, ποὺ εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». (Ἰωάν. 14,6)

        Ζ) Ὁ Κύριός μας ὀνομάζει τὸν Διάβολο ἀνθρωποκτόνο, ἀντίδικό μας καὶ πατέρα τοῦ ψεύδους, διότι «ὡς λιοντάρι θυμωμένο ἐπιζητᾶ νὰ κατασπαράξει ἀνθρώπινες ψυχές». (Ἃ' Πετρ. 5,8).

Σατανισμὸς γιὰ παιδιὰ καὶ νέους

        Τὰ μέσα ποὺ κυρίως χρησιμοποιεῖ ὁ σατανισμὸς γιὰ νὰ ἐξαπλωθεῖ στὰ παιδιά μας καὶ στοὺς νέους εἶναι: