Οἱ κακοδοξίες τῶν πεντηκοστιανῶν
Πρεσβ. Βασιλεῖου Α. Γεωργόπουλου
Στὸ πλῆθος τῶν χριστιανικῶν αἱρέσεων, ποὺ δροῦν τόσο στὴν πατρίδα μᾶς ὅσο καὶ παγκοσμίως, ἀνήκουν καὶ οἱ αὐτοαποκαλούμενοι Πεντηκοστιανοί. Μὲ τὸν ὀρὸ Πεντηκοστιανοὶ ὀνομάζονται διεθνῶς, μαζὶ μὲ πλῆθος ἐπιμέρους προσδιορισμῶν, ἑκατοντάδες ἀκραῖες ὁμάδες τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, πολλὲς ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ ἀντιτριαδικές.
Βασικὰ γνωρίσματα τοῦ ἐν λόγω αἱρετικοῦ κινήματος εἶναι ἡ ὑποτιθέμενη γλωσσολαλιά, οἱ θεραπεῖες ἀσθενῶν, ἡ προφητεία κ.α, τὰ ὁποία εἶναι κατὰ τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοὺς ἐκδηλώσεις τοῦ «Βαπτίσματος μὲ Ἅγιο Πνεῦμα». Βασικὴ πτυχὴ τῆς πεντηκοστιανῆς πλάνης εἶναι καὶ τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, τὸ ὁποῖο ἔχει κατεξοχὴν ἐσχατολογικὴ προοπτική. Ὁ ἐσχατολογικὸς προσανατολισμὸς τῶν πεντηκοστιανῶν «προφητειῶν» εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένος μὲ ἕνα ἀκόμα ἐκβιαστικὸ ψυχολογικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Χριστὸ πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου, σύμφωνα μὲ τοὺς ἰσχυρισμούς τους.
Μὲ τὸν ὀρὸ βεβαίως «Ἐκκλησία» ἐννοοῦν τοὺς ἑαυτούς τους. Ἐδῶ πρέπει νὰ προσθέσουμε, ὅτι ὑπάρχει ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς πεντηκοστιανῶν ὁμάδων, ποὺ ὑποστηρίζει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο, ὅτι ἡ ἁρπαγὴ δηλαδὴ θὰ γίνει μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου καὶ τὴ μεγάλη θλίψη ποὺ θὰ ἀκολουθήσει. Οἱ ὁμάδες αὐτὲς χαρακτηρίζονται ὡς μεταθλιπτικοί.
Σχετικὰ ἀκριβῶς μὲ τὴν πεντηκοστιανὴ διδασκαλία τῆς ἔλευσης τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν «ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας», ἔχει ὑπάρξει ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς ψευδοπροφητειῶν ἀπὸ Πεντηκοστιανούς, γεγονὸς ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν πραγματικότητα, ὅτι τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο λαμβάνουν καὶ εἶναι ἡ πηγὴ τῶν ἀποκαλύψεών τους δὲν εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ πνεῦμα πλάνης.
Ψευδοπροφητεῖες Ἑλλήνων Πεντηκοστιανῶν
Ὁ κ. Λούης Φέγγος, ἱδρυτὴς καὶ ποιμένας τῆς Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς ἰσχυρίζονταν τὸ 1982, ὅτι τὰ δέκα κέρατα τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης (Ἀποκ,13,1) ἤσαν τὰ δέκα κράτη τῆς Ε.Ο.Κ. ποῦ ποτὲ δὲν θὰ γίνουν περισσότερα, καὶ θὰ διοικήσουν τὸν κόσμο μὲ ἡγέτη τὸν Ἀντίχριστο, ποὺ εἶναι Ἕλληνας, γι' αὐτὸ ἡ ἁρπαγή, ἔλεγε, θὰ γίνει στὶς μέρες μας. Θὰ ἀφήσουμε τὴν ἐν λόγω ψευδοπροφητεία ἀσχολίαστη, ὑπενθυμίζοντας μόνο, ὅτι πρὸ λίγων μηνῶν τὰ μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς κοινότητας ἔγιναν εἰκοσιπέντε.
Τὸ Μάρτιο τοῦ 1986 στὴν ἐφημερίδα «Χριστιανισμὸς» ποὺ εἶναι τὸ ἐπίσημο ὄργανο τῆς Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς, δημοσιεύεται ἄρθρο μὲ τίτλο «Τὸ ρολόι τοῦ Θεοῦ κτυπάει καὶ εἰδοποιεῖ». Στὸ ἐν λόγω ἄρθρο, ἀφοῦ γίνεται μία σειρὰ συσχετισμῶν ἱστορικῶν γεγονότων τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα μὲ χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, προειδοποιεῖ ὁ συντάκτης του ὅτι ἀπέμειναν δύο λεπτὰ καθὼς ὁ μικρὸς δείκτης δείχνει 12 καὶ ὁ μεγάλος παρὰ δύο λεπτά. Καὶ κατέληγε ὁ συντάκτης: « Ἂς ἑτοιμαστοῦμε νὰ συναντήσουμε τὸν ἐρχόμενο Χριστό, γιά, νὰ μὴ δοῦμε τὸν Ἀντίχριστο νὰ ἀποκαλύπτεται» [ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ. φ. 3 Μάρτιος 1986, σέλ.1]. Προφανῶς τόσα χρόνια μετὰ δὲν ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία. Ἂν ἤθελε κανεὶς νὰ χαριτολογήσει, θὰ ἔλεγε ὅτι κάποιος ξέχασε τὸ ρολόι ξεκούρντιστο καὶ σταμάτησαν οἱ δεῖκτες.
Ἀπὸ τὶς πλέον, ὅμως χαρακτηριστικὲς Ψευδοπροφητεῖες τῶν Ἑλλήνων Πεντηκοστιανῶν ἦταν ὁ ἰσχυρισμός τους στὴν ἐφημερίδα τοὺς τὴν 1-1-1991, ὅτι μέσα στὴ δεκαετία τοῦ 1990 ἐπρόκειτο νὰ συμβοῦν τρία πολὺ μεγάλα γεγονότα. Πρῶτον, ἡ ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας, Δεύτερον ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντίχριστου ποὺ θὰ βασανίσει ὅλους τους ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ λάβουν ἀέρος στὴν ἁρπαγή, καὶ τρίτον θὰ γίνει ὁ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. [ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ. φ. 73 Ἰανουάριος 1991, σέλ.1,4.] Φυσικὰ τίποτα δὲν πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὰ προφητευόμενα, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὅτι οἱ ψευδοπροφῆτες θὰ ἀποκαλύπτονται ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοὺς (Μάτθ. 7. 15-20).
