ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. ΙΔ΄, 22 - 34)
Τά πλήθη εἶχαν χορτάσει ἀπό τό καταπληκτικό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί δύο ἰχθύων, καί τώρα ζητοῦσαν νά κάνουν βασιλέα τούς τό μεγάλο Ραββί. Ὁ ἐνθουσιασμός ἦταν τόσο ἰσχυρός, ὥστε ἄρχισαν νά ἐπηρρεάζονται ἀκόμα καί αὐτοί οἱ μαθητές. Γι' αὐτό ὁ Κύριος δίνει ἐντολή "ἠνάγκασεν τούς μαθητάς" νά μποῦν στό πλοῖο νά φύγουν καί νά τόν περιμένουν στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς Καπερναούμ.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς περιγράφει κατά συγκλονιστικό τρόπο τή νυκτερινή τους περιπέτεια καί κυρίως αὐτό τό γεγονός πού ἔζησε ὁ ἴδιος ὁ Ἄπ. Πέτρος καί πού ἔχει τόσα νά πεῖ στόν καθένα μας.
Τί ἀκριβῶς συνέβη; Τό πλοῖο, μέσα στή νύχτα "ἤν βασανιζόμενον ὑπό τῶν κυμάτων" λόγω του ὅτι ὁ ἄνεμος πού ξέσπασε αἰφνιδίως ἦταν ἐνάντιος.
Ἀλλά ἄς παρακολουθήσουμε κι ἐμεῖς μέ κομμένη τήν ἀνάσα τά περιστατικά, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Ματθαῖος τά ἔζησε καί μᾶς τά ἄφησε ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη μέσα στό Εὐαγγέλιό του.
"Κατά τήν τετάρτη δέ βάρδια τῆς νύχτας (ὥρα 3 ἕως 6) πῆγε πρός αὐτούς ὁ Ἰησοῦς περιπατώντας πάνω στή λίμνη. Καί ὅταν οἱ μαθηταί τόν εἶδαν νά περιπατεῖ ἐπάνω στά νερά τῆς λίμνης, ταράχθηκαν νομίζοντας ὅτι εἶναι φάντασμα, καί ἀπό τό φόβο τούς ἔβγαλαν κραυγή. Ἀμέσως δέ ὁ Ἰησοῦς τούς μίλησε λέγοντας: Ἔχετε θάρρος! Ἐγώ εἶμαι. Μή φοβεῖσθε. Τότε ὁ Πέτρος τοῦ μίλησε καί εἶπε: "Κύριε, ἐάν εἶσαι ἐσύ, διάταξε μέ νά ἔλθω σέ σένα (περπατώντας) πάνω στά νερά". Αὐτός δέ εἶπε: "Ἔλα". Τότε ὁ Πέτρος κατέβηκε ἀπό τό πλοῖο καί περπάτησε πάνω στά νερά, γιά νά πάει στόν Ἰησοῦ. Ἀλλά βλέποντας τόν ἄνεμο ἰσχυρό φοβήθηκε, καί ἀρχίζοντας νά βυθίζεται φώναξε δυνατά καί εἶπε: "Κύριε, σῶσε μέ!". Ἀμέσως δέ ὁ Ἰησοῦς ἅπλωσε τό χέρι, τόν ἐπίασε καί τοῦ λέγει: "Ὀλιγόπιστε! Γιατί φοβήθηκες;" καί ὅταν μπῆκαν στό πλοῖο, κόπασε ὁ ἄνεμος. Καί ὅσοι ἦταν στό πλοῖο ἦλθαν καί τόν προσκύνησαν λέγοντας: "Ἀληθινά εἶσαι Υἱός τοῦ Θεού". Ἔτσι, ἀφοῦ διαπεραιώθηκαν, ἦλθαν στήν
περιοχή τῆς Γενησαρέτ" (Μάτθ. ΙΔ΄, 25 - 34).
Ἐντυπωσιάζει καί γεμίζει τήν καρδιά μᾶς πίστη καί ἐλπίδα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: "Θαρρσεῖτε! Ἐγώ εἰμί. Μή φοβεῖσθε". Ἔχετε θάρρος! Ἐγώ εἶμαι. Μή φοβάστε.
