Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013, Ἔτος 3ο, Φύλλο 17ο.

·      Σήμερον τῷ Ναῷ προσάγεται ἡ Πανάμωμος Παρθένος 

     Σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ἦταν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς καὶ δίκαιοι. Ἀνῆκαν στὴ μικρὴ ἐκείνη μερίδα τῶν πιστῶν καὶ εὐσεβῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι περίμεναν ἐναγωνίως  τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Πάσχιζαν οἱ εὐλαβεῖς αὐτοὶ ἄνθρωποι ν' ἀποκτήσουν παιδιά, ἐλπίζοντας πὼς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τους θὰ γεννιόταν ὁ Μεσσίας.

     Οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου ζοῦσαν μὲ τὴν προσδοκία τῆς τεκνογονίας, ὅμως δυστυχῶς, ἦταν ἄτεκνοι. Εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἐπιχειροῦσαν νὰ τεκνοποιήσουν χωρὶς ἀποτέλεσμα. Τὸ ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας καὶ ἡ κατάσταση τῆς μοναξιᾶς δημιουργοῦσαν στὴν ψυχὴ τοὺς ἀφόρητη πικρία. Ὅμως δὲν ἔχασαν τὴν πίστη τους στὸ Θεὸ οὔτε στιγμή. Εἶχαν τὴν πεποίθηση πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ὁ χορηγὸς ὅλων τῶν ἀγαθῶν καὶ κύρια της τεκνογονίας. Ἡ ζωὴ τοὺς κυλοῦσε μὲ προσευχή, νηστεία καὶ ἔντονη προσδοκία, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἄκουγε τὶς ἱκεσίες τους καὶ θὰ τοὺς ἐλεοῦσε ἐν τέλει.

     Πράγματι, ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὶς προσευχές τους. Ἄγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στὴν Ἁγία Ἄννα καὶ τῆς ἀνήγγειλε τὸ εὐχάριστο γεγονός, ὅτι θὰ γίνει μητέρα. Τὸ γηραιὸ ζευγάρι ἀπέκτησε ἐπὶ τέλους κλήρα. Ἡ εὐσεβὴς γηραιὰ Ἄννα γέννησε ἕνα χαριτωμένο κορίτσι, τὸ ὁποῖο ὀνόμασαν Μαρία (Μαριάμ), ποὺ σημαίνει Κυρία. Τὴν ἀνέλπιστη χαρὰ τοὺς ἐξέφρασαν μὲ αἴνους καὶ εὐχαριστίες στὸ Θεό. Θεώρησαν τὸ νεογέννητο  βρέφος ὡς δικό Του δῶρο καὶ γι' αὐτό, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, τὸ ἀφιέρωσαν μὲ ὅλη τους τὴν ψυχὴ σ' Αὐτόν.

     Ἡ μικρὴ Μαρία ἀπὸ βρέφος ἦταν στολισμένη μὲ χάριτες καὶ ἰδιότητες λογικὰ ἀνεξήγητες. Φάνηκε ἀπὸ τότε πὼς ἦταν ξεχωρισμένη ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ὑπηρετήσει τὸ σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ἡ σύνεση, ἡ  πραότητα, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ὑπακοὴ Τῆς κατέπλησσε τοὺς γονεῖς Της καὶ τὸν κοινωνικό τους περίγυρο.

     Ὅταν ἡ Μαρία ἔγινε τριῶν ἐτῶν, οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς τῆς ἀποφάσισαν νὰ πραγματοποιήσουν τὴν ὑπόσχεσή τους πρὸς τὸ Θεό, νὰ Τοῦ προσφέρουν ὡς δῶρο τὴν ἀγαπημένη τοὺς θυγατέρα. Ἄλλωστε, ὅπως λέει ἡ παράδοση, βρισκόταν σὲ τέτοια προχωρημένη ἡλικία καὶ οἱ δύο τους, ὥστε δὲν μποροῦσαν πιὰ νὰ φροντίσουν τὴ μικρὴ Μαρία. Ἔτσι ὅδευσαν πρὸς τὸ Ναὸ τοῦ Κυρίου στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ συνάντησαν τὸ συγγενῆ τους ἱερέα Ζαχαρία, πατέρα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄτεκνος καὶ αὐτὸς ὡς τότε. Ὑπηρετοῦσε μὲ φόβο Θεοῦ τὸ ἱερὸ καὶ προσευχόταν ἀδιάκοπα νὰ τὸν ἐλεήσει ὁ Θεὸς καὶ νὰ ἀποκτήσει καὶ αὐτὸς παιδὶ μὲ τὴν ἀγαπημένη τοῦ σύζυγο Ἐλισάβετ.