Στὴν ἴδια ἐφημερίδα. (Ἰούλιος 1991, σέλ. 6) ξαναπροφητεύεται: «Ἡ ὥρα τοῦ Ἀντίχριστου εἶναι ὁπωσδήποτε πλησίον: Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κράτους θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Κατὰ τὸ τέλος τοῦ 1992 ποὺ ἔχει ἐξαγγελθεῖ ἡ ἐνοποίηση τῆς Εὐρώπης, θὰ δοῦμε πολὺ καθαρὰ καὶ ἴσως καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀντίχριστου». Μία ἀκόμα βεβαίως ψευδοπροφητεία ἀνεκπλήρωτη.
Ἡ πλέον κλασικὴ περίπτωση ἀμερικάνου Πεντηκοστιανοῦ ψευδοπροφήτη εἶναι τοῦ E. Vhisenant. Τὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Ὀγδόντα ὀκτὼ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ ἁρπαγὴ θὰ γίνει τὸ 1988», πούλησε στὶς ΗΠΑ πάνω ἀπὸ τέσσερα ἑκατομμύρια ἀντίτυπα. Ὅταν φυσικὰ διαψεύστηκε, μὲ κωμικὲς δικαιολογίες γιὰ τὴν ἀποτυχία του, ἐξέδωσε ἕνα νέο βιβλίο μὲ τίτλο «Ἡ τελευταία κραυγή. Ἀναφορὰ στὴν ἁρπαγὴ τοῦ 1989», πουλώντας φυσικὰ κάποιες χιλιάδες ἀντίτυπα. Βεβαίως, οἱ ἀναγνῶστες του καὶ οἱ Πεντηκοστιανοὶ ποὺ τὸν πίστευαν ἀναμένουν ἀκόμα τὴν ἁρπαγή τους καὶ τὴν δευτέρα Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ.
Η D.Miller στὸ βιβλίο τῆς «Ἀγρυπνεῖτε καὶ ἑτοιμάζεστε. Ἑκατομμύρια ἐξαφανίζονται τὸ 1992» προφήτευε καὶ ὅριζε τὴν ἁρπαγὴ τὸ 1992. Ἀντιθέτως, ὁ C.TAYLOR, ἐκδότης Πεντηκοστιανοὺ περιοδικοῦ, «ἔχοντας ἄλλη ἀποκάλυψη», ὅριζε τὴν ἁρπαγὴ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1994, ἐνῶ ὁ Πεντηκοστιανὸς πάστορας Johy Hikle ὅριζε τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Χριστοῦ στὶς 9 Ἰουνίου 1994.
Νομίζουμε, ὅτι μὲ τὰ ὅσα ἀναφέραμε γίνεται ἀντιληπτό, πῶς στὸ χῶρο τῶν λεγομένων Πεντηκοστιανῶν δὲν ἐπιδημεῖ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἤδη ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς μᾶς προειδοποιεῖ, ὅτι γνώρισμα τῶν ψευδοπροφητῶν εἶναι ἡ μὴ πραγματοποίηση καὶ ἡ μὴ ἐπαλήθευση τῶν λόγων τους.
Γιὰ ὅσους ὅμως παρασύρθηκαν καὶ πίστευσαν τὶς κακοδοξίες καὶ ψευδοπροφητεῖες τῶν Πεντηκοστιανῶν, χαρακτηριστικοὶ εἶναι ἐν προκειμένω οἱ λόγοι τοῦ Εὐαγρίου Ποντικοῦ: «Λόγοι αἱρετικῶν ἄγγελοι θανάτου, καὶ ὁ δεχόμενος αὐτοὺς ἀπολεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν».
Ψευδοθεραπεῖες πεντηκοστιανῶν
Στὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς πεντηκοστιανῆς πλάνης ἀνήκει καὶ ὁ ἰσχυρισμὸς τοὺς περὶ τῆς θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν ὡς τεκμήριο καὶ ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωή τους, μετὰ τὸ λεγόμενο «βάπτισμά τους μὲ Ἅγιον Πνεῦμα».
Πρόκειται ὅμως γιὰ πραγματικὴ θεραπεία ἀσθενειῶν, ὅπως μετὰ πείσματος ὑποστηρίζουν οἱ διάφοροι Πεντηκοστιανοὶ τῶν ποικίλων τάσεων καὶ ἀποχρώσεων; Ποιὰ ἡ γνησιότητα τῶν ἐν λόγω «θεραπειῶν»; Ἔχουμε παρουσία χαρίσματος ἰαμάτων, ὡς δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ χῶρο τῆς πλάνης, καὶ μάλιστα σὲ ὁμάδες ποὺ ὁρισμένες ἐξ αὐτῶν εἶναι καὶ Ἀντιτριαδικές; Ἀναμφιβόλως ὄχι.
Ἡ πραγματικότητα εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπ' ὅ,τι ἰσχυρίζονται οἱ Πεντηκοστιανοί. Ἄλλες θεραπεῖες εἶναι ψευδοθεραπεῖες, ποὺ προβάλλονται τεχνηέντως ἀπὸ τοὺς ἴδιους γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση καὶ ἐξωτερικὴ προβολή, καὶ ἄλλες εἶναι ἐνέργειες τοῦ πονηρῶν πνευμάτων, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
Θὰ ἀναφέρουμε τρεῖς χαρακτηριστικὲς μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν, κατὰ τρόπο νομίζουμε ρεαλιστικό, τὸν ἰσχυρισμό μας περὶ ψευδοθεραπειῶν. Μάλιστα οἱ δύο ἐξ αὐτῶν προέρχονται ὄχι ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο χῶρο, ἀλλὰ ἀποτελοῦν ἐνδοπροτεσταντικὴ κριτικὴ στοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Πεντηκοστιανῶν. Γι' αὐτὸ καὶ ἔχουν ἰδιαίτερη βαρύτητα. Μεγάλη ἐπίσης σπουδαιότητα ἔχει καὶ ἡ τρίτη μαρτυρία, ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἕναν ἀδελφό, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἐπὶ 11 χρόνια Πεντηκοστιανὸς.
