Νά ἐλεοῦμε χωρίς διακρίσεις
Ἕνας καλός ἱερέας κάθε Κυριακή μετά τή Λειτουργία μάζευε τούς φτωχούς της ἐνορίας του καί τούς μοίραζε τά χρήματα, πού μάζευε τό «κιβώτιο τῶν πτωχῶν». Μία Κυριακή πῆγε μία γυναίκα μέ παλιά ξεσκισμένα ροῦχα μέ ὕφος κακομοίρικο. Ὁ Ἱερέας τή λυπήθηκε. Ἔβαλε τό χέρι του στό κιβώτιο μέ τήν πρόθεση νά τῆς δώσει ὅσα χρήματα χωροῦσε ἡ παλάμη του. ὅταν τό τράβηξε ἔξω, εἶδε πώς εἶχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε νά τῆς τά δώσει, γιατί πίσω της περίμενε ἄλλη νά πάρει φιλοδώρημα. Αὐτή φοροῦσε περιποιημένα φορέματα. Ὁ ἱερέας σκέφτηκε πώς ἦταν ἀπό κεῖνες πού χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θά τῆς ἔδινε λίγα, γιά νά μήν τήν ἀφήσει νά φύγει ἔτσι καί τῆς ἔμενε ἡ ντροπή. Ἔβαλε πάλι τό χέρι του στό κιβώτιο κι ἡ χούφτα τοῦ γέμισε χρυσά νομίσματα.
Σαν εὐλαβής πού ἦταν κατάλαβε τή θεία ἐπέμβαση. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες καί γιά τίς δύο ἐκεῖνες γυναῖκες. Ἔμαθε τότε πώς ἡ μία πού φαινόταν καλοντυμένη, ἦταν ἀπό καλή οἰκογένεια, πού τελευταία ἀπό διάφορα ἀτυχήματα φτώχυνε καί ὑπέφερε πολύ. Ἀπό ἀξιοπρέπεια φοροῦσε περιποιημένα ροῦχα. Ἡ ἄλλη ἔβαζε κουρέλια, ὅταν ἔβγαινε νά ζητιανέψει, γιά νά τῆς δίνουν εὐκολότερα.
Ἀπό τό https://childrenistologio2.blogspot.gr/2013/02/blog-post_22.html