     Ἡ ἄφιξή τους στὸν περικαλλῆ Ναὸ γέμισε τὴν ψυχή τους μὲ κατάνυξη καὶ εὐλάβεια. Πατούσαν τὸν ἱερὸ χῶρο, ὅπου ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἦταν αἰσθητῆ. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν πὼς ὁ Ναὸς ἦταν ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ καὶ θρόνος τοῦ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, γι' αὐτὸ τὸ διαμέρισμα ἐκεῖνο θεωρεῖτο χῶρος δέους καὶ τρόμου. Κανένας δὲν ἔμπαινε ἐκεῖ, παρὰ μονάχα ὁ ἀρχιερέας τοῦ ἔτους μία φορὰ τὸ χρόνο, τὴν ἡμέρα τοῦ Ἐξιλασμοῦ, γιὰ νὰ θυμιάσει, ἀνυπόδητος, ἀσκεπὴς καὶ μὲ ἕνα λιτὸ χιτώνα.

     Ὁ ἱερέας Ζαχαρίας τοὺς ὑποδέχτηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μεγάλες πύλες τῆς μεγάλης αὐλῆς. Ὁ λαὸς δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ εἰσέλθει στὸ Ναό. Μόνο ὁ ἀρχιερέας, οἱ ἱερεῖς καὶ λευίτες εἰσέρχονταν στὸν πρόναο καὶ τὰ Ἅγια, γιὰ νὰ προσφέρουν τὶς καθιερωμένες ἀπὸ τὸ Μωυσῆ θυσίες καὶ νὰ ἐπιτελέσουν τὶς τελετουργίες. Ὁ λαὸς στεκόταν στὴν εὐρύχωρη αὐλὴ καὶ στὶς ἀπειράριθμες παρακείμενες στοές, ὅπου παρακολουθοῦσε τὶς θυσίες, τὶς προσευχὲς καὶ τὶς ἄλλες τελετὲς τῶν ἱερέων.

     Μὲ ἔκπληξη καὶ θαυμασμὸ παρατήρησαν πὼς ἡ μικρὴ Μαρία ὄχι μόνο δὲν ἔφερε κάποια ἀντίσταση, ὅπως ἦταν φυσικό, νὰ ἀποχωριστεῖ τοὺς γονεῖς της, ἀλλὰ μὲ χαρὰ ἀκολούθησε τὸν σεβάσμιο Ζαχαρία στὸ Ναὸ τοῦ Κυρίου. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶχε σκεπάσει κάθε φυσική Της ἀντίδραση, τὴν εἶχε καταστήσει ἤδη πολύτιμο σκεῦος ἐκλογῆς. Ἡ παμπάλαια χριστιανικὴ παράδοση ἀναφέρει πὼς ὁ γέρων Ζαχαρίας, κατὰ θείαν ἔμπνευση, ὁδήγησε τὴ Μαρία στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἐκεῖ, στὸ ἱερότατο, θεοσκότεινο καὶ ἀπρόσιτο διαμέρισμα τοῦ Ναοῦ εἰσῆλθε γιὰ νὰ περάσει τὰ παιδικά Της χρόνια ἀμόλυντη ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἁμαρτία, ὡς πολύτιμος θησαυρὸς σὲ ἀσφαλὲς θησαυροφυλάκιο! Οἱ συνθῆκες ζωῆς στὸ χῶρο ἐκεῖνο ἦταν λίαν δυσμενεῖς γιὰ ἕνα κοινὸ θνητό. Ὅπως εἴπαμε, βασίλευε πυκνὸ σκοτάδι καὶ ἡ εἴσοδος ὁποιουδήποτε ἦταν αὐστηρὰ ἀπαγορευμένη, γιὰ τὴ χορήγηση τροφῆς. Ὅμως ἡ μικρὴ Μαρία δὲν ἦταν μία ὁποιαδήποτε κοινὴ θνητή. Εἶχε κληθεῖ ἀπὸ τὴ γαστέρα τῆς μητέρας Της νὰ γίνει ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀφιλόξενος χῶρος τοῦ ἄδυτου τοῦ Ναοῦ μεταβλήθηκε γιὰ χάρη Της σὲ παραδείσιο περιβάλλον. Οὐράνιο ἄκτιστο φῶς, ποὺ μόνο Αὐτὴ ἔβλεπε, φώτιζε ἄπλετα καὶ ἐκτυφλωτικὰ τὸ χῶρο. Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ βρίσκονταν ἀδιάκοπα κοντά Της καὶ τῆς κρατοῦσαν συντροφιά. Ἄλλοι ἄγγελοι τῆς κουβαλοῦσαν μυστικὴ οὐράνια τροφὴ καὶ ἄλλοι τὴν ὑπηρετοῦσαν.

