Οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες (γέροντος Παϊσίου)
γέροντος Παΐσίου
Ὁ Θεός ἀγαπάει καί φροντίζει ἰδιαίτερά τους πολυτέκνους. Σέ μία μεγάλη οἰκογένεια δίνονται πολλές εὐκαιρίες στά παιδιά νά ἀναπτυχθοῦν κανονικά, ἐφόσον οἱ γονεῖς τούς δίνουν σωστή ἀγωγή. Τό ἕνα παιδί βοηθάει τό ἄλλο. Ἤ μεγαλύτερη κόρη βοηθάει τήν μητέρα, τό δεύτερο παιδί φροντίζει τό μικρότερο κ.λπ. Ὑπάρχει αὐτό τό δόσιμο καί ζοῦν μέσα σέ μία ἀτμόσφαιρα θυσίας καί ἀγάπης. Ὁ μικρός τόν μεγάλο καί τόν ἀγαπᾶ καί τόν σέβεται. Αὐτό φυσιολογικά καλλιεργεῖται σέ μία πολύτεκνη οἰκογένεια. Γι' αὐτό, ὅταν στήν οἰκογένεια εἶναι μόνον ἕνα ἤ δύο παιδιά, οἱ γονεῖς χρειάζεται πολύ νά προσέξουν πῶς θά τά μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν νά μήν τούς λείψει τίποτε, ὅποτε τά παιδιά τά ἔχουν ὅλα δικά τους καί ἀχρηστεύονται τελείως. Πάρε μία κοπέλα μοναχοκόρη πού τά ἔχει ὅλα. Ἔχει τήν ὑπηρέτρια, πού θά τῆς φέρει τό φαγητό στήν ὥρα του, πού θά τῆς νοικοκυρέψει τό δωμάτιο τῆς κ.λπ. Ἤ ὑπηρέτρια πληρώνεται, ἀλλά καλλιεργεῖται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ἐνῶ αὐτή, ἄν δέν κάνη καμιά θυσία, μένει κούτσουρο, ἀκαλλιέργητη. Ἐγώ συνιστῶ στούς νέους νά πάρουν σύζυγο ἀπό πολύτεκνη οἰκογένεια, γιατί τά παιδιά πού μεγαλώνουν μέ οἰκονομική δυσκολία συνηθίζουν στήν θυσία, ἐπειδή σκέφτονται πῶς νά βοηθήσουν τούς γονεῖς. Αὐτό σπάνια τό συναντᾶς στά καλομαθημένα παιδιά. Ἀλλά καί οἱ πολύτεκνοι γονεῖς ἔχουν πλούσια καρδιά. Θυμᾶμαι στήν Κατοχή ἦταν στήν γειτονιά μᾶς ἕνα παιδάκι ὀρφανό, πού εἶχε μείνει τελείως μόνο του. Ἕνας πολύτεκνος οἰκογενειάρχης, μέ δέκα παιδιά, τό λυπήθηκε, τό πῆρε στό σπίτι του καί τό μεγάλωσε καί αὐτό μαζί μέ τά δικά του παιδιά. Καί ξέρετε ἔπειτα τί εὐλογίες εἶχε ἀπό τόν Θεό! Θά τόν ἄφηνε ὅ Θεός ἀβοήθητο μέ τέτοιο φιλότιμο ποῦ, εἶχε; Ἕνας πολύτεκνος μπορεῖ στίς ἀρχές νά ἀντιμετώπιση δυσκολίες, ἀλλά ὅ Θεός δέν θά τόν ἀφήσει. Νά σᾶς πῶ καί γιά μία ἄλλη περίπτωση: Ἕνας πολύτεκνος, πού εἶχε ἔξι παιδιά, μοῦ εἶπε μία φορά νά κάνω προσευχή νά φωτίζει ὅ Θεός τούς νοικοκυραίους νά μήν τόν βγάζουν ἀπό τό σπίτι. Δυστυχῶς, πολλοί ἰδιοκτῆτες, ἐνῶ νοικιάζουν τό σπίτι τους σέ οἰκογένειες μέ δύο ἀνθρώπους καί πέντε σκύλους ἤ γατιά, πού τό μουρνταρεύουν, δέν θέλουν οἰκογένειες