α) Ἡ πρώτη μαρτυρία
Προέρχεται ἀπὸ τὸ προτεσταντικὸ ὑπερδογματικὸ περιοδικὸ «Τυχικός». Σὲ ἄρθρο τοῦ ἐν λόγω περιοδικοῦ, μὲ τίτλο «θρησκευτικὰ [χριστιανικὰ] ψέματα», ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς: «Δὲν εἶναι λίγοι ἀλλοδαποὶ ἱεροκήρυκες ποὺ περιέρχονται τὶς ἐκκλησίες τῆς Πεντηκοστῆς διηγούμενοι τὰ πιὸ ἀπίθανα "θαύματα" (ποῦ ὅμως πάντοτε γίνονται στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ποτὲ στὴν Ἑλλάδα)...» [www.sdg-com.gr/tyxikos/01-78-4.html]. Αὐτὰ λοιπὸν τὰ «ἀπίθανα θαύματα», τὰ ὁποῖα ὁ Ἕλληνας προτεστάντης τὰ χαρακτηρίζει ὡς ψευδῆ, ἀπὸ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς παρουσιάζονται ὡς δῆθεν δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
β) Ἡ δεύτερη μαρτυρία
Ἡ δεύτερη μαρτυρία εἶναι οἱ ἀναφορὲς ἑνὸς δραστήριου Πεντηκοστιανοῦ. Στὸ ἐξαιρετικὰ ὀγκῶδες καὶ πυκνογραμμένο, πεντηκοστιανὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Παγκόσμια Πεντηκοστή. Μία Πεντηκοστιανὴ - Χαρισματικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια» [σελ.678], σχετικὰ μὲ τὶς θεραπεῖες τῶν Πεντηκοστιανῶν, σὺν τὶς ἄλλοις, ἀποκαλύπτει καὶ ἀναφέρει ὅτι ἀπὸ διάφορους Πεντηκοστιανοὺς θεραπευτὲς:
• Χρησιμοποιήθηκαν: «τεχνικές της θεραπείας, τὰ ψευτοθαύματα ἡ οἰκονομικὴ ἐκμετάλλευση τοῦ Θρησκευτικοῦ συναισθήματος» [σελ.679]
Ἐπισημαίνει: «Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν εἶχε "χάρισμα θεραπείας" ἀλλὰ ἴσως μερικοὶ ἕνα "χάρισμα πίστεως" σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πίστη τῶν πιστῶν». [σελ.679]
• Τονίζει: «οἱ προφασιζόμενοι ὅτι κατέχουν "χάρισμα θεραπείας", μὴ ἔχοντας τὶς δυνάμεις ποὺ προφασίζονται ἀρχίζουν νὰ λέγουν ὅτι "φταίει" ὁ πιστὸς ποὺ δὲν γίνεται τὸ θαῦμα ἢ ὅτι ἔγινε τὸ θαῦμα ἀοράτως καὶ ἀναισθήτως καὶ ἡ θεραπεία θὰ ἐκδηλωθεῖ ἀργότερα». [σελ.679]
• Ἀναφέρεται σὲ «θεραπεῖες θερμοκηπίου» ὅπως χαρακτηριστικὰ τὶς ὀνομάζει, «μὴ ὀφειλόμενες σὲ κάποιο χάρισμα. Ὁ καθένας ποὺ θὰ ἔκανε μία προσευχὴ σ' ἕνα τέτοιο, ὑψηλῆς ἀφιέρωσης ἀλλὰ καὶ συναισθηματικῆς φόρτισης περιβάλλον, θὰ εἶχε ἀποτέλεσμα εἴτε ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τῆς πίστης εἴτε ἀπὸ ἐνθουσιαστικὸ παραλήρημα» [σελ.680-681].
«Ὁμολογεῖ ὅτι:«στοὺς πιστούς, σχετικὰ μὲ τὶς μεθόδους, πρέπει νὰ εἰπωθεῖ ὅτι ἐξασκήθηκαν μέθοδοι ἐντυπωσιασμοῦ καὶ ψυχολογικῶν τρὺκ μὲ τὴν συνδρομὴ μουσικῆς ποῦ δημιουργεῖ τεχνητὴ ἔξαρση, ἐνῶ καλοῦνταν οἱ πιστοὶ νὰ ἔχουν τυφλὴ πίστη σὲ κάθε δήλωση τῶν θεραπευτῶν»[σελ.682].
Θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀναφορά μας στὸ ἐν λόγω πεντηκοστιανὸ βιβλίο, ἐπικαλούμενοι μία ἀκόμη μαρτυρία ἀπὸ τὸ πλῆθος ποὺ παρατίθενται, σχετικὰ μὲ τὶς ψευδοθεραπεῖες τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἀναφέρεται λοιπὸν ὅτι «οἱ σεβαστοί, μὲ παγκόσμιο κύρος Πεντηκοστιανοὶ ἡγέτες Gordon Lindsay καὶ DONALD GEE μίλησαν ἀνοικτὰ γιὰ "ἀπάτες καὶ τρὺκ"» [σελ.683].
Εἶναι νομίζουμε σαφές, καὶ ἐκτὸς πάσης ἀμφιβολίας, ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε, ὅτι τὰ χαρίσματα ἰάσεων, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι λαμβάνουν οἱ Πεντηκοστιανοί, εἶναι ἐκδηλώσεις καὶ ἐνέργειες τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ φαινόμενα ἀπατηλὰ κατὰ τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία.
γ) Ἡ τρίτη μαρτυρία
Τὸ τρίτο περιστατικὸ εἶναι ἢ καταγεγραμμένη καὶ δημοσιευμένη ὁμολογία ἑνὸς πρώην Πεντηκοστιανοῦ. Ἡ γνώμη τοῦ ἔχει βαρύτητα, ἀκριβῶς γιατί εὐρισκόμενος ἕντεκα χρόνια μέσα στὴν πλάνη τῶν Πεντηκοστιανῶν ἡ ἐμπειρία - μαρτυρία ποὺ καταθέτει, εἶναι πολλαπλῶς ἐπιβεβαιωμένη.
Ἀναφέρει, λοιπόν, ὁ πρώην Πεντηκοστιανὸς ἀδελφὸς κ. Χ. Γ : «Ἔχω δεῖ παράλυτο νὰ περπατᾶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ γλωσσολάλησε ἕνας χαρισματικὸς πάστορας, ὅμως αὐτὴ ἡ θεραπεία δὲν εἶχε διάρκεια. Ἡ δικαιολογία τοὺς γι' αὐτὸ ἦταν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτησε ξανὰ καὶ ὁ Θεὸς ἀνακάλεσε τὴ θεραπεία !
