Οἱ δύο μοναχοί
Δύο ἀδελφοί πού πολεμήθηκαν ἀπό τόν πειρασμό τῆς πορνείας ἐπέστρεψαν στόν κόσμο καί παντρεύτηκαν. Ἀργότερα εἶπαν ὁ ἕνας στόν ἄλλο: "Τί κερδίσαμε πού ἀφήσαμε τήν ἀγγελική τάξη καί ἤλθαμε στήν ἀκαθαρσία αὐτή καί μετά ἀπ' αὐτά μας περιμένει φωτιά καί κόλαση αἰώνια. Ἄς πᾶμε πάλι στήν ἔρημο".
Γύρισαν πράγματι, ἐξομολογήθηκαν ὅσα ἔκαναν καί παρεκάλεσαν τούς Πατέρες νά τούς ὁρίσουν ἐπιτίμιο γιά τήν μετάνοιά τους. Οἱ Γέροντες τούς ἀπομόνωσαν γιά ἕνα χρόνο καί ἔδιναν καί στούς δύο ἴση ποσότητα ψωμιοῦ καί νεροῦ, γιατί καί στίς διαστάσεις τοῦ σώματος ἤσαν ὅμοιοι.
Ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος τῆς μετανοίας, βγῆκαν ἀπό τήν ἀπομόνωση καί βλέπουν οἱ Πατέρες τόν ἕνα πολύ χλωμό καί σκυθρωπό, ἐνῶ τόν ἄλλο καλοστεκούμενο καί χαρούμενο. Ἀπόρησαν, ἐπειδή ἔπαιρναν τήν ἴδια τροφή.
Ρώτησαν λοιπόν τόν σκυθρωπό: "Γύρω ἀπό τί στρέφονταν οἱ λογισμοί ποῦ ἔκανες μέσα στό κελί σου;" Κι ἐκεῖνος εἶπε: "Συλλογιζόμουν τά κακά πού ἔκανα καί τήν κόλαση πού μέ περιμένει καί ἀπό τόν φόβο μου κόλλησαν τά κόκκαλά μου στό πετσί μου".
Ρώτησαν καί τόν ἄλλο: "Καί σύ τί συλλογιζόσουν μέσα στό κελί;" Κι αὐτός εἶπε: "Εὐχαριστοῦσα τόν Θεό πού μέ γλύτωσε ἀπό τή βρωμιά τοῦ κόσμου αὐτοῦ καί ἀπό τήν αἰώνια κόλαση καί μέ ξανάφερε στόν ἀγγελικό αὐτό τρόπο ζωῆς. Καί γέμιζα εὐφροσύνη, καθώς σκεπτόμουν τόν Θεό".
Καί ἀποφάνθηκαν οἱ Γέροντες ὅτι καί τῶν δύο ἡ μετάνοια ἔχει τήν ἴδια ἀξία γιά τόν Θεό.
Μέγα Γεροντικό τόμος Β', σέλ. 181.