Κυριακή Θ' Ματθαίου
Ματθ. 14, 22-34
Τά Εὐαγγελικά ἀναγνώσματα πού ἀκοῦμε τίς Κυριακές του καλοκαιριοῦ, ἀπό τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων μέχρι καί τά μέσα Σεπτεμβρίου, προέρχονται ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο καί μᾶς διηγοῦνται διάφορα θαύματα πού τέλεσε ὁ Χριστός κατά τήν ἐπίγεια παρουσία Του. Ἔχει ὁρίσει ἔτσι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μέ σκοπό νά μᾶς διδάξει δύο μεγάλες ἀλήθειες: ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὄντως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ,καί ὡς Θεός ἔχει τή δύναμη ὄχι μόνο νά ἐπιτελεῖ θαύματα ἀλλά καί νά μᾶς σώσει ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου, καί ἐπίσης ὅτι ἡ πίστη ἀποτελεῖ τό ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τή ζωή τοῦ κάθε χριστιανοῦ, προκειμένου νά τελεστεῖ καί αὐτό τό ἐλάχιστο
-γιά τά μάτια μερικῶν- θαῦμα τῆς σωτηρίας μας.
Μέσα στό πνεῦμα αὐτό ἐντάσσεται καί ἡ σημερινή περικοπή. Μετά ἀπό μία μέρα διδαχῆς τοῦ λαοῦ, οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ μπαίνουν στό πλοῖο γιά νά διαβοῦν τήν Τιβεριάδα θάλασσα. Ὁ Ἰησοῦς, μετά τήν ἀποχώρηση τοῦ πλήθους, ἀνέβηκε στό βουνό γιά νά προσευχηθεῖ. Κατά τά ξημερώματα, καί ἐνῶ στή λίμνη ἐπικρατοῦσε θαλασσοταραχή, εἶδαν οἱ μαθητές τόν Χριστό νά ἔρχεται πρός τό μέρος τους, περπατώντας πάνω στό νερό. Ἔντρομοι, ἐπειδή νόμισαν ὅτι βλέπουν φάντασμα, ἔβαλαν τίς φωνές, Ἐκεῖνος ὅμως τούς καθησύχασε λέγοντας: "μή φοβάστε, ἐγώ εἴμαι". -"Κύριε", λέει ὁ Πέτρος, "ἄν εἶσαι ἐσύ, διάταξε μέ νά ἔρθω πρός Ἐσένα πάνω στά κύματα". -Ἔλα, τοῦ ἁπαντά ὁ Χριστός, κι αὐτός κατέβηκε ἀπό τό πλοῖο καί ἦλθε πρός τόν Κύριο περπατώντας πάνω στά κύματα. Βλέποντας ὅμως τόν ἄνεμο ἰσχυρό, φοβήθηκε καί ἄρχισε νά βυθίζεται, ὅποτε φώναξε: "Κύριε, σῶσε μέ!". Ὁ Ἰησοῦς ἅπλωσε τό χέρι καί τόν σήκωσε, λέγοντάς του: "ὀλιγόπιστε, γιατί δίστασες;". Καί ἀνέβηκαν στό πλοῖο κι ἀμέσως κόπασε ὁ ἄνεμος, ἐνῶ οἱ μαθητές Τόν προσκύνησαν λέγοντας "ἀληθινά, εἶσαι υἱός τοῦ Θεού". Καί ἀφοῦ πέρασαν τή θάλασσα, ἦλθαν στή γῆ τῆς Γεννησαρέτ. Αὐτά τά δύο σημεῖα ἐπιβεβαιώνονται καί στή σημερινή διήγηση. Οἱ μαθητές, βλέποντας τόν Χριστό νά δαμάζει ἀκόμα καί τίς δυνάμεις τῆς φύσεως, καί μάλιστα μέ τρόπο πρωτοφανῆ, ἀναγνωρίζουν ὅτι ὄντως εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὅτι δέν ἐπρόκειτο γιά ὅραμα ἤ φαντασία τῶν μαθητῶν, τό ἀποδεικνύει τό παράδειγμα τοῦ Πέτρου, πού εἴτε γιά νά ἐπιβεβαιώσει ὅτι ὄντως ἦταν ὁ Ἰησοῦς εἴτε ἀπό ἐπιθυμία νά Τόν μιμηθεῖ, ζητᾶ καί περπατᾶ κι ὁ ἴδιος ἐπάνω στά κύματα.