"Θαύματα" γίνονται κάθε Κυριακὴ στὶς χαρισματικὲς ἐκκλησίες. Εἶναι τὸ συνηθισμένο τοὺς σόου. Ἀκοῦς νὰ λένε ὅτι κάποιος θεραπεύτηκε ἀπὸ ἀρρώστια ἢ καρκίνο ἢ ὀ,τιδήποτε, ἀλλὰ ποτὲ δὲν βλέπεις ἀποδείξεις».
Καὶ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ νομίζουμε ὅτι ἐπιβεβαιώνει κατὰ τρόπο ἀνεπίδεκτο παρερμηνειῶν τὸν τίτλο τοῦ μικροῦ αὐτοῦ ἄρθρου σχετικὰ μὲ τὶς πολυδιαφημιζόμενες «θεραπεῖες»- ἐμπειρίες τῶν Πεντηκοστιανῶν. Πρέπει ἐπίσης νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὁρισμένες φορὲς στὸ χῶρο τῆς πεντηκοστιανῆς πλάνης, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ψευδοθεραπεῖες ποὺ θεωροῦνται ἐκδηλώσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λαμβάνουν χώρα μεταξύ τους καὶ πλεῖστες μεθοδεῖες τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ποὺ ἐξωτερικὰ ἐντυπωσιάζουν.
Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός, ὅμως, γνωρίζει πολὺ καλά, ὅτι σύμφωνα μὲ τοὺς ἁγίους Πατέρες, εἴτε κατὰ παραχώρηση Θεοῦ εἴτε κατὰ φαντασία, ψευδοθαύματα ποὺ προκαλοῦν στοὺς ἀστήριχτους ἐντυπωσιασμὸ κάνουν καὶ οἱ δαίμονες (Εξοδ. 7.11-22. 8,7-17. Πράξ. 8,9-16,16-18).
Γι' αὐτὸ ἔχοντας ἀκράδαντη τὴν πεποίθηση, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ εἶναι ὁ μοναδικὸς χῶρος σωτηρίας του, δὲν ἐντυπωσιάζεται ἀπὸ κανένα φαινόμενο τὸ ὁποῖο ἐνεργεῖται στὸ χῶρο τῆς πλάνης. Ἀντιθέτως, μὲ τὴν πρέπουσα σύνεση καὶ διάκριση θυμᾶται πάντα ὅτι στὴν Ἁγία Γραφὴ ὁ Θεάνθρωπος καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι μᾶς ἔχουν προειδοποιήσει ὅτι ὁ σατανᾶς «μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτὸς» (Β Κορ. 11,14), ὅτι «πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β Τιμ. 3,4), καὶ γι' αὐτὸ «Μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζεται τὰ πνεύματα εἰ ἐκ Θεοῦ ἐστὶν» (Α Ιωάν. 4.1), καθὼς «Ἀποστήσονται τίνες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίας δαιμονίων» (Α' Τιμ. 4.1).
Ἡ γλωσσολαλιὰ τῶν Πεντηκοστιανῶν
Μία ἀπὸ τὶς βασικότερες κακοδοξίες τῆς Πεντηκοστιανῆς πλάνης καὶ τὸ κατ' ἐξοχὴν ἐξωτερικὸ κριτήριο μὲ τὸ ὁποῖο οἱ ποικίλες πεντηκοστιανὲς ὁμάδες θεωροῦν κάποιον ὡς σεσωσμένο εἶναι τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς τὸ ὁποῖο ἀντιλαμβάνονται ὡς προσωπικὴ πλήρωση τοῦ καθενὸς μὲ Ἅγιον Πνεῦμα, ἐπανάληψη τοῦ γεγονότος τῆς Πεντηκοστῆς, ὅπως συνέβη στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους. [www.Pentecost.gr/Greece/history%20keim.htm. H. D.Reimer. Pfingstbewegung, Munehen 1995, σελ. 961-962].
Ἡ λεγόμενη γλωσσολαλιὰ εἶναι ἀπόδειξη σύμφωνα μὲ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς τοῦ «βαπτίσματός τους μὲ Ἅγιον Πνεῦμα» [Α.-Σ. Μακφέρσον, Σύμβολον τῆς Πίστεως.The four Square Gospel. Σέλ.19-21. Λυμπέρης Σιολόγκας, Βήματα ποὺ ὁδηγοῦν στὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Σέλ.17] καὶ ἐγγύηση ὅτι θὰ τοὺς παραλάβει ὁ Χριστὸς κατὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας, πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου, συμφώνως μὲ μία ἄλλη κακοδοξία τους.
Ταυτοχρόνως, ὑποτίθεται, εἶναι καὶ κριτήριο πιστοποίησης ὅτι ἀνήκει κάποιος στὴν ἐκκλησία καὶ εἶναι ζωντανὸ μέλος της, καθὼς σύμφωνα μὲ τοὺς πλανεμένους ἰσχυρισμούς τους, ἡ ἀληθινὴ ἐκκλησία στοὺς ἔσχατους καιροὺς ἔχει ὡς ἀληθινὸ γνώρισμα τὴν γλωσσολαλιὰ.
Ὡς ἀπόδειξη τῶν ἰσχυρισμῶν τοὺς ἐπικαλοῦνται πλῆθος ἁγιογραφικῶν χωρίων ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν παρουσία τοῦ χαρίσματος τῆς γλωσσολαλιᾶς στὰ χρόνια τῶν Ἀποστόλων. Ποιὰ σχέση ἔχουν ὅμως τὰ χωριὰ ποῦ ἀναφερόνται στὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς, ὅπως ὑπῆρχε στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία, μὲ τὸ φαινόμενο τῆς γλωσσολαλιᾶς τῶν Πεντηκοστιανῶν; Ἀναμφιβόλως καμία. Ἐπιπλέον, ὄχι μόνο δὲν ἔχουν σχέση, γιατί τὰ παρερμηνεύουν ἀλλὰ καὶ γιατί οἱ ἰσχυρισμοὶ καὶ οἱ ἐμπειρίες γλωσσολαλιᾶς τῶν Πεντηκοστιανῶν βρίσκονται σὲ ριζικὴ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἁγία Γραφή.
Ἐνδεικτικῶς θὰ ἐπισημάνουμε τὰ ἑξῆς:
Ἐπικαλοῦνται τὴν προφητεία τοῦ Ἰωὴλ 3.1-2 θεωρώντας ὡς ἔκχυση τοῦ Πνεύματος στὶς ἔσχατες ἥμερες τὰ φαινόμενα τοῦ χώρου τους. Ἔσχατες ἡμέρες ὅμως στὸ ἐν λόγω χωρίο θεωρεῖται ἡ πρώτη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ γι' αὐτὸ ὁ Ἄπ. Πέτρος στὸ Πράξ. 2,16 ἀναφέρει ὅτι ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε ἤδη τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μιλοῦν ξένες γλῶσσες ὑπαρκτές, γνώριμες, κατανοητὲς (Πράξ. 2,4).
Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ δεκάδες ἀνθρώπους διαφορετικῆς καταγωγῆς, ποὺ ἄκουγαν καὶ κατανοοῦσαν τὰ μεγαλεία του Θεοῦ καθένας στὴ γλώσσα τοῦ (Πράξ. 2, 6-8,11).
Ἀντιθέτως, στὶς συναθροίσεις τῶν Πεντηκοστιανῶν ὅσοι γλωσσολαλοῦν βγάζουν κραυγὲς ἄναρθρες, λέγουν λέξεις ἀκατανόητες, ἄγνωστες, ἀκατάληπτες, φράσεις ἀσύνταχτες ποὺ ὁρισμένες φορὲς μοιάζουν μὲ παραλήρημα καὶ συνοδεύεται κατὰ περίπτωση καὶ μὲ σπασμοὺς τοῦ σώματος.
Κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο δὲν μπορεῖ νὰ ἔχουν ὅλοι τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς (Α' Κορ.12,4-11, 30).
Τὸ ἀντίθετο ἰσχυρίζονται οἱ Πεντηκοστιανοὶ, καθὼς θεωρεῖται ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ ἀπόδειξη πληρώσεως τοῦ πιστοῦ μὲ Ἅγιο Πνεῦμα. Κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ἐπίσης τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς τοποθετεῖται τελευταίο στὴ σειρὰ τῶν χαρισμάτων (Α' Κορ. 12,8-10, 28). Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἐν προκειμένω ἀντιστρέφουν τὴ σειρὰ καὶ τὸ θεωροῦν πρῶτο, κύριο καὶ βασικό.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρει ὅτι ἡ γλωσσολαλιὰ δόθηκε τότε ὡς ὑπερφυσικὸ σημεῖο ὄχι γιὰ τοὺς πιστοὺς ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἀπίστους, γιὰ νὰ παρακινηθοῦν καὶ νὰ πιστεύσουν (Α' Κορ. 14, 22).
Τὸ ἀντίθετο διδάσκουν οἱ Πεντηκοστιανοί, καθὼς τὸ θεωροῦν ὡς τὸ κατ' ἐξοχὴν σημεῖο βεβαίας σωτηρίας.
Θὰ ὁλοκληρώσουμε τὶς παρατηρήσεις μας μὲ μία ἀκόμα ἐπισήμανση καίριας σημασίας ποὺ ἀναφέρεται στὸ χαρακτήρα τῶν ἐμπειριῶν τῆς γλωσσολαλιᾶς τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἐνῶ τὰ χαρίσματα ποὺ χορηγεῖ ὁ Θεὸς στὴν Ἐκκλησία δίνονται ἐλεύθερα καὶ ἀβίαστα μὲ σκοπὸ τὴν κατὰ Χριστὸν αὔξηση καὶ ἑνότητα τοῦ Σώματός Του (Ἃ΄Κόρ.12), ἡ γλωσσολαλιὰ τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι καρπὸς διαφόρων τεχνικῶν, ἐνθουσιαστικῶν ἐκδηλώσεων, συναισθηματικὴ φόρτισης, ὑποβολῆς καὶ ψυχολογικῶν πιέσεων.
Νομίζουμε ὅτι γίνεται κατανοητό, ἐξ ὅσων ἀναφέραμε, ὅτι ἡ γλωσσολαλιὰ τῶν συγχρόνων πεντηκοστιανῶν δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλιᾶς τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Εἶναι ἐνεργήματα τοῦ πνεύματος τῆς πλάνης, ποὺ μετασχηματιζόμενο σὲ ἄγγελο φωτὸς τὰ παρουσιάζει ὡς δῆθεν καρποὺς - ἐμπειρίες τῆς πλήρωσής τους μὲ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχουν πεντηκοστιανὲς ὁμάδες ποὺ ἔχουν γλωσσολαλιὰ ἀλλὰ εἶναι ἀντιτριαδικές. Ἐν προκειμένω εἶναι σαφὲς ποιὸ πνεῦμα ἐπιδημεῖ καὶ σ' αὐτές.
Θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀναφορά μας στὸ θέμα τῆς γλωσσολαλιᾶς τῶν Πεντηκοστιανῶν παραθέτοντας τὶς ἀπόψεις δύο Ἑλλήνων προτεσταντῶν. Ἡ σημασία καὶ ἡ σπουδαιότητά τους εἶναι προφανής, καθὼς ἀποτελεῖ ἐνδοπροτεσταντικὴ κριτική, δηλαδὴ κριτικὴ προτεσταντῶν πρὸς προτεστάντες Πεντηκοστιανοὺς γιὰ τὸ θέμα τῆς γλωσσολαλιᾶς, μὲ μοναδικὸ ὁδηγὸ τὴν Ἁγία Γραφή.