     Αὐτὸ κράτησε δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια, μέχρι τὴν ἡλικία τῶν δεκαπέντε χρόνων Της. Τότε ὁ Ζαχαρίας μαζὶ μὲ ἄλλους σεβάσμιους καὶ εὐλαβεῖς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ ἀποφάσισαν νὰ  βγάλουν τὴ Μαρία ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὸν κόσμο. Γιὰ προστασία τὴν ἀρραβωνίασαν μὲ τὸν εὐσεβῆ καὶ μεστὸ ἡλικίας Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, διατελοῦσε σὲ χηρεία καὶ εἶχε τὴν προστασία παιδιῶν του ἀπὸ τὴν πρώτη γυναίκα του. Ἐγκαταστάθηκαν στὴν ὄμορφη καὶ ἥσυχη κώμη Ναζαρέτ, ὅπου ἐκεῖ λίγο καιρὸ ἀργότερα ἔγινε ὁ ἅγιος Εὐαγγελισμός Της.

     Ἡ μεγάλη καὶ παγκόσμια θεομητορικὴ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων ἑορτάζεται λαμπρὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας. Οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες ἔχουν πανηγυρικὸ χαρακτήρα. Μεγάλοι ὑμνογράφοι, ὅπως ὁ Γεώργιος Νικομηδίας, Λέων ὁ Μάγιστρος, Ἰωσὴφ ὁ Ὑμνογράφος, Σέργιος ὁ Ἁγιοπολίτης καὶ ὁ Βασίλειος ὁ Πηγορίτης συνέθεσαν ὕμνους μεγάλης ποιητικῆς καὶ θεολογικῆς ἀξίας. «Χαίρει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τὸν οὐρανὸν τὸν νοητὸν πορευόμενον ὀρῶντες εἰς θεῖον οἶκον ἀνατραφῆναι σεπτῶς» ἀναφέρει ἕνας ὕμνος. Οἱ πιστοὶ κατακλύζουμε τοὺς ναοὺς καὶ τιμοῦμε τὴν Ἀειπάρθενο, ἡ Ὁποία ἔγινε αἰτία τῆς σωτηρίας μας καὶ μᾶς σκεπάζει κάτω ἀπὸ τὶς ἀέναες προσευχές Της στὸν Υἱό Της καὶ Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστό.

Τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου -καθηγητοῦ. 

·       Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου 

     "Ἔχουμε ἐδῶ τὴν ἑορτὴ τῆς Εἰσόδου τῆς Θεοτόκου στὸ Ναό. Τὸ θέμα τῆς ἑορτῆς εἶναι πολὺ ἁπλό: ἕνα κοριτσάκι προσάγεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς του στὸ ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Δὲν ὑπάρχει τίποτε τὸ ἰδιαίτερα ἀξιοσημείωτο στὸ γεγονὸς αὐτό, ἐπειδὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη αὐτὸ ἀποτελοῦσε μία γενικὰ ἀποδεκτὴ συνήθεια καὶ πολλοὶ γονεῖς ἔφερναν τὰ παιδιά τους στὸ ναὸ ὡς σημεῖο προσαγωγῆς τους στὸν Θεό, ὡς ἔνδειξη πῶς δίνουν στὴ ζωὴ τοὺς ἕναν οὐσιαστικὸ σκοπὸ καὶ νόημα, πῶς τὰ φωτίζουν ἀπὸ μέσα μὲ τὸ φῶς μίας  ανώτερης ἐμπειρίας.         
     Στὴν περίπτωση ὅμως τῆς Παναγίας, ὅπως μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει ἢ Ἀκολουθία τῆς ἡμέρας, ὁδήγησαν τὸ παιδὶ στὰ " Ἅγια τῶν Ἁγίων", στὸν τόπο ποῦ κανεὶς ἄλλος, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ πάει,στὸ μυστικὸ ἐσωτερικὸ Ἱερό του ναοῦ. Τὸ ὄνομα τοῦ κοριτσιοῦ εἶναι Μαρία. Εἶναι ἢ μελλοντικὴ μητέρα τοῦ Ἴησου Χρίστου, μέσω τοῦ ὁποίου, σύμφωνα μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστη, ὃ ἴδιος ο Θεὸς ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ ἀνθρώπινο γένος, νὰ μοιραστεῖ τὴ ζωή του καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸ θεῖο τῆς περιεχόμενο. Εἶναι ὅλα αὐτὰ παραμύθια; "Ἡ εἶναι κάτι ποῦ μᾶς δόθηκε καὶ ποῦ ἀποκαλύπτεται ἐδῶ, κάτι ποῦ σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴ ζωή μας, κάτι ποῦ δὲν μπορεῖ ἴσως νὰ ἐκφραστεῖ μὲ λόγια της καθημερινῆς ζωῆς;

