Μάρτιος – Ἀπρίλιος 2011, Φύλλο 1ο.
«Φῶς Χριστοῦ»
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
Ι . Ν. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΒΟΥΝΕΝΟΙΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΝΙΤΣΗΣ,
Τ.Κ. 30002, ΒΟΝΙΤΣΑ
Μάρτιος - Ἀπρίλιος 2011, Φύλλο 1ο.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ
Εὐχόμαστε ὁλόθερμα, αὐτὴ ἡ μορφὴ ἐπί - κοινωνίας ποὺ ἐγκαινιάζουμε σήμερα, μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔντυπο, νὰ ἀποδώσει ὅλα ὅσα προσδοκοῦμε, πρὸς ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ ὠφέλεια τῶν ἐνοριτῶν μας, μα πάνω ἀπὸ ὅλα γιὰ τὴ δόξα τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ μας.
Τὸ Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο.
ΤΡΙΩΔΙΟ
Τὸ Τριώδιο, ἡ πλέον πνευματικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἡ Ἐκκλησιαστικὴ περίοδος, ἡ ὁποία ἀρχίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὸ Μ. Σάββατο τὸ βράδυ. Ἡ ὀνομασία τοῦ προέρχεται ἀπό τὸ ὅτι οἱ κανόνες τοῦ Ὄρθρου ἀποτελοῦνται ἀπό τρεῖς ὠδὲς καὶ ὄχι ἀπὸ ἐννέα ὡς συνήθως. Τὸ Τριώδιο χωρίζεται σὲ τρεῖς ἐπιμέρους περιόδους:
Α) Οἱ τρεῖς προπαρασκευαστικὲς ἑβδομάδες: Εἶναι οἱ τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες, ὅπου ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς προετοιμάζει σωματικὰ καὶ πνευματικά, προκειμένου νὰ εἰσέλθουμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Τὴν πρώτη ἑβδομάδα ἐπιτρέπεται ἡ κατάλυση σὲ ὅλα. Τὴ δεύτερη ἑβδομάδα τηρεῖται κανονικὰ ἡ νηστεία τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευή, ἐνῶ τὴν Τρίτη ἑβδομάδα ἐπιτρέπεται ἡ κατάλυση μόνο στὰ γαλακτοκομικά.
Β) Ἡ Ἁγία καὶ μεγάλη Τεσσαρακοστή: Ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὸν ἑσπερινὸ τῆς Συγγνώμης, τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς τὸ βράδυ, ὅπου ὅλοι οἱ χριστιανοί, σὲ πνεῦμα κατάνυξης καὶ συντριβῆς, ἀλληλοασπαζόμαστε καὶ ἀλληλοσυγχωρούμαστε, προκειμένου νὰ εἰσέλθουμε ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἕτοιμοι πνευματικὰ στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ καλούμαστε νὰ ἐντείνουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα, μὲ αὐστηρὴ νηστεία (μόνο τὰ Σαββατοκύριακα ἐπιτρέπεται ἡ κατάλυση οἴνου καὶ ἐλαίου) καὶ μὲ τὴν προσευχή, (ὑπάρχουν πολλὲς ἀκολουθίες κατὰ τὰν περίοδο αὐτή). Ἐξ' αἰτίας τοῦ πένθιμου τῆς περιόδου αὐτῆς δέν ἐπιτρέπεται ἡ τέλεση Θ. Λειτουργίας, παρὰ μόνο τὰ Σαββατοκύριακα. (Μόνο τὴν 25η Μαρτίου τελεῖται Θ. Λειτουργία). Ἡ Ἐκκλησία μας προκειμένου νὰ μὴν ἀπέχουν οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ Σωτήριον Φάρμακον τὴν Θ. Κοινωνία, θέσπισε τὶς Θ. Λειτουργίες τῶν Προηγιασμένων Δώρων, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀκολουθίες, μὲ τὰ Τίμια Δῶρα, ὅπως φανερώνει καὶ ἡ ὀνομασία τους, νὰ ἔχουν ἤδη ἁγιασθεῖ ἀπὸ προηγούμενη Θ. Λειτουργία. Στὴν διάρκεια τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ἐπίσης ἔχουμε τοὺς Χαιρετισμοὺς πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας μας (τὴν Παρασκευὴ τὸ βράδυ τῶν τεσσάρων πρώτων ἑβδομάδων), τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο (τὴν Παρασκευὴ τὸ βράδυ τῆς Πέμπτης Ἑβδομάδας) καὶ τὸν Μεγάλο Κανόνα (τὴν Τετάρτη τὸ βράδυ τῆς Πέμπτης Ἑβδομάδας). Ἐπίσης κάθε βράδυ ἀπὸ Δευτέρα ὡς καὶ Πέμπτη τελεῖται τὸ μεγάλο Ἀπόδειπνο, ἀκολουθίες ἰδιαίτερα κατανυκτικὲς, ὅπου κατὰ τὴν πρώτη Ἑβδομάδα ἐπισυνάπτεται τμηματικὰ καὶ ὁ Μ. Κανόνας. Κάθε Κυριακὴ τὸ βράδυ τελοῦνται οἱ Κατανυκτικοὶ Ἑσπερινοί.