Σύμφωνα λοιπόν, μὲ τὸν ἕνα Ἕλληνα προτεστάντη τὸ λεγόμενο «βάπτισμα μὲ Ἅγιο Πνεῦμα» τῶν Πεντηκοστιανῶν τοῦ ὁποίου καρπὸς εἶναι ἡ γλωσσολαλιά, εἶναι ἀντίληψη, λαθεμένη, «χωρὶς κανένα ἀπολύτως στήριγμα στὴν Ἅγια Γραφή (···) Ξεφύλλισε προσεχτικὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ πουθενὰ δὲ θὰ συναντήσεις τὸ βάπτισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὰν κάτι ξεχωριστὸ ἀπὸ τὴν ἀναγέννηση.» [Γ.Α.Χατζηαντωνίου. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Οἱ δύο φάσεις τοῦ ἔργου του, στὸ Φωνὴ τοῦ εὐαγγελίου, 57, Φεβρ. 1997. σέλ.62]
Καὶ κατὰ τὸν ἄλλο: «ἡ γλωσσολαλιὰ καὶ τὰ θαύματα εἶναι δύο ἀπὸ τὰ κατ' ἐξοχὴν ἀποτελεσματικὰ μέσα ποὺ ὁ Διάβολος, μιμούμενος τὸν Θεό, μεταχειρίζεται μέχρι σήμερα γιὰ τοὺς σκοτεινοὺς σκοπούς του» [Γέρ. Ζερβόπουλου, Πνευματικά. Ἑλληνικὲς Ἐλεύθερες Ἐκκλησίες ἐξωτερικοῦ, σέλ.97]. Ἐπιπλέον, θεωρεῖ ὅτι «ἡ γλωσσολαλιὰ σήμερα δὲν εἶναι μόνο ἕνα χάρισμα περιττό, ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνο» καὶ ἀναφέρει τὴν παρερμηνεία τῶν Πεντηκοστιανῶν. «οἱ ὅποιοι στηρίζουν τὴν ἀκατανόητη γλωσσολαλιὰ στὸ συμβὰν τῆς Πεντηκοστῆς, ἀπ' ὅπου πῆραν καὶ τὸ ὄνομά τους, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν Πεντηκοστὴ οἱ μαθητὲς δὲν μίλησαν ἀκατανόητες γλῶσσες, ἀλλὰ μίλησαν γήινες, ἀνθρώπινες γλῶσσες, ποὺ ἤσαν ἀμέσως καὶ πλήρως κατανοητὲς ἀπὸ τοὺς ἀκούοντας». [Γέρ. Ζερβόπουλου, ὄπ.π, σὲλ.105]
Καὶ στὸ θέμα τῆς γλωσσολαλιᾶς λοιπὸν τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανὸς πρέπει νὰ ἔχει ὑπ' ὄψη τοῦ τὰ λόγια του ἀποστόλου Παύλου «σὺ δὲ μένε ἐν εἰς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδῶς παρὰ τίνος ἔμαθες» (Β' Τιμ. 3, 14). (Σημείωση τῆς ΟΟΔΕ: Γιὰ μία Ὀρθόδοξη ἀνάλυση τοῦ βαπτίσματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δεῖτε τὸ ψηφιακό μας βιβλίο: "Τὸ βάπτισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν Καινὴ Διαθήκη").
Ἡ Ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησία καὶ ἡ χιλιετὴς Βασιλεία
Βασικὸ γνώρισμα πολλῶν αἱρετικῶν ὁμάδων εἶναι ἡ ὕπαρξη στὴ διδασκαλία τους καὶ ψυχολογικῶν ἐκβιαστικῶν διλημμάτων, τὰ ὁποία μάλιστα τὰ παρουσιάζουν ἁγιογραφικὲς διδασκαλίες, μέσω τῶν ὁποίων ἀσκοῦν μία μορφὴ πνευματικῆς τρομοκρατίας στὰ δυστυχῆ θύματά τους. Ἀπὸ τὴν κατηγορία αὐτὴ φυσικὰ δὲν μποροῦν νὰ ἑξαιρεθοῦν οἱ Πεντηκοστιανοί.
Τὸ κατεξοχὴν ψυχολογικὸ ἐκβιαστικὸ γεγονὸς καὶ ταυτοχρόνως θεμελιώδης διδασκαλία κάθε ἀποχρώσεως Πεντηκοστιανῆς ὁμάδας εἶναι ἡ λεγόμενη «Ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας».
Τί ἐννοοῦν ὅμως οἱ Πεντηκοστιανοὶ ὅταν ἀναφέρονται στὴν ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας;
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τοὺς ἰσχυρισμούς τους:
«Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ κατέβει ἀπὸ τὸν οὐρανό, θὰ ἀκουστεῖ μία φωνὴ ἀρχαγγέλου καὶ θὰ σαλπίσει ὁ ἴδιος, ὁ Θεός, μὲ τὴν "ἔσχατη σάλπιγγα", θὰ ἀναστηθοῦν ὅλοι ὅσοι ἔχουν πεθάνει "ἐν Χριστῷ" καὶ ἐμεῖς ποὺ θὰ ζοῦμε αὐτὴ τὴ στιγμὴ θὰ ἁρπαχθοῦμε σὲ συνάντηση τοῦ Κυρίου. Ἡ συνάντηση· αὐτὴ θὰ γίνει στὸν ἀέρα. Ὁ Κύριος θὰ κατεβεῖ πρὶν ἀπὸ τὴν μεγάλη καταστροφὴ τοῦ κόσμου, νὰ συνάξει τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς γιὰ νὰ ἀποφύγουν αὐτὴν τὴν μεγάλη συμφορά».
Ἂν θελήσουμε νὰ ἀναλύσουμε περισσότερό τους Πεντηκοστιανοὺς ἰσχυρισμούς, τότε πρέπει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι οἱ Πεντηκοστιανοὶ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς πιστοὺς χριστιανοὺς ποὺ θὰ ἀναστήσει ὁ Κύριος, ποὺ θὰ ἁρπαχθοῦν στὸν ἀέρα γιὰ νὰ τὸν συναντήσουν, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴ μεγάλη θλίψη κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Ἀντίχριστου. Αὐτὸ γίνεται κατανοητό, γιατί κατὰ τὶς κακοδοξίες τοὺς μόνο ὅσοι ἔχουν «βαπτιστεῖ μὲ Ἅγιο Πνεῦμα» καὶ ἔχουν γλωσσολαλιὰ εἶναι ἀποδεδειγμένα πιστοί. Ὅποιος δὲν γλωσσολαλεῖ θὰ παραμείνει στὴ γῆ καὶ θὰ βασανιστεῖ ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο.
Πότε ὅμως θὰ γίνει ἡ ἁρπαγή;
Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μας [Βλ. Λ.Φέγγου, Ἐμεῖς περιμένουμε «τὴν μακαριὰ ἐλπίδα», τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας, στὸ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ. φ.77, Μάριος 1991, σέλ.1. Πρβλ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ἄρ.φ.12, Δεκέμβρης 1986, σέλ. 4. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ.φ.32 Αὔγουστος 1988, σέλ.1. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ.φ 68, Νοέμβριος 1990. σέλ.1, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ἄρ.φ 207, Φεβρουάριος 2001, σὲλ 1. Ἄλκ.Τζελέπη, Πολεμικὲς συγκρούσεις τῶν ἐσχάτων καιρῶν, σὲλ 240-241.] , ἔχουμε ἀναφέρει, ὅτι σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο ποὺ θὰ γίνει ἡ λεγόμενη ἁρπαγὴ ἔχουν ὑπάρξει ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους Πεντηκοστιανοὺς πλῆθος ψευδοπροφητειῶν.