    Αὐτὸς εἶναι ὃ μεγαλειώδης, ὃ ὀγκώδης, ὃ ἱεροπρεπὴς ναὸς τῆς Ἱερουσαλήμ. Καὶ γιὰ αἰῶνες ἐκεῖ. πίσω ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς βαρεῖς τοίχους, ἕνα πρόσωπο μποροῦσε νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό. Τώρα ὅμως ὃ ἱερέας παίρνει ἀπὸ τὸ χέρι τὴ Μαρία καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὸ Ἱερότερο τμῆμα τοῦ Ναοῦ καὶ ἐμεῖς ψάλλουμε "Ὃ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος... σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκω Κυρίου...", Ἀργότερα, στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ὃ Χριστὸς λέει, "Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἥμεραις ἔγερω αὐτόν", καὶ ὃ Εὐαγγελιστὴς συμπληρώνει, "ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ" (Ἴωαν. 2,19,21).          
     Τὸ νόημα ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων, τῶν λέξεων καὶ τῶν σκέψεων εἶναι ἁπλό: ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἕξης ὃ ἴδιος ὃ ἄνθρωπος γίνεται ναός. Οὔτε πέτρινος, οὔτε θυσιαστήριο, ἀλλὰ ὃ ἄνθρωπος -ἢ ψυχή του, τὸ σῶμα του καὶ ἢ ζωὴ τοῦ -γίνεται ἢ ἱερὴ καὶ θεία καρδία τοῦ κόσμου, τὰ "ἁγία τῶν ἁγίων". Ὃ ἕνας ναός, ἢ Παναγία - ζῶν καὶ ἀνθρώπινος - ὁδηγεῖται σ' ἕναν ἄλλο ναὸ φτιαγμένο ἀπὸ πέτρα, καὶ  ὁλοκληρώνει ἔτσι  ἐκ τῶν ἔνδον τὴ σημασία καὶ τὸ νόημά του.
     Μ' αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἢ θρησκεία, καὶ ἀκόμη περισσότερο ἢ ζωή, ὑφίσταται μία πλήρη μεταβολὴ τῆς ἰσορροπίας της. Αὐτὸ ποῦ τώρα εἰσέρχεται στὸν κόσμο εἶναι μία διδασκαλία που δεν τοποθετεῖ τίποτε ἄλλο ὑψηλότερα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ ὃ ἴδιος ὃ Θεὸς ἀναλαμβάνει τὴ μορφὴ ἀνθρώπου γιὰ ν' ἀποκαλύψει τὴν κλήση καὶ τὸ νόημα τοῦ ἀνθρώπου ὡς θεϊκοῦ πλάσματος. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ κι ἔπειτα ὃ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος. Τίποτε πλέον δὲν βρίσκεται ἀπὸ πάνω του, ἐπειδὴ ὃ ἴδιος ὃ κόσμος εἶναι δικός του ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἐκπληρώσει ἔτσι ὃ ἄνθρωπος τὸν θεϊκό του προορισμό.    
     Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποῦ ἢ Παναγία εἰσῆλθε στὰ "ἅγια τῶν ἁγίων", ἢ ἴδια ἢ ζωὴ ἔγινε Ναός. Κι ὅταν ἑορτάζουμε τὰ Εἰσόδιά της, ἑορτάζουμε τὸ θεῖο νόημα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ λαμπρότητα τῆς ὑψηλῆς του κλήσης. Δὲν γίνεται λοιπὸν νὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ νὰ ξεριζωθοῦν ὂλ'αὐτὰ ἀπὸ τὴ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπὸ τὸ «Ἡ Παναγία», τοῦ π. Ἀλεξάνδρου Σμέμαν. 

·      Ἐμφανίσεις τῆς Παναγίας σὲ Ἕλληνες στρατιῶτες τὸ 1940 

     Ἕνα θαῦμα ἔζησαν καὶ οἱ στρατιῶτες τοῦ 51ου τάγματος στὴν κορυφογραμμή Ροντενη.

