Μερικές συμβουλές γιά τήν σχέση μας μέ τόν πνευματικό μας
Γέροντας Παΐσιος
Ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος, ὅταν θέλη νά βοηθήση κάποιον, προσπαθεῖ νά τόν συνδέση μέ τόν Χριστό καί ὄχι νά τόν δέση μέ τόν ἑαυτό του.
Στήν συνέχεια χαίρεται, ὅταν καταφέρη νά τόν συνδέση μέ τόν Χριστό, καί ὁ ἄλλος ἀγωνίζεται προσβλέποντας στόν Χριστό. Τότε καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος ἔχει τόν μισθό του καί τά πράγματα πᾶνε κανονικά.
Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται καί κοιτάζη πῶς νά εὐχαριστήση αὐτόν πού προσπαθεῖ νά τόν συνδέση μέ τόν Χριστό, ἄν δηλαδή μία ἐνέργειά του θά στενοχωρήση ἤ θά χαροποιήση ἐκεῖνον, καί δέν κοιτάζη πώς ὁ Χριστός βλέπει αὐτήν τήν ἐνέργειά του, τότε οὔτε τόν ἄνθρωπο πού τόν βοηθάει εὐχαριστεῖ, οὔτε τόν Χριστό, ἀλλά οὔτε ὁ ἴδιος ὠφελεῖται, γιατί δέν δέχεται θεϊκή βοήθεια.
Δηλαδή οὔτε ὁ Χριστός οὔτε ὁ πνευματικός χαίρεται γι' αὐτό τό ὁποῖο κάνει, ἀλλά οὔτε ὁ ἴδιος βοηθιέται, γιά νά ξεπεράση μία δυσκολία. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ψάλλει μία ἀδελφή καί σκέφτεται: «Ἄραγε ψάλλω καλά; Θά χαρῆ ἡ Γερόντισσα;». Ε, αὐτή δέν βοηθιέται. Ἐνῶ, ἄν ψάλλη γιά τόν Χριστό, τά πράγματα πᾶνε κανονικά· καί καλά θά ψάλη καί τήν Γερόντισσα θά εὐχαριστήση.
- Γέροντα, ὅταν κανείς δέν καταλάβη σωστά αὐτό ποῦ τοῦ εἶπε ὁ πνευματικός, φταίει;
- Κοίταξε, ἄν δέν κατάλαβε, ἐπειδή εἶχε μία ἐπιθυμία καί ὁ νοῦς τοῦ ἦταν ἐκεῖ, πάλι φταίει. Μερικοί τό θέλημα τό δικό τους τό κάνουν θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ρωτάει λ.χ. κάποιος τόν πνευματικό του γιά ἕνα πρόβλημά του καί ἔχει στό λογισμό τοῦ τήν λύση πού θέλει, πού τόν ἀναπαύει. Ὁ πνευματικός του λέει τί πρέπει νά κάνη καί αὐτός καταλαβαίνει ὅτι τοῦ εἶπε νά κάνη αὐτό πού ἤθελε, καί τό κάνει μέ χαρά, νομίζοντας κιόλας ὅτι κάνει ὑπακοή.Καί ἄν τοῦ πῆ μετά ὁ πνευματικός «γιατί ἐνήργησες ἔτσι;», τοῦ λέει: «Ἔτσι δέν μοῦ εἶπες νά κάνω;»
Ἀλλά καί μερικές φορές, αὐτό πού λέει ὁ πνευματικός, δέν εἶναι νά τό πάρη κανείς κατά γράμμα. Μπορεῖ νά εἶναι τρόπος τοῦ λέγειν. Θά σᾶς πῶ μία περίπτωση, γιά νά καταλάβετε.
Μία σαρανταπεντάρα καθηγήτρια, πού εἶχε καί παιδιά, εἶχε μπλέξει ἕναν δεκαεξάχρονο μαθητή της. Τό παιδί ἔφυγε ἀπό τό σπίτι καί συζοῦσε μέ τήν καθηγήτρια. Ὅταν ὁ πατέρας τοῦ ἦρθε στό Καλύβι καί μοῦ εἶπε τόν πόνο του, τοῦ εἶπα νά κάνη γιά τό θέμα αὐτό ὅ,τι τοῦ πῆ ὁ πνευματικός του.
Πῆγε λοιπόν ὁ καημένος στόν πνευματικό καί μετά ἦρθε πάλι σ' ἐμένα.
Ἐγώ εἶχα ἐκείνη τήν ἡμέρα τήν Ἐξαρχία τοῦ Πατριαρχείου, δέν μποροῦσα νά συζητήσω μαζί του καί τοῦ εἶπα: «Νά κάνης ὅ,τι σου εἶπε ὁ πνευματικός σου». Αὐτός δέν ἔφευγε - καί εὐτυχῶς πού δέν ἔφυγε καί ἐπέμενε. Κάποια στιγμή πού εὐκαίρησα, τόν εἶδα λίγο καί μοῦ εἶπε: «Γέροντα, ἀποφάσισα νά τήν σκοτώσω αὐτή τήν γυναίκα, γιατί ἔτσι μου εἶπε ὁ πνευματικός μου». «Γιά στάσου, καλέ μου ἄνθρωπε, τοῦ λέω, τί ἀκριβῶς σου εἶπε ὁ πνευματικός;». «Μοῦ εἶπε: ''Αὐτή ἡ γυναίκα εἶναι γιά σκότωμα''». Καταλάβατε; Ὁ πνευματικός εἶπε, τρόπος τοῦ λέγειν, «αὐτή ἡ γυναίκα εἶναι γιά σκότωμα», ὄχι νά τήν σκοτώση! Ἀπό τότε δέν λέω σέ κανέναν: «νά κάνης ὅ,τι σου εἶπε ὁ πνευματικός», ἀλλά ρωτάω τί τοῦ εἶπε ὁ πνευματικός...
- Μπορεῖ, Γέροντα, νά ζητάη κάποιος βοήθεια ἀπό τόν πνευματικό του καί συγχρόνως νά προτείνη καί τήν λύση;
- Ἔμ τότε, τί βοήθεια ζητάει; Ἄλλο εἶναι νά πῆ ταπεινά σάν λογισμό στόν πνευματικό του τί νομίζει ὅτι θά τόν βοηθήση - αὐτό ἐπιβάλλεται - καί ἄλλο εἶναι νά ἐπιμένη ὅτι ὁ λογισμός τοῦ αὐτός εἶναι σωστός. Τότε εἶναι πού δέν κάνει ὁ ἄνθρωπος προκοπή. Εἶναι σάν νά πηγαίνη στόν γιατρό καί νά τοῦ λέη: «Αὐτό τό φάρμακο νά μοῦ δώσης». Ὁ ἄρρωστος ὀφείλει νά κάνη ὑπακοή στόν γιατρό· δέν θά τοῦ ὑποδείξη τί εἴδους φάρμακα θά τοῦ δώση. Δέν εἶναι ἐδῶ θέμα ὀρέξεως, ὅπως μέ τά φαγητά καί τά γλυκά, γιά νά πῆ κανείς: «Θέλω μπακλαβά ἤ θέλω κανταΐφι». Ἀνάλογα μέ τήν πάθηση ὁ γιατρός δίνει καί τό φάρμακο.
https://agiameteora.net/