μέ πολλά παιδιά, γιά νά μήν τούς χαλάσουν δῆθεν τό σπίτι τους. Αὐτό λοιπόν ὁ οἰκογενειάρχης εἶχε κουραστεῖ ὁ καημένος νά τόν διώχνει ὁ ἕνας ἰδιοκτήτης, νά μήν τοῦ νοικιάζει τό σπίτι τοῦ ὁ ἄλλος καί νά μεταφέρει τά παιδάκια του καί τά πράγματά του ἀπό σπίτι σέ σπίτι μέ πολλή ἀγωνία. Ἐργαζόταν σκληρά, οἰκονομοῦσε τά ἀπαραίτητα γιά τήν οἰκογένειά του καί δέν ἔκανε παζάρια γιά τό ἐνοίκιο, ἀρκεῖ νά τόν ἄφηναν οἱ ἰδιοκτῆτες νά μείνει λίγα χρόνια, γιά νά μήν ταλαιπωροῦνται μέ τίς μετακομίσεις. Ὅταν τά ἄκουσα αὐτά, τόν πόνεσα καί τοῦ εἶπα: «Μή στενοχωριέσαι ὁ Θεός ἔχει στόν λογαριασμό Του καί τά δικά σου παιδιά. Αὐτός εἶναι ὁ Δημιουργός πού δίνει στά παιδιά τό κυριότερο, τήν ψυχή, ἐνῶ ἐσύ μέ τήν σύζυγο, σάν συνδημιουργοί, δίνετε τό σῶμα. Ἑπομένως ὁ Θεός ἐνδιαφέρεται πιό πολύ ἀπό σᾶς γιά τά παιδιά σας». Δέν πέρασαν δύο-τρεῖς μῆνες, ἔρχεται χαρούμενος καί μοῦ λέει: «Δόξα τῷ Θεῶ, ὅ Θεός μου οἰκονόμησε καί σπίτι καί μοῦ περισσεύουν καί ἀρκετά χρήματα». Τόν ρώτησα τί συνέβη καί μοῦ διηγήθηκε τό ἑξῆς περιστατικό: «Πηγαίνοντας γιά τό χωριό μου, κάθισα λίγο στό πρακτορεῖο, μέχρι νά ἔρθει ἤ ὥρα νά φυγή τό λεωφορεῖο. Μέ πλησιάζει λοιπόν ἕνας λαχειοπώλης καί μοῦ λέει νά πάρω λαχεῖα. Ἐγώ, ἐπειδή εἶχα τήν ἀρχή ὡς Χριστιανός νά μήν παίρνω λαχεῖα, τοῦ εἶπα ὅτι δέν ἤθελα. Ὅταν ὅμως εἶδα τόν λαχειοπώλη νά φεύγει, σκέφτηκα μήπως εἶχε μεγάλη ἀνάγκη, γι' αὐτό τόν φώναξα πάλι καί ἔβγαλα χρήματα νά τοῦ πληρώσω ἕνα λαχεῖο, χωρίς νά τό πάρω. Μά ὁ λαχειοπώλης ἦταν φιλότιμος καί δέν τό δέχθηκε αὐτό. Πάλι στενοχωρήθηκα καί, ἐπειδή ἤθελα νά τόν βοηθήσω, τοῦ εἶπα: «Δώσ' μου ἕνα λαχεῖο• ἴσως μου χρειασθεῖ». Καί ἀγόρασα ἕνα λαχεῖο μέ σκοπό νά χάρη ὁ ἄλλος καί ἐγώ νά στενοχωρηθῶ καί λίγο, πού παρέβηκα τό τυπικό μου. Ἐκεῖνο λοιπόν τό λαχεῖο κέρδισε ἕνα μεγάλο ποσό, ἀγόρασα σπίτι καί μοῦ περίσσεψαν καί χρήματα, γιά νά μεγαλώσω τά παιδιά μου. Ἔμαθα καί πού ἔμενε ὁ λαχειοπώλης καί πῆγα ἀθόρυβα καί τοῦ ἄφησα στήν θυρίδα τοῦ ἕναν φάκελο μέ ἀρκετά χρήματα, ἐπειδή ἤξερα πῶς δέν θά τά δεχόταν, ἐάν τοῦ τά ἔδινα στά χέρια». Εἶναι φοβερό πῶς ἐνεργεῖ στούς φιλότιμους ἤ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ!
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου: Δ' Οἰκογενειακή ζωή"
Ἀπό τό https://www.xfd.gr