     Ἀπὸ τὶς 22 Ἰανουαρίου καὶ κάθε βράδυ στὶς ἐννέα καὶ εἴκοσι ἀκριβῶς, τὸ βαρυ πυροβολικὸ τῶν ἀντιπάλων ἄρχιζε βολὴ ἐναντίον τοῦ τάγματος. Ὁ ἐκνευρισμὸς καὶ οἰ απώλειες ἦταν πολλές. Οἱ τολμηροὶ ἀνιχνευτὲς δὲν μποροῦσαν νὰ ἐντοπίσουν τὰ ἐχθρικά πυροβολα, προφανῶς γιατί κάθε βράδυ οἱ ἀντίπαλοι τὰ μετακινοῦσαν. Ἡ κατάσταση ἤταν πιεστικη. Ἕνα βράδυ τοῦ Φεβρουαρίου ἀκουστήκανε πάλι τὰ ἐχθρικὰ κανόνια.

     «Παναγιά μου, βοήθησέ μας, σῶσε μας», φώναξε ἐντελῶς αὐθόρμητα ὁ ταγματάρχης Πετράκης. Ἀμέσως στὸ βάθος πρόβαλε ἕνα φωτεινὸ σύννεφο καὶ σιγὰ-σιγὰ δημιουργήθηκε κάτι σαν φωτοστέφανο καὶ ἐμφανίστηκε ἡ μορφὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ γέρνει πρὸς τὴ γῆ καὶ στάθηκε σὲ ἕνα φαράγγι. Ὅλοι στὸ τάγμα μόλις εἶδαν τὸ θαῦμα, ρίγησαν.

     «Θαῦμα!»,φώναξαν καὶ ἔκαναν τὸ σταυρό τους. Ἀμέσως στάλθηκε μήνυμα στὴν ἑλληνική πυροβολαρχια, τὰ ἑλληνικὰ κανόνια βρόντηξαν καὶ λίγο μετὰ τὰ ἀντίπαλα σίγησαν. Οἰ οβίδες τῶν Ἑλλήνων εἶχαν πετύχει τὸν ἀπόλυτο στόχο .

·       Περιμένοντας τά Χριστουγεννα

     τοῦ Ἀρχιμ. π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

     Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος καλεῖται νὰ γιορτάσει ἢ μᾶλλον νὰ ζήσει ἀληθινὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς σωτηρίας καὶ τῆς λυτρώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὰ δεινὰ τῶν κακῶν καὶ τοῦ διαβόλου. Καλεῖται νὰ δεχθεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καὶ νὰ γεμίσει θεία χάρη καὶ εὐλογία.

     Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς καλοῦν νὰ ἀνοίξουμε τὰ μάτια τῆς καρδιᾶς καὶ νὰ μελετήσουμε τὸ μεγάλο αὐτὸ μυστήριο, ποὺ κυριολεκτικὰ ἄλλαξε τὴ μορφὴ τοῦ κόσμου.

     Ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου; Ὅλη ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων, γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου περιέχεται στὴ φράση τοῦ Μεγ. Ἀθανασίου : «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο, ἵνα τὸν ἄνθρωπον δεκτικὸν θεότητος ποιήσῃ». Ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε στὴ γῆ, γιὰ νὰ μᾶς φέρει ἁπλὰ μιὰ νέα διδασκαλία, ἀλλὰ νὰ μεταδώσει σὲ μᾶς τὴ θεία ζωή, τὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Νὰ μᾶς κάνει μετόχους θείας Ζωῆς κατὰ χάρη. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεὸς κατὰ χάρη. Αὐτὸ εἶναι τὸ κεντρικὸ καὶ οὐσιῶδες νόημα τῆς μεγάλης αὐτῆς καὶ σημαντικῆς γιορτῆς.

     Πρὶν ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ὁ κόσμος ζοῦσε στὸ σκοτάδι τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας μὲ φωτεινὲς ἑξαιρέσεις.

     Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Δημιουργό του εἶχε δυσάρεστες συνέπειες στὴ ζωή του. Ὅμως ὁ Θεὸς δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πλάσμα του. Στὸν κατάλληλο χρόνο στέλνει στὴ γῆ τὸν μονογενῆ του Υἱὸ, γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. «Ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ, γ´ 38). Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἀπρόσιτος προσιτός, ὁ Θεὸς μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Μέγα καὶ παράδοξον τὸ μυστήριον. Ἦλθε στὴ γῆ ὄχι ὅπως αὐτὸς μποροῦσε, ἀλλὰ ὅπως ἐμεῖς μπορούσαμε νὰ τὸν δοῦμε καὶ νὰ τὸν καταλάβουμε. Γι᾿ αὐτὸ ἔγινε ἄνθρωπος μὲ σάρκα γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσει καλύτερα μὲ μᾶς. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικὰ: «Πῶς ἔγινε τοῦτο τὸ ἐκπληκτικὸ καὶ ἀξιοθαύμαστο; Ἕνεκα τῆς δικῆς Του ἀγαθότητος καὶ ὅπως ἕνας βασιλέας βγάζει τὴν βασιλικὴ στολὴ καὶ σὰν ἁπλὸς στρατιώτης ρίχνεται στὴ μάχη, γιὰ νὰ μὴ ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ ἔτσι πετύχει τὴ νίκη, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε μὲ ἀνθρώπινη μορφή, γιὰ νὰ μὴν ἀναγνωρισθεῖ καὶ ἀποφύγει ὁ ἐχθρός τη σύγκρουση μαζί του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴ φοβίσει τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ ἦρθε γιὰ νὰ τοὺς σώσει καὶ λυτρώσει».

     Τελικὰ μία εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἐξήγηση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει πολὺ καθαρὰ αὐτὴ τὴν ἐξήγηση. «Διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην, ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς», «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη». Μαζὶ μὲ τὸν μεγάλο Ἀπόστολο κάθε πιστὸς βλέπει πίσω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο. Ἀγάπη ποὺ ἔφθασε μέχρι τὸ Σταυρό.

      Περιμένουμε τὴ μεγάλη γιορτὴ τῆς γεννήσεως. Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀναμένει τὴν ἀνταπόκριση τῆς δικῆς μας ἀγάπης. Μᾶς ἀγάπησε, νὰ τὸν ἀγαπήσουμε καὶ μεῖς. Νὰ τοῦ ἀνοίξουμε τὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας. Νὰ συνδεθοῦμε μαζί του. Εἶναι ἀσφαλῶς ἡ μεγαλύτερη δωρεὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Τὰ φετεινὰ Χριστούγεννα ἂς εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς γεμάτη ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

