Οἱ 7 λόγοι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό
Πάνω ἀπό τό Σταυρό ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔκανε τήν πιό μεγαλειώδη διδασκαλία. Τά λόγια του Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό ἦταν λόγια γεμάτα ἀγάπη.
- «Πάτερ ἅφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι».
Ὁ Χριστός προσεύχεται πάνω ἀπό τό Σταυρό Του γιά τούς σταυρωτές Του καί παρακαλεῖ τόν Οὐράνιο Πατέρα Του: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δέν ξέρουν τί κάνουν». Μέσα στόν ἀβάσταχτο πόνο, πού Τοῦ προκαλοῦσε τό φρικτό μαρτύριο, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, συγχωρεῖ τούς σταυρωτές Του, προσεύχεται γι' αὐτούς καί τούς δικαιολογεῖ. Πόσο μεγάλη καί πλατιά εἶναι ἡ θεϊκή καρδιά καί ἡ ἀγάπη Του! Μᾶς ἄφησε ἕνα σπουδαῖο μήνυμα: Νά συγχωροῦμε μέ τήν καρδιά μᾶς αὐτούς πού μᾶς ἔφταιξαν. Νά ἔχουμε κι ἐμεῖς πλατιά καρδιά γιά τούς συνανθρώπους μας.
- «Ἀμήν λέγω σοί· σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ»
Ὁ Χριστός μιλᾶ στό ληστή, πού βρίσκεται σταυρωμένος δίπλα Του: «Σέ διαβεβαιώνω μέ ὅλη τήν ἀλήθεια· σού λέω ὅτι σήμερα θά εἶσαι μαζί μου στόν παράδεισο». Γιατί μίλησε ἔτσι ὁ Χριστός σέ ἕναν κακοῦργο; Διότι ὁ ληστής εἶδε τή θεϊκή γαλήνη στή μορφή τοῦ Χριστοῦ καί πίστεψε ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Θεός καί Τόν παρακάλεσε: «Κύριε, θυμήσου κι ἐμένα τόν ληστή στήν οὐράνια βασιλεία σου». Καί ὁ Χριστός, πού κατάλαβε ὅτι ὁ ληστής μετανίωσε εἰλικρινά γιά τά λάθη του, τόν συγχώρεσε καί τόν διαβεβαίωσε ὅτι θά τόν πάρει μαζί Του στόν Παράδεισο. Ἔτσι ὁ ληστής ἔγινε ὁ πρῶτος πολίτης τοῦ Παραδείσου. Αὐτό φανερώνει ὅτι ὁ Χριστός δέχεται κοντά Τοῦ ὅσους τόν πλησιάζουν μέ εἰλικρίνεια καί μετανοοῦν γιά τίς ἁμαρτίες τους.
- «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου... ἰδού ἡ μήτηρ σου»
Ὁ Χριστός εἶναι καρφωμένος στό Σταυρό, ματωμένος, μέσα σέ φρικτούς πόνους. Κάτω ἀπό τό Σταυρό Τοῦ βρίσκονται γεμάτοι πόνο καί θλίψη ἡ Παναγία Μητέρα Του καί ὁ μαθητής Τοῦ ὁ Ἰωάννης. Ὁ Χριστός τούς βλέπει. Ξεχνᾶ τό δικό Του μαρτύριο καί θέλει νά τούς παρηγορήσει, νά τούς προστατέψει. Καί λέει στή Μητέρα Τοῦ δείχνοντας τόν Ἰωάννη: «Γυναίκα, νά ποιός θά εἶναι ὁ γιός σου ἀπό δῶ καί πέρα». Ὕστερα γυρίζει πρός τόν Ἰωάννη τόν ἀγαπημένο Τοῦ μαθητῆ καί Τοῦ λέει: «Νά ἡ μητέρα σου». Μέ τά λόγια Του καί τό θεϊκό Του παράδειγμα ὁ Χριστός μᾶς ἀνοίγει τόν ὄμορφο δρόμο τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ πρός τούς γονεῖς καί τούς συγγενεῖς. Κι ἀκόμα τό δρόμο τῆς αὐταπάρνησης, πού σημαίνει νά ξεχνᾶς τό δικό σου πόνο, γιά νά παρηγορεῖς τίς πονεμένες ψυχές τῶν ἄλλων.
