Οἱ ἀόρατοι ἀσκητές τοῦ Ἄθωνα
Ὁπωσδήποτε πολλοὶ ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ παρόντος πονήματος θὰ ἔχουν ἀκούσει ἢ διαβάσει ἔστω καὶ μία διήγηση γιὰ τοὺς ἀόρατους Ἐρημίτες τοῦ Ἄθωνα.
Ἄλλοι τοὺς ὀνόμασαν «ἀόρατους ἀσκητές», ἄλλοι «γυμνοὺς ἀσκητές», ἄλλοι «μυστικοὺς γέροντες», ἄλλοι πάλι «ἀφανεῖς ἀναχωρητές».
Πρόκειται γιὰ ὁμάδα ἀσκητῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἑφτά, κατ' ἄλλους δώδεκα καὶ κατ' ἄλλους δέκα, οἱ ὁποῖοι διατρίβουν στὶς ἐρημικότερες περιοχὲς τῆς ἀθωνικῆς ἐρήμου καὶ εἶναι ἀόρατοι ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων.
Ἐμφανίζονται μόνο σ' ὅποιον αὐτοὶ θέλουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἁπλὸ καὶ ἀπονήρευτο μοναχὸ ἢ καὶ σὲ εὐσεβῆ καὶ εὐλαβῆ προσκυνητὴ ποὺ ἔχει καθαρὸ καὶ χριστιανικὸ βίο.
Ἐδῶ πρέπει νὰ μεταφέρω κάποια ὑποσημείωση ἑνὸς σύγχρονου συγγραφέα μοναχοῦ (Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Ἰωσὴφ Διονυσιάτου «Ὁ Γέρων Ἀρσένιος ὁ Σπηλαιώτης», 2002) περὶ τῶν μυστηριωδῶν αὐτῶν ἀσκητῶν ποὺ τὴν βρῆκα τὴν πιὸ κατάλληλη σὲ περιεκτικότητα καὶ περιγραφὴ καὶ τὴν πιὸ σύντομη γιὰ τὸ θέμα αὐτό: «Γυμνοὶ ἀσκητές: Κατὰ τὴν μακραίωνη ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὅρους ὑπάρχει ἡ ἑξῆς παράδοσις. Μία ὁμάδα ἀσκητῶν τὸν ἀριθμὸν ἑπτὰ ( κατ' ἄλλους δώδεκα), ζοῦν μὲ ἄκρα ἄσκηση, μὲ μοναδικὸ ἔργο τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ ὑπὲρ ὅλου του κόσμου. Ἔχουν λάβει εἰδικὴ χάρη ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ ζοῦν ἄοικοι καὶ γυμνοὶ καὶ νὰ εἶναι ἀόρατοι ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων».
Ἡ φήμη τῶν ἀσκητῶν αὐτῶν, μᾶλλον ἡ παράδοση αὐτὴ διασώζεται τὰ τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον καὶ μεταφέρεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ στὸν ἁγιορείτικο μοναχισμὸ καὶ ἰδίως τὸν ἀσκητισμό, καὶ ὄχι μόνο ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ὀρθοδοξία ... Συζήτησα μὲ πολλοὺς ἁγιορεῖτες Γέροντες, Σκητιῶτες, Κοινοβιότες, Κελλιῶτες, Ἐρημίτες γιὰ τὸ θέμα αὐτό, δηλαδὴ τὴν ὕπαρξη καὶ σήμερα τῶν ἀοράτων γυμνῶν ἀσκητῶν καὶ βρῆκα πολλοὺς νὰ πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν καὶ σήμερα τέτοιοι ἐρημίτες.
Συνάντησα πράγματι ἁπλοὺς καὶ ἐνάρετους καὶ ἀγωνιστὲς Μοναχοὺς καὶ Γέροντες οἱ ὁποῖο πιστεύουν τὴ παράδοση αὐτή. Δηλαδὴ ὅτι ὑπάρχουν καὶ σήμερα τέτοιοι ἀναχωρητὲς σὲ ἄβατα ἀθωνικὰ μέρη, ποὺ ζοῦν πρωτόγονα, ἁπλά, λιτὰ καὶ τρέφονται ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ θαυμαστὸ τρόπο.
Μάλιστα ἕνας τέτοιος ἁπλὸς Γέροντάς μου διηγήθηκε ὅτι γνωρίζει μερικοὺς τέτοιους μυστικοὺς ἀναχωρητὲς οἱ ὁποῖοι ζοῦν στὴ ψηλότερη καὶ ἀγριότερη περιοχὴ ἀπὸ αὐτὸν καὶ ὅτι τοὺς οἰκονομεῖ ἡ θεία Πρόνοια τὰ πρὸς τὸ ζωὴ ἀναγκαία μὲ θαυμαστὸ καὶ ἰδιαίτερο τρόπο.
Καὶ ὅτι τὶς νύχτες ἀγρυπνοῦν προσευχόμενοι ὄρθιοι. Καὶ γιὰ νὰ μὴν νυστάξουν καὶ πέσουν κάτω - μετὰ τὶς μεσονύκτιες ὧρες ποὺ ἀποκάμνουν - στηρίζονται μὲ σχοινιὰ δεμένοι ἀπὸ τὶς μασχάλες καὶ ποὺ κρέμονται ἀπὸ δοκάρια.
Καὶ δὲν θέλησε νὰ μοῦ πεῖ οὔτε τὸν τόπο ποὺ μένουν, οὔτε τὰ περαιτέρω τῆς θαυμαστῆς ἀσκητικῆς τῶν πολιτείας. Ὑπάρχουν πάλι ἄλλοι μοναχοὶ ποὺ πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἡ ὁμάδα αὐτὴ τῶν ἑφτὰ ἀσκητῶν καὶ ἀναπληρώνεται ὅταν πεθάνει κάποιος ἀπ' αὐτοὺς μὲ ἄλλον ἐνάρετο ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες Μοναχούς, ὁ ὁποῖος προσφεύγει κοντά τους μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ γίνονται πάλι ἑφτά.
Ὑπάρχει καὶ παράδοση μάλιστα, ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι αὐτοὶ οἱ Ἑφτὰ ἐρημίτες (κατ' ἄλλους δώδεκα) θὰ ἐπιτελέσουν τὴν τελευταία Λειτουργία στὴ κορυφὴ τοῦ Ἄθωνα στὸ ναϊδριο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Καὶ μετὰ θὰ ἔρθει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, δηλαδὴ ἡ Δευτέρα Παρουσία. Αὐτοὶ οἱ ἑφτὰ (ἢ δώδεκα) δὲν θὰ γευθοῦν θάνατο, ἀλλὰ θὰ μεταμορφωθοῦν.
Δηλαδὴ θὰ ἀλλάξουν μορφὴ καὶ τὰ σώματά τους θὰ γίνουν ἄφθαρτα καὶ ἀθάνατα ὅπως ὅλων τῶν εὐρισκομένων ἐν ζωὴ τότε ἀνθρώπων.
Ὑπάρχουν βέβαια καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὴν παράδοση αὐτὴ τῶν «ἀοράτων Ἐρημιτῶν» σὰν θρύλο.
Ἀπὸ τὸ «Οἱ ἀόρατοι ἐρημίτες τοῦ Ἄθωνα», Βλασίου μοναχοῦ Ἁγιορείτου, Ἐκδόσεις ΤΕΡΤΙΟΣ, Σελίδες 18,19,21,22