·      Πατερικὴ Σοφία 

Λόγος Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

     ...Ἂν ὅλοι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι πρέπει ὅλη τὴ ζωή μας νὰ εἴμαστε στενὰ ἑνωμένοι μὲ τὸ Ἀληθινὸ Κλῆμα, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ τρεφόμαστε μὲ τὸ ζωοποιὸ χυμὸ ἀπὸ τὴ Θεία Ρίζα, τὸ ἴδιο αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ μικρότερα κλήματα τοῦ Ἀμπελιοῦ, τὰ πιὸ μικρὰ πράσινα φύλλα καὶ τὰ μικρὰ τρυφερὰ ἄνθη, ποῦ ἀνθίζουν στὸ ἅγιο Κλῆμα. Αὐτὰ τὰ ἄνθη, τὰ φύλλα καὶ τὰ μικρὰ κλήματα εἶναι τὰ παιδιά μας, τὰ ὅποια φροντίζουμε μὲ τρυφερότητα, τὰ ὅποια ἀγαπᾶμε σὰν τὴν καρδιά μας.    
     Ἔχουν μεγάλο χρέος καὶ εὐθύνη ἐνώπιόν του Θεοῦ ἐκεῖνοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὅποιοι δὲν ἐκτελοῦν τὸ ἱερὸ καθῆκον τους νὰ προστατεύουν τὰ μικρά τους παιδιά, καὶ ὄχι μόνο τὰ παιδιὰ ἀλλὰ καὶ τὰ βρέφη, ἀπὸ τοὺς ἐχθρικοὺς ἄνεμους, οἱ ὅποιοι μποροῦν νὰ τὰ ἀποκόψουν ἀπὸ τὸ Κλῆμα τοῦ Χρίστου καὶ νὰ τὰ πάνε πολὺ μακριὰ καὶ νὰ τὰ ρίξουν στὴ σκόνη καὶ στὸ βόρβορο, ὁπού θὰ τὰ πατήσουν μὲ τὰ πόδια τοὺς οἱ ἐχθροί της ἀνώτατης ἀλήθειας καὶ τοῦ ἀγαθοῦ.      
     Ὃ Ἰωακεὶμ καὶ ἢ Ἄννα, οἳ γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου Μαρίας, τὸ εἶχαν καταλάβει πολὺ καλά. Μόνο τὰ τρία πρῶτα χρόνια της ζωῆς τῆς μικρῆς, ἢ ὁποία εἶχε ἐκλεχτεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸ μέγα μυστήριο τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Υἵού του Θεοῦ, οἳ γονεῖς ἀπολάμβαναν τὴν χαρὰ τῆς ζωῆς μαζί της καὶ τῆς θερμῆς ἀγάπης της. Μόλις βγῆκε ἀπὸ τὴ νηπιακὴ ἡλικία τὴν ὁδήγησαν στὸ Ναὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν ἄφησαν ἐκεῖ, ἐμπιστεύοντας τὴν ἀγωγή της στὸν Θεὸ.
     Ὄχι μόνο ὃ Ἰωακεὶμ καὶ ἢ "Ἄννα ἀφιέρωσαν τὸν καρπὸ τοῦ καθαροῦ τους γάμου στὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς τὸ ἴδιο ἔκαναν οἱ ἁγίες καὶ σοφὲς μητέρες, τὰ ὀνόματα τῶν ὁποίων ἐσεῖς οἱ σημερινὲς μητέρες πρέπει νὰ τὰ θυμάστε. Ή αγία "Ἄννα, ἢ ὁποία ἦταν στείρα, προσευχήθηκε θερμῶς στὸν Θεό, δίνοντας τοῦ τὸν ὅρκο νὰ ἀφιερώσει σ' Αὐτὸν τὸ παιδί της, ἂν ἔλυνε τὴν ἀτεκνία της καὶ θὰ τῆς ἔδινε ἀγόρι. Ὃ Κύριος ἀκοῦσε τὴν προσευχὴ τῆς "Ἄννας καὶ αὐτὴ ἔγινε μητέρα τοῦ μεγάλου προφήτη Σαμουήλ. Νὰ θυμάστε οἱ μητέρες καὶ τὸ ὄνομα της αγίας Μάρθας, τῆς μητέρας τοῦ μεγάλου ὅσιού του Συμεὼν τοῦ Στυλίτου, τὸν ὅποιο, ὅπως καὶ ἢ ἁγία "Ἄννα τὸν Σαμουήλ, τὸν εἶχε ἀφιερώσει ἢ Μάρθα στὸν Θεὸ ἀκόμη πρὶν γεννηθεῖ. Στὴν πολὺ νεαρὴ ἡλικία ἀνέβηκε ὃ μέγας Συμεὼν στὸ στυλὸ καὶ παρέμεινε ἐκεῖ μέχρι τὸ θάνατό του σὰν μία ἄσβηστη λαμπάδα ἐνώπιόν του Θεοῦ.          
     Νὰ θυμάστε, εὐσεβεῖς σημερινὲς μητέρες, πόσο μεγάλο καὶ ἱερὸ ἐνώπιόν του Θεοῦ εἶναι τὸ καθῆκον σας νὰ καλλιεργεῖτε στὰ παιδιὰ σᾶς τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὰ διαπαιδαγωγεῖτε στὴν ἀδιάσπαστη καὶ ἀδιάκοπη ἑνότητα μὲ τὸ Ἀληθινὸ Κλῆμα, τὸν Κύριό μας Ἰησοΰ Χριστό. Μόνο ἀπό σας, μητέρες καὶ πατέρες, τὰ παιδιὰ σᾶς μποροῦν νὰ μάθουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, τὸν ὅποιο δὲν τοὺς διδάσκουν στὰ σχολεῖα. Καὶ μόνο τότε θὰ μπορέσουν νὰ τὸν μάθουν ἄν, ἐσεῖς οἱ ἴδιοι, θὰ μελετᾶτε μὲ προθυμία τὸ νόμο αὐτὸ στὶς ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ, μαθαίνοντας τὸν ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἐπισκόπους.      
     Νὰ πηγαίνετε στοὺς ἱεροὺς ναοὺς τὰ παιδιά σας γιὰ νὰ ἀναπνέουν, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, τὸν ἀέρα του γεμάτου ὄχι μόνο μὲ θυμίαμα ἀλλὰ καὶ μυστικὴ χάρη τῶν μεγάλων μυστηρίων, ποῦ τελοῦνται σ' αὐτὸν καὶ τὶς προσευχὲς πολλῶν ἀνθρώπων.
     Δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στὴν ἱερότητα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἢ Ὑπεραγία καὶ Ἄχραντος Παρθένος, ἢ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξότερα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Οἱ παντοδύναμες ἐνώπιόν του Θεοῦ πρεσβεῖες Της νὰ σᾶς βοηθήσουν στὸ μεγάλο αὐτὸ ἔργο τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν σας. Ἀμήν.