Ἐδῶ ἐνδεικτικὰ θὰ παραπέμψουμε πάλι σὲ δικά τους κείμενα, γιὰ νὰ φανεῖ σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὰ παραπάνω, ἀκριβῶς τὸ ἐκβιαστικὸ ψυχολογικὸ ὑπόβαθρο τῆς διδασκαλίας τοὺς περὶ ἁρπαγῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Διακήρυττε ἕνας Πεντηκοστιανός, ἱδρυτὴς μίας πεντηκοστιανῆς ὁμάδας τὸν Αὔγουστό του 1988 : «Ἡ ἐσχάτη σάλπιγγα ὁπού νὰ' ναὶ θὰ ἠχήσει. "Γίνεσθε ἕτοιμοι" Ὅποιος εἶναι ἕτοιμος θὰ φύγει, ὅποιος δὲν εἶναι ἕτοιμος θὰ μείνει νὰ περάσει τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, ἤτις μέλλει νὰ ἔλθει ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης» [Λ.Φέγγου, Ἡ Ἔσχατη Σάλπιγγα θὰ ἠχήσει. «Γίνεσθε ἕτοιμοι» ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ἄρ.φ. 32, σέλ.1]
Ὁ ἴδιος δύο χρόνια ἀργότερα, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1990, ἀνέφερε:«Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔρχεται. Ἡ ὥρα πλησίασε πραγματικὰ καὶ τὰ χρόνια εἶναι μετρημένα». [ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ἄρ.φ.68, Νοέμβριος 1990, σέλ.1]
Ἕνας ἄλλος Πεντηκοστιανὸς ποιμένας, εἶχε προφητεύσει ὅτι τὴ δεκαετία τοῦ 1990 θὰ συμβεῖ ἡ ἁρπαγή, τῆς ἐκκλησίας, ἡ ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου καὶ ὃ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. [Κ.Κονδύλη, Ἡ δεκαετία τῶν μεγάλων γεγονότων. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,ἄρ.φ. 73, Ἰανουάριος 1991, σέλ.1,4].
Ὁ ἴδιος ἀναφέρει πάλι, τὸ Φεβρουάριο τοῦ 2001, σχετικὰ μὲ τὴν ἁρπαγὴ: «Ἡ σοβαρότητα τῶν ἡμερῶν μᾶς φανερώνεται ἀπὸ αὐτὰ τὰ ὅποια συμβαίνουν ἐπάνω στὸν κόσμο αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ὅτι διερχόμαστε ἤδη τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἐπάνω στὸν κόσμο αὐτὸ». [Κ.Κονδύλη, Ἡ πόρτα κλείνει. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ἄρ.φ.207, Φέβ.2001, σελ.1]
Στὴν ἴδια ἀκριβῶς γραμμή, ἄλλοι Πεντηκοστιανοὶ σὲ ἰστοσελίδα τους στὸ διαδίκτυο ἀναφέρουν γιὰ ἀνθρώπους ποὺ «ἀναγεννῶνται, βαπτίζονται μὲ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ προσμένουν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ ἁρπάξει τὴν Ἐκκλησία του. Γιὰ λίγο ἀκόμα ἡ πόρτα τῆς χάρης τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ἀνοικτή. Προλαβαίνεις νὰ μπεῖς καὶ σύ, σήμερα. Αὔριο ἴσως εἶναι πολὺ ἀργὰ» [www.greekbiblos.gr/22.htm].
Καὶ συνεχίζουν ἀλλοῦ: «Ὁ Κύριος ἔρχεται. ἐπίκειται ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας». [www.greekbiblos.gr/16.htm. βλ. καὶ «Ἡ ὄψιμη βροχὴ» Στὸ Ἡ Φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου, Φέβ. 1999, σέλ. 93-95] Ὅσοι δὲ θὰ λάβουν μέρος στὴν ἁρπαγή, λέγουν, θὰ μείνουν στὴ γῆ γιὰ νὰ ὑποφέρουν κατὰ τὴν περίοδο τῆς μεγάλης θλίψης, τὴν ἑπταετία τοῦ Ἀντίχριστου. Μὲ τὸ τέλος τῆς ἑπταετίας τοῦ Ἀντίχριστου, θὰ ἐπιστρέψει ὁ Χριστὸς μαζὶ μὲ τοὺς ἁρπαγέντες Πεντηκοστιανοὺς ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς, θὰ καταστρέψει τὸν Ἀντίχριστο καὶ θὰ συμβασιλεύσουν μαζὶ στὴ γῆ γιὰ χίλια χρόνια.
Ἂν ἀξιολογήσουμε ὅμως τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Πεντηκοστιανῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι βρίσκονται σὲ ριζικὴ ἀντίθεση μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ὡς συνέπεια τῆς ἁρπαγῆς, οἱ Πεντηκοστιανοὶ διδάσκουν τμηματικὴ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τῶν μὲν πιστῶν πρὸ τῆς Ἁρπαγῆς, τῶν δὲ ἀπίστων στὸ τέλος τῆς χιλιετοῦς βασιλείας.
Ἀντιθέτως, ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρει γιὰ καθολικὴ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν (Ἰωαν. 5,28. Α' Κόρ. 15, 51-52 Ἀποκ. 20,12).
Διδάσκουν δύο ἐπανόδους τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, μία γιὰ τὴν ἁρπαγὴ καὶ μία γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ἀντίχριστου καὶ τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς χιλιετοῦς βασιλείας.
Ἀντιθέτως, ἡ Ἅγια Γραφὴ ὁμιλεῖ γιὰ μία καὶ μοναδικὴ ἐπιστροφὴ τοῦ Χριστοῦ μόνο κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του. (Μάτθ.24,27, Μάρκ. 13,26, Λούκ. 17,24, κ.λ.π)
Τὰ χωρία ποὺ ἐπικαλοῦνται γιὰ τὴν ἁρπαγὴ ἀναφέρονται στὴ Δεύτερα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Γι' αὐτὸ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφερόμενη στὸ γεγονὸς τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Κυρίου χρησιμοποιεῖ πάντα ἑνικὸ («παρουσία»), καὶ δὲν κάνει χρονικὴ διάκριση παρουσιῶν, ἄλλη γιὰ τὴ δῆθεν ἁρπαγή, καὶ ἄλλη γιὰ Δευτέρα Παρουσία (Α' Κορ.15, -23, Α' θεσ. 2,19, 3,13, 4,15, Β' θεσ. 2,1- 2,8-9, Ἰακ. 5,7, Β' Πετρ. 3,12, Α' Ἰωάν. 2,28).
