Μέ τήν ἁγία ἁπλότητα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου
-Γέροντα, ἡ μελέτη τῶν βιβλίων καί ἡ γνώση βοηθοῦν νά γνωρίσει κανείς τόν Θεό;
-Κοίταξε νά σού πῶ˙ ὅταν ἐργασθεῖ κανείς πνευματικά καί φθάσει σέ μία καλή πνευματική κατάσταση, βλέπει μερικά πράγματα πολύ καθαρά, μέ τόν θεῖο φωτισμό, χωρίς νά τά ἔχει γνωρίσει ἀπό τά βιβλία. Καί μάλιστα τά βλέπει καθαρώτερα ἀπό ἄλλους πού ἔχουν διαβάσει τοῦ κόσμου τά βιβλία. Μέ τήν ἐσωτερική του καθαρότητα βλέπει καθαρά πολύ μακριά καί πολύ βαθιά, γιατί ἔχει βγή ἀπό τήν κοσμική τροχιά καί κινεῖται πλέον στήν πνευματική τροχιά, στόν μυστηριακό χῶρο. Ὅσοι ἀπέκτησαν τήν ἐσωτερική ἁπλότητα καί καθαρότητα βλέπουν τά ὑπερφυσικά πράγματα πολύ ἁπλά, σάν φυσικά, γιατί στόν Θεό ὅλα ἁπλά εἶναι- ὅπως καί ὁ Ἴδιος εἶναι πολύ ἁπλός, καί μᾶς τό φανέρωσαν ὁ Υἱός Τοῦ ἐπί τῆς γής μέ τήν ἁγία Του ἁπλότητα-καί δέν χρησιμοποιεῖ μεγαλύτερη δύναμη γιά τά ὑπερφυσικά καί μικρότερη γιά τά φυσικά, ἀλλά τήν ἴδια δύναμη γιά ὅλα.
-Δηλαδή, Γέροντα, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος χωρίς πολλή μελέτη νά γνωρίσει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ;
-Ναι, ἄν ἔχη τήν ἁγία ἁπλότητα, μπορεῖ ὄχι μόνο νά γνωρίσει ἀλλά καί νά ζήση τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Θυμάστε ἐκεῖνον τόν πολύ ἁπλό μοναχό ποῦ ἀξιώθηκε νά φάη μαζί μέ τόν Χριστό; Πρίν γίνη μοναχός, ἦταν βοσκός, καί τό μόνο πού τόν ἐνδιέφερε ἦταν πῶς θά σωθῆ. Κάποτε πέρασε ἀπό τά μέρη τοῦ ἕνας ἐρημίτης καί τοῦ εἶπε: «Ἄν θέλης νά σωθῆς, νά βαδίζης τόν ἴσιο δρόμο». Αὐτός πῆρε κατά γράμμα τόν λόγο του. Παίρνει λοιπόν ἕνα δρόμο καί τρεῖς μέρες βάδιζε συνέχεια ὅλο ἴσια, ὥσπου τελικά ἔφθασε σέ ἕνα μοναστήρι. Ἐκεῖ ὁ ἡγούμενος, ὅταν εἶδε τόν πόθο πού εἶχε γιά τήν σωτηρία του, τόν ἔκανε ἀμέσως μοναχό καί τόν ἔβαλε νά διακονῆ στήν ἐκκλησία. Μία μέρα, τήν ὥρα πού καθάριζε τόν ναό, πέρασε ὁ ἡγούμενος καί τόν συμβούλεψε νά κάνη καλά τή δουλειά του. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἄκουσε τίς συμβουλές ,ρώτησε τόν Γέροντα δείχνοντας τόν Ἐσταυρωμένο: «Γέροντα, ποιός εἶναι αὐτός ποῦ στέκεται ἐκεῖ ἐπάνω; Ἔχω τόσες μέρες ἐδῶ καί δέν κατέβηκε οὔτε νά φάη οὔτε νά πιῆ». Θαύμασε ὁ ἡγούμενος τήν ἁπλότητά του καί τοῦ λέει: «Ἐγώ τόν τιμώρησα νά στέκεται ἐκεῖ ἐπάνω, γιατί δέν ἔκανε καλά τή δουλειά του». Ὁ μοναχός τόν ἄκουσε χωρίς νά πῆ τίποτε. Τό βράδυ πῆρε τό φαγητό του καί κλείσθηκε μέσα στόν ναό. Πῆγε κάτω ἀπό τόν Ἐσταυρωμένο καί Τοῦ εἶπε μέ πόνο: «Κατέβα ,ἀδελφέ, νά φᾶμε μαζί». Τότε ὁ Χριστός κατέβηκε καί ἔφαγε μαζί μέ τόν ἁπλό μοναχό καί τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά τόν πάρη στό σπίτι τοῦ Πατέρα Του, γιά νά εὐφραίνεται αἰώνια. Πράγματι, μετά ἀπό λίγες μέρες ὁ ἁπλός αὐτός μοναχός κοιμήθηκε εἰρηνικά. Βλέπετε, τέλεια ἄγνοια εἶχε, ἀλλά τί ἀξιώθηκε νά ζήση, χάρη στήν πολλή ἁπλότητα καί καθαρότητα πού εἶχε!
Γιά νά ἀναπαυθεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, πρέπει νά ὑπάρχει μέσα τοῦ αὐτό τό ἄδολο, τό καθαρό. Ὁ Θεός χαρίζεται σέ ὅσους ἔχουν ἐξαγνισμένη ἁπλότητα. Ὅταν προηγηθῆ ἡ ἁπλότητα καί ἡ καθαρότητα, μέ τήν θερμή πίστη καί τήν εὐλάβεια, φθάνει μετά ὁ ἄνθρωπος νά ἔχη θεία γεγονότα καί νά γνωρίζη τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά ἔχει γνώσεις. Γιατί τότε φιλοξενεῖται μέσα του ἡ Ἁγία Τριάδα καί μέ τόν θεῖο φωτισμό πού ἔχει βρίσκει εὔκολα τά κλειδιά τῶν θείων νοημάτων καί ἑρμηνεύει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πολύ ἁπλά καί φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.
Ὅταν καθαρίσουμε τήν πονηρή μας καρδιά, «ἐκ τῆς ὁποίας ἐξέρχονται ὅλα τά κακά», θά γίνουμε καθαρά καί ταπεινά δοχεῖα τῆς θείας Χάριτος καί Θά ἀναπαύεται πλέον μέσα μας ἡ Ἁγία Τριάδα. Θά εὔχομαι κι ἐγώ γιά σᾶς, καθώς κι ἐσείς νά εὔχεσθε γιά μένα ,νά βοηθήσουν ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά καθαρισθοῦν οἱ καρδιές μας, γιά νά δοῦμε τόν Θεό. «Μακάριοι οἱ καθαροί τή καρδία, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Ἀμήν.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου - Πάθη καί Ἀρετές"