Γ) Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα: Εἶναι πραγματικὰ ἡ Ἑβδομάδα τῶν μεγάλων γεγονότων, ὅπου ἀρχίζει τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου, μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου ἀπὸ τὸ Χριστὸ μας καὶ τελειώνει τὸ Μ. Σάββατο μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Κυρίου μας στὸν Ἅδη. Κάθε βράδυ τελεῖται ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπόμενης ἡμέρας. Ἔτσι μέσα ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες, μετέχουμε στὸ Πάθος καὶ στὰ μαρτύρια τοῦ Κυρίου μας, ἀνεβαίνουμε μαζὶ Του στὸ Γολγοθά, Σταυρωνόμαστε μαζὶ Του, βιώνουμε τὴν Ταφὴ Του, γιὰ νὰ φθάσουμε τελικὰ στὴ Ζωηφόρο Ἀνάσταση τοῦ
Χριστοῦ μας. (Ἀρχὴ Πεντηκ/ρίου).
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μὴ μοι δῷς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισε μοι τῷ σῷ δούλω. Ναὶ Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου. Ὃτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
Ἡ παραπάνω προσευχὴ τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, (Ἄγ. Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου), περιγράφει μὲ γλαφυρότητα τὸ νόημα καὶ τὸ περιεχόμενο αὐτῆς τῆς περιόδου. Στὸ πρῶτο μέρος μᾶς καλεῖ νὰ ἀποβάλλουμε τὶς ἀσθένειες καὶ τὰ πάθη πού μᾶς κρατοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴ μετάνοια καὶ τὸ Χριστό, ἐνῶ στὸ δεύτερο μέρος μᾶς προτρέπει νὰ καλλιεργήσουμε τὶς ἀρετὲς ποὺ τρέφουν πνευματικὰ τὴ ψυχὴ μας: τὴ σωφροσύνη, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἀγάπη. Τέλος καλούμαστε νὰ ἑστιάσουμε πρωτίστως στὰ δικὰ μας λάθη καὶ ἁμαρτίες, ἀφήνοντας τὸ φοβερὸ πάθος τῆς κατάκρισης. Ὅλα αὐτὰ ὅμως προϋποθέτουν ἔντονο καὶ ἀσίγαστο πνευματικὸ ἀγώνα, κάτι στὸ ὁποῖο ἀκριβῶς καλεῖ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανό ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου. Καλὸ καὶ ὄμορφο ἀγώνα...