Ὡστόσο, πρός στιγμή, βλέποντας τόν ἰσχυρό ἄνεμο, ὀλιγοπιστεῖ. Καί αὐτό εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τόν καταποντισμό του. Γιατί ἀκριβῶς τό θαῦμα, τό κάθε θαῦμα, εἶναι ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς δικῆς μας πίστεως. Γί αὐτό καί συχνά, ὅταν ἐπιτελοῦσε κάποιο θαῦμα, ὁ Χριστός ἔλεγε "ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε" ἤ "ἄς γίνει σύμφωνα μέ τήν πίστη σού".
Ἡ πίστη ὅμως ἀποτελεῖ κατά κύριο λόγο προσωπική καί ἐλεύθερη ἐπιλογή τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὑπέρβαση τῆς λογικῆς καί ὄχι παραλογισμός. Στήν ἐποχή μας, πού ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νά ὑποτάξει τά πάντα στή λογική καί στήν ἐπιστημονική ἔρευνα καί γνώση, ἡ πίστη ἔχει συχνά χαρακτηριστεῖ ὡς κάτι τό ἀναχρονιστικό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στήν πρόοδο καί στόν πολιτισμό. Ὡστόσο, χωρίς πίστη, χωρίς ἔστω αὐτοπεποίθηση,
κανένα ἀπό τά ἐπιτεύγματα τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ μας δέν θά εἶχε πραγματοποιηθεῖ, γιατί ἁπλά καί αὐτή ἡ ἐπιστήμη συχνά ἐξελίσσεται ἔχοντας πλήρη ἐπίγνωση ὅτι προσπαθεῖ νά ψηλαφήσει τό ἄγνωστο καί ἑπομένως μή γνωρίζοντας τήν ἔκβαση τῆς ὁποιασδήποτε ἀναζήτησης. Ἀκόμα καί τό πείραμα τοῦ Σέρν, στά σύνορα Γαλλίας - Ἐλβετίας, ἔχει προετοιμαστεῖ ἐπί πολλές δεκαετίες χωρίς νά γνωρίζουν οἱ ἐπιστήμονες τί ἀποτέλεσμα θά φέρει, στηριγμένο ἁπλά στήν πίστη ἤ στήν ἐλπίδα ὅτι θά μᾶς ἀποκαλύψει τά μυστικά τῆς γένεσης τοῦ σύμπαντος.
Ἡ χριστιανική πίστη βέβαια δέν εἶναι οὔτε κάποια ἀμυδρή ἐλπίδα, οὔτε ὅμως καί ἄρνηση κάθε ἀνθρώπινης γνώσεως. Ἡ χριστιανική πίστη ἀποτελεῖται ἀπό τή βεβαιότητα γιά τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί γιά τά πεπερασμένα ὅρια τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ, πού ὅσα πολλά καί ἄν γνωρίσει ἤ ἐξερευνήσει, δέν μπορεῖ νά χωρέσει τήν ἄπειρη ἀγάπη καί σοφία τοῦ Θεοῦ. Χωρίς αὐτή τήν πίστη, κάθε προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά ἀνυψωθεῖ, περιορίζεται στά πλαίσια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἐνῶ μέ τήν πίστη ὑπερβαίνει τά ὅρια τοῦ ὑλικοῦ καί τοῦ ἐφήμερου καί ἀνυψώνεται πνευματικά μέ προοπτική τήν αἰωνιότητα.
Ἄνεμοι καί τρικυμίες, δοκιμασίες καί πειρασμοί πάντα ὑπάρχουν. Καί συχνά, σάν τόν Πέτρο, ὀλιγοψυχοῦμε καί ἀρχίζουμε νά καταποντιζόμαστε. Ἡ σημερινή περικοπή μᾶς διδάσκει ὅτι ἀκόμα καί τότε, ὁ Χριστός βρίσκεται δίπλα μας καί μᾶς ἁπλώνει τό χέρι. Ἀρκεῖ νά μή χάσουμε ἐντελῶς τήν πίστη μας, ἀρκεῖ νά μήν ἀμφισβητήσουμε
οὔτε Ἐκεῖνον οὔτε τήν παρουσία Τοῦ δίπλα μας. Ἀρκεῖ νά στρέψουμε καί πάλι πρός Αὐτόν τό βλέμμα μας καί νά Τοῦ φωνάξουμε: "Κύριε, σῶσε μέ!"
https://xerouveim.blogspot.gr/2010/07/25-7-2010.html