Ἰσχυρίζονται ὅτι θὰ γίνει ἡ ἁρπαγὴ τῶν πιστῶν γιὰ νὰ μὴν περάσουν τὴ μεγάλη θλίψη κατὰ τὴν ἑπταετία τοῦ Ἀντίχριστου.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀντιθέτως διδάσκει, ὅτι οἱ πιστοὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀντίχριστου θὰ εἶναι στὴ γῆ καὶ θὰ δοκιμαστοῦν σκληρὰ ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο (Δαν.7,21, Ἀποκ. 13,7, 20,4).
Γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς «δία δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἳ ἡμέραι ἐκεῖναι» (Ματθ. 24,22-23). Μία ἀκόμα λοιπὸν ἀπόδειξη ὅτι δὲν ὑπάρχει ἁρπαγὴ τῶν πιστῶν πρὸ τῆς μεγάλης θλίψης, ὅπως κακοδόξως ἰσχυρίζονται οἱ πάσης φύσεως Πεντηκοστιανοὶ.
Ἀντίθετος ἐπίσης στὴν Ἁγία Γραφὴ εἶναι καὶ ὁ ἰσχυρισμός τους ὅτι θὰ ἐπιστρέψει πάλι ὁ Χριστὸς στὴ γῆ μὲ τοὺς ἁρπαγέντες Πεντηκοστιανοὺς γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση ἐπιγείου χιλιετοῦς βασιλείας μετὰ τὴν ἑπταετία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρει ὅτι θὰ ἐπιστρέψει ὁ Κύριος μόνο μία φορὰ κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του μὲ δόξα, γιὰ νὰ κρίνει ζώντας καὶ νεκροὺς συνοδευόμενος ἁγίους ἀγγέλους καὶ ὄχι ἀπὸ Πεντηκοστιανοὺς (Ματθ. 25,31. Μαρκ. 13,26-27).
Στὸ ἐρώτημα, ἐὰν συμφωνοῦν ὅλοι οἱ Πεντηκοστιανοὶ εἰδικὰ ἀλλὰ καὶ οἱ προτεστάντες γενικότερα, γιὰ τὸ ἂν θὰ ὑπάρξει ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας πρὸ τῆς μεγάλης θλίψης, ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι.
Ὑπάρχουν τρεῖς τάσεις A.Cleason-P.Feinberg-D.Moo-R.Reiter, The Raprure. Pre, Mid or Post-Tribulational?, Grand Rapids, Michingan 1984.
Ἡ πρώτη τάση ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἁρπαγὴ θὰ γίνει πρὸ τῆς μεγάλης θλίψης καὶ εἶναι γνωστοὶ ὡς Dispensationalists, ἡ δεύτερη τάση ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἁρπαγὴ θὰ γίνει μετὰ τὴν μεγάλη θλίψη καὶ εἶναι γνωστοὶ ὡς Premillennialists, καὶ ἡ τρίτη τάση, ποὺ διαφοροποιεῖται ὡς πρὸς τὸ χρόνο ἔναρξης τῆς χιλιετοῦς βασιλείας καὶ εἶναι γνωστοὶ ὡς Postmillennialists.
Πρέπει ἐπίσης, ἐν προκειμένω, νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους Πεντηκοστιανοὺς τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα εἶχαν προφητεύσει ὡς μεγάλη θλίψη τὸν Ἃ Παγκόσμιο πόλεμο. www.jesusportal.org/magazine/article9-4.html
Θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀναφορά μας στὴν περὶ ἁρπαγῆς τῆς Ἐκκλησίας πλάνη τῶν Πεντηκοστιανῶν, παραθέτοντας ἐνδεικτικὰ καὶ τὴ γνώμη ἑνὸς Ἕλληνα προτεστάντη [Σημείωση τῆς σελίδας τοῦ Ἐγκολπίου: Ὁ ἐν λόγω ἐκδότης δὲν ἀνήκει πλέον στὸν προτεσταντικὸ χῶρο ἀλλὰ στὴν Ὀρθοδοξία]. Πρόκειται γιὰ τὸν ἐκδότη καὶ διευθυντὴ τοῦ ἑλληνικοῦ (πρώην) προτεσταντικοῦ περιοδικοῦ «Ὁ Ἐρευνητὴς τῆς Ἀλήθειας» ποῦ ἀφιερώνει τὸ τεῦχος 24 (Σεπτ.- Νοεμ. 2003) τοῦ ἐν λόγω περιοδικοῦ ἀποκλειστικῶς στὶς ἀντιλήψεις τῶν Πεντηκοστιανῶν περὶ τῆς ἁρπαγῆς. Χαρακτηρίζει, λοιπόν, τὴ διδασκαλία περὶ ἁρπαγῆς «ὡς ἀντιβιβλικὴ καὶ ἐπικίνδυνη» καὶ τὴ θεωρεῖ «ἀπατηλὸ μήνυμα ποὺ δίνει ψεύτικη ἐλπίδα ἀσφάλειας». Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ἄρ.τ. 24, Σεπτ.- Νοεμ. 2003, σέλ. 10
Τὸ πιὸ σπουδαῖο ὅμως εἶναι ὅτι στὸ ἐν λόγω προτεσταντικὸ περιοδικὸ ὑπάρχει καὶ ἡ ἄποψη ἑνὸς Ἀμερικανοῦ Πεντηκοστιανοῦ, ὁ ὁποῖος λέει, ὅτι ἡ θεωρία γιὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας πρὸ τῆς θλίψης εἶναι «ἕνα δόγμα, ποὺ ἡ Ἁγία Γραφὴ ποτὲ δὲν δίδαξε». [Οπ.π.,σελ.17]
Μένει κανεὶς πραγματικὰ κατάπληκτος τόσο ἀπὸ τὸ μέγεθος τῆς πλάνης ὅσο καὶ ἀπὸ τὶς ἀντιφάσεις καὶ τὶς ἀντιθέσεις τῶν Πεντηκοστιανῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν γενικὰ μεταξύ τους.
Νομίζουμε, ὅμως, ὅτι δὲν ἀμφιβάλλει κανεὶς ὅτι ἡ πεντηκοστιανὴ κίνηση εἶναι σύστημα πλάνης ποὺ οἱ διδασκαλίες τους δὲν ἔχουν καμία σχέση, παρὰ τὴν ἐξωτερικὴ ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτὸ ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανὸς προσεύχεται γιὰ τὰ θύματα τῆς πλάνης, ἀλλὰ ἔχει πάντα ὑπ' ὄψη τοῦ τὸν παύλειο λόγο «Μὴ σᾶς ἐξαπατήσει μὲ κανέναν τρόπο κανεὶς» (Β' Θεσ. 2,3).