Μήν κρίνετε, γιά νά μήν κριθῆτε...
Κοντά σέ ἕναν γέροντα ἔμεινε ἕνας ἀδελφός κάπως ἀμελής στούς κανόνες τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα ὁ ἀδελφός αὐτός νά πεθάνει κάθονταν δίπλα του μερικοί πατέρες. Κάποια στιγμή ὁ γέροντας βλέποντας τόν νά φεύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτόν μέ εὐθύμη καί χαρούμενη διάθεση κι ἐπειδή ἤθελε νά οἰκοδομήσει τούς ἄλλους ἀδελφούς του λέγει:
''Συγχώρα μέ ἀδελφέ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι στήν ἄσκηση δέν ἤσουν πολύ ἐπιμελής. Πῶς λοιπόν τώρα φεύγεις γιά τήν ἄλλη ζωή μέ τόση προθυμία;''
Ὁ Ἀδελφός ἀπάντησε: '' ἔτσι εἶναι Πάτερ, τήν ἀλήθεια εἶπες. Ξέρω ὅμως ὅτι ἀπό τή στιγμή πού ἔγινα μοναχός δέν ἔκρινα κανέναν ἄνθρωπο. Ἄν συνέβη καμιά φορᾶ μέ κάποιον κάτι, ἀμέσως τήν ἴδια μέρα συμφιλιώθηκα μαζί του. Καί τώρα θέλω νά πῶ στόν Θεό: '' Κύριε ἐσύ εἶπες ''Μήν κρίνετε καί δέν θά κριθεῖτε'' καί ''νά συγχωρεῖτε τούς ἄλλους καί θά σᾶς συγχωρεθοῦν τά δικά σας ἁμαρτήματα''.
Τοῦ λέγει ὁ Γέροντας: ''Εἰρήνη σέ σένα παιδί μου διότι σώθηκε καί δίχως κόπο μάλιστα.
Πάνω στά λόγια αὐτά ὁ ἀδελφός παρέδωσε εἰρηνικά τό πνεῦμα του στόν Κύριο. Συγχωροῦσε καί συγχωρέθηκε, δέν ἔκρινε καί δέν κρίθηκε. Ὁ Νομιζόμενος ἀμελής αὐτός μοναχός πού κέρδισε τόσο εὔκολα τόν Παράδεισο, μπορεῖ νά γίνει παράδειγμα γιά ὅλους μας.
ἀπό τό βιβλίο τό ''Πάθος τῆς Κατακρίσεως'' τοῦ Ἱερομονάχου Γρηγορίου
agiameteora.net