"Ἐγώ εἰμί"!
Αὐτή τή φράση ἐάν θελήσουμε νά τήν ἀναπτύξουμε σέ ὅλο τό βάθος καί τό πλάτος, θά πρέπει νά γεμίσουμε ὁλόκληρα βιβλία, ἀφοῦ περικλείει τόσο δογματική, ὅσο καί πνευματική - ἠθική ἀποκαλυπτική διδασκαλία!
Τοῦτο μόνο σημειώνουμε τώρα στό "Ἐγώ εἰμί"!
Οἱ δύο αὐτές λέξεις δέν εἶναι καθόλου τόσο ἁπλές ὅσο ἐνδεχομένως ὁρισμένοι τίς ἐκλαμβάνουν. Ἀποκαλύπτουν τήν Θεότητα καί τήν πανταχοῦ παρουσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Ὅταν ἀποκαλύπτεται ὡς ἄσαρκος Λόγος στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀποκαλύπτεται ἀκριβῶς μέ τό "Ἐγώ εἰμί". "Εγώ εἰμί ὁ Ὠν"! (Ἐξ. Γ΄, 13 - 15).
Ἐγώ εἶμαι Ἐκεῖνος δήλ. Ὁ Ὁποῖος ὑπάρχει. Ὑπάρχω μόνος μου, χωρίς νά ἐξαρτῶμαι ἀπό κανέναν ἄλλον. Εἶμαι πάντα ὁ ἴδιος!
Ἀλλά καί στόν χῶρο τώρα τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅταν ἔδινε στούς Ἰουδαίους ὁ Κύριος τίς ὕψιστες μαρτυρίες περί τοῦ ἑαυτοῦ Του, μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε: "Ἀμήν ἀμήν λέω ὑμίν, πρίν Ἀβραάμ γενέσθαι, ἐγώ εἰμί" (Ἰωάν. Η', 58). Δηλαδή ἐν πάση ἀληθεία σᾶς λέγω ὅτι προτοῦ νά γίνει καί νά γενννηθεῖ ὁ Ἀβραάμ, Ἐγώ εἰμί.(ὄχι ἤμην, ὄχι ὑπῆρχα) ἀλλά Ἐγώ ὑπάρχω. Ἐγώ εἶμαι. (Ἀϊδίως, συνεχῶς καί πρό τῶν αἰώνων)!
Ἀλήθεια, χρειαζόμαστε τρανότερες ἀποδείξεις περί τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ; Ὁ ἴδιος δίνει τήν μαρτυρία καί ἀποκαλύπτει τή Θεϊκή του φύση.
Καί γιά νά μήν μείνει οὐδεμία ἀμφιβολία περί τῆς δογματικῆς ἀληθείας πού μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ φράση "Ἐγώ εἰμί", ἄς δώσουμε τόν λόγο στόν μαθητή τῆς Ἀγάπης. Ἄς μᾶς ὁδηγήσει στά ὕψη τῆς ἀποκαλύψεως ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. "...μή φοβοῦ, ἐγώ εἰμί ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος" (Ἀποκ. Ά΄, 17). "...καί γνώσονται πᾶσαι οἱ ἐκκλησίαι ὅτι ἐγώ εἰμί ὁ ἐρευνῶν νεφρούς καί καρδίας, καί δώσω ὑμίν ἐκάστω κατά τά ἔργα ὑμών" (Ἀποκ. Β΄, 23). "Εγώ τό Α καί τό Ὤ, ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ἀρχή καί τέλος" (Ἀποκ. ΚΒ΄, 13).
Πόσο πράγματι, θά πρέπει νά χαιρόμαστε, διότι ἀνήκουμε ὀργανικά στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἁγία μας δηλαδή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού διαφυλάττει ἀλλά καί ἑρμηνεύει αὐθεντικῶς τόν ζωντανό λόγο τοῦ Θεοῦ, τήν Ἁγία Γραφή; Ἀλλά καί πόσες ἀπροσμέτρητες ὑποχρεώσεις συνεπάγεται γιά ἐμᾶς τώρα αὐτή ἡ ὄντως οὐράνια εὐλογία!