- 25η ΜΑΡΤΙΟΥ
Α) Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, θεωρεῖται ὡς ἡ ῥίζα καί ἡ ἀρχή ὃλων τῶν δεσποτικῶν ἐορτῶν. Ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἄγγελος Κυρίου ἐστάλη στὴ Θεοτόκο καὶ τῆς Εὐαγγελίστηκε τὴ σύλληψη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μὲ ὑπακοὴ δέχτηκε τὴν ὕψιστη τιμὴ ποὺ τῆς ἔκανε ὁ Θεός. Ἡ Παναγία μας, δείχνει τὴν μεγάλη της ταπείνωση μὲ τὴν ἀναντίρρητη ἀποδοχὴ τῆς ἀποστολῆς ποὺ τῆς ἀνέθεσε ὁ Θεός. Μέσω τῆς δικὴς της ὑπακοῆς ὅλη ἡ κτίση ἀποδέχεται τὸ σχέδιο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, καθώς αὐτός ὑποδουλώθηκε στόν θάνατο μέ τήν παρακοή τῆς Εὔας. Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος Λουγδούνου: «Καί ὡς ἐκείνη ἐξηπατήθη εἰς τό παρακοῦσαι τοῦ Θεοῦ, οὓτως καί αὐτή ἐπείσθη ὑπακοῦσαι τῷ Θεῷ, ἵνα τῆς παρθένου Εὔας ἡ Παρθένος Μαρία γένηται παράκλητος˙ καί ὡς συνεδέθη τῷ θανάτῷ τό γένος τῶν ἀνθρώπων διά παρθένου, ἐλύθη διά παρθένου, ἀντιταλαντευθείσης τῆς παρθενικῆς παρακοῆς διά τῆς παρθενικῆς ὑπακοῆς». Ἡ ἑκούσια συγκατάθεση τῆς Θεοτόκου στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δείχνει ὅτι ἡ Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἒργο ἀπό κοινοῦ τοῦ Θείου θελήματος καί τῆς ἀνθρώπινης πίστεως. Μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Θεοῦ, στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καθρεφτίζεται ἡ καθαρότητά της. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέει ὅτι η Θεοτόκος ὑπερβαίνει καὶ αὐτὴ τὴν καθαρότητα τῶν Ἀγγέλων. Πολλοὶ Πατέρες λένε ὅτι ἡ Θεοτόκος εἶναι ξένη πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἐνῶ μὲ τὴν ἐπέλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἁπαλλάσεται καὶ ἀπὸ τὸν ρύπο τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. (τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα τὸ φέρουμε ὅλοι μὲ τὴ γέννησή μας).
Β) ΟΜΙΛΙΑ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ
Στὶς 7 Ὀκτωβρίου 1838 μ.Χ., ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἀπηύθυνε ἕναν λόγο πρὸς τοὺς νέους τοῦ Α' Γυμνασίου τῆς Ἀθήνας, μέρος τοῦ ὁποίου παραθέτουμε παρακάτω. Ὁ λόγος αὐτὸς στὶς μέρες μας ἔχει τὴ δική του - ξεχωριστὴ σημασία:
«...Ἐγώ, παιδιὰ μου, κατὰ κακὴ μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα,
διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρὸς μᾶς ἐπέρασε. Καὶ αἵ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σᾶς ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ' ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μᾶς θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἥμερα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἠμεῖς ἐλευθερώσαμε καὶ, διὰ νὰ γίνη τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια τῆς πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ Θρόνου καὶ τὴν
φρόνιμον ἐλευθερία».
· ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΛΟΥΚΑΣ
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἔζησε τὸν 17ο αἰώνα. Ἦταν γόνος χριστιανικῆς οἰκογένειας ἀπὸ τὴν Ἀνδριανούπολη. Σὲ ἡλικία μόλις ἔξι ἐτῶν ὀρφάνεψε ἀπὸ τὸν πατέρα του. Ἡ μητέρα τοῦ λοιπόν τὸν ἐμπιστεύτηκε σὲ ἕναν Ἕλληνα ἔμπορο τῆς Κωνσταντινουπόλεως νὰ φροντίσει γιὰ τὴν ἀνατροφὴ του.