·      Διδάγματα ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ

     Εἶπε ὁ ἀββὰς Μωυσῆς:

     "Εάν δὲν συμφωνήσει ἡ πράξη μὲ τὴν προσευχή, εἶναι χαμένος ὁ κόπος σού". Καὶ τὸν ρώτησε ἄλλος ἀδελφός:

     "Και τί σημαίνει νὰ συμφωνεῖ πράξη καὶ προσευχή;"

     "Σημαίνει -εἶπε ὁ Γέροντας- αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία προσευχόμαστε νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Θεός, νὰ μὴν τὰ κάνουμε πιά. Γιατί ὅταν ὁ ἄνθρωπος παραιτεῖται ἀπὸ τὰ θελήματά του, τότε ὁ Θεὸς γίνεται φίλος του καὶ δέχεται τὴν προσευχὴ τού".                             

·      Ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς περιόδου

      «Σήμερα συναγμένα τὰ πλήθη τῶν πιστῶν σ' ἕνα πνευματικὸ πανηγύρι ἂς δοξάσουμε εὐλαβικὰ τὸ τέκνο τοῦ Θεοῦ, τὴν Παρθένο καὶ Θεοτόκο, ποὺ εἰσάγεται στὸν ναὸ τοῦ Κυρίου.  Μέσα ἀπ' ὅλες τὶς γενιὲς ἐκείνη διάλεξε ὡς κατοικητήριο ὁ παντοκράτορας Χριστὸς καὶ Θεός μας. Λαμπαδηφόρες παρθένες, βαδίζετε μπροστὰ ἀπὸ τὴν Ἀειπάρθενο τιμώντας τὴ σεβάσμια εἴσοδό της. Μητέρες, ἀφῆστε κάθε λύπη καὶ μὲ χαρὰ συμπορευθεῖτε, ἐξυμνώντας αὐτὴν ποὺ ἔγινε Μητέρα τοῦ Θεοῦ κι ἔφερε τὴ χαρὰ στὸν κόσμο. Ὅλοι μαζὶ λοιπὸν ἂς συμψάλουμε μὲ τὸν ἄγγελο χαρούμενοι τὸ «Χαῖρε» στὴν Κεχαριτωμένη, ποὺ πάντοτε πρεσβεύει γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας».

τὸ Δοξαστικὸ τῶν Ἀποστίχων, Σεργίου Ἁγιοπολίτου.

     Ὁ στενὸς δεσμὸς τῆς τιμῆς πρὸς τὴν Θεοτόκο μὲ τὴν ἂπ΄ αὐτὴν γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ (κι ὄχι ἀνεξάρτητα ἂπ΄ αὐτὴν) τονίζεται σ΄ αὐτὸ τὸ Ἰδιόμελο. Ἐπίσης καταδεικνύεται καὶ ἡ στενὴ σχέση τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἀφοῦ ὁ ὕμνος μᾶς καλεῖ: «ἂς συμψάλουμε μὲ τὸν ἄγγελο χαρούμενοι τὸ "Χαῖρε" στὴν Κεχαριτωμένη».

·      Ἕνας ἄγνωστος Ἅγιος

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος

     Ο Ἅγιος Φιλούμενος, καταγόταν ἀπὸ τὴ Λυκαονία. Ἦταν ἔμπορος σιτηρῶν.

     Καταγγέλθηκε, τὸ 270, ὡς χριστιανὸς στὸν ἡγεμόνα τῆς Ἄγκυρας Φήλικα. Συνελήφθη καὶ τὸν παρουσίασαν μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα. Ὁ Φιλούμενος ὅμως δὲν πτοήθηκε ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς ποὺ δέχθηκε καὶ παρέμεινε πιστὸς στὴν μία καὶ ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ.        
     Τὸν ὑπέβαλαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, τρυπώντας του τὰ ἄκρα μὲ καρφιά. Μὲ αὐτὸ τὸν μαρτυρικὸ τρόπο παρέδωσε τὸ πνεῦμά του στὸν Κύριο.  

     Ἡ Ἐκκλησία μᾶς τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου στὶς 29 Νοεμβρίου.

• Παιδιὰ Προσχολικῆς Ἡλικίας: 10:30 - 11:00 τὸ πρωΐ.
  
• Παιδιὰ Γυμνασίου - Λυκείου: 11:00 - 12:15 τὸ πρωΐ.
  
• Παιδιὰ Δημοτικοῦ: 12:15 - 13:15 τὸ μεσημέρι.
  
• Κάθε Πέμπτη στὶς 16:00 μ.μ. γίνεται κύκλος μελέτης Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὶς Γυναῖκες.