Καί ναί μέν ἡ δογματική διδασκαλία εἶναι αὐτή πού ἐδράζει ἀκλινῶς τό ὅλον οἰκοδόμημα τήν Ὀρθοδόξου Πνευματικότητας. Διότι, ἐάν ἀλλοιωθεῖ ἡ βάσις, τό οἰκοδόμημα, ἀργά ἤ γρήγορα θά καταρρεύσει. Καί ἡ βάση δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν πίστη στήν Θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό δηλαδή πού ὁμολόγησαν ὅσοι ἤσαν στό πλοῖο λέγοντας: "Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός εἴ". Δηλαδή, εἶσαι Θεός. (Ὅπως ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καί αὐτός ἄνθρωπος, ἔτσι καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, εἶναι Θεός).
Ἀλλά ἄς περάσουμε τώρα νά δοῦμε ἕνα δίδαγμα χρησιμότατο πού ξεπροβάλλει μπροστά στούς ὀφθαλμούς τοῦ νοός μας.
Χωρίς ἀμφιβολία, δέν εἶναι πάντοτε ἤρεμη καί ἀκύμαντη ἡ ζωή μας, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τή θάλασσα. Ἴσως μάλιστα, θά λέγαμε, ὅτι τίς περισσότερες φορές ἡ θάλασσα τῆς ζωῆς ὑψώνει τά κύματά της γιά νά μᾶς καταπιεῖ καί ἐλάχιστη εἶναι ἡ γαλήνη κατά τήν ὁποία μπορεῖ νά ἀπολαμβάνει κανείς τήν ὀμορφιά καί τήν ἡσυχία.
Νά ἀναφερθοῦμε σέ περιπτώσεις καί παραδείγματα προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς καί κοινωνικῆς ἀναταραχῆς ποῦ ὄντως ὁ ἄνεμος εἶναι ἐνάντιος; Μά, ὅλοι ζοῦμε μέσα στήν κοινωνία καί θέλοντας καί μή βλέπουμε καί ἀναλόγως τίς εὐαισθησίες μας, βιώνουμε τίς φουρτοῦνες ἤ ἀλλοίμονο τά ναυάγια τῶν συγγενῶν τῶν φίλων καί τῶν γνωστῶν.
Τί ἀσθένειες (ψυχικές καί σωματικές), τί οἰκονομικές στενοχώριες, τί συκοφαντίες, τί θλίψεις, τί ἐθνικές ἐπιπλέον περιπέτειες, πού ἔρχονται νομοτελειακῶς, ὅταν ξεφεύγουμε ἀπό τό δρόμο τόν ὀρθό... Ἀλλά ἐδῶ ἀκριβῶς χρειάζεται ἡ γενναιότητα καί τό θάρρος πού μᾶς προστάζει ὁ Ἀρχηγός μας. Ναί, ὁ Ἀρχηγός μας. Διότι κάποιοι ἄλλοι, ἴσως ἔχουν ἐπιλέξει νά ἔχουν ὡς ἀρχηγούς ἀνθρώπους, πού τίς περισσότερες φορές τούς βλέπουν νά ἔχουν χαρίσματα πού οὐσιαστικά εἶναι ἀνύπαρκτα. Ἀλλά ὁ ἄνθρωπος, ὅσο ἰσχυρός κατά κόσμο καί νά ἐμφανίζεται, δέν εἶναι ἐπί τῆς οὐσίας, παρά ἕνας ἀδύναμος ἄνθρωπος πού τρέμει "ὡς κάλαμος ὑπό ἀνέμου σαλευόμενος", μπροστά στίς ἀσθένειες καί στό φοβερό μυστήριο τοῦ θανάτου.
Ἐμεῖς ὅμως Ἀρχηγό μᾶς ἔχουμε τό Θεάνθρωπο Κύριο. Τό Νικητή τοῦ θανάτου. Αὐτόν διά τοῦ ὁποίου τά πάντα ἐγένοντο, ὅπως ὁμολογοῦμε καί στό Ἱερό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας.
Μόνο Αὐτός μπορεῖ νά μᾶς ἐμπνεύσει θάρρος καί νά μᾶς χαρίσει δυνάμεις γιά τόν ὁμολογουμένως δύσκολο καί σκληρό ἀγώνα τῆς ζωῆς.