Σὲ ἡλικία 13 ἐτῶν ὁ Λουκᾶς φιλονίκησε μὲ ἕναν Τοῦρκο. Οἱ περαστικοὶ βλέποντας τὸ Λουκᾶ νὰ τόν νικᾶ, ἔπεφταν πάνω του βρίζοντας καὶ χτυπώντας τον. Ὁ Λουκᾶς, προκειμένου νὰ γλιτώσει εἶπε ὅτι θὰ γίνει μουσουλμάνος. Λαμβάνοντας τὰ λόγια του τοῖς μετρητοῖς τὸν πῆγαν στὸ σπίτι ἑνὸς ἐπιφανοῦς Τούρκου, ὅπου του ἔκαναν περιτομή. Παρὰ τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς ἀπολαύσεις ποὺ τοῦ προσέφεραν, ἡ συνείδηση τοῦ Λουκᾶ δὲν τὸν ἄφηνε ἥσυχο. Ὁ Λουκᾶς κατάφερε νὰ δραπετεύσει, νὰ ἐπιβιβαστεῖ σὲ ἕνα πλοῖο καὶ νὰ φτάσει στὴ Σμύρνη. Ἐκεῖ ἐξομολογήθηκε σὲ κάποιον ἱερέα, ὁ ὁποῖος τὸν παρότρυνε νὰ πάει στὸ Ἅγιο Ὅρος. Ὁ Λουκᾶς ἔφθασε στὸ Ἅγιο Ὅρος, οἱ μονὲς ὅμως δὲν τὸν ἔκαναν δεκτό, λόγω τοῦ νεαροῦ της ἡλικίας του. Ὁ Λουκᾶς ἐξέλαβε τὴν ἄρνηση αὐτὴ ὡς κάλεσμα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ μαρτύριο. Ὁ πνευματικὸς στὴν σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας προσπάθησε νὰ τὸν ἀποτρέψει φοβούμενος νέα ἄρνηση. Ὁ Λουκᾶς ὅμως ἦταν ἀνένδοτος. Ὁ πνευματικὸς τότε ἀποφάσισε νὰ τὸν δοκιμάσει, βάζοντάς του κανόνα νὰ κάνει ὀχτακόσιες μετάνοιες τὴν ἡμέρα καὶ νὰ τρέφεται μόνο μὲ ψωμὶ καὶ νερό. Ὁ Λουκᾶς ἐκτελοῦσε μὲ χαρὰ τὸν κανόνα, μὲ τὸ μυαλὸ του νὰ εἶναι πάντοτε στὸ μαρτύριο. Ἔχοντας τελικὰ τὴν εὐλογία γιὰ τὸ μαρτύριο καὶ ἐνδεδυμένος τὸ μεγάλο σχῆμα, μπῆκε σὲ πλοῖο γιὰ τὴ Μυτιλήνη, μὲ τὸν ἱερομόναχο Βησσαρίωνα νὰ ἔχει ἐπιφορτιστεῖ μὲ τὴν ἀποστολὴ νὰ συνοδεύσει καὶ νὰ ἐνθαρρύνει τὸ Λουκᾶ μέχρι τέλους τοῦ μαρτυρίου του. Φθάνοντας στὴ Μυτιλήνη, ὁ Λουκᾶς, ἑτοιμάστηκε ἀγρυπνώντας καὶ κοινωνώντας τὰ Ἄχραντα Μυστήρια σ' ἕνα μικρὸ ναό, ζήτησε συγχώρηση μετὰ δακρύων ἀπὸ τὸ συνοδὸ του καὶ τοὺς πατέρες τοῦ ναοῦ. Ἡ πρώτη του ἀπόπειρα ὅμως ἦταν ἀποτυχημένη, κάτι ποὺ προξένησε μεγάλη ἀπογοήτευση στὸ Λουκᾶ. Προσπάθησε πάλι, ἀπαιτώντας ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη γιὰ τὴν περιτομὴ πού τοῦ εἶχαν κάνει ὅταν ἦταν μικρός. Ἀρχικὰ οἱ Τοῦρκοι τὸν λοιδοροῦσαν, ὁ Λουκᾶς ὅμως ἐπέμεινε γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου χωρὶς χρονοτριβῆ. Ὁ Λουκᾶς ἔμεινε ἀκλόνητος στὴν πίστη του παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὶς ὑποσχέσεις τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μείνει κατάπληκτοι ἀπὸ τὸ θάρρος τοῦ Λουκᾶ. Τὸν κράτησαν φυλακισμένο γιὰ τρεῖς ἡμέρες μήπως καὶ ἄλλαζε γνώμη. Στέρεος ὅμως στὴν ἀπόφασή του, ζήτησε τὴν ἄμεση καταδίκη του. Ἔτσι ἐκδόθηκε ἡ καταδίκη καὶ ἀπαγχωνίστηκε στίς 23 Μαρτίου τὸ 1802 μ.Χ.. Τὸ σῶμα τοῦ ἔμεινε τρεῖς ἡμέρες κρεμασμένο ἀναδύοντας μία εὐωδία Θείας Χάριτος. Μετὰ οἱ Τοῦρκοι, δένοντάς του μία βαριὰ πέτρα, τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα. Θαυματουργικὰ ὅμως τὸ σῶμα τοῦ ἐπέπλευσε καὶ βγῆκε στὴ στεριά, ὅπου οἱ χριστιανοὶ τὸ ἔθαψαν μὲ τιμές, παρὰ τὴν ἀπαγόρευση τῶν Τούρκων. Ἡ μνήμη τοῦ
Ἁγίου Νεομάρτυρος Λουκᾶ, τιμᾶται στὶς 23 Μαρτίου.
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΔΕΚΤΕΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 26430 81297, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: π. Ἀλέξανδρος Διγενής