- «Διψῶ»
Τό Θεϊκό καί Τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἔτρεχε πάνω στό Σταυρό. Ὁ πυρετός Τοῦ ἀνέβαινε. Τά σπλάχνα Τοῦ καίγονταν ἀπό τόν ἀφόρητο πόνο. Καί τότε ὁ Χριστός πρόφερε μία μικρή λέξη μέ μεγάλο νόημα: «Διψῶ». Τότε οἱ ἄγριοι στρατιῶτες βούτηξαν ἕνα σφουγγάρι σέ ξύδι καί χολή καί τό ἔφεραν στά χείλη Του. Ὅμως ὁ Χριστός δέν ἤπιε. Γιατί; Πάνω στό Σταυρό διψοῦσε βέβαια ἀφόρητα, ἀλλά συγχρόνως εἶχε καί μία ἀλλιώτικη δίψα. Διψοῦσε, ὄχι τόσο γιά νερό, ὅσο γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός διψᾶ, δηλαδή ἐπιθυμεῖ πολύ ἔντονα, νά ἐπικρατήσει σέ ὅλη τή γῆ καί σέ καθεμιά ψυχή ξεχωριστά ἡ εἰρήνη Του, ἡ ἀγάπη Του καί τό Εὐαγγγέλιό Του.
- «Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί μέ ἐγκατέλιπες;»
Ὁ Χριστός ἐπάνω στό Σταυρό σήκωσε ὅλες τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν αἰώνων γιά νά τίς σβήσει. Καί ἦταν τόσες πολλές οἱ κακίες πού σήκωσε, ὥστε φάνηκε σάν ὁ πιό ἁμαρτωλός ἄνθρωπος τοῦ κόσμου. Ἔτσι ὁ Οὐράνιος Πατέρας Τοῦ πῆρε γιά μία στιγμή τό βλέμμα Τοῦ πάνω ἀπό τόν Υἱό Του. Αὐτή ἡ στιγμιαία ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ Πατέρα κάνει τόν Χριστό νά φωνάζει γεμάτος πόνο: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μέ ἐγκατέλειψες;». Γιά χάρη μας ὁ Χριστός στερήθηκε, στήν πιό ὀδυνηρή ὥρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του, ἀκόμη καί τήν παρουσία τοῦ Οὐρανίου Πατέρα Του. Πόσο φοβερό πράγμα εἶναι ἡ ἁμαρτία μας καί πόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας!
- «Τετέλεσται»
«Ὅλα ἔχουν πιά τελειώσει». Τό φρικτό Του μαρτύριο παίρνει τέλος. Τό ἔργο Τοῦ πάνω στή γῆ, πού ξεκίνησε ὅταν γεννήθηκε στή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἔφτασε στό τέλος του. Ὅ,τι εἶχε νά διδάξει καί νά πεῖ στούς ἀνθρώπους, τό εἶπε. Εἶναι ὁ Νικητής. Θυσιάστηκε γιά τά πλάσματά Του. Μᾶς ἄνοιξε τό δρόμο τῆς εὐτυχίας καί τῆς χαρᾶς, τό δρόμο γιά τόν Παράδεισο. Ἀπό δῶ καί μπρός, γιά ὅποιον ἀγαπήσει καί ἀκολουθήσει τό Χριστό, ἀρχίζει μία νέα ζωή. Ἀπό δῶ καί πέρα ἀρχίζει ἡ Ἀνάσταση!
- «Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεμαι τό πνεῦμα μου»
Ὁ τελευταῖος λόγος τοῦ Χριστοῦ, λίγο πρίν ἐκπνεύσει πάνω στό σταυρό. Μιλᾶ στό Θεό Πατέρα Του: «Πατέρα μου, γεμάτος ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη στά χέρια Σου παραδίδω τήν λογική καί ἀθάνατη ψυχή μου». Δέν ἦρθε κανένας ἄγγελος νά πάρει τήν ψυχή τοῦ Χριστοῦ. Μόνος Του, μέ τήν ἐλεύθερη θέλησή του τήν παραδίδει στόν Πατέρα. Ὁ Χριστός ἦρθε στή γῆ, ἔγινε ἄνθρωπος, ἔκανε θαύματα, κήρυξε, ὑπηρέτησε τό θέλημα τοῦ Οὐράνιου Πατέρα Του. Σ' αὐτόν λοιπόν ἐπιστρέφει πάλι καί σ' Αὐτόν παραδίδει τήν ψυχή Του. Μέ τά λόγια αὐτά ὁ Κύριός μας διδάσκει ὅτι ὅλη ἡ ζωή μᾶς ἀνήκει στό Θεό. Τό θέλημά Του πρέπει νά ἐφαρμόζουμε πάντοτε, καί στά δικά Του χέρια νά ἐμπιστευόμαστε τή ζωή μας.
Περιοδικό «Πρός τήν Νίκην», Μάρτιος 2010
Ἀπό https://www.xfd.gr