Μόνο διά τοῦ Ἰησοῦ αἰσθανόμαστε ὅτι οἱ περιπέτειες καί οἱ δοκιμασίες τῆς ζωῆς εἶναι ζυγισμένες στά μέτρα μας καί στίς ἀντοχές μας καί ὄχι παραπάνω ἀπό αὐτές.
Καί μόνο ὅταν Τόν ἀποδεχόμαστε, ὅπως πρέπει νά τόν ἀποδεχτοῦμε "κοπάζει ὁ ἀνεμος" τῶν θλίψεων καί τῶν ταραχῶν.
Ἀλλά γιά τούς πιστούς πού δοκιμάζονται στόν ἀγώνα τῆς καθημερινότητας, συμβαίνει καί κάτι ἀκόμα ὑψηλότερο. Αὐτοί γνωρίζουν, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί ποιός εἶναι ὁ σκοπός αὐτῶν τῶν δοκιμασιῶν. Εἶναι σκοπός ἅγιος καί κατά πάντα ὠφέλιμος, ἔστω κι ἄν ἡ μυωπική μας συνείδηση δέν μπορεῖ, στήν ἀρχή τουλάχιστον, νά διακρίνει τίς εὐλογίες πού μᾶς ἐπιφυλάσσουν αὐτές οἱ δοκιμασίες τῆς ζωῆς καί οἱ περιπέτειες τοῦ βίου. Καί αὐτή ἡ ὠφέλεια δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν πρόοδο στήν ὑπομονή. Ἀπό τήν προκοπή στό δρόμο τῶν ἀρετῶν καί γενικῶς στήν κατά Χριστόν ζωή, ἡ ὁποία εἶναι αὐτή γιά τήν ὁποία ἔχει δημιουργηθεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία θά μᾶς χαριτώσει καί θά μᾶς χαρίσει αὐτό πού πραγματικά ποθεῖ καί λαχταρᾶ ἡ ψυχή μας. Δήλ. τήν χαρά καί τήν εὐτυχία. Τό νά εἴμαστε πάντοτε μαζί μέ τόν Ἰησοῦ!
Τό θέμα λοιπόν, ἀγαπητοί, δέν εἶναι ἐάν θά ἔρθουν οἱ φουρτοῦνες καί οἱ ἐνάντιοι ἄνεμοι. Αὐτό εἶναι τό μόνο βέβαιο, καί ἄς εἴμαστε προετοιμασμένοι. Οὔτε πάλι θά πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ τό τί εἴδους δοκιμασίες θά μᾶς βροῦν. Αὐτό εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖνο πού θά πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ εἶναι τό νά ἔχουμε τά ὦτα τῶν καρδιῶν μᾶς ἀνοιχτά, στό νά ἀκοῦμε πάντοτε τήν φράση τοῦ Κυρίου: "Θαρρσεῖτε! Ἐγώ εἰμί. Μή φοβεῖσθε"!
Ταυτοχρόνως δέ τό βλέμμα μας νά εἶναι προσηλωμένο καί ἀμετακίνητο σ' αὐτό τό βλέμμα τοῦ Κυρίου. Στό Θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, ἔστω κι ἄν κάτω ἀπό τά πόδια μας (ὅπως συνέβαινε καί μέ τόν Ἄπ. Πέτρο) χάσκει ἡ φοβερή ἄβυσσος ἕτοιμη νά μᾶς καταπιεῖ.
Ναί, παντοῦ καί πάντοτε ἄς ἀκοῦμε τή θεία καί γλυκυτάτη φωνή Του πού στό ἄκουσμά της γαληνεύουν τά πάντα: "Θαρρσεῖτε! Ἐγώ εἰμί. Μή φοβεῖσθε"!
Καί θά βρισκόμαστε πάντοτε μέσα στόν λιμένα τῆς ἀληθείας ἐάν συνειδητοποιήσουμε ὅτι: "Ὁ Χριστός, δέν ἀποτελεῖ ὑπόσχεση γιά τή μή δημιουργία θύελλας. Ἀλλά ἀποτελεῖ ἀσφάλεια μέσα στή θύελλα!" Ἀμήν.
https://thriskeftika.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4424.html